H αισιοδοξία της άνοιξης

Την άνοιξη, όλοι οι υπουργοί Οικονομικών προσπαθούν να κάνουν αισιόδοξες προβλέψεις για την οικονομία, γιατί ο χρόνος είναι μπροστά και η αισιοδοξία βοηθάει την οικονομία. Αυτό ισχύει για όλες τις χώρες που έχουν να περιμένουν αύξηση του τζίρου από εποχιακές δουλειές όπως ο τουρισμός και οι κατασκευές. Το ίδιο έκαναν και οι G- 20 στην τελευταία τους εαρινή σύνοδο και όπως κάθε χρόνο πρόβλεψαν μαζί με το ΔΝΤ ότι υπάρχουν σημάδια παγκόσμιας ανάκαμψης στην οικονομία. Άλλες χώρες πιο έντονα και άλλες με προβλήματα όπως στην Ευρώπη. Το ίδιο έκανε και ο Αντώνης Σαμαράς που έσπευσε να ανακοινώσει μια ένδειξη φρεναρίσματος στην αύξηση της ανεργίας η οποία παραμένει πάνω από 26% και ήδη έχουν ετοιμάσει μια φιέστα με τον Βενιζέλο όπου θα εγκαινιάσουν λέει την επανέναρξη εργασιών σε έναν αυτοκινητόδρομο. Είναι η ανάγκη να εκπέμψουν θετικά μηνύματα και από αυτή την άποψη είναι θετικό ότι ακολουθούν το εγχειρίδιο και λένε τα κατά συνθήκη ψεύδη, χωρίς να τα συνοδεύουν από πολιτικές που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην επίτευξη θετικού αποτελέσματος, αλλά και επικοινωνιακά για να κάνουν πιστευτές τις αισιόδοξες δηλώσεις.

Για παράδειγμα θα μπορούσε το κράτος να έχει φροντίσει να πληρώσει εκείνα που χρωστάει από την προηγούμενη χρονιά και τα οποία ως μπαταχτσής δεν τα πλήρωσε, ακόμα και εφημερίες νοσοκομειακών ή αμοιβές δασκάλων και καθηγητών, αλλά και χρήματα στους προμηθευτές του. Δεν τα πλήρωσε για να μπορέσει να αλλοιώσει τα στοιχεία και να εμφανίσει μόνον 6% έλλειμμα στον ετήσιο ισολογισμό πλέον και πρωτογενές πλεόνασμα μέσα σε βαθιά ύφεση, πράγμα που μοιάζει με ανέκδοτο. Αφού λοιπόν μαγείρεψαν τα στατιστικά στοιχεία της χρονιάς, μεταθέτοντας τις πληρωμές για το 2013 Και περιέλαβαν όλες τις εισπράξεις στο 2012, το λογικό θα ήταν τους πρώτους μήνες του επόμενου χρόνου 2013 να κάνουν τις καθυστερημένες πληρωμές για να τονώσουν την αισιοδοξία των πολιτών εργαζομένων και επιχειρηματιών.

Όταν όμως δεν συνοδεύουν τις αισιόδοξες δηλώσεις τους με πληρωμή των δεδουλευμένων, αλλά με νομοθέτηση της μη συμμόρφωσης του κράτους σε δικαστικές αποφάσεις για την πληρωμή των συμβασιούχων, τότε το συμπέρασμα είναι ότι έχουν σκοπό να μην πληρώσουν καθόλου και πάντως να απαλλαγούν  και από τις υποχρεωτικές στα λογιστικά βιβλία αναγραφές υποχρεώσεων, μέσω δικαστικών αποφάσεων.

Ενώ κάνουν το ακριβώς αντίθετο για τις εισπράξεις της εφορίας από πολίτες που δεν μπορούν να πληρώσουν. Προχωρούν σε κατασχέσεις ακίνητης περιουσίας, όταν υπάρχει. Με άλλα λόγια μόνον οι εκ συστήματος και κατ επάγγελμα απατεώνες θα επωφεληθούν, γιατί αυτοί έχουν φροντίσει να απαλλαγούν από την ακίνητη περιουσία τους και να τη μεταβιβάσουν σε συγγενείς και οφσόρ εταιρίες.

Η κατάσταση πάντως επιδεινώνεται για τη χώρα και μετά την αναγκαία ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με ξεπούλημά τους σε ξένους, ήδη όπως βλέπετε η Πειραιώς και η Άλφα Μπάνκ ανακεφαλαιοποιούνται στο 10% των αναγκών τους, όχι από Έλληνες μετόχους αλλά από ξένα τραπεζικά ιδρύματα. Η Πειραιώς για παράδειγμα, κατάφερε να συγκεντρώσει μόνον 180 εκατομμύρια ευρώ από Έλληνες και 570 εκατ. Από δύο ξένες τράπεζες. Το ίδιο και η Άλφα Μπάνκ. Η Γιούρομπανκ ήδη απέτυχε και πάει για σύντομο ξεπούλημα με χρήματα των φορολογουμένων και για την Εθνική υπάρχει ακόμα η αβεβαιότητα.

Μετά το καλοκαίρι, είναι λογικό να περιμένουμε το αντίθετο, δηλαδή ότι η χώρα θα γίνει πάλι αντικείμενο εκβιασμού, η δόση θα καθυστερήσει και φυσικά ο εκβιασμός είναι πάντα ο ίδιος. Όπως και στην Κύπρο να σου τραβήξουν την πρίζα. Γιατί μπορούν να το κάνουν ανά πάσα στιγμή. Αν ως τότε έχει δρομολογηθεί η λεηλασία της περιουσίας του δημοσίου και έχει ξεκινήσει η πώληση της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων στο 10% της αξίας της, τότε είναι η κατάλληλη στιγμή να τραβήξουν την πρίζα, ώστε να είναι βέβαιο ότι αυτή η διαδικασία θα συνεχιστεί για μερικά χρόνια. Το ίδιο έκαναν σε όλες τις χώρες. Μόλις λεηλάτησαν την περιουσία, άφησαν τις χώρες να χρεοκοπήσουν, ώστε μόνες τους πιά και χωρίς βοήθεια να χρειαστούν δυό δεκαετίες για να συνέλθουν.

Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης, είναι αναλώσιμοι και θα έπρεπε να το έχουν καταλάβει, αντί να τσακώνονται για το ποιος θα κοροϊδέψει περισσότερο τον κόσμο. Π.χ. με τις δήθεν 500.000 θέσεις εργασίας που θα προστατεύσουν με ρουσφέτι μέσω δήμων και μη κυβερνητικών οργανώσεων. Θα τα πάρουν οι γαλάξιοι δήμοι, ή οι πράσινοι, ή μισά μισά; Ο Βρούτσης ή ο Βενιζέλος θα φανεί περισσότερο; Γι αυτό και η κόντρα γύρω από τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Για να μην ρίξουν ο ΠΑΣΟΚ στη μοιρασιά και μείνει από ρουσφέτια τη στιγμή που οι μετρήσεις δείχνουν ότι οριακά μπαίνει ή δεν μπαίνει στη Βουλή. Αν κοπούν και τα ρουσφέτια τι θα μείνει; Αυτός είναι ο σκληρός πυρήνας. Αν αρχίσουν να μην ψηφίζουν ακόμα και οι υπάλληλοι, τότε θα αρχίσουν να μην ψηφίζουν ούτε οι … 200.000 που ψήφισαν τον Βενιζέλο στις εσωκομματικές εκλογές. Αστεία πράγματα…

Η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει μακράν το μεγαλύτερο χρέος στην Ευρώπη ως ποσοστό του ΑΕΠ και ακολουθείται κατά πόδας, από την Ιταλία και την Πορτογαλία, οι οποίες δεν έχουν διασώσει καμία τους τράπεζα. Αν χρειαστεί να το κάνουν τότε θα καταρρεύσουν. Το ίδιο ισχύει για την Ισπανία και τη Γαλλία και για όλες τις χώρες. Ακόμα κι αν δούμε τη μοναδική χώρα που είχε ανάπτυξη αντί για ύφεση, δηλαδή τη Γερμανία, δεν μειώθηκε το χρέος της ως ποσοστό του ΑΕΠ, παρά το γεγονός ότι αύξησε τους φόρους στα ακίνητα κατά 14,5% και παρά το γεγονός ότι συνεχίζει να κερδίζει δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ από τα μειωμένα επιτόκια. Σχεδόν 11 δις ευρώ έχει κερδίσει από την αρχή του χρόνου, μόνο από τα χαμηλά επιτόκια. Παρόλα αυτά το συνολικό χρέος της ευρωζώνης είναι το μεγαλύτερο στην ιστορία της πάνω από 90%, όταν ο στόχος χρέους με τη συμφωνία του Μάαστριχτ παραμένει στο 60%.

Πάνω από 60% πρέπει να είναι το νέο κούρεμα το ελληνικού δημόσιου χρέους, αν πρόκειται να γίνει βιώσιμο, αλλά αυτό δεν θα φέρει κανένα μόνιμο αποτέλεσμα, αν δεν κουρευτεί στο ίδιο ποσοστό και το ιδιωτικό χρέος. Απλώς δεν γίνεται διαφορετικά. Κανένας Έλληνας, φορολογούμενος, επιχειρηματίας ή νοικοκύρης δεν μπορεί να εξοφλήσει το χρέος του όταν το εισόδημά του παραμένει μειωμένο τουλάχιστον 50%, δηλαδή τουλάχιστον το 50% του πληθυσμού πέφτει κάτω από το όριο της φτώχειας, κυρίως τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι. Παρά τη μετανάστευση στο εξωτερικό, πράγμα που σημαίνει μακροπρόθεσμη αιμορραγία έναντι βραχυπρόθεσμων εισροών με εμβάσματα για να μην λιμοκτονήσουν στην Ελλάδα τα μέλη των οικογενειών τους.

Ο Μπαρόζο προβλέπει και αυτός κοινωνικές αναταραχές και ήδη για την Ελλάδα οι εξωτερικοί εχθροί της παίρνουν θέση για να πετύχουν μακροπρόθεσμες νίκες με πρώτη την Τουρκία. Ήδη ο Ρώσος υπουργός Ενέργειας, προειδοποίησε ότι η Ρωσία δεν θα ρισκάρει τις καλές της σχέσεις με την Τουρκία για να συμμετάσχει στην άντληση φυσικού αερίου από την ΑΟΖ της Κύπρου.  Άλλωστε το φυσικό αέριο δεν της λείπει. Προτιμά να πάρει ανταλλάγματα από την Τουρκία και από τη Γερμανία, ώστε να αφήσει εκείνες να επωφεληθούν, λύνοντας και το Κυπριακό και την ελληνοτουρκική αντιπαράθεση στο Αιγαίο προς όφελός τους.

Ήδη η Τουρκία έδιωξε την ιταλική ΕΝΙ η οποία επέμενε να συμμετάσχει στην εξόρυξη υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της Κύπρου, από τον αγωγό Σαμψούντας-Τσεϊχάν και η Ρωσία συμφώνησε να αντικατασταθεί από άλλη εταιρία. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι εταιρίες θα το λάβουν υπόψιν τους. Η επιδείνωση των σχέσεων με τη Ρωσία θα έπρεπε να είναι αναμενόμενη γιατί οι σχέσεις δεν μπορούν να μείνουν σταθερές στα δυναμικά συστήματα. Δεν υπάρχει ακινησία. Αν δεν βελτιώνονται θα χειροτερεύουν. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ελλάδα, η οποία έχει μπεί σε έναν θάλαμο απομόνωσης και δεν επικοινωνεί με τον έξω κόσμο. Το κλειδί της απομόνωσης κρατάει η Γερμανία και γι αυτό είναι κωμικό αυτό που έγινε στη Βουλή με το θέμα των γερμανικών οφειλών από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Αν η Ελλάδα δεν θέσει έναν πρωταρχικό στόχο και δεν έχει κινητοποιήσει όλες της τις δυνάμεις για να τον πετύχει. Προς το παρόν ο μέγιστος στόχος του Στουρνάρα είναι να πάρει την επόμενη δόση. Αυτό δεν είναι πολιτικό πρόγραμμα. Ζείς στην αναμονή να σου βγάλουν την πρίζα. Μόλις είναι εκείνοι έτοιμοι, τότε πράγματι θα σου βγάλουν την πρίζα. Δεν θα συνεχίσουν να σε συντηρούν όταν θα έχουν προετοιμαστεί και δεν θα σε έχουν πλέον ανάγκη.