Τετάρτη, Ιουνίου 27, 2012

Η απόλυτη απορρύθμιση της Δημοκρατίας


Ο μή εκλεγμένος Γιάννης Στουρνάρας κατά το μνημόνιο που έχει ψηφιστεί από τη Βουλή, μπορεί να υπογράφει μόνος του δεσμευτικές για τη χώρα διεθνείς συμφωνίες. Το απόλυτο έλλειμμα δημοκρατίας. Γιατί ούτε από τον πρωθυπουργό ελέγχεται. Μπορούν να τον αντικαταστήσουν ή να τον ελέγξουν, αλλά όχι να τον επηρεάσουν ή να  του δίνουν οδηγίες...
 
Σημαντικά θέματα πρόκειται να συζητηθούν στην Σύνοδο Κορυφής της Πέμπτης, τα οποία αφορούν το μέλλον της νομισματικής Ένωσης της Ευρώπης, αλλά στην ελληνική πολιτική επικαιρότητα δεν υπάρχει ενδιαφέρον. Οι εργαζόμενοι πολίτες τρέχουν για την επιβίωση και τα μέσα ενημέρωσης δεν δείχνουν παραδοσιακά κανένα ενδιαφέρον προκειμένου να μην δημιουργούνται αμφιβολίες στους πολίτες για το κατά  πόσον εξυπηρετούνται τα συμφέροντά μας ή αν η εκάστοτε κυβέρνηση απλώς συμφωνεί με ότι προτείνεται. Ένας λόγος παραπάνω τώρα που ο Αντώνης Σαμαράς δεν συμμετέχει αυτοπροσώπως άρα δεν υπάρχει και η φιλοδοξία να διαδραματίσει έναν ευρωπαϊκό ρόλο.
Στο παρελθόν όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου διαδραμάτιζε έναν τέτοιο ευρωπαϊκό ρόλο και αργότερα ο Σημίτης όταν έδειξε τέτοια φιλοδοξία, ήταν οι μοναδικές περιπτώσεις που τα κρατικά και τα φιλοκυβερνητικά μέσα είχαν  αναβαθμίσει το ενδιαφέρον τους για την Ευρώπη. Και όμως το 70% της ελληνικής νομοθεσίας παράγεται πλέον στις Βρυξέλλες και όχι στην Αθήνα, επομένως χρειάζεται το 70% του ενδιαφέροντος και των προσπαθειών κυβέρνησης, Βουλής και μέσων ενημέρωσης να φωτίζει τις αποφάσεις των Βρυξελλών. Ατυχώς λόγω κρίσης υπάρχουν πολλά μέσα ενημέρωσης χωρίς έστω έναν συνεργάτη στις Βρυξέλλες και τα μεγάλα μέσα έχουν έναν συνεργάτη ο οποίος είναι έκτακτος συνεργάτης. Η λιτότητα χτυπάει πρώτα τους ανταποκριτές.

Ένα από τα θέματα που συζητούνται είναι και η κατάρτιση των εθνικών προϋπολογισμών, εξουσία που ανήκει τώρα στα εθνικά κοινοβούλια. Πολύ απλά η Γερμανία προτείνει μόνον οι χώρες που ζητούν βοήθεια, ή χρηματοδότηση, ή συμμετοχή στα ευθρωομόλογα να χάνουν αυτή την κυριαρχία και να την διατηρούν οι άλλοι. Δηλαδή είναι μια «φωτογραφία» μια διάταξη που εκχωρεί στο Βερολίνο κρατική κυριαρχία με πρόσχημα την παροχή βοήθειας. Αυτό δεν είναι λογικό, γιατί η δομή του ευρώ είναι τέτοια που βοηθάει το Βερολίνο και δυσκολεύει όλους τους άλλους. Πολύ απλά το ευρώ κοντεύει να γίνει μια D-zone ζώνη του μάρκου δηλαδή όπως ήταν και το ψευδώνυμο της ΕΟΚ της εποχής του ECU της ευρωπαϊκής νομισματικής μονάδας και στην πράξη η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας ήταν η κεντρική τράπεζα της Ευρώπης.

Άλλο ένα μείζον θέμα είναι η Ένωση των Ευρωπαϊκών τραπεζών δηλαδή η απορρύθμιση του αιώνα, καθώς οι τράπεζες θα είναι απολύτως ανεξέλεγκτες από εθνικές ή ομοσπονδιακές (που δεν υπάρχουν) αρχές και θα μπορούν να κάνουν όποια παρανομία επιθυμούν χωρίς κανείς να τις ελέγχει. Τώρα αν κάποια τράπεζα παρανομεί, ή χρεοκοπήσει η τράπεζα κρατικοποιείται και ο τραπεζίτης φυλακίζεται. Το σχέδιο που προτείνεται στην πράξη σημαίνει ότι οι τράπεζες θα είναι πάνω και πέρα του κράτους ή της Ένωσης και θα φορολογεί τους πολίτες η τράπεζα και θα εισπράττει τους φόρους (θα έχει ονομαστεί κόστος εγγύησης καταθέσεων) μέσω των κρατών. Τέσσερα άτομα μη ελεγχόμενα από τους πολίτες της Ευρώπης, επεξεργάζονται αυτό το σχέδιο. Ρομπάϋ, Μπαρόζο, Ντράγκι και Γιούνκερ. Οι κυβερνήσεις θα λάβουν γνώση του αναθεωρημένου σχεδίου μετά τις παρατηρήσεις που έκαναν εξωθεσμικά η Μέρκελ και ο Ολάντ. Δεν υπάρχει τέτοια κοινοτική λειτουργία.

Εκτός από τις νέες εξουσίες για τις Βρυξέλλες, το σχέδιο αυτό περιλαμβάνει πρόταση που αξιώνει οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης να συμφωνούν τα επίπεδα του χρέους τους και τα «ανώτατα όρια» των εθνικών προϋπολογισμών τους ετησίως. Εάν μια χώρα πρέπει να εντείνει το δανεισμό της, θα αναγκαστεί να λάβει εκ των προτέρων έγκριση  από τις άλλες κυβερνήσεις της ευρωζώνης. Δηλαδή το δεύτερο αναιρεί το πρώτο. Ναι μεν είναι ελεύθερες να προσδιορίζουν το επίπεδο του χρέους, αλλά αν ξεπερνάει το όριο της Μέρκελ πρέπει να ζητάει την έγκριση της Μέρκελ.
Παρά το γεγονός ότι το σχέδιο δεν προβλέπει άμεσα κινήσεις προς την κατεύθυνση έκδοσης ευρωομολόγων,  προτείνει ενδιάμεσα βήματα, περιλαμβανομένης της μελέτης περιορισμένης κλίμακας αμοιβαιοποίησης των βραχυπρόθεσμων χρεών με τη μορφή των γνωστών «eurobills.»  Ένα κοινό ταμείο διάσωσης – που προτάθηκε για πρώτη φορά από ομάδα Γερμανών οικονομικών εμπειρογνωμόνων και θα κατένειμε μόνο τα τρέχοντα χρέη των χωρών της ευρωζώνης άνω του 60 τοις εκατό της οικονομικής παραγωγής τους - παρουσιάζεται επίσης ως ένα πιθανό ενδιάμεσο βήμα.
Αυτό είναι μόνον ένα παράδειγμα αποφάσεων που λαμβάνονται για μας χωρίς εμάς και μάλιστα από μη εκλεγμένους χωρίς την έγκριση της Βουλής. Διευρύνεται δηλαδή το έλλειμμα δημοκρατίας αν και έχουμε κυβέρνηση συνεργασίας τριών κομμάτων και θα έπρεπε αυτό να καλύπτει το έλλειμμα όχι να το μεγαλώνει. Για παράδειγμα οι τέσσερις υπουργοί και υφυπουργοί που πρότεινε ο Βαγγέλης Βενιζέλος είναι εξωκοινοβουλευτικοί γιατί όπως είπε πρέπει να αποτοξινωθεί το ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση. Επομένως είναι απλά εκτελεστικά όργανα των αποφάσεων του κοινοβουλίου, όπως άλλωστε είναι το σωστό λόγω του διαχωρισμού εξουσιών. Τέτοια διαδικασία δεν προβλέπεται ούτε έχει δρομολογηθεί άρα όλοι υποθέτουν ότι απλώς πρόκειται για φίλους προσωπικούς του Βενιζέλου, οι οποίοι δεν ελέγχονται από κανέναν άλλον…



Δεν υπάρχουν σχόλια: