Τίποτα δεν άλλαξε: Περιμένουμε να ζήσουμε άλλον έναν χρόνο από τη "γενναιοδωρία" των δανειστών. Πουλώντας κοψοχρονιά την ιδιωτική και δημόσια περιουσία μας.

 Άλλαξε τίποτα, στον ανόητο τρόπο με τον οποία η Ελλάδα αντιμετωπίζει την κρίση; Μετά την καταστροφή μιάς ολόκληρης γενιάς, τις εκλογές, ο Σαμαράς και ο Κουβέλης εφαρμόζουν κάποια διαφορετική πολιτική, σε σύγκριση με τους Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλο;

Ας επιστρέψουμε στην επικαιρότητα με το μάτι κάποιου που λείπει σχεδόν ένα μήνα και ας προσπαθήσουμε να δούμε αν άλλαξε κάτι σε ευρωπαϊκό επίπεδο και σε ελληνικό.

Τα στοιχεία που δημοσίευσε η Γιούροστατ με τα οποία μετράνε αν απέδωσαν οι πολιτικές που εφαρμόζονται εδώ και σχεδόν τρία χρόνια, αφορούν τον Ιούνιο και η σύγκριση γίνεται με τον Ιούνιο του 2011. Κύριο ενδιαφέρον των νεοφιλελεύθερων σχεδιαστών της ευρωπαϊκής πολιτικής, είναι το εμπορικό ισοζύγιο. Εισαγωγές μείον τις εξαγωγές. Η κατάσταση λοιπόν εμφανίζεται βελτιωμένη, και οφείλεται κυρίως στην μείωση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του ευρώ που φτάνει σχεδόν στο 13% σε σύγκριση με το δολάριο.

Μόνο που η βελτίωση είναι πολύ μικρή. Ολόκληρη η Ευρώπη, έχει πλεόνασμα 3,7 δισεκατομμύρια ευρώ τον Ιούνιο, δηλαδή  πολύ μικρό, αλλά σε ετήσια βάση, αν συνεχιστεί αυτή η τάση μπορεί να φτάσει στα 66 δισεκατομμύρια ευρώ. Πάλι πολύ μικρή είναι για ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά είναι βελτίωση γιατί πέρυσι είχαμε έλλειμμα.

Στο εσωτερικό της Ευρώπης και της ευρωζώνης εφαρμόζονται προγράμματα με σκοπό να αυξηθούν οι εξαγωγές του Νότου προς τον πλούσιο Βορρά μέσω της συμπίεσης του εργατικού κόστους και του εισοδήματος. Πράγματι η Γερμανία μείωσε τις εξαγωγές της προς τον Νότο αλλά μόνον κατά 0,4% του ΑΕΠ της ενώ η Ολλανδία αύξησε τις εξαγωγές της και το πλεόνασμά της ξεπερνάει πλέον το 25% του ΑΕΠ της, δηλαδή απέτυχε η εφαρμοζόμενη πολιτική. Κανονικά έπρεπε να η Ολλανδία να έχει μειώσει τις εξαγωγές προς τον Νότο.

Αντίστοιχα η Ελλάδα η Ισπανία και η Ιταλία έχουν αυξήσει τις εξαγωγές τους προς τον Βορρά, αλλά μόνον κατά 0.9%, κατά  0,1% και 0,4% αντίστοιχα δηλαδή πολύ λίγο. Θα έπρεπε να έχουν αυξήσει τις εξαγωγές τους πολύ περισσότερο ενώ τις έχουν αυξήσει σε ποσοστά που έχουν το μηδέν ως ακέραιο ψηφίο. Η μόνη χώρα που αύξησε τις εξαγωγές της κατά το ευπρεπέστερο ποσοστό του 2,6% είναι η Πορτογαλία. Υπάρχει και αρνητική εξέλιξη όμως, ότι η Γαλλία και η Ιρλανδία μείωσαν τις εξαγωγές τους προς τον πλούσιο Βορρά. Το συμπέρασμα από όλα αυτά, είναι ότι υπάρχει μια πολύ αδύναμη τάση προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά χωρίς δυναμική, ενώ τα μέτρα είναι πολύ σοβαρά και οι μειώσεις μισθών είναι τεράστιες. Τόσος πόνος θα περίμεναν οι σχεδιαστές αυτής πολιτικής να έχουν προκαλέσει μεγαλύτερη ισορροπία εντός Ευρώπης, αλλά δεν επιβεβαιώνεται. Και υπάρχουν και λάθος κινήσεις σοβαρές προς την αντίθετη κατεύθυνση λόγω της μείωσης των γαλλικών εξαγωγών και λόγω της αύξησης των Ολλανδικών. Αυτά θα έπρεπε να είναι αντίστροφα.

Αντιθέτως είναι πιο θετική η εικόνα των εξαγωγών της Ευρώπης σε τρίτες χώρες και εδώ έχουν ευνοηθεί οι εξαγωγές περισσότερο, λόγω της υποτίμησης του ευρώ. Μόνον η Ιρλανδία είχε απρόσμενα μια μικρή πτώση. Όλες οι άλλες χώρες είχαν βελτίωση με μεγαλκύτερη στην Ελλάδα με αύξηση 02,8% και δεύτερη τη Γερμανία με 1,4%. Κατάφεραν δηλαδή και οι δύο αυτές χώρες καλύτερα αλλά και όλες οι άλλες χώρες σε μικρότερα ποσοστά να πουλήσουν περισσότερα προϊόντα και υπηρεσίες εκτός Ευρώπης.  Τι μας λέει αυτό, ότι αν κατάφεραν όλες οι χώρες του Νότου να βελτιώσουν τη θέση τους αυτό οφείλεται στις εξαγωγές εκτός Ευρώπης και οφείλεται στο φθηνότερο ευρώ. Ενώ στο εσωτερικό της Ευρώπης δεν υπάρχει καμιά βελτίωση δεν αποδίδει η μείωση των μισθών στον Νότο, αύξηση των εξαγωγών στον πλούσιο και πλεονασματικό Βορρά.

Στο επίπεδο της πραγματικής οικονομίας είμαστε επίσημα σε περίοδο ύφεσης και επομένως και οι αγορές πουλάνε και μειώνουν τις τιμές των χαρτιών που κατέχουν. Η κατάσταση του ευρώ δεν έχει βελτιωθεί καθόλου, από τότε που η Μέρκελ έσπρωξε την Ελλάδα στη χρεοκοπία κι αυτό επιδεινώνει το κλίμα και στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Μάλιστα η Γερμανία ισχυρίζεται ότι δεν έχει μετανιώσει επομένως δεν θα διορθώσει την πολιτική της να χρεοκοπήσει την Ελλάδα. Η χρεοκοπία της Ελλάδας οδηγεί και σε απώλεια της δημοκρατίας στην Ελλάδα και τίποτα δεν μας δείχνει ότι και στη Γερμανία δεν δημιουργούνται συνθήκες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια δικτατορία. Δεν υπάρχει καμιά διαφορά στις εξελίξεις σε σύγκριση με το παρελθόν.

Τα διάφορα επενδυτικά κεφάλαια εγκαταλείπουν μαζικά την Ευρώπη και η Γερμανία χαίρεται γιατί όλοι της χρωστάνε. Μόνον που είναι γνωστό ότι αν χρωστάς λίγα έχεις εσύ το πρόβλημα, ενώ αν χρωστάς πολλά, έχει το πρόβλημα αυτός που σου τα δάνεισε. Είτε είναι τράπεζα, είτε είναι κράτος. Και όλοι πλέον χρωστάμε πολλά και σε τράπεζες και στη Γερμανία. Το πρόβλημα λοιπόν το έχουν οι τράπεζες και η Γερμανία. Οι πολυεθνικές προσανατολίζονται να εγκαταλείψουν την Ευρώπη και οι ελίτ αρνούνται να φορολογηθούν περισσότερο για να καλύψουν τα κενά.

Αυτό οδηγεί όλο και περισσότερους πολιτικούς, με πρώτους τους σοσιαλίζοντες της Γερμανίας να σκεφτούν ότι η μόνη λύση είναι στην αμοιβαιοποίηση των χρεών, υπέρ της πολιτικής ένωσης επομένως της έκδοσης ευρωομολόγων κλπ. Αντιθέτως η Μέρκελ επιμένει στα πλεονάσματα τα οποία έφτασαν τα 210 δισεκατομμύρια ευρώ σε ετήσια βάση. Η χώρα η οποία προσανατολίζεται όλο και περισσότερο στην έξοδο από το ευρώ γιατί δεν θέλει να πληρώσει το μερίδιο της στο κόστος είναι η Φινλανδία. Ζητάει συνεχώς εγγυήσεις όπως το είχε κάνει και με την Ελλάδα, και κάποια στιγμή αυτό θα την οδηγήσει εκτός ευρώ αφού αρνείται την αλληλεγγύη.

Από την Ιταλία, τους τελευταίους 24 μήνες έχουν φύγει περίπου 1 τρισεκατομμύριο ευρώ και αυτό σημαίνει ότι αν η Ιταλία ζητήσει βοήθεια, θα πρέπει να φτάσει σε αυτό το ύψος του 1 τρισεκατομμυρίου ευρώ. Με αυξητική πορεία. Αν αργήσει η διάσωση θα χρειαστούν περισσότερα. Οι τράπεζες της Αυστρίας είναι έτοιμες να καταρρεύσουν και ψάχνουν νόμο για την χρεοκοπία τους, ενώ η διαφθορά στην Αυστρία είναι γνωστό πλέον ότι ξεπερνάει την Ελλάδα. Μόνον που εκείνοι δεν το διαφημίζουν.

Στο παρασκήνιο φαίνεται ότι προτείνεται στην Ελλάδα ένα συναινετικό διαζύγιο, δηλαδή μια επιδότηση για να αυτοκτονήσουμε έναντι μιάς ικανοποιητικής κατά τη γνώμη τους αποζημίωσης. Επομένως το ευρώ ετοιμάζεται να τα τινάξει.

Ας δούμε ποια είναι η γόμωση της νάρκης που ετοιμάζεται. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες αγοράζουν τα ομόλογά τους που είναι στην αγορά με έκπτωση με το χρήμα που παίρνουν με 0,75% από την ΕΚΤ. Έτσι εμφανίζουν τεχνητά κέρδη, αφού μειώνουν το κόστος για το χρέος τους και επάρκεια κεφαλαίων τα οποία όμως είναι δανεικά. Ταυτόχρονα ξεφορτώνονται τα ομόλογα του Νότου τα οποία φορτώνεται η ΕΚΤ. Η Γερμανία πατάει και με τα δυό της πόδια απάνω σε αυτή τη νάρκη και δεν μπορεί να μετακινηθεί.

Η Ελλάδα κατάφερε χθές ένα θαύμα, ή έναν ηράκλειο άθλο κατά τη Γουόλ Στρήτ Τζέρναλ, με τον οποίο όμως μάλλον γελάνε εις βάρος μας. Δηλαδή ξοφλήσαμε στο 100% της ονομαστικής του αξίας, το ομόλογο ύψους 4,1δισεκατομμύρια ευρώ, με χρήματα που δανειστήκαμε από τις χρεοκοπημένες ελληνικές τράπεζες, με επιτόκιο 4,3% οι οποίες τα δανείστηκαν  από την Τράπεζα της Ελλάδας (η οποία δεν έχει κεφάλαια) μετά από άδεια της ΕΚΤ, με μηδενικό επιτόκιο. Η ΕΚΤ είχε αγοράσει αυτό το ομόλογο με έκπτωση 30%. Έτσι όλοι είναι ικανοποιημένοι, αλλά κανείς δεν πήρε χρήματα. Είναι μόνον λογιστικές εγγραφές. Η ΕΚΤ απλώς γράφει απαιτήσεις. Η πλάκα είναι ότι κανείς δεν λέει, που θα βρεθούν στα μέσα Νοεμβρίου αυτά τα 4,1 (ή 3,2) δισεκατομμύρια για να πληρωθούν οι τράπεζες. Γιατί αυτό το δάνειο είναι για 3 μήνες… προφανώς δεν θα βρεθούν πουθενά, απλώς θα δανειστούμε πάλι από τις ίδιες τράπεζες για να πληρωθούν οι ίδιες τράπεζες με τον ίδιο τρόπο. Γι αυτό μάλλον γελάνε όλοι γιατί απλώς δεν έχουμε 4,1 δισεκατομμύρια. Συμπέρασμα η πορεία προς την χρεοκοπία βαίνει καλώς και συνεχώς την πλησιάζουμε. Τα μπάνια του λαού όμως, συνεχίζονται και βλέπουμε… Προφανώς η προσπάθεια της κυβέρνησης είναι ως τον Νοέμβριο να έχει πάρει αυτά τα χρήματα από το EFSF και να γραφτούν στο δικό τους τεφτέρι του μνημονίου 2 το οποίο ισχύει και τώρα, αλλά τώρα παριστάνουν τους σκληρούς και περιμένουν την έκθεση της τρόϊκας, δηλαδή να πουληθούν δημόσιες επιχειρήσεις κοψοχρονιά.

Δεν είναι δηλαδή ότι η Ευρώπη βλέπει την χρεοκοπία μας και ανησυχεί για να μας σώσει όπως λένε χωρίς κανένα επιχείρημα οι κυβερνώντες. Η Ευρώπη βλέπει ότι η χρεοκοπία και η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, θα επιδεινώσει την κατάσταση της Ισπανίας και της Ιταλίας, γι αυτό και το ΔΝΤ και οι αναλυτές λένε ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια νέα μεγάλη παρέμβαση στη δημοσιονομική της κατάσταση, γιατί αλλιώς η διαχείριση της ισπανικής και της ιταλικής κρίσης θα γίνει ανεξέλεγκτη.

Το μόνο που μπορεί τώρα να γίνει, είναι το κούρεμα του ελληνικού χρέους το οποίο βρίσκεται στα επίσημα χέρια, εξαιρουμένου του ΔΝΤ. Είναι το  OSI Official sector involvement, αντί για το  PSI. Δηλαδή κυρίως η ΕΚΤ. Με το OSI θα μας πουλήσουν άλλη μια τελευταία ευκαιρία της Ελλάδας να σωθεί από την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και συζητάνε να είναι της τάξης του 30% των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν. Οι πιέσεις προέρχονται πάλι από το ΔΝΤ, το οποίο απειλεί ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε νέο πακέτο προς την Ελλάδα, ή να αυξήσει τη συμμετοχή του στο δεύτερο πακέτο.

Οι ευρωπαίοι και κυρίως οι Γερμανοί, λένε ότι μη βιάζεστε περιμένουμε την έκθεση της τρόϊκας και εννοούν ότι θα πιέσουμε την τρόϊκα να βγάλει υπεραισιόδοξα στοιχεία και προβλέψεις για το ελληνικό χρέος, ώστε η Ελλάδα να τα βγάλει πέρα μόνη της χωρίς βοήθεια. Το ΔΝΤ τους λέει ότι εγώ δεν αλλοιώνω κι άλλη φορά τα στοιχεία, ήδη το έχω κάνει δύο φορές για να σας διευκολύνω, αυτή τη φορά βάλτε μόνοι σας τα παραπάνω λεφτά ή προχωρήστε σε OSI, από το οποίο εγώ εξαιρούμαι.

Η ουσία είναι ότι πρόκειται για πολιτική απόφαση. Το πρόβλημα είναι ότι ελληνική πρόταση δεν υπάρχει. Αλλιώς θα μπορούσε να υπάρχει κι άλλη λύση χωρίς κούρεμα. Αρκεί απλώς να αλλάξει η ΕΚΤ τις ημερομηνίες λήξης των ομολόγων που κατέχει και να το πάει ως το 2015. Αυτό θα αρκούσε προς το παρόν στην Ελλάδα, και οι διαθέσιμοι πόροι αρκούν για την Ελλάδα. Άντε όμως να πείσεις την ΕΚΤ, μια ιδιωτική τράπεζα με μεγαλύτερο μέτοχο την γερμανική κεντρική τράπεζα να μεγαλώσει το χρόνο αποπληρωμής. Μόνον οι κυβερνήσεις μπορούν να πάρουν τέτοια πολιτική απόφαση. Αν θέλουν θα την πάρουν. Αν δεν θέλουν δεν θα την πάρουν.

Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα. Είτε με κούρεμα θα χρειαστούν ίσως ανακεφαλαιοποιήσεις σε κεντρικές τράπεζες και στην ΕΚΤ, είτε με διαγραφή μέρους του χρέους είτε με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, ώστε το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί το 2015. Αν υπήρχε ελληνική πρόταση, έπρεπε να έχει υποβληθεί  και να έχει αποδώσει ως χθές που πληρώθηκε το ομόλογο στην ΕΚΤ. Τώρα θα γίνει ότι θέλουν οι δανειστές. Τι είχε Γιάννη, τι είχα πάντα. Από το 2009 ακολουθούμε την ίδια αποτυχημένη τακτική και ήδη έχουμε καταστρέψει μια γενιά η οποία ψάχνει στη μετανάστευση, τρόπο για να ζήσει. Τίποτα δεν έχει αλλάξει, αν και ο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου, έχουν αντικατασταθεί από τον Σαμαρά και Στουρνάρα. Τα δύο Π από τα δύο Σ.