Από το τρία στο πέντε, στο δέκα,στη συνεργασία;

(Μέ λένε Μπόντ...Τζέϊμς Μπόντ!)

Τι έχουμε σήμερα; Άλλη μια δημοσκόπηση, η οποία με διαφορετικά νούμερα επιβεβαιώνει τις ίδιες τάσεις του εκλογικού σώματος, οι οποίες είναι λίγο αλλά όχι αρκετά καλύτερες για το ΠΑΣΟΚ, λίγο αλλά όχι αρκετά χειρότερες για τη ΝΔ και καταγράφεται με μεγάλη σαφήνεια η απογοήτευση μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος και από τις επιδόσεις της κυβέρνησης και από τις επιδόσεις της αντιπολίτευσης. Μάλιστα στην απογοήτευση από την αξιωματική αντιπολίτευση προστίθεται και η απογοήτευση από τον πιθανό τρίτο πόλο ο οποίος δείχνει ότι δεν ήταν έτοιμος να διαχειριστεί μια μεγαλύτερη αποδοχή από το εκλογικό σώμα.

Η δυσαρέσκεια έχει μεγαλώσει οι αρνητικές κρίσεις έχουν αυξηθεί και οι θετικές έχουν μειωθεί. Αλλά οι δημοσκοπήσεις δεν είναι πολιτική και δεν παράγουν πολιτικά αποτελέσματα. Πολιτικά αποτελέσματα παράγουν τα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης και η ταχύτητα με την οποία ο κ. Αλογοσκούφης εξήγγειλε ότι έρχονται κι άλλα του χρόνου, υπολογίζοντας ότι μετά από έναν χρόνο θα μπορεί να πει ότι το έχουμε πει από μακρού χρόνου και τώρα το υλοποιούμε. Δεν λέω ότι δεν είναι στοχευμένη τακτική, αλλά δείχνει και τη βεβαιότητα του ανθρώπου, άρα και του πρωθυπουργού ότι θα περάσει και αυτό αβρόχοις ποσίν. Δηλαδή δεν θα διακινδυνεύσει την πρώτη θέση στις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος, άρα και στο μπόνους των 50 εδρών που θα έχει το πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές. Αν λοιπόν εξακολουθεί να έχει το ίδια ποσοστά με αυτά που καταγράφηκαν στις εκλογές του 2007, μπορεί και να ελπίζει στην αύξηση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας των δύο εδρών που διαθέτει τώρα.

Η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει σαφώς διπλασιασμένη και διψήφια αν και έχει πέσει 25% από την προηγούμενη μέτρηση. Ως ένα βαθμό είναι φυσιολογικό αυτό γιατί δεν έχει σταθεροποιηθεί αυτή η τάση που υπήρχε και μάλλον ήταν λάθος η αποχώρηση του Αλέκου Αλαβάνου από την ηγεσία έστω και με το ένα πόδι. Γιατί στο πρόσωπό του αναγνωρίζουν οι πολίτες την πιο ισχυρή αντιπολίτευση και μόλις αυτό διαπιστώθηκε, εκείνος προτίμησε την αποχώρηση. Έτσι κι αλλιώς όμως σε κάλπη δεν έχει ακόμα καταγραφεί μια τέτοια μεταστροφή. Οι ευρωεκλογές που έρχονται είναι η πρώτης τάξεως ευκαιρίας για να καταγραφούν στην κάλπη αυτές οι τάσεις, σε συνδυασμό με την πιο χαλαρή ψήφο που παραδοσιακά έχουμε μαζί επίσης με την απλή αναλογική.

Τα συμπεράσματα που θα προκύψουν τότε είναι σαφώς διαφορετικά γιατί θα φανεί ότι η ΝΔ συνεχίζει την πτωτική της πορεία, ενώ οι ψηφοφόροι κινούνται αριστερά μεν αναποτελεσματικά δε. Δηλαδή όσο και να πέφτει η ΝΔ θα συνεχίζει να κυβερνά γιατί οι ψήφοι διαμαρτυρίας ή διαφορετικών προσανατολισμών, μοιράζονται ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΝ αλλά αν και είναι ήδη επτά μονάδες περισσότερες από τη ΝΔ, δεν είναι πρώτο κόμμα και επομένως δεν έχουν καμιά επιρροή στη διακυβέρνηση της χώρας.

Η διαχείριση από ένα κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ του διπλάσιου ποσοστού από αυτό που είχε, είναι ήδη δύσκολη ακόμα κι αν έμενε στο 5% τη στιγμή που προέρχεται από το 3% και το άγχος του αν θα εκπροσωπηθεί στη Βουλή… Πόσο μάλλον να διαχειριστεί ένα απανωτό δεύτερο διπλασιασμό που το φορτώνει με ευθύνες που δεν είχε σκεφτεί ότι θα αντιμετωπίσει. Η διαχείριση όμως είναι θέμα ηγεσίας και μόνο. Αν ηγεσία είναι ικανή θα φανεί, αν είναι ανίκανη επίσης θα φανεί. Κατά τα φαινόμενα όμως, ακόμα κι αν έχει ικανή ηγεσία και καταφέρει να διαχειριστεί σωστά τις τάσεις και τις μετακινήσεις του εκλογικού σώματος και πάει από το 5 στο 10%, πάλι θα χρειαστεί άλλον έναν διπλασιασμό για να φτάσει στο 20% δηλαδή και μια τρίτη τετραετία ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση. Και μετά μια τέταρτη τετραετία για να φτάσει μόνο του ή με συνεργασία στο 40% δηλαδή φέξε μου και γλίστρισα