Η κυβέρνηση έχει την εντύπωση ότι η οικονομική κατάσταση της
χώρας βελτιώνεται και τα μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να πείσουν και τον ελληνικό
λαό γι αυτό με συντονισμένες ενέργειες, ενώ έχει μπερδέψει την οικονομική
κατάσταση με την εικόνα που έχουν οι δανειστές. Πολύ περισσότερο δεν συνδυάζει
στην κοινωνική κατάσταση η οποία μοιάζει με καζάνι έτοιμο να εκραγεί, ούτε
βλέπει τα σημαντικά μεγέθη της οικονομίας τα οποία συνεχίζουν να
επιδεινώνονται, χωρίς να καταβάλλεται η παραμικρή προσπάθεια να αναστραφεί η κατάσταση.
Τα προβλήματα στην κοινωνία πολλαπλασιάζονται με ραγδαίο
ρυθμό και φυσικά η κατάσταση στην υπόλοιπη Ευρώπη, μπορεί να δώσει το έναυσμα
οποιαδήποτε στιγμή για κοινωνική εξέγερση, χωρίς να περιμένει τις προθεσμίες
που κάποιοι από κλειστά γραφεία βάζουν στο μυαλό τους υπολογίζοντας ότι θα
προλάβουν να κουρέψουν εκ νέου το δημόσιο χρέος και θα έχουν την άνεση χρόνου
ακολουθώντας τις προθεσμίες του μνημονίου, να προλάβουν να εισάγουν ένα
κατευθυνόμενο πρόγραμμα ξένων επενδύσεων το οποίο τώρα δεν υπάρχει ούτε στα
χαρτιά, το οποίο με τη σειρά του θα εφαρμοστεί απουσία του ελληνικού κράτους,
μόνον από τον ιδιωτικό τομέα και από τις ξένες τράπεζες και από τις Βρυξέλλες.
Αυτά ίσως να ταιριάζουν σε χώρες όπως η Γερμανία, αλλά δεν
έχουν καμία τύχη στην Ελλάδα, όπου η διεφθαρμένη πολιτική τάξη η οποία είναι
υπεύθυνη για τη χρεοκοπία της χώρας, εξακολουθεί να κυβερνά με δεκανίκια, χωρίς
να υπάρχει αξιόλογη κοινωνική και πολιτική αντιπολίτευση με δικό της αξιόπιστο
σχέδιο για τη χώρα. Μπορεί να ταιριάζουν σε άλλες χώρες όπου υπάρχει
επιχειρηματική τάξη ικανή να καλύπτει τις ανάγκες της χώρας και να εξασφαλίζει
την απασχόληση του πληθυσμού, αλλά στην Ελλάδα ο μεγαλύτερος εργοδότης είναι το
κράτος και το μεγαλύτερο μέρος του ΑΕΠ, παράγεται άμεσα ή έμμεσα από το κράτος,
τις κρατικές επιχειρήσεις και τις κρατικές παραγγελίες και προμήθειες. Αυτό
ισχύει εδώ και 180 χρόνια και ασφαλώς δεν αναπτύχθηκε μέσα στα τρία τελευταία
χρόνια, ένας άλλος εργοδότης, τόσο μεγάλος και ικανός ο οποίος να μπορεί να
πάρει τη θέση του κράτους, από σήμερα. Είναι επίσης αμφίβολο αν μπορεί ποτέ να
δημιουργηθεί και πάντως αν ξεκινήσει θέλει τουλάχιστον μια 20ετία πριν μπορέσει
αυτός ο άγνωστος σήμερα εργοδότης να καλύψει το 20%του ΑΕΠ ώστε να περιορίσει
το ρόλο του κράτους.
Οι τράπεζες βρίσκονται μέσα σε μια πιστωτική καταιγίδα σε
όλη την Ευρώπη και στην Ελλάδα ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίησή
τους, αλλά ακόμα κι αν ολοκληρωθεί κανείς δεν εγγυάται την ομαλή τους ένταξη
στο ευρωσύστημα και φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για την παροχή ρευστότητας
στην πραγματική οικονομία, αφού ούτε οι άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες που δεν έχουν
τέτοια προβλήματα, στενεύουν την πίστωση αντί να την ανοίγουν. Ακόμα δηλαδή και
στην περίπτωση που οι ελληνικές τράπεζες φτάσουν εκεί που είναι τώρα οι
ιταλικές και οι ισπανικές τράπεζες, πάλι δεν θα προσφέρει αυτό καμιά ώθηση στην
ελληνική οικονομία.
Δεν υπάρχουν στοιχεία για τα απλήρωτα τιμολόγια στην Ελλάδα
στον ιδιωτικό τομέα, αλλά μόνον τα τιμολόγια του δημοσίου ξεπερνούν τα 8
δισεκατομμύρια ευρώ. Στην υπόλοιπη Ευρώπη τα απλήρωτα τιμολόγια είναι στο 7% σε
σχέση με πέρυσι, ένα ποσό της τάξης των 350 δισεκατομμυρίων ευρώ, αλλά στην
Ελλάδα το αντίστοιχο ποσό μπορεί να φτάνει και στο 10% του ΑΕΠ, κανείς δεν
ξέρει και δεν μπορεί να υπολογίσει τον ιδιωτικό τομέα.
Επομένως με την ύφεση να συνεχίζεται αμείωτη με ρυθμό 5,3%
το πρώτο τρίμηνο του 2013, δεν υπάρχει ελπίδα να περάσουμε σε ανάπτυξη το 2014
χωρίς να εφαρμοστεί ένα μεγάλο και γενναιόδωρο πρόγραμμα από το ελληνικό
δημόσιο. Δεν υπάρχει κανένας άλλος φορέας στην Ελλάδα να αναλάβει τέτοιο έργο.
Και επειδή καμία πρόοδος δεν έχει σημειωθεί σε θέματα διαφθοράς του ελληνικού
κράτους και του ελληνικού πολιτικού συστήματος, η διαχείριση θα είναι του ίδιου
επιπέδου που υπήρξε και στο παρελθόν. Τα πελατειακά δίκτυα θα αναλάβουν πάλι να
μοιράσουν τα χρήματα στους ημετέρους και οι υπόλοιποι θα είναι καθολικώς
διαμαρτυρόμενοι γιατί ποτέ δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για όλους, πόσο μάλλον
τώρα.
Η διαφθορά όμως δεν είναι προνόμιο του δημοσίου. Σε όλες τις
χώρες η διαφθορά υπάρχει κυρίως στον ιδιωτικό τομέα και μια μορφή του είναι οι
ψεύτικοι και λογιστικά πειραγμένοι ισολογισμοί των επιχειρήσεων. Μάλιστα στην
Ελλάδα το ποσοστό πλαστών ισολογισμών σύμφωνα με στοιχεία της Ερνστ εντ Γιάνγκ
είναι το μικρότερο της Ευρώπης μόλις στο 46%, όταν όλες οι άλλες χώρες όπως η
Αυστρία η Γερμανία είναι πάνω από 51% και η Ισπανία είναι πάνω από 61%. Η κρίση
και η ύφεση είναι κακός σύμβουλος και η κάθε επιχείρηση προσπαθεί να κρύψει τα
δυσάρεστα στοιχεία από τους ισολογισμούς της, τις ζημιές να μην τις γράφει
γιατί θα χρειαστεί αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, και γενικά η διαφθορά
αυξάνεται.
Τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούνται έχουν ως αποτέλεσμα να
μειώνονται και τα δημόσια έσοδα λόγω της νόμιμης φοροαποφυγής, δηλαδή της φοροδιαφυγής
η οποία κατά τον Μπαρόζο είναι στο 1 τρισεκατομμύριο ευρώ το χρόνο στην Ευρώπη,
όσα και τα ελλείμματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου