Η δημοσκοπική αυτοϊκανοποίηση την ώρα που πάνω από 1.000 άνθρωποι χάνουν καθημερινά τη δουλειά τους

Σήμερα η κυβέρνηση αισθάνεται ασφαλής και αυτοικανοποιημένη, αφού οι μετρήσεις έδειξαν ότι πέρασε πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ, επομένως οι προπαγανδιστικές της προσπάθειες να δείξει ότι είναι δυναμική, βγάζει τις κουκούλες, κλείνει τις βίλες της Αμαλίας ή της Λέλας Καραγιάννη, και επιστρατεύει τους απεργούς, αποδίδουν δημοσκοπικά. Κάποιους ικανοποιούν, άρα βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Δεν λέω και η αυτοικανοποίηση προσφέρει κάποια προσωρινή ανακούφιση, γιατί ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει στη μόνιμη απελπισία και ψάχνει διεξόδους. Αλλά εκείνο που είναι υγιές είναι να βρίσκει λύσεις στα προβλήματά του και όχι υποκατάστατα τα οποία θα τον καθησυχάσουν για λίγες ώρες.

Το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας είναι ότι βρίσκεται σε ύφεση. Κάθε ώρα που περνάει, κάποια επιχείρηση κλείνει και 100 άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους. Όση ώρα μιλάμε εμείς, εδώ, περίπου 100 άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους και ισάριθμες οικογένειες γνωρίζουν την απελπισία. Η λύση στα προβλήματά μας θα άρχιζε αν σταματούσε αυτή η κατρακύλα. Δηλαδή αν για μία ώρα, κανείς Έλληνας δεν έχανε τη δουλειά του και καμία επιχείρηση δεν έκλεινε. Αν πάτε όμως στον ΟΑΕΔ θα δείτε ότι κάποιοι άνθρωποι πάνε για να δηλώσουν ότι έμειναν άνεργοι, νέοι άνεργοι και αν πάτε στις εφορίες στο τμήμα του μητρώου, θα δείτε ότι κάποιοι άνθρωποι πήγαν για να δηλώσουν ότι σταματούν την επιχειρηματική ή επαγγελματική τους απασχόληση.

Κανονικά ο κ. Στουρνάρας έπρεπε να είναι συνδεδεμένος ον λάϊν με όλες τιςεφορίες της χώρας και κάθε φορά που μια επιχείρηση δηλώνει ότι κλείνει, θα έπρεπε να βγαίνει ένα χέρι από το ταβάνι, και να του ρίχνει μια σφαλιάρα, έτσι ώστε να μην ξεχνάει ότι ακόμα δεν κατάφερε τίποτα. Ο υπουργός Εργασίας ο κ. Βρούτσης, έπρεπε να είναι συνδεδεμένος με τον ΟΑΕΔ ον λάϊν, και κάθε λεπτό που δηλώνεται ένας νέος άνεργος, να έβγαινε ένα χέρι από τον τοίχο και να του έριχνε μια σφαλιάρα. Αν ένας υπουργός Εργασίας τρώει πάνω από 1.000 σφαλιάρες την ημέρα, γιατί τόσοι είναι οι άνεργοι που αυξάνονται διαρκώς, θα ήταν τόσο ζαβλακωμένος, ώστε δεν θα ήταν καθόλου ικανοποιημένος από τον εαυτό του και την κυβέρνησή του. Το ίδιο και ο κ.Χατζηδάκης, θα έπρεπε να πίνει ένα ποτήρι νερό και να τρώει ένα πιάτο φαγητό, μόνο αν δηλωνόταν η έναρξη μιάς νέας επιχείρησης στο υπουργείο του και μάλιστα μόνον αν η νέα επιχείρηση εξισορροπούσε την επιχείρηση που έκλεισε. Δηλαδή το αν θα φάει ο κ.Χατζηδάκης να εξαρτάται από το αν ήταν μεγάλη η κατραπακιά που έφαγε ο Στουρνάρας και η σφαλιάρα του Βρούτση.

Μόνον έτσι η κυβέρνηση θα είναι συνδεδεμένη με την πραγματικότητα και δεν θα αυτοικανοποιείται κάθε φορά που ανακαλύπτει έναν αντιπερισπασμό για να απασχολήσει τα κανάλια, ώστε να μην περιγράφουν αυτή την πραγματικότητα.

Το τι κάνουμε στην Ελλάδα εξαρτάται όμως απολύτως από το τι κάνουν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι, γιατί το 70% των αποφάσεων που μας αφορούν έρχονται από την ΕΕ, ακόμα και η νομοθεσία. Αυτό λοιπόν που έγραφε την Κυριακή σε ένα άρθρο του ο οικονομολόγος των γερμανικών συνδικάτων, αφορούσε τη Γαλλία και την παρότρυνε να μην πιεί το γερμανικό φίλτρο ο Ολάντ όπως τον σπρώχνει ο Σόϊμπλε και η Μέρκελ. Γιατί όπως εξηγούσε τον κοροϊδεύουν όταν του λένε ότι η γερμανική οικονομία πάει καλά, ότι δεν έχει πρόβλημα ανεργίας και ότι αυτό που χρειάζεται η Γαλλία για να σωθεί είναι μια δόση γερμανικού φίλτρου λιτότητας και κατάργησης εργατικών δικαιωμάτων.

Όπως εξηγούσε μπορεί στα χαρτιά η ανεργία στη Γερμανία να μην υπάρχει, αλλά εδώ και 10 χρόνια όλες οι γερμανικές επιχειρήσεις, έχουν κόψει τη μία θέση πλήρους απασχόλησης με πλήρεις αποδοχές, σε τουλάχιστον δύο κομμάτια και στη θέση του ενός εργαζόμενου, πληρώνουν δύο ή και περισσότερους εργαζόμενους μερικής απασχόλησης ή έχουν δημιουργήσει «μίνιτζόμπς», με τις οποίες οι στατιστικολόγοι της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Απασχόλησης, αισθάνονται πανευτυχείς. Αλλά το συνολικό εισόδημα των εργαζομένων έχει μειωθεί σε σύγκριση με 20 χρόνια πριν όπως και ο αριθμός των πραγματικών θέσεων  εργασίας. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού των Γερμανών, όχι των μεταναστών, αλλά των Γερμανών πολιτών ζεί κοντά ή κάτω από τα όρια της φτώχειας, όπως δεν συνέβαινε πριν από 20 χρόνια, όταν δεν εφαρμόζονταν αυτές οι πολιτικές της Ατζέντα 2010.

Επιπλέον δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης, πάνω από 1.000.000 θέσεις εργασίας διασώθηκαν χάρη στη μείωση του ωραρίου εργασίας. Με άλλα λόγια οι μεταρρυθμίσεις στη Γερμανία, έχουν τόση σχέση με την αύξηση της απασχόλησης, όση έχουν με την αύξηση των γεννήσεων, οι εμφανίσεις των πελαργών στον ουρανό.

Το μαγικό φίλτρο της Γερμανίας με το οποίο θέλουν να ποτίσουν και τη Γαλλία, Δημιούργησε μια ανώμαλη κατάσταση. Το 20% των Γερμανών εργαζόμενων είναι πλέον χαμηλόμισθοι, παίρνουν λιγότερα από 9 ευρώ την ώρα μικτά (δηλαδή περίπου 5 ευρώ την ώρα καθαρά, επομένως όσα έπαιρναν στην Ελλάδα οι Αλβανοί εργάτες) και από τις συλλογικές συμβάσεις των συνδικάτων, καλύπτεται μόνον το 60% των Γερμανών εργαζόμενων. Οι υπόλοιποι παίρνουν λιγότερα με ατομικές συμβάσεις, όπως και στην Ελλάδα.

Η μείωση του εισοδήματος στο εσωτερικό της Γερμανίας, μείωσε την κατανάλωση και οι επιχειρήσεις που πουλάνε στους Γερμανούς αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Η οικονομία συνολικά δεν αντιμετώπισε πρόβλημα, γιατί αυξήθηκαν οι εξαγωγές καθώς το ευρώ ήταν φθηνότερο και βοηθούσε να φαίνονται φθηνότερα τα γερμανικά προϊόντα προς εξωγωγή. Οι εξαγωγές όμως δεν υπερκάλυψαν την εσωτερική μείωση της κατανάλωσης και πριθν από την οικονομική κρίση, η γερμανική οικονομία αναπτύχθηκε με χαμηλότερους ρυθμούς σε σύγκριση με το σύνολο της Ευρώπης.

Και η γερμανική ανάπτυξη μέσω των εξαγωγών, έγινε σε βάρος των ευρωπαίων γειτόνων της Γερμανίας, οι οποίοι δεν μπορούσαν να πουλήσουν λόγω στενότητας στην εσωτερική γερμανική αγορά, αλλά και στις χώρες τους τα ανταγωνιστικά προϊόντα τους, στριμώχθηκαν από τα αντίστοιχα γερμανικά. Κι ενώ το γερμανικό ισοζύγιο αυξανόταν, οι άλλες χώρες πνίγονταν στα χρέη.

Η Γαλλία που δεν ακολούθησε τη γερμανική συνταγή, είχε μεγαλύτερη ανάπτυξη από τη Γερμανία και κυρίως δεν αναπτύχθηκε σε βάρος των γειτόνων της. Εάν όλες οι χώρες είχαν ακολουθήσει το παράδειγμα της Γαλλίας, το ευρώ τώρα δεν θα κινδύνευε. Το ότι κινδυνεύει οφείλεται στην πολιτική που ακολούθησε η Γερμανία και προκάλεσε την αύξηση χρεών στις υπόλοιπες χώρες. Η Γαλλία περνάει δύσκολες ώρες, όχι γιατί δεν εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις που ζητάει η Μέρκελ, αλλά γιατί η γερμανία δεν αγοράζει γαλλικά προϊόντα. Η γαλλική πεζώ, σιτροέν και ρενώ, αντιμετωπίζει προβλήματα, γιατί δεν μπορούν πιά να πουλήσουν αυτοκίνητα στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και το μερίδιο στη Γερμανία, ήταν πάντοτε πολύ χαμηλό. Όταν τα λιγότερα αυτοκίνητα που πωλούνται στις άλλες χώρες είναι κυρίως γερμανικά γιατί απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό, ενώ τα γαλλικά είχαν πιο πολλούς πελάτες στους νέους, τους φτωχούς και στη μεσαία τάξη, το πρόβλημα το έχει η Γαλλία.

Εάν η Γαλλία ακολουθήσει τη συνταγή της Γερμανίας και στραφεί στις εξαγωγές, η κρίση θα επιδεινωθεί. Ακόμα όμως κι αν το έκανε με επιτυχία, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί καλό αποτέλεσμα, γιατί η Ευρώπη, άγεται και φέρεται από τις αγορές και μια εθνική πολιτική, έστω κι αν προέρχεται από τη Γαλλία δεν μπορεί να επηρεάσει το σύνολο της παγκόσμιας αγοράς. Μόνον αν η πολιτική πάρει το πάνω χέρι από τις αγορές, μπορεί να αλλάξει το τοπίο  και να επηρεάσει αποφασιστικά την παγκόσμια οικονομία. Κι αυτό η Γαλλία δεν μπορεί να το κάνει μόνη της, αλλά μαζί με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, να πείσουν ή να πειθαναγκάσουν τη Γερμανία, να αλλάξει τη δική της πολιτική εξυπηρέτησης των υπεράκτιων αγορών και κατάργησης των εργατικών δικαιωμάτων.