Βαγγέλη, μη βιάζεσαι

Σήμερα είναι ισορροπημένο το σύστημα στο ΠΑΣΟΚ, και καταβλήθηκε προσπάθεια γι αυτό χθες. ήταν πετυχημένη η προσπάθεια, και σήμερα δεν θα δείτε καθόλου τη θλιβερή εικόνα που παρουσιάστηκε την Τρίτη και μερικοί που ήταν εκτός κλίματος τη συνέχισαν και χθες. Αποτέλεσμα των προσπαθειών ήταν και η δήλωση του Βαγγέλη Βενιζέλου, ότι δεν με εκπροσωπεί κανένας εκτός από τον εαυτό μου και όσοι εμφανίζονται αυτόκλητα ως εκπρόσωποί μου, δεν με εκπροσωπούν. Επίσης όποιος επιτεθεί προσωπικά στον Γιώργο Παπανδρέου, θα διαγραφεί από φίλος μου. Το λέω με δικά μου λόγια, αλλά αυτό ήταν το νόημα. Κι αυτό το έκανε μετά από τη δήλωση του Παπανδρέου και εν γνώσει των δηλώσεων των άλλων στελεχών, περιλαμβανομένου του Κώστα Λαλιώτη.

Ας πώ μια κουβέντα παραπάνω για τον Λαλιώτη. Δεν έχει κανένα θεσμικό ρόλο και δεν συμμετέχει σε κανένα θεσμικό όργανο εκτός από το εθνικό συμβούλιο. Επομένως θα ήταν και άδικο να του ζητήσουμε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Αλλά τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου τα οποία θα συνεδριάσουν στις 12:00 είναι μεγάλα παιδιά, είναι σοβαροί πολιτικοί και έχουν χρέος να λάβουν σοβαρές αποφάσεις μετά από σοβαρή συζήτηση. Άλλωστε είναι εκλεγμένοι, όχι διορισμένοι, και δεν μπορεί να τους παρακάμψει κανείς. Η απόπειρα να παρακαμφθούν έγινε αλλά έπεσε στο κενό, όχι γιατί δεν υποστηρίχθηκε από τον Τύπο και από εξωθεσμικούς παράγοντες. Το αντίθετο. Δεν υποστηρίχθηκε από τους πολίτες, αλλά και από τα ψυχραιμότερα στελέχη που έδωσαν προτεραιότητα στον πολιτικό διάλογο, στις προσπάθειες για την επίτευξη πολιτικής συμφωνίας και όχι σε μια απολίτικη διαδικασία, περί τα πρόσωπα, λες και πρόκειται για πασαρέλα καλλιστείων και όχι για επιλογή του πολιτικού ηγέτη ο οποίος θα αναλάβει την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, μετά από εντολή του ελληνικού λαού.

Το ενδιαφέρον του Γιώργου Παπανδρέου και του Βαγγέλη Βενιζέλου ίσως περιορίζεται στο ποιος θα είναι ο αρχηγός, αλλά όλοι οι υπόλοιποι και κυρίως οι πολίτες μάλλον το λαμβάνουν υπόψιν, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα γίνει η σωστή εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος και θα υιοθετηθούν οι πολιτικές θέσεις που εκφράζουν την ιδεολογία τους και τις προτιμήσεις τους. Γι αυτό άλλωστε οι πολιτικοί οργανισμοί κάνουν διαφορετικές επιλογές από τις εταιρίες δημοσκοπήσεων, και συνήθως και από τους απλούς ψηφοφόρους. Ο Μιλτιάδης Έβερτ ήταν πέμπτος στη σειρά βουλευτής της Αθήνας όταν εξελέγη πρόεδρος του κόμματος. Δεν τον εμπόδισε αυτό.

Άλλωστε ήδη δεν υπάρχουν σοβαρές διαφωνίες ως προς τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί. Θα γίνει αυτό που θεσμικά από το καταστατικό προβλέπεται και αυτή τη φορά δεν υπάρχει κλίμα, ακροβασιών και αυθαιρεσιών όπως το 2004 κατά την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου στην προεδρεία του ΠΑΣΟΚ. Τότε άλλαξαν οι κανόνες για να νομιμοποιηθεί ενόψει των εκλογών το δαχτυλίδι της διαδοχής το ποποίο ενεχείρισε ο Κώστας Σημίτης στον Γιώργο Παπανδρέου. Τώρα μάλλον οδηγούνται σε μεγαλύτερο σεβασμό προς τη βάση του Κινήματος και στο καταστατικό.

Η μόνη διαφωνία είναι για το χρόνο κατά τον οποίο θα ολοκληρωθούν αυτές οι διαδικασίες. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προτείνει στο Νοέμβριο και αρχές Δεκεμβρίου και ο Βαγγέλης Βενιζέλος προτιμά να γίνει συνέδριο και εκλογή προέδρου στα μέσα Οκτωβρίου. Ένας μήνας είναι η διαφορά τους και νομίζω ότι θα τα βρούν. Γιατί είναι αμφίβολο αν αυτό που προτείνει τον Παπανδρέου τον συμφέρει κιόλας. Με τους τόνους πιο χαμηλούς, οι ψύχραιμοι θα μιλήσουν όλοι για τα λάθη του Γιώργου Παπανδρέου, ενώ με διαδικασίες εξπρές δεν θα μιλούσε κανείς. Αυτό αντικειμενικά θα ευνοήσει τον Βαγγέλη Βενιζέλο, γιατί δεν μπορούν να κρυφτούν μερικά πράγματα.

Για άλλη μια φορά ο Γιώργος Παπανδρέου στρώνει το χαλί στον αντίπαλό του. Η μακρύτερη χρονικά διαδικασία που προτείνει, διευκολύνει στελέχη ιστορικά και μεγάλου βεληνεκούς, τα οποία τώρα τηρούν ουδέτερη στάση, να επικρίνουν τον Γιώργο Παπανδρέου για πλείστα όσα λάθη έχει κάνει από τη στιγμή της επιλογής του και της κατευθυνόμενης εκλογής του χωρίς αντίπαλο, μέσα από διαδικασία που διαφημίστηκε ως βήμα για την κατοχύρωση της συμμετοχικής διαδικασίας, ενώ επρόκειτο περί διαδικασίας που απαντάται μόνον σε φασιστικά και σε κομμουνιστικά καθεστώτα και κόμματα.

Αναφέρω παραδειγματικά στελέχη όπως είναι ο Κώστας Λαλιώτης ο οποίος καρατομήθηκε στεγνά από τον Κώστα Σημίτη προκειμένου να μην σταθεί εμπόδιο στον διορισμό του Γιώργου Παπανδρέου. Ή στελέχη όπως ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης, ο οποίος ανέλαβε το θλιβερό καθήκον του να αντικαταστήσει τον Κώστα Λαλιώτη και να ελέγξει τον κομματικό μηχανισμό ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά στη συνέχεια αφού έκανε τη «βρώμικη» δουλειά, περίπου τον έκοψε και μετά από χρόνια του ανέθεσε ένα σημαντικό τομέα ευθύνης, σαν να ήταν ένας οποιοσδήποτε και όχι ο δεύτερος μετά τον Σημίτη που τον έκανε πρόεδρο. Ή όπως ο Κώστας Σκανδαλίδης που επίσης είχε μια ξεχωριστή διαδρομή από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, συνέχισε την εποχή του Κώστα Σημίτη και επί Γιώργου Παπανδρέου βρέθηκε παραγκωνισμένος σαν να επρόκειτο για οποιονδήποτε βουλευτή. Ανάλογα παράπονα έχουν από τον Γιώργο Παπανδρέου και στελέχη όπως η Βάσω Παπανδρέου, ο Θόδωρος Πάγκαλος, ο Απόστολος Κακλαμάνης, ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος, που ενώ στήριξαν αποφασιστικά τον Γιώργο Παπανδρέου στη συνέχεια βρέθηκαν στην ίδια μοίρα ή υποβαθμίστηκαν από στελέχη όπως η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ο Π. Γερουλάνος, ο Π. Μπεγλίτης ενώ οι προσωπικοί φίλοι του Γιώργου Παπανδρέου είχαν προνομιακή μεταχείριση που δεν είχε σχέση με αξιοκρατικές επιλογές ή με την προώθηση νέων προσώπων. Μπορεί να ήταν νέα πρόσωπα επειδή δεν τους ήξερε κανείς, αλλά δεν τους ήξερε κανείς επειδή πολιτικά ή ήταν ανύπαρκτοι ή ήταν κατάλληλοι για στελέχη μεσαίου επιπέδου.

Με τη διαδικασία που προτείνει ο Γιώργος Παπανδρέου και τον υποστηρίζουν όλοι οι παραπάνω με την προσθήκη του Νίκου Μπίστη ο οποίος έχει αναλάβει επάξια καθήκοντα ιδεολογικού καθοδηγητή του εκσυγχρονιστικού μπλόκ, όλα τα παραπάνω στελέχη διευκολύνονται να εκφραστούν ελεύθερα και στο τέλος να υποστηρίξουν είτε τον Γιώργο Παπανδρέου, είτε πιθανότερο τον Βαγγέλη Βενιζέλο στην πλειοψηφία τους, με την προϋπόθεση της επίτευξης πολιτικής συμφωνίας μεταξύ τους, η οποία εκτός από πολιτικές θέσεις θα περιλαμβάνει και πολιτικές καρέκλες. Ίσως και συμφωνίες να σηκωθεί από την καρέκλα του αρχηγού χωρίς αντίρρηση, υπό προϋποθέσεις εκλογικής ήττας το 2009 που θα γίνουν ευρωεκλογές, είτε το 2010 που θα γίνουν δημοτικές εκλογές είτε το 2011 που θα γίνουν εθνικές εκλογές.

Ο Βενιζέλος προσπάθησε να αποφύγει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση προκρίνοντας μια διαδικασία εξπρές, κατά προτίμηση με παραίτηση – συναίνεση του Γιώργου Παπανδρέου με τον οποίο προσπάθησε να διαπραγματευθεί, υπό το βάρος της πρωτοφανούς για το ΠΑΣΟΚ ήττας. Η προσπάθεια απέτυχε και γιατί ήταν βιαστική, και γιατί έγινε λάθος εκτίμηση των προθέσεων του Γιώργου Παπανδρέου και κυρίως γιατί οι φίλοι τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ διέγνωσαν ότι όλα τα λαμόγια της εποχής Σημίτη έχουν πιάσει στασίδι στο μαγαζί του Βενιζέλου και ο Σημίτης είναι έτοιμος να επιστρέψει ως νέος Κινγκινάτος που θα σώσει τη Ρώμη από την καταστροφή ή ως νέος Κων. Καραμανλής που θα σώσει το ΠΑΣΟΚ από τον κατήφορο. Ο Σημίτης τα άλλαξε όλα, αλλά εις βάρος του Βενιζέλου. Δεν τον έσωσε ούτε η ανοησία της επιστράτευσης του Σημίτη από τον Γιώργο Παπανδρέου, την Πέμπτη πριν τις εκλογές όταν τον ανέβασε στην εξέδρα για να χαιρετίσει τον κόσμο με τον χαρακτηριστικό του τρόπο που έδινε στο παρελθόν τροφή σε όλες τις χιουμοριστικές εκπομπές. Ο Τάπερμαν αντεπιτίθεται…

Ενδεικτικό της βιασύνης του Βενιζέλου να προεξοφλήσει πράγματα και καταστάσεις, είναι οι εμπηστικές δηλώσεις περί καθοδηγούμενων τραμπούκων, τις οποίες έκανε μετά τον φραπέ με τον οποίο τον κέρασε ένας γνωστός γραφικός τύπος που κατά καιρούς έχει πετάξει πράγματα, στον Αρσένη, στη Ντόρα, στον Στεφανόπουλο, αλλά και σε καλλιτέχνες κλπ
(Τα σχόλια στο www.antoniskokorikos.blogspot.com)