Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 01, 2008

Τρία χρόνια μας μείνανε...


Καλό μήνα σήμερα, αν και δεν το βλέπουμε πουθενά. Τη γκρίνια μόνον βλέπουμε και όχι μόνο στη ΝΔ αλλά σε όλον τον κόσμο. Η αιτία είναι φυσικά η οικονομική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και το χειρότερο το γεγονός ότι δεν φαίνεται φως από πουθενά. Αν κάποιος βλέπει φως στο βάθος του ορίζοντα και υπομονή κάνει και λύσεις προσωρινές βρίσκει. Αν για παράδειγμα μια οικογένεια έχει τώρα τον Σεπτέμβριο πολλά έξοδα αλλά περιμένει να εισπράξει τους επόμενους τρεις μήνες, μπορεί να δανειστεί από την τράπεζα ή από τον παππού που έχει οικονομίες και να αντιμετωπίσει τις έκτακτες δαπάνες. Αν όμως δεν έχει αυτή την προοπτική, τότε δεν μπορεί και να βρει προσωρινή λύση.

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει και η κυβέρνηση. Έτσι όπως τα κατάφερε, δεν μπορεί να ελπίζει σε τίποτα γιατί έχει εξαντληθεί με τα ψέματα. Ψέματα στην οικονομία, ψέματα σε όλες τις πολιτικές πρωτοβουλίες ψέματα ακόμα και σε ζητήματα διαφάνειας και σκανδάλων και λαδωμάτων. Οπότε ποιος θα πιστέψει τώρα τα ψέματα με τα οποία θέλει να στηρίξει την αφαίμαξη άλλων 6 δισεκατομμυρίων ευρώ σε ετήσια βάση, από τα ίδια υποζύγια που πληρώνουν και τα υπόλοιπα; Οι πολιτικές πρωτοβουλίες με τις οποίες θα κρατήσει τη γκρίνια σε ανεκτά επίπεδα, απλώς δεν υπάρχουν.

Υπάρχουν μόνον οι πολύ καλές δημόσιες σχέσεις και ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης. Όλοι είδαμε για παράδειγμα τις αβανταδόρικες ερωτήσεις που είχε το γκάλοπ του Βήματος για την οικονομική πολιτική. Συμφωνείτε με την φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών οι οποίοι φοροδιαφεύγουν; Ασφαλώς η πλειοψηφία απάντησε σ’ αυτή τη στημένη ερώτηση και συμφωνώ να φορολογηθούν οι φοροφυγάδες. Και οι τρεις συγκεκριμένες ερωτήσεις που αφορούσαν την οικονομία, ήταν με τον ίδιο τρόπο διατυπωμένες και φυσικά έλαβαν την αναμενόμενη απάντηση. Και επιπλέον είχε και μια δισέλιδη συνέντευξη του υπουργού Οικονομίας ο οποίος φρόντισε ενόψει αυτής της συγκυρίας να φτιάξει και προσωπικές σχέσεις με όλα τα μέσα ενημέρωσης χωρίς να περιμένει να το κάνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όπως μέχρι τώρα. Όχι ότι ο Ρουσόπουλος δεν τα καταφέρνει καλά, αλλά κι εκεί που μετά από 4 χρόνια έχει δημιουργήσει κόντρες και αντιπάθειες, φρόντισε ατομικά ο Γιώργος Αλογοσκούφης να δημιουργήσει προσωπικές συμπάθειες, με το αζημίωτο, για να μπορέσει να κάνει τη δουλειά του.

Μην εκπλήσσεστε λοιπόν αν βλέπετε και αντιπολιτευόμενα μέσα ενημέρωσης να είναι υπερβολικά ευπρεπή στην κριτική τους η οποία περιορίζεται στην παράθεση, με τη μορφή χρηστικών δημοσιευμάτων, με μια γενική κριτική σαν αυτή που κάνει η αξιωματική αντιπολίτευση κυρίως.

Με αυτές τις συνθήκες σου μπαίνουν και ψύλλοι στ’ αυτιά και για τα υπόλοιπα ευρήματα των δημοσκοπήσεων σαν αυτή που δημοσίευση το ΒΗΜΑ. Η διαφορά ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ στη 1,2 μονάδες μπορεί να ικανοποιεί μερικούς ας μην τους χαρακτηρίσω στη Χαριλάου Τρικούπη, οι οποίοι νομίζουν ότι η αντιπολίτευση γίνεται με νέα άνετα γραφεία και μπλοκ μπέρυ στο κινητό. Αλλά κυρίως πρέπει να ικανοποιεί τον Καραμανλή γιατί σημασία έχει να κυβερνάς έστω και με πλειοψηφία δύο βουλευτών. Σημασία έχει να είσαι πρώτος έστω και με μία μονάδα διαφορά. Κι ο Σημίτης έτσι κυβέρνησε. Και ο Καραμανλής το ίδιο θα κάνει. Θα ικανοποιείται και ο βουλευτής με ένα λούσιμο που θα κάνει σε έναν υπουργό, θα ικανοποιείται και ο υπουργός που παραμένει υπουργός θα ικανοποιείται και ο πρωθυπουργός που τους καλύπτει όλους.

Ακόμα όμως κι αν δει ο πρωθυπουργός να είναι το κόμμα του δεύτερο, πάλι δεν έχει κανένα πρόβλημα. Κι ο Σημίτης έτσι κυβέρνησε όλη τη δεύτερη τετραετία. Έτσι είναι το πολίτευμά μας. Κι έχει και την ελπίδα ότι ως το τέλος θα μπορέσει να ανατρέψει το κλίμα. Δεν θα το ανατρέψει, αλλά με μια ελπίδα ζούμε όλοι. Συνεπώς και οι Νδκράτες και οι ΠΑΣΟΚοι αλλά και οι απλοί πολίτες πρέπει να έχουν το νου τους στο πως θα βγάλουν την τετραετία και να μην ελπίζουν σε γρήγορη ανάκαμψη της οικονομίας άρα και των οικονομικών τους.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ένα σου λέω, Τα Κέντρα Πρόληψης του ΟΚΑΝΑ χρειάζονται αυτή τη στιγμή 5 εκ. δραχμές για μη κλείσουν 26 εκ ήταν αυτά που κέρδισε τα οποία κέρδισε η Μονή σε λίγες μέρες από την περίεργες συναλαγές.
http://prolipsiworkers.blogspot.comΌσοι ζούμε με το μαχαίρι στο λαιμό και είμαστε πολλοί αυτοί και παντού, δεν αντέχουμε άλλο τις κοροϊδίες, τα κορκοδείλια δάκρυα περί διεθνούς οικονομικής κρίσης. Ναι υπάρχει και αυτή, αλλά υπάρχει και ρεμούλα και αδιαφορία για τον πολίτη και τα στραβά μάτια για κάθε ισχυρό και διαπλεκόμενο, που μπορεί να τους κάνει ξανά κυβερνήτες από την πίσω πόρτα..
Έλεος!!!

Adamantia είπε...

Και τι κανουμε κουμουνι αυτοι που το μαχαιρι στο λαιμο δεν αντεχουμε αλλο? Τιποτα απολυτως.Ειδες εσυ καμια σοβαρη αντιδραση απο καπου? Εδω βεβαια δεν ειμαστε πια στο σταδιο της αντιδρασης, αυτα ειναι για πολιτισμενες χωρες, εδω θαπρεπε να ειμαστε λιγο πριν την κοινωνικη επανασταση. Αλλα να την κανει ποιος? Γιατι σε καθε σαπιλα υπαρχουν πολλοι βολεμενοι και μη νομιζεις οτι ειναι μονο οι ισχυροι.Η οικονομικη κριση στην Ευρωπη ειναι γεγονος αλλα οταν αυξησε τους φορους ο Σαρκοζι ηξερε ο μεσος Γαλλος πως δεν υπηρχε αλλη λυση.Αν πιστευε οπως ολοι εμεις οτι αρκουσε να κοπουν οι χοντρες ρεμουλες για να βρεθει λυση θαχαν βγει στους δρομους και τα νεογεννητα. Αδιεξοδο.

Unknown είπε...

Είναι πάλι δυνατόν το 20% των πολιτών που σήμερα δεν εκφράζεται από τα κόμματα, να μην εκφραστεί πολιτικά; Έστω και αρνητικά; θα εκφραστεί... Γι αυτό κι εγώ μετράω τον ΣΥΡΙΖΑ: 2004=3% 2007=5% 2011=10%, 2015=20%, 2019=40% έστω και με συνεργασίες. Δηλαδή με διαρκή διπλασιασμό του ποσοστού θα φτάσουμε στο 2020 μόνο και μόνο για να διαπιστώσουμε την ανάγκη της συνεργασίας. Μά είναι δυνατόν να είναι τόσο ανόητοι;