Εδώ και μήνες επαναλαμβάνουμε σχεδόν μονότονα ότι πρέπει να βλέπουμε τη συνολική εικόνα στην Ευρώπη και όχι να περιοριζόμαστε στην ελληνική επικαιρότητα η οποία συχνότερα ασχολείται με θέματα χωρίς καμιά σημασία, (όπως ποιος έστειλε το νόν πέϊπερ που και μόνο η ονομασία του, νον πέϊπερ λέει ότι δεν έχει καμιά σημασία) για τις εξελίξεις. Τα τελευταία 24ωρα τρομοκρατήθηκε άλλη μια φορά το σύστημα γιατί ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας ενημέρωσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κι εκείνος δημόσια εξέφρασε την ανησυχία του γιατί έχουν αποσυρθεί από τις τράπεζες 600 ή 700 ή 800 εκατομμύρια ευρώ και το σύστημα κινδυνεύει με κατάρρευση.
Πέραν της υποκρισίας, και της προσπάθειας πολιτικής εκμετάλλευσης, ότι φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ που τους φόβισε γιατί θα εθνικοποιήσει τις τράπεζες, και άλλα κουφά που ακούγονται από τα βαποράκια της παραπληροφόρησης, θα πρέπει να μας απασχολούν τα πάνω από 70 δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν αποσυρθεί από μεγάλους καταθέτες κι έχουν πάει στο εξωτερικό. Γιατί 70 δισεκατομμύρια ευρώ δεν αποθηκεύονται σε σπίτια ούτε υπάρχουν σε χαρτονόμισμα. Είναι μόνον σε ηλεκτρονική μορφή στους υπολογιστές των τραπεζών. Σε χαρτονόμισμα για τις ανάγκες της Ελλάδας υπάρχουν το πολύ 6 δισεκατομμύρια ευρώ κι από αυτά τουλάχιστον τα μισά είναι στα χρηματοκιβώτια των τραπεζών.
Με άλλα λόγια πρέπει να ανησυχούμε γιατί η πολιτική του μνημονίου και τα γερμανικά σχέδια για υποχρεωτική έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ έδιωξαν ήδη τα χρήματα των μεγαλοκαταθετών, των επιχειρηματιών και των τραπεζιτών εκτός Ελλάδας και όχι για τους ελάχιστους μικρούς καταθέτες που έχουν 1000 ή 2000 ευρώ στα σπίτια τους χωμένα στον κήπο, ή τα έχουν ράψει σε στρώματα, εξαιτίας των απειλών ότι η ΕΚΤ θα κλείσει την κάνουλα και παρά τα 130 δισεκατομμύρια ευρώ σε εγγυήσεις του κράτους, θα τις αφήσει χωρίς ρευστότητα χωρίς να έχει τέτοιο δικαίωμα. Απλώς δεν έχει τέτοιο δικαίωμα. Είναι σαν να καταπίνεις την κάμηλο και να διυλίζεις τον κώνωπα.
Με ετήσιο ΑΕΠ λίγο κάτω από 200 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο, οι καταθέσεις είναι επίσης λίγα δισεκατομμύρια ευρώ κάτω, ενώ στο παρελθόν και πριν από το 2008 ήταν τουλάχιστον 20% πάνω από το αυξημένο ΑΕΠ. Πρακτικά τι σημαίνει αυτό; Ότι οι καταθέσεις είναι περίπου η αξία των υπηρεσιών και των προϊόντων που πωλούνται και μετράνε στο ΑΕΠ. Δηλαδή ο καθένας από εμάς παίρνει 1.000 ευρώ το μήνα, άρα στην 1η του μηνός έχουμε 1.000 κατάθεση και στις 30 του μηνός δεν έχουμε μία. Ο μέσος όρος είναι 500 ευρώ εκείνον τον μήνα. Το ίδιο και μια επιχείρηση. Εισπράττει 1.000.000 ευρώ και πληρώνει 1.000.000 ευρώ ως το τέλος του μήνα, άρα ο μέσος όρος ήταν 500.000 ευρώ. Με άλλα λόγια δεν υπάρχουν μόνιμες αποταμιεύσεις στις τράπεζες. Υπάρχουν μόνον τα υπόλοιπα τα οποία δεν έχουμε ακόμα χρησιμοποιήσει.
Οι καταθέσεις είναι λογικό τις μέρες των εκλογών να μειώθηκαν γιατί το μέν κράτος επανέλαβε την ιδιότυπη στάση πληρωμών που είχε κάνει και πέρυσι το καλοκαίρι όταν η τρόϊκα σηκώθηκε κι έφυγε όταν ο Βενιζέλος τους είπε να αλλάξουμε λιγάκι τη συνταγή. Χρησιμοποίησαν όλοι τις καταθέσεις τους για να πληρώσουν νοίκια, μισθούς, δόσεις δανείων και λοιπά έξοδα. Τις προηγούμενες μέρες των εκλογών όλοι είχαν ξοδέψει λίγα λεφτά παραπάνω κι έτσι κινήθηκε λίγο καλύτερα η αγορά. Μετά τις εκλογές, σταμάτησαν να ξοδεύουν γιατί δεν έχουν ούτε και περιμένουν να πάρουν. Προσθέστε και τους εργαζόμενους που δεν πληρώνονται κανονικά και έχουμε το αποτέλεσμα.
Το μεγαλύτερο μέρος των καταθέσεων είναι αυτά τα χιλιάρικα των πολλών Ελλήνων. Είναι θέμα εμπιστοσύνης και συναίνεσης προς την κυβέρνηση να αφήνουν τα λεφτά τους και να μην ανησυχούν. Με κυβέρνηση του μνημονίου κανείς δεν έχει εμπιστοσύνη, γιατί οι ίδιοι απειλούν και εκβιάζουν με έξοδο από την ευρωζώνη. Μέρκελ, Σόϊμπλε, Μπαρόζο, Όλι Ρέν και στο εσωτερικό Παπαδήμος, Σαμαράς και Βενιζέλος είναι όλο ανησυχία για το ευρώ. Κανείς δεν είπε ότι η Ελλάδα είναι αδιαφιλονίκητο μέλος και κανείς δεν την απειλεί και εν πάσει περιπτώσει όλη η Ευρώπη είναι αλληλέγγυα μαζί της. Μόνο ο Τσίπρας απολογείται σε κάθε συνέντευξη σε ξένα μέσα ενημέρωσης και ορκίζεται ότι είναι υπέρ του ευρώ και ο ελληνικός λαός είναι υπέρ της παραμονής στο ευρώ, αλλά όχι με μνημόνιο και με λιτότητα. Μέχρι να συμφωνήσουν λοιπόν και οι υπόλοιποι με τον ελληνικό λαό, η ανησυχία θα υπάρχει.
Είναι κουφό πάντως να ανησυχεί ο Παπαδήμος και όποιος Έλληνας του έχει εμπιστοσύνη, να μην τον πιστεύει. Ο ψηφοφόρος του Σαμαρά, όταν ακούει ότι υπάρχει κίνδυνος να μας διώξουν από το ευρώ, δεν τον πιστεύει; Αφού τον ψήφισε τον πιστεύει. Πάει και παίρνει λοιπόν τα 300 ευρώ που έχει για να βγάλει το μήνα και τα κρατάει στην τσέπη του αντί να τα έχει στο ΑΤΜ της τράπεζας. Τέτοια ποσά αθροίζονται σε τόσο μικρά σύνολα των 800 εκατομμυρίων ευρώ. Γιατί το ΑΕΠ ενός μήνα είναι περίπου 17 δισεκατομμύρια ευρώ. Αν σταματήσουν αυτές τις δηλώσεις οι τρομολάγνοι και κυρίως οι ξένοι, ο Σόϊμπλε και οι άλλοι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης, τα 800 εκατομμύρια ευρώ πάλι μέσα στις τράπεζες θα είναι. Αν το δημόσιο πληρώσει τα 6,5 δισεκατομμύρια ευρώ που χρωστάει, θα δώσει ανάλογη ρευστότητα στο σύστημα. Αν το EFSF δεν είχε κόψει το 1 δισεκατομμύριο ευρώ από τη δόση, θα είχε καταλήξει στις ελληνικές τράπεζες. Είναι τόσο αυτονόητο που απορώ γιατί το συζητάμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου