Ρεαλιστικά δεν υπάρχει ευρώ με τη Γερμανία

Ας πάρουμε μια εικόνα την οποία μπορούν να καταλάβουν όλοι: Οι υπουργοί Οικονομικών των 17 χωρών της ευρωζώνης συνεδριάζουν όλοι μαζί, αλλά την απόφαση την παίρνει μόνος του ο υπουργός της Γερμανίας. Τι συμβολίζει αυτή η εικόνα;

Ξεχνάμε την περίπτωση αυτή η εικόνα να μην έχει καμία σημασία γιατί τότε πρόκειται περί ανοησίας. Η εικόνα αυτή είναι τόσο πιο εξευτελιστική, όσο μεγαλύτερη είναι η χώρα. Για χώρες μεγέθους Κύπρου ή Μάλτας δεν είναι σχεδόν καθόλου εξευτελιστική μιλώντας ρεαλιστικά, γιατί μπορούν να κρυφτούν πίσω από άλλες 15 μεγαλύτερες χώρες. Για χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία είναι εξευτελιστικό0, όσο και για χώρες όπως η Αυστρία, η Ολλανδία και το Βέλγιο γιατί έχουν ανάλογο μέγεθος. Αλλά για χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία είναι απολύτως εξευτελιστικό, να έχουν παραιτηθεί της κυριαρχίας τους και να ακολουθούν τη Γερμανία σαν σκυλάκια κανίς που στέκονται σούζα μπροστά στο γερμανικό λυκόσκυλο.

Οι πρωθυπουργοί των τριών αυτών μεγάλων χωρών της ευρωζώνης, είναι εντελώς εξευτελισμένοι όταν δεν σηκώνουν το ανάστημά τους για να προστατεύσουν τις χώρες τους και τους πολίτες τους, απέναντι σε μια Γερμανία η οποίας δεν έχει κανένα άλλο πλεονέκτημα απέναντί τους, πέρα από το γεγονός ότι έχει φτωχοποιήσει τους πολίτες της και κυρίως τους νέους, ώστε να πετύχει με το ντάμπινγκ των μισθών συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντί τους.

Η Γερμανία και οι δορυφόροι της είναι οι πιο εκτεθειμένες χώρες στις αγορές παραγώγων, δηλαδή στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική φούσκα των υπεράκτιων αγορών. Μόνη της Ντόϊτσε Μπάνκ, η μεγαλύτερη ιδιωτική εμπορική τράπεζα της Γερμανίας, είναι εκτεθειμένη σχεδόν για 60 τρισεκατομμύρια ευρώ!!! Τα περισσότερα είναι σε στοιχήματα συναλλαγματικών ισοτιμιών. Αρκεί να χάσει ένα πολύ μικρό ποσοστό αυτού του ποσού για να χρεοκοπήσει η μεγαλύτερη γερμανική ιδιωτική τράπεζα και μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, παρασέρνοντας όλον τον πλανήτη στην κατηφόρα.

Η εναλλακτική λύση της Γερμανίας, είναι η έξοδός της από το ευρώ, αφού προηγουμένως λεηλατήσει όσο μπορεί τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, προσπαθώντας να μετατρέψει σε περιουσία, σε πραγματικό πλούτο τον λογαριασμό target II όπου καταγράφονται λογιστικά τα εμπορικά της πλεονάσματα έναντι όλων των χωρών της ευρωζώνης. Αυτός ο αριθμός τώρα δεν έχει καμία αξία εκτός από τη λογιστική απεικόνιση. Ο Σόϊμπλε όμως επιμένει ότι είναι χρήματα που οφείλονται στη Γερμανία  και πρέπει να εξοφληθεί είτε μέσω πωλήσεων επιχειρήσεων, είτε μέσω γερμανικών επενδύσεων με προνομιακούς όρους σε τομείς όπως η εκμετάλλευση του ορυκτού  πλούτου και η ενέργεια.

Η κατάσταση των τραπεζών της Κύπρου είναι γνωστή. Η κατάσταση των ελληνικών τραπεζών είναι γνωστή σε μας, ας μην επεκταθούμε. Στην Πορτογαλία χρειάζονται μεγαλύτερα ποσά για την ανακεφαλαιοποίησή τους από όσα έχουν συμφωνηθεί τουλάχιστον κατά 2 δις ευρώ. Στην Ισπανία η κατάσταση είναι χειρότερη της Πορτογαλίας γιατί η χώρα αντιμετωπίζει ταυτόχρονα μεγάλη ανεργία, μείωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, κυβερνητική διαφθορά και ο πληθυσμός είναι στα όρια της εξέγερσης, όπως και στις άλλες χώρες. Η Γαλλία έχει όλα τα προηγούμενα χαρακτηριστικά κοινά με την Ισπανία εκτός της ανεργίας που είναι μικρότερη.

Εκτός από τη Γερμανία όμως, όπου το κόμμα εναλλακτική για την Γερμανία με έξοδο από το ευρώ, εκφράζουν οι οικονομολόγοι της Μέρκελ, προέρχονται από το δικό της πολιτικό χώρο δηλαδή, και στην Ολλανδία ο πρώην επίτροπος Μπόλκεστάϊν, γνωστός για τις οδηγίες του περί ελαστικοποίησης της εργασίας, υποστηρίζει ότι η έξοδος από το ευρώ πρέπει να γίνει ταυτόχρονα από όλες τις χώρες. Αυτό σημαίνει ότι η Γερμανία και οι δορυφόροι της, επεξεργάζονται ένα εναλλακτικό σχέδιο αποχώρησης από την ευρωζώνη, ώστε όταν μπορέσουν να λεηλατήσουν ότι προλάβουν, να αποχωρήσουν για να μην πληρώσουν το λογαριασμό της καταστροφής που θα έχουν σωρεύσει σε όλη την Ευρώπη. “Η νομισματική ένωση έχει αποτύχει εντελώς. Το ευρώ λειτούργησε σαν υπνωτικό, το οποίο μας κοίμισε και δεν προσέξαμε την κατάρρευση της ανταγωνιστικότητας μας. Ας σταματήσουμε όλοι μαζί το εγχείρημα, ενισχύοντας αντί αυτού την εσωτερική ευρωπαϊκή αγορά. Δεν χρειαζόμαστε το ευρώ για να το πετύχουμε. Η Ολλανδία πρέπει να εγκαταλείψει το συντομότερο δυνατόν την Ευρωζώνη”. Αυτά λέει ο Μπόλκενστάϊν τα οποία δεν διαφέρουν από αυτά που λένε οι Γερμανοί οικονομολόγοι της εναλλακτικής λύσης.

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι και οι Γερμανοί έχουν συνειδητοποιήσει ότι η γερμανική συνταγή δεν μπορεί να εφαρμοστεί ούτε στη Γερμανία πόσο μάλλον σε όλη την Ευρώπη και οδηγεί σε χάσιμο της ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης. Ο ευρωθίασος οδηγεί στο χορό του Ζαλόγγου, τη μία χώρα μετά την άλλη με τελευταία την ίδια τη Γερμανία, η οποία προετοιμάζεται από τώρα να εγκαταλείψει την ευρωζώνη όταν φτάσει η σειρά της, ή νωρίτερα αν την προλάβει η Γαλλία, ή η Ιταλία ή η Ισπανία. Η Γερμανία δεν θα αφήσει δηλαδή καμία χώρα να φύγει από το ευρώ πριν από την ίδια, απλώς θέλει να το καθυστερήσει όσο το δυνατόν περισσότερο με την ιδέα της ευρωζώνης δύο ταχυτήτων. Δεν υπάρχει όμως τέτοια ευρωζώνη ούτε τέτοιο ευρώ. Καθυστέρηση είναι απλώς και διαπραγμάτευση. Το πραγματικό σενάριο είναι η διάλυση της ευρωζώνης.

Ήδη μετά την Κύπρο κανείς δεν μπορεί να κρύψει ότι όλες οι καταθέσεις σε όλες τις τράπεζες υπάγονται σε κούρεμα ή σε δήμευση για τη διάσωση των τραπεζών όπου είναι κατατεθειμένες. Ποιες είναι όμως οι χώρες που κινδυνεύουν περισσότερο; Είναι κατ αρχήν το Λουξεμβούργο. Έχει εξωτερικό χρέος 2 τρισεκατομμύρια 146 δισεκατομμύρια δολάρια, όταν η Κύπρος είχε μόνον 106,5 δις δολάρια. Εάν χρεοκοπήσει το Λουξεμβούργο θα παρασύρει και τη Γερμανία και τη Γαλλία και όλη την Ευρώπη και η Ευρώπη όλο τον κόσμο.  Το Λουξεμβούργο είναι 20 φορές μεγαλύτερος κίνδυνος σε σύγκριση με την Κύπρο. Η σύγκριση γίνεται γιατί και οι δύο είναι μικρές χώρες, με αναπτυγμένο τραπεζικό σύστημα, οκτώ φορές το ΑΕΠ της χώρας.

Ας συγκρίνουμε άλλες δύο χώρες. Την Ελλάδα και το Βέλγιο που είναι επίσης όμοιες χώρες από άποψη πληθυσμού και μεγέθους. Το 2009 η κεντρική τράπεζα του βελγίου διέσωσε μία τράπεζα την Fortis έναντι 59 δισεκατομμυρίων ευρώ, όταν ολόκληρο το ελληνικό τραπεζικό σύστημα προγραμματίζεται να κοστίσει λιγότερα δηλαδή 49 δις ευρώ. Εάν χρειαστεί διάσωση η DEXIA που είναι γαλλο - βελγικο –λουξεμβουργιανή, θα χρειαστεί 220 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό τετραπλάσιο από της Ελλάδας. Ο πραγματικός κίνδυνος δεν είναι η Ελλάδα αλλά το Βέλγιο γι αυτό και πειραματίζονται στην Ελλάδα και όχι στο Βέλγιο. Γι αυτό πειραματίζονται στην Κύπρο και όχι στο Λουξεμβούργο.

Ως σύνολο η ευρωζώνη έχει εξωτερικό χρέος 26,5 τρισεκατομμύρια όταν οι ΗΠΑ έχουν 14,5 τρις δολάρια. Η ευρωωζώνη είναι απείρως μεγαλύτερος κίνδυνος από τις ΗΠΑ, γιατί δεν έχουν μία κυβέρνηση και δεν το διαχειρίζεται ένας άνθρωπος αυτό το χρέος. Και εκείνος που το διαχειρίζεται δηλαδή η Γερμανία δεν θέλει να πληρώσει, ενώ στις ΗΠΑ δεν υπάρχει τέτοιο θέμα, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση το αποδέχεται, το διαχειρίζεται και το πληρώνει ως τώρα.

Μέσα στην ευρωζώνη, το μεγαλύτερο εξωτερικό χρέος το έχει η Γαλλία, 5,6 τρις η Γερμανία, 5,6 τρις, η Ολλανδία, 2,6 τρις, η Ιταλία 2,5 τρις, η Ιρλανδία 2,4 τρις, η Ισπανία 2,3 τρις, και το Λουξεμβούργο 2,2 τρις. Δολάρια. Αυτές οι επτά χώρες έχουν τα 23 από τα 26 τρις δολάρια εξωτερικού χρέους. Αρκεί μία από αυτές τις χώρες να κάνει στάση πληρωμών για λίγες μέρες και όλο το σύστημα θα καταρρεύσει. Για σύγκριση η Ελλάδα έχει μόνον 583 δις δολάρια εξωτερικό χρέος και είναι στην 22^η θέση παγκοσμίως, ενώ οι επτά προηγούμενες χώρες είναι μέσα στην πρώτη δεκάδα μαζί με τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την Ιαπωνία στον κατάλογο της CIA.

Το Λουξεμβούργο είναι τόσο μικρό, αλλά έχει μεγαλύτερο εξωτερικό χρέος, από την Αυστραλία, από τον Καναδά ή από την Ελβετία. Και είναι τόσο μικρό που δεν μπορεί να διασώσει καμία τράπεζά του. Είναι επομένως ο αδύναμος κρίκος ο οποίος θα κινδυνεύσει μόλις οποιαδήποτε χώρα κάνει στάση πληρωμών. Αντί για το Λουξεμβούργο όμως βλέπετε ότι μπαίνει στο στόχαστρο η Σλοβενία, δηλαδή μια μικρή χώρα δορυφόρος η οποία δεν αποτελεί όμως τόσο σημαντικό συστημικό κίνδυνο.

Η ευρωζώνη θα είχε μέλλον μόνον αν η Γερμανία αποδεχόταν μόνιμες ροές χρημάτων στις ελλειμματικές χώρες. Αφού δεν το αποδέχεται, κάποια στιγμή ή θα διωχθεί ή θα αποχωρήσει εθελοντικά από το ευρώ για να μην πληρώσει. Χωρίς υποτίμηση του ευρώ ώστε να φτάσει στο 1:1 με το δολάριο και χωρίς να υπάρχουν ελλειμματικές χώρες στην ευρωζώνη αλλά να αντιμετωπίζεται ενιαία όπως οι ΗΠΑ, δεν υπάρχει ευρώ. Επομένως η έξοδος της Γερμανίας από το ευρώ είναι πιο ρεαλιστική, παρά η έξοδος οποιασδήποτε άλλης χώρας της ευρωζώνης. Η έξοδος οποιασδήποτε άλλης χώρας θα προκαλέσει προβλήματα σε όλη την ευρωζώνη και θα καταρρεύσει ανεξέλεγκτα, ενώ η έξοδος της Γερμανίας δεν σημαίνει καταστροφή γι αυτήν πέρα από το πρώτο διάστημα που το μάρκο θα ανατιμηθεί απότομα.