Ακριβό μου τριχίλιαρο... φτηνό μου ευρουδάκι!

(αυτή είναι η δεύτερη φωτογραφία της σειράς। Αύριο η επόμενη। Χθες η πρώτη)

Ασφαλώς οι επιπτώσεις από τον σεισμό είναι πολύ σημαντική είδηση, σημαντικότερη τολμώ να πω και από την ακρίβεια και το μποϋκοτάζ, ιδιαίτερα αφού περιμένουμε ισχυρό μετασεισμό για να αρχίσουν να ησυχάζουν οι άνθρωποι που έχουν πληγεί, έχουν χάσει το σπίτι τους και περιμένουν να ακούσουν λόγια παρηγοριάς ότι το κράτος θα τους φτιάξει το σπίτι. Όπως ακριβώς το έφτιαξε και στους ανθρώπους που κάηκε το σπίτι τους προεκλογικά πέρυσι το καλοκαίρι.

Καλή είναι η βοήθεια και είναι υποχρέωση της πολιτείας να την παράσχει αλλά από δικαιολογίες όταν δεν θέλει να τη δώσει, βρίσκει πολλές. Για παράδειγμα σχεδόν όλα τα 195 εκατομμύρια ευρώ που πρόσφεραν πολίτες της χώρας για να ανοικοδομηθούν τα σπίτια είναι ακόμα άθικτα λόγω γραφειοκρατικών προβλημάτων, ενώ με τα τριχίλιαρα που για λόγους προεκλογικούς έδωσαν χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες, μοίρασαν 65 εκατομμύρια σε τρεις μέρες. Βλέπετε εκεί ο σκοπός ήταν ιερός. Να κερδίσει η κυβέρνηση τις εκλογές. Οπότε δόθηκαν εν ριπή οφθαλμού και τα 65 εκατομμύρια. Μετά άρχισαν οι καθυστερήσεις.

Τώρα ήδη είδατε ότι η διαδικασία αφορά πολλά δικαιολογητικά ώστε να είναι κατ’ αρχήν 165 άτομα, δηλαδή οι ιδιοκτήτες των σπιτιών που έπεσαν εντελώς και θα προστεθούν όσοι κριθεί ότι το σπίτι τους είναι κατεδαφιστέο. Όχι χιλιάδες άνθρωποι που μένουν στο σπίτι, με μόνη την υπογραφή του δήμαρχου και με την ταυτότητά τους.

Τώρα σε ότι αφορά την ακρίβεια, υπάρχει ένα σημαντικό ζήτημα. Ότι για την ακρίβεια δεν ευθύνονται οι καταναλωτές, αλλά η κυβέρνηση που επιτρέπει στρεβλώσεις της αγοράς καρτέλ και μονοπωλιακές καταστάσεις οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με κάθε φιλελεύθερη πολιτική που υποτίθεται ότι διαπνέει αυτή την κυβέρνηση. Αντιθέτως την διαπνέει ένα πνεύμα κερδοσκοπίας που έχει γίνει ιδεολογία και βίαιης ανισοκατανομής του πλούτου που παράγεται, υπέρ των ισχυρών. Τα καρτέλ, τα μονοπώλια, τα ολιγοπώλια, η απουσία ελέγχων ή τα δήθεν μέτρα που είναι χάδια για τους κερδοσκόπους, ο πληθωρισμός και η ακρίβεια είναι τα μέσα που έχουν οι κερδοσκόποι για να μεταφέρουν το εισόδημα από τους πολλούς εργαζόμενους στους λίγους αετονύχηδες της αγοράς που θέλουν να γίνουν πλούσιοι πολύ γρήγορα.

Οι καταναλωτές είναι οι ίδιοι οι πολίτες που πρέπει και μπορούν να αντιδράσουν μέσα από τη συνειδητοποίηση αυτής της κατάστασης αλλά επιπλέον δεν αρκούνται να ψηφίζουν κάθε 4 χρόνια, αλλά θέλουν να κάνουν και κάτι για τον εαυτό τους σήμερα. Τα μποϋκοτάζ λοιπόν δεν γίνονται για να είναι πετυχημένα, για 5 μέρες. Επίσης δεν γίνονται εναντίον ενός προϊόντος. Γίνονται εναντίον μιάς εταιρίας για όλα τα προϊόντα της και επ’ αόριστον δηλαδή μέχρι να γονατίσει η εταιρία και να υποχρεωθεί επειδή δεν θέλει να αυτοκτονήσει να ρίξει τις τιμές της εκεί που βρίσκεται η τρίτη ή η τέταρτη εταιρία της αγοράς από τιμές. Άρα εφαρμόζεται μάλλον εναντίον όλων των προϊόντων των πρώτων δύο εταιριών σε τιμές και ακρίβεια. Και έπ’ αόριστον. Αν πετύχει οι εταιρίες θα γονατίσουν. Αλλιώς οργανώνεται καλύτερα και επαναλαμβάνεται…