Τη στιγμή που η οικονομική κατάσταση χειροτερεύει, χώρια που έρχονται και επιπτώσεις της διεθνούς κρίσης εξαιτίας του κλεισίματος της στρόφιγγας χορηγήσεων των τραπεζών, χώρια που με το φορολογικό πακέτο του Αλογοσκούφη πρέπει περίπου 2.000.000 Έλληνες να δώσουν πάνω από 3.000 ευρώ επιπλέον φόρους μέσα στο ίδιο έτος, δυστυχώς έχουμε μια κυβέρνηση η οποία δεν μπορεί να κυβερνήσει.
Παραλυμένη από τις επιπτώσεις του σκανδάλου Βατοπεδίου, με το οικονομικό επιτελείο να βάλεται για τις πρωτοβουλίες του που οδήγησαν την ελληνική οικονομία σε ύφεση πριν έρθει η διεθνής κρίση, (γιατί η πραγματική οικονομία δεν επηρεάζεται αναδρομικά) έχουμε πραγματικό πρόβλημα. Σκεφθείτε μόνον το προφανές. Ότι ο Έλληνας φορολογούμενος καλείται να πληρώσει τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ σε 15 μήνες για να σώσει τις τράπεζες, οι οποίες στο ίδιο χρονικό διάστημα θα μειώσουν στο μισό τις χρηματοδοτήσεις τους, μεταφέροντας τη δική τους κρίση και τις δικές τους επιλογές στην πραγματική οικονομία.
Δηλαδή ο ίδιος φορολογούμενος που ευεργετεί χωρίς να ερωτηθεί τις τράπεζες, με 28 δισεκατομμύρια ευρώ, την ίδια στιγμή θα πληρώσει και αυξημένα επιτόκια και την ύφεση που θα φέρει το κόψιμο των χορηγήσεων στις μικρές επιχειρήσεις ή τα στεγαστικά δάνεια. Μά γιατί θα πρέπει ο φορολογούμενος να πληρώνει για όλα; Γιατί πρέπει με τα δικά μας λεφτά να κάνει κουμάντο ο τραπεζίτης; Γιατί το κράτος να μην επιχορηγεί με μία ή με δύο μονάδες όλα τα στεγαστικά δάνεια; Κι ας βάλει και κοινωνικά κριτήρια. Το ίδιο στα επιχειρηματικά δάνεια για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Να επιδοτήσει τα επιτόκια, δηλαδή άμεσα την πραγματική οικονομία και έμμεσα τις τράπεζες.
Καπιταλισμό έχουμε. Γιατί είναι κακό οι 15 τράπεζες να μείνουν δέκα; Αυτή ήταν η επιδιωκόμενη ως τώρα πολιτική από το οικονομικό επιτελείο. Γιατί εγώ ο φορολογούμενος να πληρώσω για να είναι ανεξάρτητη τράπεζα η ΠΡΟΤΟΝ ΜΠΑΝΚ; Ας την αγοράσει η τράπεζα Πειραιώς. Μόνο που η τράπεζα Πειραιώς ζήτησε τις μετοχές για να δώσει τα λεφτά. Ενώ εγώ ο φορολογούμενος που δεν ρωτήθηκα θα του δώσω τα λεφτά χωρίς μετοχές. Δηλαδή είμαι διπλά χαμένος. Αυτή όμως δεν είναι εθνική πολιτική. Είναι αναδιανομή του εισοδήματος χωρίς να μας ρωτήσει κανείς και χωρίς να πληρώσει κανείς. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες μεγαλύτερες τράπεζες.
Θα μου δυσκολέψουν τη ζωή με τα δικά μου χρήματα. Ενώ κάλλιστα η κυβέρνηση θα μπορούσε να διαθέσει τα μισά χρήματα, ακόμα και λιγότερα από 10 δισεκατομμύρια, ώστε μέσα από αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, να αποκτήσει τον έλεγχο των δύο υπό κρατική διοίκηση τραπεζών, και αυτές να κάνουν χρηματοδοτήσεις με το ίδιο περιθώριο κέρδους πάνω από το επιτόκιο της ΕΚΤ (1έως 2%) που έκαναν και στο παρελθόν. Και τα λεφτά των φορολογούμενων θα πιάσουν τόπο, και ο ανταγωνισμός θα οξυνθεί και θα ρεύσουν ζωντανά λεφτά σε αναπτυξιακές δραστηριότητες στην πραγματική οικονομία.
Αν μια ιδιωτική τράπεζα έκανε ανοίγματα με σκοπό τα υπερκέρδη και τις υπέρογκες αμοιβές των στελεχών, δεν πληρώνω ως φορολογούμενος μία. Αλλά και για λόγους ισοτιμίας, όποια ιδιωτική τράπεζα επιθυμεί βοήθεια, θα την έχει με τους ίδιους όρους που θα την πάρει και η Εθνική ή η Αγροτική ή το Ταμιευτήριο…Μετοχές για μετρητά ή για ομόλογα. Αν θέλεις. Δεν είσαι υποχρεωμένος. Δεν θέλεις δεν παίρνεις…
Αντί για μια τέτοια σοβαρή συζήτηση, ακούμε κάτι γενικολογίες από την αντιπολίτευση και η κυβέρνηση είναι εξαφανισμένη. Την Παρασκευή που κατέρρευσαν όλοι οι οικονομικοί δείκτες, εντάξει η αντιπολίτευση ήταν απασχολημένη στη Βουλή με τον Σιούφα. Έκαναν πέντε ώρες για να καταλάβουν ότι μετά την αποχώρηση του ΛΑΟΣ η Βουλή δεν είχε απαρτία και δεν μπορούσε ούτε να συζητά ούτε να ψηφίζει προφανώς. Η κυβέρνηση όμως που δεν είχε δουλειά, πού ήταν; Προετοίμαζαν επίσκεψη στο Κατάρ για να παρακαλέσουν τον Εμίρη να αγοράσει την Ολυμπιακή; Κι εδώ ο κακομοίρης ο Έλληνας φορολογούμενος που περιμένει να δει κάποια αναπτυξιακή πρωτοβουλία, έμεινε μόνος και αβοήθητος. Ακόμα και ο Αλογοσκούφης που είναι το οικονομικό επιτελείο, δεν έχει μυαλό να σκεφτεί τι θα συζητήσουν στην ΕΕ, πόσο μάλλον να προτείνει ο ίδιος, γιατί σκέφτεται συνέχεια ποιο υπουργείο να ζητήσει από τον Καραμανλή στον επόμενο ανασχηματισμό…
Η κυβέρνηση απουσιάζει σε μια στιγμή που υποτίθεται ότι έπρεπε να κάνει υπερωρίες για να αντιμετωπίσει την ύφεση στην οικονομία ώστε να διαρκέσει όσο το δυνατόν λιγότερο. Δυστυχώς εκεί γύρω στα Χριστούγεννα, το γρηγορότερο, θα ακούμε ότι η ευρωπαϊκή οικονομία ανακάμπτει από την ύφεση η οποία θα κρατήσει 2-3 μήνες σε μερικές χώρες, αλλά εμείς επειδή τώρα κοιμόμαστε και κοιτάμε πώς να μοιράσουμε στους φίλους μας τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ, τότε θα μπούμε στην μεγάλη ύφεση, γιατί είναι άσχετη με τη διεθνή. Θα έχουν χάσει την ευκαιρία να ελέγξουν το ανεξέλεγκτο τραπεζικό σύστημα, και δεν θα έχουν κανένα όπλο να βοηθήσουν την ανάπτυξη.
Ακόμα και σε δημόσια έργα αν έριχναν αυτά τα 28 δισεκατομμύρια, πάλι θα είχαν αποτέλεσμα. Θα έπαιρναν πρόσθετες κοινοτικές χρηματοδοτήσεις για κάθε ευρώ που θα ξόδευαν, και όλα αυτά θα έπεφταν στην πραγματική οικονομία και όχι στην τσέπη των τραπεζιτών όπου θα καταλήξουν ως νέα υπερκέρδη μέσα σε συνθήκες ύφεσης…
Και η πολιτική ζωή είναι τα διάφορα σενάρια… αν ο πρωθυπουργός θα κάνει ανασχηματισμό και θα χτίσει με τα ίδια τούβλα ένα εξίσου ετοιμόρροπο οικοδόμημα ή αν σχεδιάζει εκλογές για την άνοιξη τις οποίες θα χάσει. Δηλαδή οι σεναριογράφοι δεν σκέφτονται καθόλου πρακτικά. Γιατί να χάσει ο Καραμανλής στους 18 μήνες της δεύτερης τετραετίας και όχι στα τέσσερα χρόνια; Γιατί να πάψει να είναι πρωθυπουργός την άνοιξη του 2009 και όχι το φθινόπωρο του 2011; Γιατί βρε παλικάρια; Πείτε και σε μας… Για να αποπροσανατολίζεται η συζήτηση και να χάνεται η μπάλα… Μόνο αυτή την εξήγηση βρίσκω εγώ…
Παραλυμένη από τις επιπτώσεις του σκανδάλου Βατοπεδίου, με το οικονομικό επιτελείο να βάλεται για τις πρωτοβουλίες του που οδήγησαν την ελληνική οικονομία σε ύφεση πριν έρθει η διεθνής κρίση, (γιατί η πραγματική οικονομία δεν επηρεάζεται αναδρομικά) έχουμε πραγματικό πρόβλημα. Σκεφθείτε μόνον το προφανές. Ότι ο Έλληνας φορολογούμενος καλείται να πληρώσει τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ σε 15 μήνες για να σώσει τις τράπεζες, οι οποίες στο ίδιο χρονικό διάστημα θα μειώσουν στο μισό τις χρηματοδοτήσεις τους, μεταφέροντας τη δική τους κρίση και τις δικές τους επιλογές στην πραγματική οικονομία.
Δηλαδή ο ίδιος φορολογούμενος που ευεργετεί χωρίς να ερωτηθεί τις τράπεζες, με 28 δισεκατομμύρια ευρώ, την ίδια στιγμή θα πληρώσει και αυξημένα επιτόκια και την ύφεση που θα φέρει το κόψιμο των χορηγήσεων στις μικρές επιχειρήσεις ή τα στεγαστικά δάνεια. Μά γιατί θα πρέπει ο φορολογούμενος να πληρώνει για όλα; Γιατί πρέπει με τα δικά μας λεφτά να κάνει κουμάντο ο τραπεζίτης; Γιατί το κράτος να μην επιχορηγεί με μία ή με δύο μονάδες όλα τα στεγαστικά δάνεια; Κι ας βάλει και κοινωνικά κριτήρια. Το ίδιο στα επιχειρηματικά δάνεια για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Να επιδοτήσει τα επιτόκια, δηλαδή άμεσα την πραγματική οικονομία και έμμεσα τις τράπεζες.
Καπιταλισμό έχουμε. Γιατί είναι κακό οι 15 τράπεζες να μείνουν δέκα; Αυτή ήταν η επιδιωκόμενη ως τώρα πολιτική από το οικονομικό επιτελείο. Γιατί εγώ ο φορολογούμενος να πληρώσω για να είναι ανεξάρτητη τράπεζα η ΠΡΟΤΟΝ ΜΠΑΝΚ; Ας την αγοράσει η τράπεζα Πειραιώς. Μόνο που η τράπεζα Πειραιώς ζήτησε τις μετοχές για να δώσει τα λεφτά. Ενώ εγώ ο φορολογούμενος που δεν ρωτήθηκα θα του δώσω τα λεφτά χωρίς μετοχές. Δηλαδή είμαι διπλά χαμένος. Αυτή όμως δεν είναι εθνική πολιτική. Είναι αναδιανομή του εισοδήματος χωρίς να μας ρωτήσει κανείς και χωρίς να πληρώσει κανείς. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες μεγαλύτερες τράπεζες.
Θα μου δυσκολέψουν τη ζωή με τα δικά μου χρήματα. Ενώ κάλλιστα η κυβέρνηση θα μπορούσε να διαθέσει τα μισά χρήματα, ακόμα και λιγότερα από 10 δισεκατομμύρια, ώστε μέσα από αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, να αποκτήσει τον έλεγχο των δύο υπό κρατική διοίκηση τραπεζών, και αυτές να κάνουν χρηματοδοτήσεις με το ίδιο περιθώριο κέρδους πάνω από το επιτόκιο της ΕΚΤ (1έως 2%) που έκαναν και στο παρελθόν. Και τα λεφτά των φορολογούμενων θα πιάσουν τόπο, και ο ανταγωνισμός θα οξυνθεί και θα ρεύσουν ζωντανά λεφτά σε αναπτυξιακές δραστηριότητες στην πραγματική οικονομία.
Αν μια ιδιωτική τράπεζα έκανε ανοίγματα με σκοπό τα υπερκέρδη και τις υπέρογκες αμοιβές των στελεχών, δεν πληρώνω ως φορολογούμενος μία. Αλλά και για λόγους ισοτιμίας, όποια ιδιωτική τράπεζα επιθυμεί βοήθεια, θα την έχει με τους ίδιους όρους που θα την πάρει και η Εθνική ή η Αγροτική ή το Ταμιευτήριο…Μετοχές για μετρητά ή για ομόλογα. Αν θέλεις. Δεν είσαι υποχρεωμένος. Δεν θέλεις δεν παίρνεις…
Αντί για μια τέτοια σοβαρή συζήτηση, ακούμε κάτι γενικολογίες από την αντιπολίτευση και η κυβέρνηση είναι εξαφανισμένη. Την Παρασκευή που κατέρρευσαν όλοι οι οικονομικοί δείκτες, εντάξει η αντιπολίτευση ήταν απασχολημένη στη Βουλή με τον Σιούφα. Έκαναν πέντε ώρες για να καταλάβουν ότι μετά την αποχώρηση του ΛΑΟΣ η Βουλή δεν είχε απαρτία και δεν μπορούσε ούτε να συζητά ούτε να ψηφίζει προφανώς. Η κυβέρνηση όμως που δεν είχε δουλειά, πού ήταν; Προετοίμαζαν επίσκεψη στο Κατάρ για να παρακαλέσουν τον Εμίρη να αγοράσει την Ολυμπιακή; Κι εδώ ο κακομοίρης ο Έλληνας φορολογούμενος που περιμένει να δει κάποια αναπτυξιακή πρωτοβουλία, έμεινε μόνος και αβοήθητος. Ακόμα και ο Αλογοσκούφης που είναι το οικονομικό επιτελείο, δεν έχει μυαλό να σκεφτεί τι θα συζητήσουν στην ΕΕ, πόσο μάλλον να προτείνει ο ίδιος, γιατί σκέφτεται συνέχεια ποιο υπουργείο να ζητήσει από τον Καραμανλή στον επόμενο ανασχηματισμό…
Η κυβέρνηση απουσιάζει σε μια στιγμή που υποτίθεται ότι έπρεπε να κάνει υπερωρίες για να αντιμετωπίσει την ύφεση στην οικονομία ώστε να διαρκέσει όσο το δυνατόν λιγότερο. Δυστυχώς εκεί γύρω στα Χριστούγεννα, το γρηγορότερο, θα ακούμε ότι η ευρωπαϊκή οικονομία ανακάμπτει από την ύφεση η οποία θα κρατήσει 2-3 μήνες σε μερικές χώρες, αλλά εμείς επειδή τώρα κοιμόμαστε και κοιτάμε πώς να μοιράσουμε στους φίλους μας τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ, τότε θα μπούμε στην μεγάλη ύφεση, γιατί είναι άσχετη με τη διεθνή. Θα έχουν χάσει την ευκαιρία να ελέγξουν το ανεξέλεγκτο τραπεζικό σύστημα, και δεν θα έχουν κανένα όπλο να βοηθήσουν την ανάπτυξη.
Ακόμα και σε δημόσια έργα αν έριχναν αυτά τα 28 δισεκατομμύρια, πάλι θα είχαν αποτέλεσμα. Θα έπαιρναν πρόσθετες κοινοτικές χρηματοδοτήσεις για κάθε ευρώ που θα ξόδευαν, και όλα αυτά θα έπεφταν στην πραγματική οικονομία και όχι στην τσέπη των τραπεζιτών όπου θα καταλήξουν ως νέα υπερκέρδη μέσα σε συνθήκες ύφεσης…
Και η πολιτική ζωή είναι τα διάφορα σενάρια… αν ο πρωθυπουργός θα κάνει ανασχηματισμό και θα χτίσει με τα ίδια τούβλα ένα εξίσου ετοιμόρροπο οικοδόμημα ή αν σχεδιάζει εκλογές για την άνοιξη τις οποίες θα χάσει. Δηλαδή οι σεναριογράφοι δεν σκέφτονται καθόλου πρακτικά. Γιατί να χάσει ο Καραμανλής στους 18 μήνες της δεύτερης τετραετίας και όχι στα τέσσερα χρόνια; Γιατί να πάψει να είναι πρωθυπουργός την άνοιξη του 2009 και όχι το φθινόπωρο του 2011; Γιατί βρε παλικάρια; Πείτε και σε μας… Για να αποπροσανατολίζεται η συζήτηση και να χάνεται η μπάλα… Μόνο αυτή την εξήγηση βρίσκω εγώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου