Θα ζήσει το ευρώ, όσο ζεί η Μέρκελ, αν πράγματι δεν δούμε ευρωομόλογα όσο εκείνη ζεί όπως μας υποσχέθηκε;

Με καθυστέρηση 3 ημερών, είδαμε στον ξένο Τύπο δημοσιεύματα στο ίδιο μήκος κύματος με την εκτίμηση αποτελεσμάτων της Συνόδου Κορυφής, τα οποία βλέπουν αυτό που από την αρχή είπαμε. Ότι κανονικά θα έπρεπε να πανηγυρίζει η Γερμανία και η Μέρκελ, ενώ είδαμε να πανηγυρίζει Ο Ραχόϊ και ο Μόντι. Κι εδώ στην Ελλάδα είδαμε με καθυστέρηση 2 ημερών την ΔΗΜΑΡ η οποία κατάλαβε τι ακριβώς είπε ο Τσίπρας όταν ζητούσε από την κυβέρνηση να μη γυρίσει αν δεν ισχύσει και για την Ελλάδα ότι για την Ισπανία. Και του έδωσε συγχαρητήρια για τη στροφή που έκανε και ένωσε κι αυτός τη φωνή του μαζί τους.

Περιληπτικά η Γερμανία θα έπρεπε να πανηγυρίζει γιατί ο ESM ελέγχεται από τη Γερμανία και ανακεφαλαιοποιώντας τις τράπεζες της Ισπανίας θα του ανήκουν και θα τις πουλήσει όπου εκείνη επιθυμεί. Είτε σε γερμανικές τράπεζες είτε εκτός ευρωζώνης. Σε ότι αφορά την Ιταλία και στο παρελθόν μπορούσε θεωρητικά ο ESM να αγοράζει ομόλογα από την πρωτογενή και τη δευτερογενή αγορά αλλά δεν το έχει κάνει. Και χωρίς αύξηση των κεφαλαίων του δεν θα μπορεί να το κάνει. Άρα έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας για να γίνει στην πράξη οτιδήποτε από αυτά που είναι αυτονόητα ή σε άλλη κατεύθυνση.

Η Ευρώπη πρέπει να πάει σε μια ενοποίηση και ομογενοποίηση του ευρωπαϊκού χρέους στο σύνολό της. Με αυτές τις αποφάσεις δεν κάνει κανένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Μετά υπάρχει το θέμα που πως θα πληρωθεί αυτό το χρέος. Αν θα κόψει χρήμα και αν θα δεχθεί έναν πληθωρισμό 4-6% το χρόνο ώστε να ελαφρώσει το χρέος. Κανένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Το μνημόνιο επίσης δεν το έχουν αποφύγει, αν και εφαρμόζουν πολιτική λιτότητας εθελοντικά. Το γεγονός ότι υπάρχει μία χώρα η οποία έχει υπογράψει χειρότερες συμφωνίες, η Ελλάδα, η οποία έχει παραχωρήσει την κυριαρχία της και έχει παραιτηθεί από το άσυλο των κρατών, έχει αποδεχθεί το αγγλικό δίκαιο και την αρμοδιότητα ξένων δικαστηρίων, δεν σημαίνει ότι η συμφωνία ήταν καλή για την Ισπανία.

Η Ισπανία θέλει να πετύχει αυτό που πρότεινε χθές ο Βενιζέλος στο συνέδριο του Εκόνομιστ και έχουν προτείνει πολλοί εδώ και 2,5 χρόνια, αλλά δεν κατάφερε ως υπουργός ο Βενιζέλος να το προωθήσει. Άρα είναι και λίγο κοροϊδία να το λέει τώρα σαν να είναι καινούργια πρωτότυπη και κυρίως δική του ιδέα. Να αγοράζει ο ΕΣΜ από τη δευτερογενή αγορά με έκπτωση τα ομόλογα της Ελλάδας ώστε να ελαφρυνθεί το χρέος κατά 41 δις ευρώ και σε συνδυασμό με αυτό που ζητάει ο Ραχόϊ άλλα 50 σύνολο 91 δις ευρώ.

Δηλαδή σε σύγκριση με τη συμφωνία που έχει υπογράψει ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς είναι σαφώς καλύτερη κατά 91 δις ευρώ. Μόνο που εφόσον έχει δεσμευτεί στην προηγούμενη συμφωνία, δεν έχει μούτρα να το ζητήσει. Επιπλέον η συμφωνία είναι επαχθής όχι κατά 91 δις ευρώ γιατί το επαχθές δεν κρίνεται με ποσά αλλά με τους άλλους όρους, δηλαδή ότι πρώτα θα εξοφλούνται οι δανειστές και μετά θα καλύπτονται οι πρωτογενείς ανάγκες των Ελλήνων, επαχθές είναι ότι πρέπει τα μεροκάματα στον ιδιωτικό τομέα να μειωθούν τώρα 50% και μετά άλλο ένα 15% μέχρι να φτάσουν στα επίπεδα της Βουλγαρίας, η οποία καθόλου δεν έχει βοηθηθεί από την νομοθετική επιβολή των χαμηλών μισθών. Επαχθές είναι να πρέπει να πουλήσεις τον κερδοφόρο ΟΠΑΠ  στην τιμή των καθαρών κερδών του για 2 χρόνια, όταν η αποτίμηση για την εισαγωγή εταιρίας στο ελληνικό χρηματιστήριο γινόταν με 16 έως και 30 φορές τα ετήσια κέρδη + το μετοχικό κεφάλαιο. Επαχθές είναι να ξεπουλήσεις τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και τις επιχειρήσεις σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας υπονομεύοντας την ανάπτυξη και όλα όσα είπαμε νωρίτερα για τους όρους του χρέους.

Με χαρά είδα επίσης ότι η ΔΗΜΑΡ άρχισε να σκέφτεται ένα φρένο στη διάθεση της ΝΔ να πουλήσει και κάτι παραπάνω από την περιουσία του δημοσίου λες και είναι κληρονομία από τον πατέρα τους, ενώ είναι συλλογική ιδιοκτησία του ελληνικού λαού. Είπε ότι πωλήσεις σε στρατηγικούς τομείς αποκλείονται παραλείποντας τις κερδοφόρες επιχειρήσεις. Γιατί όμως μια κυβέρνηση πρέπει να πουλήσει τον κερδοφόρο ΟΠΑΠ; Για να πάψει να έχει έσοδα στο μέλλον; Ή πρέπει να τιμωρήσει όλους τους Έλληνες επειδή ως τώρα οι πολιτικοί ήταν ρουσφετολάγνοι και τον χρησιμοποιούσαν για ρουσφέτια; Καλύτερα να τιμωρήσουμε όλους τους πολιτικούς βάζοντάς τους να πληρώσουν από την προσωπική τους περιουσία το κόστος κάθε ρουσφετιού που έκαναν και κάθε μη συμφέρουσας ή φουσκωμένης προμήθειας.

Κατά τα άλλα, ο Χατζηδάκης ανακοινώνει αυτά που είχε ανακοινώσει και ο Χρυσοχοίδης και η Διαμαντοπούλου αλλά δεν έγιναν. Το περίφημο 1 δις ευρώ από την ΕΤΕ δεν ήρθε ποτέ στην Ελλάδα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις παρά τις πανηγυρικές ανακοινώσεις οι οποίες ήταν σκέτη κούφια προπαγάνδα και από τους τρείς. Στου κασίδη το κεφάλι παίζουν και υπάρχουν πρόθυμα κανάλια τα οποία αντί να πουν την αλήθεια, παριστάνουν ότι δεν ξέρουν την κοροϊδία και γράφουν και σήμερα τη μεγάλη επιτυχία που διαπραγματεύεται ο Χατζηδάκης με τον Ράϊχενμπάχ. Για τα μεγάλα έργα επίσης το έχουν λύσει το θέμα και ο Ρέππας και ο Ραγκούσης και ο Βορίδης και τώρα θα το λύσει και ο καινούργιος και αραδιάζουν δισεκατομμύρια ευρώ σε δελτία Τύπου βροχή. Μα το 10% από αυτά αν είχαν κάνει η εικόνα θα ήταν διαφορετική. Ούτε το χαρτί πάνω στο οποίο γράφουν τις ανακοινώσεις τους δεν αξίζουν.

Και για να επιστρέψουμε στη Μέρκελ και στην Ευρώπη.  Μεγαλύτερη σημασία πρέπει να αποδώσουμε στη δήλωση της Μέρκελ ότι ευρωομόλογα δεν θα υπάρξουν «όσο ζώ». Κι αυτό όχι γιατί νομίζει ότι θα κυβερνάει όσο ζεί, αλλά γιατί αυτό σημαίνει ότι δεν πιστεύει αυτό που φέρεται να υποστηρίζει την πολιτική ένωση, τη δημοσιονομική ένωση ως προϋπόθεση για τα υπόλοιπα. Αφού δεν το πιστεύει λοιπόν, απλώς κερδίζει χρόνο και παραπλανά με τις προτάσεις της για ευρωπαϊκή αρχή εγγύησης και ελέγχου του τραπεζικού συστήματος της Ευρώπης. Αυτό σημαίνει ότι όσο ζεί η Μέρκελ, ούτε κοινό ευρωπαϊκό χρέος θα υπάρχει, ούτε θα δανείζεται με μικρότερα επιτόκια η Ιταλία και η Ισπανία, επομένως δεν θα ζήσει και το ευρώ όσο ζεί η Μέρκελ.