Παρασκευή, Οκτωβρίου 12, 2012

Και ο Flash 96 είναι πιά στον αυτόματο πιλότο. (χωρίς κανέναν προορισμό)



Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο, από το να έχεις εμπιστευθεί  τη ζωή σου στον αυτόματο πιλότο κι εκείνος να μην έχει προγραμματιστεί να πάει πουθενά. Δυστυχώς αυτό έχουμε κάνει σήμερα στην Ελλάδα, ως χώρα, ως υποσύνολα και ως μονάδες.
Η πατρίδα μας έχει εμπιστευθεί το μέλλον της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά η ΕΕ δεν έχει πρόγραμμα για το πού πάει. Δεν γνωρίζει αν θα μετατραπεί σε μια ομοσπονδία κυρίαρχων και ισότιμων κρατών, αν δηλαδή θα αποκτήσει και ενιαία δημοσιονομική πολιτική, ενιαία τραπεζική εποπτεία και εγγύηση καταθέσεων, ενιαία εκλεγμένη και δημοκρατικά ελεγχόμενα κυβέρνηση και κοινοβούλιο. Κοινό ταμείο, και κοινή έκδοση χρέους. Όλα είναι στον αέρα, αλλά εμείς ως Ελλάδα εμπιστευόμαστε τυφλά τις Βρυξέλλες να μας πούν εκείνες τι θέλουν να γίνουν κι εμείς εν λευκώ τους εξουσιοδοτούμε να μας περιλάβουν στα σχέδιά τους.

Στο εσωτερικό της χώρας τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Δεν υπάρχει μια κοινωνική τάξη που να γνωρίζει τι θέλει και πώς θα το αποκτήσει. Δεν υπάρχει ούτε ένα οργανωμένο σύνολο πολιτών που να επιδιώκει κάτι δεδομένο. Κόμματα ή συνδικάτα που να έχουν δημοκρατικά ελεγχόμενο πρόγραμμα δράσης από τα μέλη τους και ηγεσίες με εντολή να υλοποιήσουν συγκεκριμένο πρόγραμμα δεν υπάρχει. Ακόμα και τα πιο δημοκρατικά κόμματα, αριστερά ή δεξιά, νεοπαγή ή παλαιάς κοπής, δεν ελέγχονται από τα μέλη τους με κανένα τρόπο ή καταστατικό. Δεν έχει εγκριθεί μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες κανένα πρόγραμμα που να δεσμεύσει καμιά ηγεσία και καμιά ηγεσία δεν είναι άμεσα ανακλητή αν δεν εφαρμόσει το συγκεκριμένο πρόγραμμα.

Δεν υπάρχει καμιά επιχείρηση στη χώρα η οποία να έχει σαφή δεδομένα για το παρόν και το μέλλον επομένως να μπορεί να κάνει σχέδια και να επιδιώξει την υλοποίηση συγκεκριμένων στόχων. Το πολιτικό σύστημα και η κοινωνία όχι μόνον είναι ρευστά αλλά και βρίσκονται σε κρίση. Το φορολογικό σύστημα αναιρείται δύο και τρείς φορές το χρόνο, το διαθέσιμο εισόδημα δεν είναι δεδομένο και αλλάζει δύο και τρείς φορές το χρόνο μέσα από διαδικασίες τυπικά και μόνον νόμιμες. Δηλαδή μέσω της Βουλής, αλλά χωρίς να τηρείται ένας προϋπολογισμός που έχει ψηφιστεί, αλλά αντιθέτως με δεδομένο ότι ο προϋπολογισμός είναι ψευδής και υπόκειται σε αναθεώρηση πριν να ψηφιστεί. Επομένως καμιά επιχείρηση δεν μπορεί να θέσει επιχειρηματικούς στόχους.

Το κάθε άτομο, ο κάθε εργαζόμενος ή ο κάθε άνεργος έχει βαριά κατάθλιψη εξαιτίας όλων των παραπάνω, δεν γνωρίζει αν θα έχει δουλειά, δεν γνωρίζει πόσα θα παίρνει από τη δουλειά που έχει ακόμα, δεν γνωρίζει πόσα θα φορολογηθεί, δεν γνωρίζει αν υπάρχει δωρεάν παιδεία, υγεία και κοινωνικό κράτος, γιατί και αυτά αλλάζουν δυό τρείς φορές το χρόνο, εδώ και  τρία χρόνια. Το συνδικάτο ή το κόμμα στο οποίο ενδεχομένως ανήκουν, επίσης δεν έχει κάποιο αξιόπιστο σχέδιο, αλλά ενεργούν όλα με προτεραιότητα να κερδίσουν χρόνο για να ζούν όταν η κατάσταση θα αλλάξει. 

Ας πάρουμε για παράδειγμα ο καθένας τον εαυτό του κι εγώ ειδικά είμαι εργαζόμενος στον Φλάς, δημοσιογράφος. Έχουμε να πληρωθούμε από τον Ιούνιο, δηλαδή μας χρωστάει η επιχείρηση Ιούλιο, Αύγουστο και Σεπτέμβριο συν τις μέρες του Οκτωβρίου τον οποίο διανύουμε. Η επιχείρηση δεν γνωρίζουμε αν έχει μόνιμα ή προσωρινά προβλήματα. Κανείς δεν μπορεί να μας δώσει υπεύθυνη πληροφόρηση ούτε και υποχρεούται. Η μη πληρωμή δεδουλευμένων είναι παράνομη ενέργεια και η δική μας αντίδραση είναι ότι από τον Σεπτέμβριο βρισκόμαστε σε απεργιακή κινητοποίηση, με στάσεις εργασίας και επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες.
Η επιχείρηση ήταν έτσι κι αλλιώς ελλειμματική (όπως και η χώρα) και ζούσε με διαρκείς αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου από τον ιδιοκτήτη ή με δάνεια που λάμβανε από τράπεζες. Στη δεδομένη συγκυρία, δεν μπορεί να λάβει δάνεια από τις τράπεζες και ο ιδιοκτήτης δεν διαθέτει χρήματα για να κάνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Εφόσον δεν γνωρίζει ούτε το πολιτικό, οικονομικό, φορολογικό και νομοθετικό περιβάλλον, δεν μπορεί να θέσει και επιχειρηματικούς στόχους. Έχει μπεί στον αυτόματο πιλότο. Δεν μπορεί να εξοφλήσει τα δεδουλευμένα επομένως δεν μπορεί και να ασκήσει διοίκηση. Με τις απεργίες δεν εκπέμπει ενημερωτικό πρόγραμμα και δελτία ειδήσεων  σύμφωνα με την άδεια λειτουργίας του, αλλά μουσική. Επομένως όσο περνάνε οι μέρες, χάνει τους ακροατές του, χάνει το χαρακτήρα του, χάνει την υπόστασή του, χάνει την επιρροή του και η επιχείρηση χάνει την αξία της. Ένα ενημερωτικό ραδιόφωνο εν λειτουργία έχει κάποια αξία, ενώ ένας ραδιοσταθμός που δεν είναι ούτε ενημερωτικός ούτε τίποτα άλλο, δεν έχει καμιά αξία και η άδεια λειτουργίας του σε εύλογο χρονικό διάστημα θα ανακληθεί.

Το σωματείο στο οποίο ανήκουμε οι δημοσιογράφοι η ΕΣΗΕΑ και τα σωματεία στα  οποία ανήκουν οι τεχνικοί και οι διοικητικοί υπάλληλοι, δεν έχουν άλλη επιλογή εκτός της απεργίας επομένως και αυτά μπαίνουν αργά ή γρήγορα στον αυτόματο πιλότο. Κανένας τελικά δεν ευθύνεται για τίποτα.
n  Ο επιχειρηματίας θα λέει εκ των υστέρων ότι δεν είχα χρήματα να πληρώσω μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές, τα σωματεία μου έκαναν απεργίες, οι λογαριασμοί μου ήταν δεσμευμένοι από το κράτος, επομένως δεν έχω καμιά ευθύνη για ότι γίνεται, και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα καλύτερο για να σώσω την περιουσία μου.
n  Τα σωματεία θα λένε ότι εμείς κάναμε ότι περνούσε από το χέρι μας, δείξαμε καλή διάθεση συνεργασίας και περιμέναμε τον εργοδότη δύο μήνες πριν προχωρήσουμε σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Όταν πιά έφτασε ο κόμπος στο χτένι και κάτι έπρεπε να κάνουμε ξεκινήσαμε με στάσεις εργασίας και συνεχίσαμε με 24ωρες απεργίες για να δούμε αν ο επιχειρηματίας θα τηρούσε τις υποσχέσεις του. Και στα μέσα Σεπτεμβρίου εκείνος ειδοποίησε μονομερώς ότι θα εφαρμόσει μια δική του ερμηνεία της εργατικής νομοθεσίας την οποία ούτε εμείς, ούτε η κυβέρνηση, ούτε η επιθεώρηση εργασίας αποδέχεται για μειώσεις αποδοχών των εργαζομένων. Χωρίς κανέναν διάλογο, καμιά διάθεση συνεργασίας. Επομένως δεν έχουμε καμιά ευθύνη για ότι γίνεται και δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα καλύτερο για να προστατεύσουμε τα δικαιώματα των εργαζομένων.
n  Ο καθένας μόνος του από τους εργαζόμενους, σκεφτόμαστε ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι  καλύτερο. Αντέξαμε με θυσίες προσωπικές και οικογενειακές να δουλεύουμε τρείς μήνες χωρίς να πληρωνόμαστε. Ακούσαμε και το σωματείο μας που μέσα από συνελεύσεις ζήτησε τη γνώμη μας πολλές φορές και συμφωνήσαμε να προχωρήσουμε σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Καμιά ελπίδα δεν μας έδωσε κανείς ούτε η επιχείρηση μας ζήτησε οποιαδήποτε ακόμα και παράνομη θυσία δεσμευόμενη για το μέλλον. Ούτε η κυβέρνηση έκανε καμιά προσπάθεια παρέμβασης για να σώσει την επιχείρηση και τις θέσεις εργασίας, ούτε και είχε κανένα πρόγραμμα σωτηρίας.  Επομένως κι εμείς δεν έχουμε καμιά ευθύνη και δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα καλύτερο για να σώσουμε τις δουλειές μας και τους εαυτούς μας.
Αυτός είναι ο αυτόματος πιλότος στον οποίο έχουμε μπεί, ενώ ο αυτόματος πιλότος που δεν μας πηγαίνει πουθενά,  πρόκειται κι αυτός να καταστραφεί μόλις τελειώσουν και τα καύσιμα. Κι εμείς θα μείνουμε άνεργοι και η επιχείρηση θα κλείσει και ο επιχειρηματίας θα χάσει την περιουσία του και μπορεί να πάει και φυλακή αν δεν βρει λεφτά να πληρώσει τις υποχρεώσεις του κυρίως προς το κράτος. Έχοντας ο καθένας μια προσωπική σκέψη, δεν καταβάλαμε καμιά συλλογική προσπάθεια να σώσουμε τους εαυτούς μας, τις δουλειές μας, τις επιχειρήσεις μας, την οικονομία μας, την κοινωνία μας και τη χώρα μας. Και η ΕΕ έτσι όπως πάει βαδίζει στην αυτοδιάλυσή της αν προηγουμένως δεν αρχίσει να τρώει τις σάρκες της, αποβάλλοντας τη μία χώρα μετά την άλλη, μέχρι να επιστρέψουμε στα εθνικά κράτη που υπήρχαν πριν από την προσχώρησή μας και τη δημιουργία της Ένωσης, πριν από τη σύλληψη του ευρωπαϊκού οράματος της ενοποίησης για την αποφυγή των καταστροφικών πολέμων.

Είμαστε όμως πολίτες της χώρας και πρέπει κάποια πρωτοβουλία να αναλάβουμε, αφού δεν υπάρχει κανείς άλλος να μας σώσει. Εμείς πρέπει να σώσουμε τη χώρα μας καθαιρώντας την ανίκανη κυβέρνηση και αναλαμβάνοντας εμείς τη διακυβέρνηση. Κάτι πρέπει να κάνουμε για να σώσουμε την επιχείρησή μας είτε είμαστε επιχειρηματίες είτε είμαστε οι εργαζόμενοι. Αν αφήσουμε την τύχη μας στα χέρια του αυτόματου πιλότου θα καταστραφούμε. Αν αφήσουμε τον εργοδότη να αποφασίσει μόνος του θα αποφασίσει με βάση τα ατομικά του συμφέροντα, εις βάρος των δικών μας συμφερόντων και μάλλον θα καταλήξει να βγάλει τα μάτια του δηλαδή να χάσει και την επιχείρησή του. Ενδεχομένως εκείνος να είναι πλούσιος και να αποσυρθεί στα λεφτά του, ενδεχομένως να μην είναι πλέον πλούσιος και να καταλήξει στη φυλακή. Εμείς πάντως δεν θα κερδίσουμε τίποτα κι εκείνος δεν μπορεί να σώσει μόνος του την επιχείρησή του, αφού δεν έχει λεφτά να κάνει νέα αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Και ποιος κάνει νέες επενδύσεις όταν γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να πάρει πίσω τα λεφτά του με κέρδος; Όλοι οι κεφαλαιούχοι περιμένουν ότι η εσωτερική υποτίμηση θα συνεχιστεί, άρα μετά από έναν χρόνο ή μετά από 2 ή 3 χρόνια, μπορεί με τα ίδια χρήματα να αγοράσει πολύ περισσότερα αγαθά, επιχειρήσεις ή ακίνητα και σίγουρα εργασία.
Ο κάθε οικογενειάρχης, ο κάθε άνθρωπος σκέφτεται ότι έχει και μια μοναδική μοίρα σε σύγκριση με τους άλλους ανθρώπους με τους οποίους μοιράζεται την ίδια δουλειά ή την ίδια ανεργία. Ο καθένας έχει το σπίτι του και την οικογένειά του και όταν καταρρέουν οι συλλογικότητες, το κράτος, η κυβέρνηση, το συνδικάτο, η επιχείρηση στην οποία δουλεύει, προσπαθεί να τα φέρει βόλτα όλο και πιο δύσκολα, άρα έχει όλο και λιγότερη διάθεση, χρόνο και χρήμα να διαθέσει για να αγωνιστεί συλλογικά και θεωρεί ότι ατομικά ο καθένας θα μπορέσει να ζήσει με βάση το «ο σώζων εαυτόν σωθείτο». Κι όμως θεωρούμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή. Αν και καταλαβαίνουμε ότι ατομικά δεν μπορούμε να διασωθούμε.
Συλλογικά έχουμε μια ελπίδα και καμιά εγγύηση επιτυχίας. Αλλά αν δεν αγωνιστούμε είναι βέβαιο ότι θα καταστραφούμε. Πρέπει λοιπόν να ξεκινήσουμε στηρίζοντας τα μέλη της οικογένειάς μας και έχοντας την υποστήριξή τους για να μπορέσουμε να αφιερώσουμε χρόνο, κόπο και πόρους για μια συλλογική προσπάθεια διάσωσης στο χώρο δουλειάς μας. Αν αφήσουμε την επιχείρηση στην οποία εργαζόμαστε στον αυτόματο πιλότο, απλώς θα απαξιωθεί και θα αυξηθούν οι πιθανότητες να κλείσει και να γίνουμε άνεργοι.
Ούτε το σωματείο μας μπορεί να κάνει πολλά πράγματα χωρίς εμάς τους ίδιους να συμμετέχουμε ενεργά και ενεργητικά όσο αγωνιζόμαστε να πιέσουμε τον εργοδότη να αναλάβει τις ευθύνες του, να δαπανήσει όλους τους διαθέσιμους πόρους για να σώσει την επιχείρησή του και τις θέσεις εργασίας. Ούτε ο επιχειρηματίας μπορεί χωρίς τη συνεργασία των εργαζομένων να βγάλει την κρίση και θα παραμείνει στον αυτόματο πιλότο. Να μειώσει τους μισθούς για να μειώσει τη χασούρα. Να πληρώσει ασφαλιστικές εισφορές για να μην πάει φυλακή. Κι αν δεν τα καταφέρνει χωρίς τη συνεργασία μας θα επιχειρήσει να τα κάνει με το ζόρι. Κι αν αντιδράσουμε με επιτυχία δεν θα τα καταφέρει και θα καταλήξει να κλείσει την επιχείρησή του γιατί προτιμά να μην δαπανήσει όσα κατέχει για να την διασώσει.




4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

κ.Κοκορίκο παρακολουθώ καιρό τώρα όλες τις αναρτήσεις,εκπομπές τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές(στον sunny και στον flash).Mου έχει κανει εντύπωση πως τον τελευταίο καιρό λιγοστεύουν όλο και πιο πολύ οι παρουσίες και τα άρθρα σας στο blog.Επειδή όσο περνάει ο καιρός επαληθεύονται οι εκτιμήσεις και οι απόψεις οι δικές σας αλλά και αυτόν που εκφράζονταν μέσα από τις εκπομπές σας,ευελπιστώ πως θα συνεχίσετε την αρθρογραφία σας όσο το δυνατόν πιο συχνά.

DORA K είπε...

πόσο δίκιο έχεις...
προσπάθησε τουλαχιστον να ανεβαζεις πιο συχνα στο blog σου αφου δεν μπορούμε να σε ακουμε στο ραδιοφωνο.
χρειάζονται αυτες οι απόψεις...

Ορέστης Ρ. είπε...

Έχουν αρχίσει να λείπουν σοβαρά, πολιτικές αναλύσεις ακρίβειας, ευστοχίας, ευστροφίας και αντικειμενικότητας... το τοπίο ερημώνει... η χώρα μας σιγά - σιγά παραδίδεται στην απέραντη μιζέρια ενός "αυτόματου πιλότου δίχως προορισμό, δίχως προγραματισμό, διχως σκοπό, στόχο, προοπτική...
Φαινόμενα παρακμής, υποψίες συναλλαγών ξεπουλήματος κι ένας αέρας μεσαίωνα με σκοταδιστικές δυσωδίες αρχίζει κι απλώνεται..

η μουρμούρα είπε...

δλδ, μ' άλλα λόγια, οι διαχειριζόμενοι αφήνουν στον διαχειριστή να κάνει αυτό που θέλουν!
-------------------------------------
η μουρμούρα θα ήθελε να ξεσηκώσει, μέσα από το διαδίκτυο, όλο το ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ να αφήσει, για μιά ολόκληρη βδομάδα, την δουλειά του και να συγκεντρωθεί στην γνωστή έκταση της ΜΑΛΑΚΑΣΑΣ, εφοδιασμένο με ότι κρίνει ότι θα του είναι απαραίτητο, για την αδιάλειπτη 7ήμερη παραμονή του, σε μια ΠΑΝΔΗΜΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ με ΑΙΤΗΜΑ
> κανέναν άλλο ή πρόσθετο φόρο
> καμία άλλη περικοπή αμοιβών
> καμία άλλη περιστολή κοινωνικών παροχών
πριν την διενέργεια
ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
από διεθνή επιτροπή αναγνωρισμένων προσώπων
και
πριν δοθεί
ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ
> στο λαθρεμπόριο καυσίμων
> στην υπεξαίρεση ραδιοσυχνοτήτων
> στην κλοπή ΦΠΑ από τους ομίλους επιχειρήσεων
Μόνον Ο ΟΓΚΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ θα συντρίψει τα σχέδια οποιασδήποτε εγχώριας ή εξωχώριας εξουσίας !

>η βουλή της συγκέντρωσης θα αποφασίζει για την παράταση της διαμαρτυρίας μέχρι την επιβολή και υπογραφή του δικού μας μνημονίου<

ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
ΟΧΙ σε συνθήματα, κραυγές και απειλές
ΝΑΙ σε αλληλεγγύη, πείσμα, χορούς και τραγούδια