Ολόκληρη η Ευρώπη, είναι πλέον τρομοκρατημένη από το φάντασμα της Ελλάδας. Πρωθυπουργοί μεγάλων χωρών όπως η Ιταλία το δηλώνουν απερίφραστα και προειδοποιούν και τους πολίτες τους αλλά και την Μέρκελ που επέβαλε αυτή την πολιτική ότι αν δεν πετύχουν τους στόχους τους θα καταλήξουν όπως η Ελλάδα. Αυτό τρομοκρατεί και τους πολίτες και την Μέρκελ. Για τον Σαρκοζύ δεν το συζητάμε είναι ήδη τρομοκρατημένος. Μόνο στην προεκλογική Ελλάδα οι αρχηγοί του μνημονιακού κόμματος επιμένουν ότι όλα πάνε καλά. Αν πιστέψουμε την επίσημη προπαγάνδα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, γιατί ανεπίσημα κι εκείνοι δεν πιστεύουν αυτά που λένε, η Ελλάδα θα μπορέσει να εφαρμόσει το ανεφάρμοστο πρόγραμμα, το οποίο αν εφαρμοζόταν δεν πετυχαίνει τους στόχους του όπως διαπιστώνει και ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος μιλώντας στον ξένο Τύπο για να μην χάσει τη σοβαρότητά του ως ελεύθερος επαγγελματίας κεντρικός τραπεζίτης.
Κι ενώ το πρόγραμμα του μνημονίου δεν βγαίνει ούτε στα χαρτιά, οι δύο ηγέτες του μνημονιακού κόμματος ισχυρίζονται ότι καταλήγει με την Ελλάδα εντός του ευρώ, ενώ όλοι οι άλλοι ευρωπαίοι συζητάνε το δεύτερο σχέδιο με την έξοδο πολλών χωρών με πρώτη την Ελλάδα από το ευρώ. Ακόμα και ο Γιούνκερ δηλώνει ότι έχει δώσει μάχες για να μην συζητηθεί επίσημα το θέμα της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ στο Γιούρογκρουπ όπου προεδρεύει. Έτσι το θέμα συζητιέται στις Βρυξέλλες από την κομισιόν και στη Φρανκφούρτη από τους τραπεζίτες. Και από το σύνολο του ξένου Τύπου φυσικά.
Είναι δημιουργική αυτή η τυφλότητα στην Ελλάδα; Είναι ρεαλιστική αυτή η μετατροπή σε θέμα ταμπού το οποίο δεν συζητιέται δημόσια, στη Βουλή, στα πανεπιστήμια και στον Τύπο, όταν 2.500.000 Έλληνες ενημερώνονται κάθε μέρα από το ίντερνετ και τα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου θέλουμε δεν θέλουμε αναπαράγονται από τα μέσα ενημέρωσης; Πιστεύει έστω και μια μεγάλη μειοψηφία στην Ελλάδα ότι βαδίζουμε στο σωστό δρόμο; Ακόμα και οι μετρήσεις της κοινής γνώμης εδώ και 2 χρόνια λένε ότι το 90% των ερωτώμενων πιστεύει πως έχουμε πάρει λάθος δρόμο.
Κι όμως αυτός είναι ο αυτιστικός τρόπος με τον οποίο δουλεύει το ελληνικό πολιτικό σύστημα εδώ και δεκαετίες πλέον, τουλάχιστον από το 1974, αλλά και πριν από τη δικτατορία. Γι αυτό και έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε. Η καταστροφή αυτού του πολιτικού συστήματος είναι μια δημιουργική καταστροφή την οποία δεν πρέπει να εμποδίσουμε. Είναι αναχρονισμός αυτό το πολιτικό σύστημα που αρκεί να δεί κανείς το περιεχόμενο των 92 τροπολογιών που πρότεινε μέσα σε λίγα 24ωρα, ενόψει εκλογών, για να καταλάβει ότι πρέπει να θάψουμε τους νεκρούς.
Ως τώρα δεν υπήρχε η σύγκριση, αλλά η επόμενη Βουλή είναι βέβαιο ότι θα αποτελείται από περισσότερα κόμματα, ενώ ενδεχομένως να έχουν μείνει εκτός Βουλής και άλλα σχήματα από τα οποία θα προκύψει το μέλλον της πολιτικής στην Ελλάδα.
Με αφορμή την δημοσιοποίηση για διαβούλευση του κυβερνητικού προγράμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, ενός κόμματος που προέκυψε χωρίς κανείς να το έχει προγραμματίσει και το οποίο ευνοήθηκε από τη συγκυρία των διαγραφών βουλευτών της ΝΔ, εννέα από τους οποίους προτίμησαν την αξιοπρέπειά τους, παρά να επιστρέψουν ταπεινωμένοι στο κόμμα στο οποίο ανήκαν. Η δυναμική του είναι τέτοια πλέον, χάρη και στην υποστήριξη από συνδικαλιστές, δηλαδή από μεσαία στελέχη, που δεν προλαβαίνει να ανακοπεί ως τις εκλογές παρά τις προσπάθειες που σίγουρα θα γίνουν, αρχικά να τους αγνοήσουν, μετά να τους χλευάσουν, μετά να τους επιτεθούν για να τους τρομοκρατήσουν, και μετά να παραδεχθούν ότι νικήθηκαν. Ο δρόμος είναι μακρύς ως τις εκλογές.
Είναι ένα – από μια πρώτη ανάγνωση – απολύτως ρεαλιστικό και εφικτό να εφαρμοστεί πρόγραμμα ενός συντηρητικού κόμματος, με την έννοια ότι κάθε τι από αυτά που προτείνει έχει ήδη εφαρμοστεί σε άλλες χώρες από συντηρητικές κυβερνήσεις και κόμματα και είχε θετικά αποτελέσματα. Είναι μια πολιτική που στηρίζει το εθνικό κράτος, απαιτεί την πλήρη κυριαρχία του, χρησιμοποιεί την αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία για να πετύχει τη συναίνεση των πολιτών και υπόσχεται μια κοινωνία και ένα κράτος χωρίς διαφθορά και διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Ενώ όμως είναι ένα συνεπές πρόγραμμα ενός συντηρητικού κόμματος, αν προσπαθήσουμε να το κατατάξουμε με βάση την κλίμακα της Ελλάδας δεξιά και αριστερά, αυτό το κόμμα λογικά θα πρέπει να τοποθετηθεί αριστερά από τη δημοκρατική Αριστερά. Συνεπώς είναι απολύτως δικαιολογημένος ο Πάνος Καμένος ο οποίος έλεγε ότι μάλλον μόνον με τον ΣΥΡΙΖΑ μπορούμε να συνεργαστούμε σε μερικά θέματα εθνικής σημασίας, σε άλλα διαφωνούμε. Κι αυτό γιατί στην Ελλάδα ο διαχωρισμός Δεξιά και αριστερά έχει γίνει τόσο θολός και ο κάθε πολιτικός δηλώνει τοι είναι ότι θέλει χωρίς να νοιάζεται να έχει μια συνέπεια απέναντι στην ιδεολογία που ισχυρίζεται ότι έχει.
Για παράδειγμα το σημερινό ΠΑΣΟΚ ισχυρίζεται ότι είναι σοσιαλιστικό, όταν υιοθετεί και εφαρμόζει νεοφιλελεύθερη πολιτική. Ο Καμένος λοιπόν είναι τοποθετημένος αριστερά του ΠΑΣΟΚ και ιδεολογικά γιατί δηλώνει (και με τα μέτρα που υιοθετεί το επιβεβαιώνει) ότι υιοθετεί την προσέγγιση του Αριστοτέλη ότι η διεύρυνση της δημοκρατίας μειώνει τις ανισότητες και επομένως μειώνοντας τις ανισότητες θωρακίζουμε τη δημοκρατία. Κι αυτό απορρίπτοντας σαφώς την προσέγγιση του αμερικανού πρώην προέδρου Τζέϊμς Μάντισον, ο οποίος αντέστρεφε τον Αριστοτέλη δηλώνοντας ότι προκειμένου να διατηρηθούν οι ανισότητες πλουσίων και φτωχών, πρέπει να περιοριστεί η δημοκρατία. Αυτή η πολιτική των νεοφιλελεύθερων, να χρησιμοποιείται η βία του κράτους για να καταργηθούν εργατικά δικαιώματα και να περιοριστούν τα εισοδήματα των εργαζομένων, περιορίζει τη δημοκρατία είναι πιο ασφαλές κριτήριο για το ποιος βρίσκεται πιο δεξιά ή πιο αριστερά από τον άλλον.
Το πρόγραμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων είναι ένα σαφώς φιλελεύθερο και πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα, το οποίο αντικειμενικά είναι πιο αριστερά από το ΠΑΣΟΚ και από την Κοινωνική Συμφωνία και από τη Δημοκρατική Αριστερά. Τόσο ως προς τους στόχους, όσο και ως προς τα μέσα που χρησιμοποιεί. Για παράδειγμα η υιοθέτηση της πρότασης που έγινε πρώτη φορά από τον Νότη Μαριά, και μετά υιοθετήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για την ίδρυση μια ελληνικής επενδυτικής τράπεζας στα πρότυπα της KfW της Γερμανίας είναι μια ιδέα την οποία ειρωνεύτηκαν στο παρελθόν και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, ενώ είναι μια απολύτως ρεαλιστική ιδέα. Και μπορεί να εφαρμοστεί αμέσως καθώς είναι μια ιδέα καθόλου αριστερή μια και προτάθηκε από τους Αμερικανούς το 1950 και υιοθετήθηκε από τις συντηρητικές δυνάμεις της Γερμανίας από τότε μέχρι σήμερα. Εκτός από τον Μαριά που την πρότεινε μη ακουόμενος από το ΠΑΣΟΚ, στις αρχές του 2010, την υιοθετούν ο Τσίπρας και ο Καμένος. Μάλιστα ο καμένος έχει επεξεργαστεί και ένα πλήρες πρόγραμμα στήριξης και κεφαλαιοποίησης το οποίος μπορεί να εμπλουτιστεί παραπέρα μια και η πρόταση είναι για διαβούλευση. Αυτή δεν είναι η μοναδική ιδέα, που με βάση την ελληνική κλίμακα δεξιά – αριστερά ο καμένος τοποθετείται πιο αριστερά από το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ και την ΚΟΙΝωνική Συμφωνία, αλλά υπάρχουν μερικές δεκάδες ακόμα. Και δεν έχει νόημα να μου απαντήσουν τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ της ΚΟΙΝ. ΣΥΜΦ και του ΠΑΣΟΚ ότι δεν είναι αρκετά αριστερή η ιδέα. Αρκεί να μας δείξουν εκείνα τις δικές τους πιο αριστερές ιδέες, αν θέλουν να τοποθετηθούν πιο αριστερά από τον Καμένο. Ο καμένος δεν ισχυρίζεται ότι είναι αριστερός, ισχυρίζεται ότι δεν έχει παρωπίδες και το αποδεικνύει υιοθετώντας ιδέες που στην Ελλάδα θεωρούνται αριστερές ενώ διεθνώς θεωρούνται απλώς φιλελεύθερες.
Το ίδιο ισχύει για την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος με χρήματα των φορολογουμένων. Στην Ελλάδα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ το ξόρκισαν, η ΔΗΜΑΡ και η ΚΟΙΝ ΣΥΜΦ δεν λένε τίποτα γιατί φοβούνται μην τους πούν αριστερούς, ενώ διεθνώς δεν είναι αριστερή πολιτική απλώς έντιμη πολιτική. Όποιος βάζει τα λεφτά παίρνει τις μετοχές. Αν βάλουν τα λεφτά οι Άραβες, παίρνουν τα λεφτά οι Άραβες, αν βάλουν τα λεφτά οι μέτοχοι παιρνουν τις μετοχές οι μέτοχοι, αν βάλουν τα λεφτά οι φορολογούμενοι, παίρνουν τις μετοχές οι φορολογούμενοι. Απλώς εντιμότητα και τιμιότητα λέγεται αυτό.
Το πρόγραμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων μπορεί να μην με ενθουσιάζει, αλλά βάζει αντικειμενικά τον πήχη πολύ ψηλά για όλα τα κόμματα. Τα συντηρητικά και φιλελεύθερα κόμματα πρέπει να εξηγήσουν στους ψηφοφόρους τους γιατί έχουν πάρει διαζύγιο από την εντιμότητα και από την κοινή λογική και τα αριστερά κόμματα αν θέλουν να λέγονται αριστερά πρέπει να προτείνουν με την ίδια σαφήνεια αριστερές ιδέες και προτάσεις το ίδιο άμεσα εφαρμοστέες οι οποίες θα εμπνέονται και από αριστερές ιδεολογίες. Όπως ο Καμένος δεν διστάζει να υιοθετήσει αναλύσεις του Σουμπέτερ για τη δημιουργική καταστροφή στον Καπιταλισμό, έτσι και οι αριστεροί έχουν κάθε δικαίωμα να υιοθετήσουν τις αναλύσεις του Μάρξ για τη δημιουργική καταστροφή στον καπιταλισμό για να καταλήξουν ακριβώς στα ίδια συμπεράσματα για την Ελλάδα. Ο καπιταλισμός είναι ίδιος και η Ελλάδα είναι η ίδια και αν δεν σπεύσει ο κάθε αριστερός αγκιτάτορας να καταγγείλει τον Καμένο επειδή είναι δεξιός, θα ανοίξει το μυαλό του. Αν ο κάθε αριστερός το θεωρήσει δημιουργική πρόκληση να διαβάσει και να ξεπεράσει το πρόγραμμα που έφτιαξε ο καμένος θα έχουμε μια δημιουργική άμιλλα και ίσως ξεφύγουμε από εκείνο το … στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις που είχε διαπιστώσει ο Τσαρούχης. Αν θέλεις να δηλώνεις σοσιαλιστής και αριστερός, δεν μπορείς να είσαι νεοφιλελεύθερος, να μιλάς νεοφιλελεύθερα και να ψηφίζεις νεοφιλελεύθερα. Αν η ΝΔ είχε πολιτευθεί τα προηγούμενα 30 χρόνια όπως προτείνει ο Καμένος, όλα τα λεγόμενα αριστερά κόμματα στην Ελλάδα θα είχαν προσχωρήσει στη δεξιά. Και η Αριστερά θα ήταν εντελώς διαφορετική και δεν θα απαρτιζόταν από επαγγελματίες συνδικαλιστές, και επαγγελματίες βουλευτές και επαγγελματικά κομματικά στελέχη τα οποία τρέφονται από το κράτος. Πραγματικά, γι αυτό είπα ότι είναι ένα πολυσυλλεκτικό φιλελεύθερο πρόγραμμα, μπορεί να προσχωρήσει άμεσα όλο το πολιτικό προσωπικό σχεδόν όλων των κομμάτων της Αριστεράς χωρίς να χρειαστεί να ταπεινωθούν ή να αλλάξουν τις απόψεις τους. Ενδεχομένως δεν θα προσχωρήσει μόνον το ΚΚΕ, ο Καζάκης, ο Αλαβάνος, το 1/5 του ΣΥΡΙΖΑ και ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κι αυτοί λόγω αγκυλώσεων ιδεολογικών όχι γιατί έχουν να προτείνουν κάτι που είναι σήμερα πιο αριστερά και είναι άμεσα εφαρμόσιμο. Γι αυτό είπα ότι είναι πολυσυλλεκτικό και φιλελεύθερο. Κι αυτό δεν το λέω με θαυμασμό για τον Καμένο, αλλά με σκεπτικισμό για την Αριστερά την οποία αντικειμενικά εξευτελίζει ο Καμένος με τον ρεαλισμό του.
Περιττό δε να πώ, ότι αν η δεξιά στην Ελλάδα γίνει όπως ισχυρίζεται ότι θέλει να γίνει ο Καμένος, γιατί η πράξη πάντα διαφέρει από τα λόγια, θα σαρώσει και τα κόμματα της ακροδεξιάς και τον ΛΑΟΣ και τους ναζιστές γιατί αυτοί υπάρχουν επειδή η δεξιά στην Ελλάδα έλεγε ανοησίες περί μεσαίου χώρου ή ήταν τόσο αναχρονιστική ώστε δεν μπορούσε να απελευθερώσει τις δημιουργικές δυνάμεις του καπιταλισμού και τις εκσυγχρονιστικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας. Σε πολιτικά ζητήματα, όπως η κατάργηση των υπουργών Άμυνας, ή δημόσιας τάξης και η αντικατάστασή τους από στρατιωτικούς ή από αστυνομικούς, η διαφοροποίηση είναι εύκολη. Και είμαι βέβαιος ότι εκεί θα εστιάσουν άλλοι και κυρίως οι αντίπαλοι του Καμένου στις εκλογές. Γι αυτό εγώ το αφήνω, για να έχουν κάτι να πουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου