Λίγο η αντιπολίτευση η οποία ευτυχώς αυτή τη φορά δεν ήταν ανύπαρκτη, λίγο ο Τύπος, λίγο οι σφυγμομετρήσεις, αναγκάζεται και η ίδια η κυβέρνηση να καταλάβει το μέγεθος της απουσίας της και των ελλείψεών της στη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών. Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης ουσιαστικά δεν λειτουργεί και δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία και αξιοπιστία να χαράξει και να εφαρμόσει οποιαδήποτε οικονομική πολιτική πλέον. Ο τομέας του Αντώνη Μπέζα έχει καταρρεύσει και μέρα με την ημέρα καταρρέει περισσότερο όπως φάνηκε και με το ΕΤΑΚ και με τα πάγια έσοδα από τη φορολογία. Ο τομέας της οικονομικής πολιτικής και του συντονισμού για την εφαρμογή της έχει πλέον περιοριστεί στην έκδοση φετφάδων που απλώς δεν εφαρμόζονται από κανέναν. Ούτε από τους υπαλλήλους των υπηρεσιών, ούτε από τους τραπεζίτες. Ούτε από τους επιχειρηματίες μεμονωμένα ούτε από την αγορά.
Δεν υπάρχει δηλαδή το εργαλείο που απαιτείται για να υλοποιήσει με γνώση και με σκληρή δουλειά την νέα διορθωμένη οικονομική πολιτική που θα στηρίζεται στην κρατική παρέμβαση για να ξεπεραστεί η κρίση και να ανοίξουν οι δουλειές. Αν δεν ανοίξουν οι δουλειές θα πληρώσουμε ένα κόστος που θα οφείλεται ακριβώς στην αδυναμία της κυβέρνησης και όχι στην κρίση. Η κρίση υπάρχει αλλά σε πόσους μήνες θα την ξεπεράσουμε εξαρτάται από μας. Και η κρίση δεν είναι εισαγόμενη σε μας αλλά εγγενής. Δηλαδή χρειάζεται πρώτα τολμηρή αυτοκριτική και εντοπισμός των σφαλμάτων και μετά δράση για να διορθωθούν. Προφανές είναι ότι και στο σημείο αυτό η κυβέρνηση είναι πίσω, μια και ο πρωθυπουργός δείχνει τη διάθεση να διατηρήσει τον υπουργό Οικονομίας τουλάχιστον ως την ψήφιση του προϋπολογισμού. Με άλλους δύο μήνες όμως χαμένους και η οικονομία θα έχει γλιστρήσει σε χαμηλότερες θέσεις με πολύ γρήγορους ρυθμούς και το πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση θα έχει αυξηθεί.
Δεν είναι τυχαία τα ευρήματα της έρευνας της καθημερινής που δημοσιεύεται σήμερα. Τρεις στους τέσσερις Έλληνες έχουν αντιληφθεί και προφανώς στο πετσί τους ότι η κυβέρνηση δεν διαχειρίζεται την κρίση, έχει μείνει πίσω από τις ανάγκες της οικονομίας και το 90% των ερωτώμενων υποδεικνύουν και την προφανή στάση που έπρεπε να έχει η κυβέρνηση. Ο κόσμος το έχει τούμπανο δηλαδή και η κυβέρνηση προσπαθεί να χτίσει έναν εικονικό κόσμο για να κάνει ενέσεις θάρρους στον εαυτό της και να μην παραιτηθεί.
Και η κρίση είναι γενική. Πρόβλημα αντιμετωπίζει τώρα και ο επιχειρηματίας αλλά και ο εργαζόμενος στην επιχείρηση. Και ο τραπεζίτης και ο πελάτης της τράπεζας. Γι αυτό και χρειάζεται η στιβαρή παρέμβαση του κράτους με γνώση και με τόλμη για να κρατήσει τις ισορροπίες και να μην αφήσει το μεγάλο ψάρι να φάει όλα τα μικρά, γιατί μετά, θα πεθάνει και το μεγάλο ψάρι από πείνα. Κι ο μισθωτός δεν μπορεί να πληρώσει τις δόσεις του και η τράπεζα δεν έχει ρευστότητα για να κρατήσει τη θέση της. Η τράπεζα μειώνοντας τις χορηγήσεις προκαλεί ασφυξία στην αγορά κυρίως στις επιχειρήσεις κι εκείνες θα αφήσουν άνεργους και απλήρωτους τους εργαζόμενους οι οποίοι όχι μόνον δεν θα μπορούν να πληρώσουν τις δόσεις αλλά θα έχουμε και κοινωνικό πρόβλημα, γιατί δεν θα μπορούν να ζήσουν.
Η κρατική παρέμβαση είναι αυτή που δεν θα επιτρέψει στον φαύλο κύκλο να ολοκληρωθεί. Και φυσικά δεν είναι απαραίτητο, αντιθέτως είναι λάθος να μοιραστούν τα 28 δισεκατομμύρια σε όλες τις τράπεζες. Πρέπει να τα χρησιμοποιήσει το κράτος, μόνες σε όσες τράπεζες το έχουν ανάγκη, δηλαδή δεν έχουν την κεφαλαιακή επάρκεια που απαιτεί ο νόμος και κανονικά θα έβγαιναν από την αγορά ή θα εξαγοράζονταν από άλλες. Αυτές οι τράπεζες εννοείται ότι δέχονται τους όρους που θα τους υπαγορεύσει το κράτος. Δεν έχουν άλλη επιλογή. Αν έχουν, όπως να τους εξαγοράσει ένας άλλος ιδιώτης, τότε θα τον προτιμήσουν. Επίσης χρειάζεται μια μεγάλη κρατική τράπεζα που να επιδρά στον ανταγωνισμό. Κι αυτή είναι η Εθνική Τράπεζα. Με νέο διοικητή γιατί ο κ. Αράπογλου δεν έχει πιά την εμπιστοσύνη της κυβέρνησης που τον διόρισε, η Εθνική πρέπει με μια αύξηση μετοχικού κεφαλαίου να απορροφήσει το μεγαλύτερο μέρος από τα μετρητά 5 δισεκατομμύρια και το μεγαλύτερο μέρος των ομολόγων του δημοσίου που θα μετατρέψει κι αυτά σε μετρητά μέσω της ΕΚΤ και να τα διοχετεύσει στην αγορά με ανταγωνιστικούς όρους. Αυτό σημαίνει ότι θα βγάλει και κέρδη, αλλά όχι υπερκέρδη. Τα χρήματα των φορολογούμενων θα επιστρέψουν αργότερα στους φορολογούμενους. Ο ανταγωνισμός θα λειτουργήσει και οι τράπεζες που δεν έκαναν στο παρελθόν λάθος και παρακινδυνευμένες κινήσεις θα σταθούν στον ανταγωνισμό και θα προσφέρουν στην οικονομία, στις επιχειρήσεις και στους ιδιώτες φτηνότερο χρήμα το οποίο θα μπορούν να αποπληρώσουν. Η κατανάλωση δεν θα μειωθεί δραματικά, αλλά οριακά, θα κοπούν οι σπατάλες και οι επιχειρήσεις δεν θα αναστείλουν τη δραστηριότητά τους, απλώς θα κόψουν κι αυτές τις σπατάλες.
Όσο η κυβέρνηση συζητάει με τους τραπεζίτες, τόσο δείχνει την αδυναμία της και οι πολίτες καταλαβαίνουν την ανικανότητά της. Όσο ο πρωθυπουργός καθυστερεί να αλλάξει το οικονομικό επιτελείο, χάνει χρόνο, επιρροή και πληρώνει πολιτικό κόστος. Όλοι όμως θα πληρώσουμε οικονομικό κόστος σε ατομικό επίπεδο και γι αυτό και ο Καραμανλής με την αναποφασιστικότητά του θα μας μείνει αξέχαστος για πολύ καιρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου