Μέχρι σήμερα μας έλεγαν ψέματα του στυλ, έχει ανέβει το κόστος παραγωγής, ότι φταίνε τα μεγάλα μεροκάματα,, ότι δε βγαίνουμε, ότι θα χρεοκοπήσουμε, και επομένως οι τιμές πρέπει να ανεβαίνουν 3-4-5 φορές το χρόνο. Μετά την κατακραυγή η οποία οφείλεται μάλλον στην απελπισία του κόσμου και τη συνακόλουθη αντιπολίτευση των μέσων ενημέρωσης, μας λένε άλλο ένα ψέμα, ότι μόνον τόσο από 3% έως 10% μπορούμε να μειώσουμε τις τιμές. Και είναι ψέμα γιατί όπως ακριβώς αυθαίρετα καθόριζαν την τιμή ως τώρα έτσι προσδιορίζουν και την έκπτωση.Το σωστό είναι να υπάρχουν κάποια αντικειμενικά κριτήρια ορατά δια γυμνού οφθαλμού. Για τα προϊόντα π.χ. των πολυεθνικών εταιριών τροφίμων, το μέτρο σύγκρισης πρέπει να είναι η τιμή στην οποία πωλούν το ίδιο προϊόν σε άλλες χώρες της Ευρώπης κι αυτό σε σύγκριση με τον τόπο παραγωγής. Αν π.χ. τη συσκευασμένη ντομάτα την παράγουν στην Ελλάδα, δεν μπορούν να την πωλούν φτηνότερα στη Γαλλία. Πρέπει να την πωλούν φτηνότερα στην Ελλάδα.
Αν πάλι χρησιμοποιούν ντομάτα Τουρκίας, πάλι πρέπει να την πωλούν φτηνότερα στην Ελλάδα σε σύγκριση με όλες τις άλλες χώρες. Αν έρχεται από τη Λατινική Αμερική τότε ας την πωλούν στην Ελλάδα σε ακριβότερη τιμή, σε σύγκριση με την Πορτογαλία, αλλά όχι σε σύγκριση με τη Γερμανία. Όπως επίσης το σωστό θα ήταν όχι να πωλούν ακριβά όλη την ελληνική πατάτα και μετά να πωλούν στην ίδια τιμή την πατάτα Αιγύπτου για το λόγο ότι τα εργατικά εκεί είναι φτηνότερα, αλλά και τα μεταφορικά για να φέρεις ένα καράβι πατάτες είναι φτηνότερα από το να φέρεις πατάτες από τη Θράκη στην Αθήνα με το αυτοκίνητο.
Δηλαδή η γενική γραμματεία Καταναλωτή που είναι τμήμα του υπουργείου Ανάπτυξης δεν μπορεί να πηγαίνει στα τυφλά και να παρακαλάει κουτουρού. Έτσι δεν θα κάνει τίποτα άλλο εκτός από δημόσιες σχέσεις και μάλιστα κάκιστες γιατί σε δυό μήνες θα είμαστε πάλι εκεί που ξεκινήσαμε. Οι πατάτες Αιγύπτου πρέπει να πωλούνται σε φτηνότερη τιμή και παράλληλα με τις πατάτες Θήβας ή τα σκόρδα Ψαχνών και Κίνας και ο καταναλωτής να διαλέγει ανάλογα με την τσέπη του και με τα γούστα του. Το ίδιο ισχύει και για τα πεπόνια από το Μουρίκι ή από την Κύπρο.
Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά για τα προϊόντα της Βιομηχανίας όπως απορρυπαντικά, σαμπουάν, αφρόλουτρα, σαπούνια ή ξυραφάκια. Κόστος-κέρδος. Το ίδιο ισχύει και για τα ρούχα, αλλά το ίδιο ισχύει και για τα ενοίκια των καταστημάτων. Δεν μπορεί ο ιδιοκτήτης κεντρικού εμπορικού καταστήματος ή καφετέριας να πληρώνει 10.000 ενοίκιο και ο καφές να φτάνει στα 4 ευρώ ενώ ο ιδιοκτήτης φοροδιαφεύγει. Υπάρχει μια αλυσίδα που τροφοδοτεί την ακρίβεια η οποία πρέπει να σπάσει. Δεν θα σπάσει ποτέ όμως αν δεν γίνει η αρχή. Αν γίνει η αρχή και οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν.
Για πιάσε την κεντρική καφετέρια που πουλάει τον φραπέ 4 ευρώ και ρώτα την από πού προκύπτει τόσο ακριβό κοστολόγιο; Θα αναγκαστεί να σου πεί ότι πληρώνει παράλογο ενοίκιο που είναι μαύρα. Δώσε του λοιπόν την δυνατότητα να τα δηλώσει χωρίς ποινές. Όχι όμως με εισπρακτική λογική (να πιάσω τον φοροφυγά ιδιοκτήτη) γιατί έτσι δεν θα φτηνύνει ο καφές. Δώσε τη δυνατότητα στον ιδιοκτήτη αντί για 4.000 ευρώ να πάρει 2.000 ευρώ αλλιώς θα δώσει στην εφορία περισσότερα. Το ίδιο ισχύει και με την κρατική φορολογία στα καύσιμα, στα εισητήρια, στα δημόσια θεάματα, στα τσιγάρα στα ποτά και στα ξενύχτια…
Και φυσικά πρέπει να επανακυκλοφορήσουν τα κέρματα των 1-2 και 5 λεπτών. Ένα προϊόν που κάνει 50 λεπτά δεν μπορεί τώρα να αυξηθεί 2% δηλαδή ένα λεπτό, αλλά μόνον 10 λεπτά δηλαδή 20%. Αυτές οι στρογγυλοποιήσεις εξευτελίζουν το χρήμα του μισθού μας και τροφοδοτούν τον τιμάριθμο…
5 σχόλια:
Φταιμε ομως κι εμεις. Εχεις δει τα νεα παιδια με τι ευκολια δινουν τα 5,5 ευρω για καφε ή ποσο τσιμπαμε ολοι στα διαφημιζομενα προιοντα χωρις να συγκρινουμε τιμες σχεδον ποτε? Φυσικα και ολοι πουλανε ακριβοτερα εδω, αφου σαν ηλιθιοι παμε και τ'αγοραζουμε γιατι να μη το κανουν? Μονο που η καταναλωτικη συνειδηση δεν δημιουργειται απ'τη μια μερα στην αλλη θελει πολυ χρονο.Καποτε κοροίδευαμε τους Γερμανους γιατι αγοραζαν 2 φετες καρπουζι κι εψαχναν το φθηνοτερο ενω εμεις οι large το αγοραζουμε ολοκληρο και παιρνουμε το ακριβοτερο γιατι ταχα μου ειναι καλυτερο.Ε, τωρα ας λουστουμε και τις συνεπειες.
Ναι βρε Αδαμαντία, αλλά εγώ δεν έχω βρεί καφετέρια που να σερβίρει ελληνικό καφεδάκι με ένα ευρώ και δεν το προτίμησα. Ούτε βρήκα στο ράφι του σούπερ μάρκετ φτηνότερη ντομάτα και δεν την προτίμησα. Δηλαδή έχουμε ολιγοπωλειακές συνθήκες αγοράς και παριστάνουμε οτι έχουμε ελεύθερη αγορά. Κι αυτό με τη σειρά του γιατί δεν έχουμε καπιταλιστές αλλά κομπιναδόρους. Δεν έχουμε αστούς πολιτικούς αλλά υπαλλήλους των μεγαλοκαρχαριών. Μην πέφτουμε μόνοι μας στην ιδεολογική παγίδα οτι οι καταναλωτές οφείλουν κάτι να κάνουν για να φτηνήνουν τα προϊόντα...
Διαφωνω Αντωνη, αν δεν βρηκαμε καφε κατω απο 4 ευρω να μη πιουμε καφε εξω!! Ποιος θ'αντεξει πιο πολυ, εμεις που θα τον πιουμε σπιτι μας ή αυτος που θα εχει μηδεν πωλησεις?Σε διαβεβαιω σε 3 μερες θα τον πουλαγε 2 ευρω.Δεν ειναι παγιδα η καταναλωτικη αγωγη ειναι αναγκη και η μονη αντιδραση γιατι οπως πολυ σωστα λες εχουμε να κανουμε με υπαλληλους μεγαλοκαρχαριων.Σαν μορφη πιεσης το βλεπω που σε ολες τις χωρες ειχε αποτελεσμα, οχι προς θεου σαν φταιξιμο των καταναλωτων.
Αντώνη δες τα παρακάτω πινακάκι (εφημ. ΕΘΝΟΣ),
http://media.feed.gr/filesystem/images/20080603/low/assets_LARGE_t_420_1107009.JPG
που αναφέρει κατά κατηγορία προϊόντων, τι ποσοστό και πόσες εταιρίες το ελέγχουν.
Παντού υπάρχει καρτέλ,
2 εταιρείες ελέγχουν κατά 100% τις σούπες - ζωμούς,
2 κατά 77% τις μπίρες,
3 κατά 85% τα αποσμητικά χώρου,
3 τις παιδικές τροφές κατά 88,8%,
3 τις πάνες βρεφών κατά 91%,
2 το γάλα εβαπορέ κατά 91%,
2 τα αναψυκτικά κατά 89%,
3 τον ΚΑΦΕ κατά 88%,
3 τις οδοντόβουρτσες κατά 98% κ.ά.
Να βγάζεις τέτοιους τυπους (δεν θυμαμαι το ονομα του) στην εκπομπή σου στο ΦΛΑΣ, σαν αυτόν που εβγαλες σήμερα και έλεγε για τις αυξήσεις που έκαναν οι εταιρίες ονομαστικά και όχι αορίστως.
Έτσι πρέπει να μιλανε όλοι. Τι φοβούνται;
ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ.
Ο τάδε ανέβασε το γάλα 20% και το μείωσε 2%, ο δείνα ανέβασε τα μακαρόνια 30% και τα μείωσε 3%.
Κάτσε τώρα να δούμε πόσοι καταναλωτές δεν θα αγοράσουν 9 με 19 Ιουνίου 2008, γάλα που θα πωλείται πάνω από ένα ευρώ το λίτρο.
Δημοσίευση σχολίου