Τί ακριβώς συζητάνε οι τρείς πολιτικοί αρχηγοί στο σπίτι του Σαμαρά;

Τη μέρα χτίζουμε, τη νύχτα γκρεμίζουμε… πολλές φορές έχουμε αυτή την αίσθηση στην Ελλάδα και τις τελευταίες μέρες είχαμε κι άλλες αφορμές να το σκεφτούμε… Υποτίθεται έχουμε καινούρια κυβέρνηση κι αυτό είναι καλό για τη διακυβέρνηση της χώρας, αφού ακούγαμε επί 2-3 μήνες πόσο εγκληματική είναι η ακυβερνησία. Επιπλέον λειτουργεί ως βαλβίδα κοινωνικής εκτόνωσης αφού ο κόσμος κάτι περιμένει καλύτερο για το μέλλον και κάνει υπομονή. Και τρίτον όλοι ελπίζουν ότι επειδή ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι, επειδή οι απελπισμένοι αυτοκτονούν με ρυθμό τουλάχιστον δύο άτομα την ημέρα, αλλά μαθαίνουμε μόνον τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις, οι άνεργοι αυξάνονται και υπάρχουν ήδη πολλά σπίτια χωρίς ούτε έναν εργαζόμενο, και τα έσοδα του κράτους καταρρέουν με την ύφεση να καταστρέφει  την κοινωνία και την οικονομία για Πέμπτη συνεχή χρονιά, η κυβέρνηση θα επαναδιαπραγματευτεί το πρόγραμμα του μνημονίου γιατί απλώς δεν βγαίνει. Είναι αδιέξοδο.

Είναι γνωστό πάντως ότι η ορχήστρα του Τιτανικού συνέχιζε να παίζει στην πρώτη θέση, ενώ το πλοίο βυθιζόταν. Μερικά πράγματα γίνο0νται από συνήθεια ή από πρόγραμμα γιατί είχαν προγραμματιστεί και αν και δεν έχουν πλέον καμία σημασία, γιατί η κατάσταση έχει αλλάξει, συνεχίζουν σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Έτσι και η ορχήστρα του Τιτανικού συνέχιζε να παίζει μάλλον χαρούμενα τραγουδάκια χωρίς να αλλάξει δηλαδή ούτε το ρεπερτόριό της, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσε να εμποδίσει τη βύθιση του πλοίου. Μπορούσε να σταματήσει να παίζει, αλλά κανείς δεν της έδωσε τέτοια εντολή. Αν σταματούσαν μόνοι τους δεν θα είχαν να κάνουν τίποτα καλύτερο τα μέλη της ορχήστρας εκτός από το να συνωστίζονται στις βάρκες και στα σωσίβια. Έτσι κι αλλιώς εκεί κατέληξαν μετά από λίγο. Υπήρχε όμως για κάποιες ώρες η αβεβαιότητα για το μέλλον και η βεβαιότητα του ναυαγίου, χωρίς όμως να μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις ούτε θετικά ούτε αρνητικά. Είναι όμως φυσιολογικό εκείνες τις ώρες ακόμα και ένας κλέφτης να συνεχίσει να κάνει τη δουλειά του, δηλαδή να κλέβει, όπως οι μουσικοί έπαιζαν μουσική, και ασφαλώς οι επιβάτες θα κλείδωναν τις καμπίνες τους ή τις βαλίτσες τους, για να μην τους κλέψουν οι κλέφτες.

Χθές για παράδειγμα, είχαμε μια σύσκεψη στο σπίτι του πρωθυπουργού όπου νοσηλεύεται μετά την εγχείρηση με τους άλλους δύο αρχηγούς κομμάτων που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, Βενιζέλο και Κουβέλη. Υποθέτουμε βάσιμα ότι συζητούσαν σοβαρά θέματα σχεδιασμού και επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, γιατί όλοι βλέπουμε ότι αυτό είναι το πιο σοβαρό σήμερα. Την προηγούμενη εβδομάδα το πιο σοβαρό ήταν η Σύνοδος Κορυφής. Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο να συζητούσαν μικρότερης σημασίας θέματα που αφορούν μόνον του τρείς. Όπως να διορίσουν γενικούς γραμματείς στα υπουργεία ή διοικητές σε τράπεζες και σε κρατικούς φορείς και ασφαλιστικά ταμεία. Αν όμως συζητούσαν θέματα εθνικής σημασίας όπως ένα νέο σχέδιο για την ανάκαμψη της οικονομίας και για πολιτικές διαπραγματεύσεις με την τρόϊκα, λογικά θα έπρεπε να έχουν καλέσει και τους άλλους τρείς πολιτικούς αρχηγούς της αντιπολίτευσης, δηλαδή Τσίπρα, Καμμένο και Παπαρήγα. Για τον πρόσθετο λόγο ότι η κυβέρνηση δεν έχει λάβει ακόμα ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, αλλά και γιατί ένα τέτοιο πρόγραμμα υπερβαίνει τον ορίζοντα αυτής της Βουλής και συνεπώς απαιτεί ευρύτερες συναινέσεις και συμφωνίες και με την αντιπολίτευση, η οποία  αύριο μπορεί να είναι κυβέρνηση, όπως έγινε πριν από έναν μήνα και με τη ΝΔ και με τον Αντώνη Σαμαρά.

Όταν το πλοίο βυθίζεται, πρέπει να συντονιστούν για να αποφύγουν μεγαλύτερες απώλειες όλοι και δεν είναι πιά επίκαιρο το ποιος καταπίεζε τον άλλον ως πριν από λίγες ώρες. Ή ποιος φταίει περισσότερο από τον άλλον για το ναυάγιο. Πάντως είναι αντιπαραγωγικό να τσακώνεται την ώρα του ναυαγίου, ο τιμονιέρης με τον μηχανικό και με τον καπετάνιο για το ποιος φταίει περισσότερο. Επίσης είναι αστείο ο ένας να απειλεί τον άλλο με μήνυση για τις ευθύνες του οι οποίες ασφαλώς και υπάρχουν. Αντί λοιπόν να έχουν πάει και να συνεδριάζουν μαζί οι 6 πολιτικοί αρχηγοί και να κάνουν σχέδια διάσωσης της χώρας και όσο το δυνατόν μεγαλύτερου αριθμού πολιτών από την αυτοκτονία, τη φτώχεια και την ανεργία το κλείσιμο των επιχειρήσεων και την καταστροφή ζωών και οικογενειών και νέων από τη μετανάστευση, εξακολουθούν να συνεδριάζουν χώρια και να βγάζουν ανακοινώσεις ο ένας εναντίον του άλλου. Και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ως εκπρόσωπος της «γέφυρας» του πλοίου βγάζει ανακοινώσεις και απειλεί και προσπαθεί να πειθαρχήσει με απειλές τους επιβάτες της τρίτης θέσης που ζητάνε ίδια σωσίβια με τους επιβάτες της πρώτης θέσης και αναλογικές θέσεις στις βάρκες που δεν φτάνουν για όλους.

Βέβαια επειδή υπάρχει και η εμπειρία του 1989, όταν είχαμε κυβέρνηση των τριών κομμάτων, υπάρχει η υποψία ότι μπορεί και να συζητάνε όπως τότε για τις προμήθειες του ΟΤΕ και να μοιράζουν δουλειές και δάνεια από τις τράπεζες μόλις διασωθούν ή να ψάχνουν κανένα δάνειο για τα κόμματά τους ή καμιά έκτακτη επιχορήγηση όπως έκαναν τον Μάϊο, αλλά αυτό δεν μπορούμε να το αποδείξουμε γιατί αυτές οι συζητήσεις δεν είναι θεσμικές και δεν τηρούνται προφανώς πρακτικά. Ενώ αν ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης ήταν π.χ. αντιπρόεδροι της κυβέρνησης όπως τους πρότεινε ο Σαμαράς, θα είχαν θεσμικές συνεργασίες, και θα τηρούνταν ίσως και πρακτικά αν συνεδρίαζαν ως υπουργικό συμβούλιο ή ως κυβερνητική επιτροπή και έπαιρναν νόμιμες αποφάσεις. Ενώ τώρα είναι ημινόμιμες  διαδικασίες οι οποίες θα παράξουν αργότερα νόμιμες αποφάσεις με βάση όσα έχουν συζητήσει παρασκηνιακά. Δεν υπάρχει δηλαδή διαφάνεια και σίγουρα μετά από μήνες θα μάθουμε πράγματα που θα μας βγάλουν από τα ρούχα μας, όπως έγινε και το 1989, όταν μάθαμε ότι Μητσοτάκης Παπανδρέου, Φλωράκης και Κύρκος, μοίραζαν τις προμήθειες του ΟΤΕ με διακομματική συμφωνία και κάνανε τους ανήξερους στο κόμμα τους.

Και την περασμένη εβδομάδα νομίζαμε ότι η κυβέρνηση θα πάλευε με νύχια και με δόντια για να κατοχυρώσει τα εθνικά συμφέροντα, αλλά διαπιστώνουμε ότι απλώς παρακολουθούσε η αντιπροσωπεία μας τον Ισπανό πρωθυπουργό να βάζει βέτο στις 3 τα ξημερώματα αν δεν ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες απευθείας χωρίς να αυξάνεται το χρέος της Ισπανίας και τον Μόντι να απειλεί με παραίτηση αν δεν επιτραπεί να αγοράζονται απευθείας ομόλογα της Ιταλίας από τον ESM . Εκείνη τη στιγμή, θα αρκούσε η Ελλάδα να πεί απλώς μια κουβέντα, ότι ασφαλώς και θα ψηφίσει την απόφαση αν αυτό ισχύει για όλες τις  χώρες. Και δεν θα τρέχαμε τώρα να λέμε ότι πρέπει να πετύχουμε έναν νέο στόχο, το επόμενο εξάμηνο και να είμαστε καλά παιδιά με την τρόϊκα άλλο ένα εξάμηνο και να πουλήσουμε μερικές δημόσιες κερδοφόρες επιχειρήσεις για να δείξουμε καλή διαγωγή, ώστε τον Δεκέμβριο να έχουμε κι εμείς την ίδια μεταχείριση με την Ισπανία, κάτι που είναι αυτονόητο.

Ο Παπούλιας είναι έμπειρος διπλωμάτης επί σειρά δεκαετιών και ασφαλώς θα είχε χειριστεί τα πράγματα όπως έπρεπε αν δεν ήταν δεσμευμένος να παραδώσει προκαταβολικά εκείνες τις επιστολές του Αντώνη Σαμαρά, ότι και καλά εμείς αποδεχόμαστε την ιδιοκτησία του μνημονίου και θα πουλήσουμε κάτι παραπάνω από κρατική περιουσία για να δείξουμε ότι αξίζουμε μια παράταση εκτελέσεως για ένα ή δύο χρόνια, με βάση το μνημόνιο. Η απομόνωση της Ελλάδας μέσα στην ΕΕ είναι ήδη γεγονός και δεν πρόκειται να σπάσει η απομόνωση, ακόμα και από την Ισπανία και από την Ιταλία οι οποίες δεν θέλουν ούτε να μας ξέρουν , με δήθεν αποφασιστική πώληση δημόσιας περιουσίας. Οι μεταρρυθμιστικές ικανότητες αυτής της κυβέρνησης είναι μικρότερες από της κυβέρνησης Παπαδήμου και είναι κρίμα να ξοδέψει την πρόσφατη λαϊκή εντολή για να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και στους πολίτες της Ελλάδας για να τους επιβάλλει νέα λιτότητα, αντί να την χρησιμοποιήσει για να διαπραγματευθεί με την τρόϊκα