Κάθε μέρα που περνάει, τα πράγματα γίνονται χειρότερα στην υπόθεση Μανούση-Παυλίδη. Κάθε μέρα αποκαλύπτονται περισσότερα στοιχεία που πείθουν ότι η επιχείρηση συγκάλυψης της υπόθεσης δεν έγινε τυχαία, ούτε με πρωτοβουλία στελεχών απλών της κυβέρνησης αλλά με οδηγίες από το μέγαρο Μαξίμου. Το νεώτερο στοιχείο είναι ότι είχε στηθεί ολόκληρο κύκλωμα, το οποίο εμπόδισε τη δικογραφία για τον Παυλίδη, να φτάσει στη Βουλή και να ζητηθεί η άρση της ασυλίας του και η διερεύνηση του ρόλου του, ήδη από το 2006.
Και άλλα στοιχεία αποδεικνύουν ότι ο Αρ. Παυλίδης, ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για χρηστή διοίκηση, αφού και όταν έπαυσε τον διευθυντή του γραφείου του και έστειλε την επιστολή στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, την ίδια στιγμή διόρισε ως ειδικό συνεργάτη, δίπλα του τον πρώην διευθυντή του. Όλες οι ενέργειές του δηλαδή ήταν στάχτη στα μάτια και μελάνι για να θολώσει τα νερά. Ακόμα και όταν γνώριζε ότι το πρωθυπουργικό γραφείο είναι ενήμερο.
Τα πάντα παραμερίζονταν με πρώτο φυσικά το δημόσιο συμφέρον για να εξυπηρετηθούν ο ίδιος και οι φίλοι του. Τι κύκλωμα είναι πάλι αυτό που λειτουργούσε και δεν έστελνε στη Βουλή τις δικογραφίες που αφορούσαν υπουργούς εν ενεργεία; Και μόνον αυτό, από μόνο του θα μπορούσε να ρίξει κυβερνήσεις αν υπήρχε φιλότιμο σ’ αυτή τη χώρα. Αλλά αποδεικνύεται επίσης ότι αν δεν υπάρχουν οργανωμένα συμφέροντα πίσω από κάθε ενέργεια που να πιέζουν για την εφαρμογή των νόμων, δεν πρόκειται ποτέ να εφαρμοστούν αλλά ούτε και να φτάσει η υπόθεση στη δημοσιότητα. Πόσο μάλλον στη Δικαιοσύνη.
Επειδή την καταγγελία έκανε ένας δήμαρχος και μάλιστα της ακριτικής Τήλου, θεώρησε πρέπον η κυβέρνηση να αποσιωπήσει την υπόθεση και να βάλει έναν δικαστικό λειτουργό να «κρίνει» χωρίς να έχει τέτοιο δικαίωμα, αν έπρεπε ή αν δεν έπρεπε να εφαρμοστεί το Σύνταγμα δηλαδή να λάβει γνώση η Βουλή και να αποφασίσει επί του θέματος. Φυσικά αν αντί για τον δήμαρχο της Τήλου, είχε κάνει την καταγγελία κανένα οργανωμένο συμφέρον η δημοσιότητα θα ήταν αυτονόητη από την πρώτη στιγμή και δεν θα είχαν τολμήσει να ακυρώσουν το Σύνταγμα δύο φορές…
Τη μία όταν δεν έφτασε ποτέ η δικογραφία στη Βουλή γιατί προφανώς το υπουργείο Δικαιοσύνης μεθόδευσε κατάσταση ώστε να παραμείνει στην εισαγγελεία του Αρείου Πάγου και η δεύτερη, επειδή ακόμα δεν έχει φτάσει η δικογραφία για την υπόθεση Μανούση στη Βουλή αν και το Σύνταγμα επιβάλει να σταλεί αμελλητί μόλις αναφερθεί το όνομα πολιτικού εν ενεργεία. Όλες οι ενέργειες αυτές είναι πολύ σοβαρές για να έχουν γίνει εν αγνοία του πρωθυπουργού. Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι τότε έγιναν εν αγνοία του, δεν βλέπουμε σήμερα που τα μαθαίνει να κάνει κάποιες ενέργειες για να τιμωρηθούν και να συνετιστούν οι αυτουργοί. Και επίσης να αποκαλυφθούν οι αυτουργοί όλων αυτών των μεθοδεύσεων που δείχνει συμπεριφορά οργανωμένης παρέας για να ξεκοκαλίζουν τα χρήματα των φορολογούμενων. Να εξυπηρετούν φίλους τους…
Η σκοπιμότητα του πρωθυπουργού καθώς και το κακώς νοούμενο κομματικό συμφέρον, είναι διάφανες. Ο Καραμανλής μια μέρα πριν είχε αποδεχθεί την παραίτηση Τσιτουρίδη για την υπόθεση των ομολόγων. Την επόμενη μέρα έκρινε ότι δεν συμφέρει την κυβέρνησή του να αποπέμψει τον υπουργό Αιγαίου και να στείλει στον εισαγγελέα άλλη μια υπόθεση. Προσπάθησε λοιπόν να συγκαλύψει την υπόθεση κοροϊδεύοντας τον κόσμο. Κι αφού το αποφάσισαν εκείνη την ημέρα προσπάθησαν από τότε και να μείνει η υπόθεση μακριά από τη δημοσιότητα και ενόψει εκλογών να μην ενημερωθεί κανείς, με πρώτους τους ψηφοφόρους, για τα έργα και τις ημέρες ενός υπουργού.
Ο οποίος υπουργός αδιαφορούσε για τις επώνυμες καταγγελίες που γίνονταν εις βάρος του και για τις ενέργειές του. Έδινε τις επιδοτήσεις σε φίλους του, έδινε άδειες σε φίλους του και αγνοούσε τις διαμαρτυρίες των υπολοίπων.
Δεν σταμάτησε ούτε όταν άσκησε ποινικές διώξεις ο εισαγγελέας Ρόδου εναντίον συνεργατών του οι οποίοι εκτελούσαν εντολές του.
Στήθηκε ολόκληρος μηχανισμός για να εμποδίσει τη Βουλή να λάβει γνώση των υποθέσεων και να συζητήσει την αίτηση άρσης της ασυλίας του
Δεν σταμάτησε ούτε όταν είδε ότι ενημερώθηκε η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός για τις ενέργειές του με φροντίδα ενός φίλα προσκείμενου στη ΝΔ εφοπλιστή που θεωρούσε εαυτόν θιγόμενο από την ούτως ή άλλως μεροληπτική του πολιτική. Ούτε όταν καταγγέλθηκε λάδωμα και προστασία.
Στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου δηλαδή στη Δικαιοσύνη προσέφυγε μόνον μετά από επιμονή του διευθυντή του γραφείου του πρωθυπουργού και με σκοπό όχι να βοηθήσει στην αποκάλυψη της αλήθειας αλλά με σκοπό τη συγκάλυψη και την παραπλάνηση της Δικαιοσύνης.
Και φυσικά μετά από όλα αυτά ακόμα και τώρα που αποκαλύφθηκαν δεν έχει σκοπό ούτε να παραιτηθεί, ούτε τίποτα δηλώνοντας με τη στάση του ότι όλοι είναι συνένοχοι και επομένως πρέπει να τον υπερασπιστούν μέχρι τελικής πτώσεως.
Λεπτομέρεια. Ακόμα και στο ΦΕΚ γράφει ψευδώς ο κ. παυλίδης ότι ο διευθυντής του γραφείου του ο κ. Ζαχαρίου δήθεν παραιτήθηκε από τις 2 Απριλίου 2007. Στην επιστολή του προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Σανιδά γράφει ότι την ίδια μέρα που ενημερώθηκε από τον κ. Αγγέλου για τις καταγγελίες Μανούση, κάλεσε τον διευθυντή του και του ζήτησε εξηγήσεις και του είπε ότι είναι απαράδεκτος κι εκείνος παραιτήθηκε στις 27 Απριλίου 2007. λεπτομέρεια θα μου πείτε, αλλά είναι μια λεπτομέρεια που δείχνει ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ότι περνά από το χέρι τους για να παραποιήσουν την αλήθεια. Είναι δηλαδή επικίνδυνοι. Σε χώρα που θα λειτουργούσε η Δικαιοσύνη, θα κρίνονταν επικίνδυνοι και θα προφυλακίζονταν. Εδώ όμως είναι η χώρα όπου όλοι αυτοί οι τύποι κυκλοφορούν ελεύθεροι, παραμένουν υπουργοί, παραμένουν βουλευτές και προφυλακίζονται ανυπεράσπιστες γυναίκες όπως η Τσέκου που προφανώς είναι αθώες και προφανέστατα δεν είναι επικίνδυνοι για την τέλεση νέων αδικημάτων.
Ντροπής πράγματα… Αλλά το αυτί τους δεν ιδρώνει. Θα πούν θα γράψουν σου λέει πάλι θα μας ψηφίσουν άρα θα αθωωθούμε. Άλλωστε δεν εκλεγόμαστε επειδή είμαστε καλοί πολιτικοί αλλά επειδή κάνουμε ρουσφέτια στους φίλους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου