Ενόψει εκλογών από ότι φαίνεται τα πραγματικά προβλήματα της χώρας έχουν λυθεί ή πάντως έχουν εξοβελιστεί από τον δημόσιο διάλογο. Παρατηρούμε μικρής σημασίας αποκαλύψεις για κακή διαχείριση του δημόσιου χρήματος, οι οποίες μάλιστα γίνονται από τους υπεύθυνους για τη διαχείριση των οικονομικών, προσωπικές επιθέσεις εναντίον στελεχών όλων των κομμάτων από όλους, ή ειδήσεις για το ποιος βουλευτής προσχώρησε σε ποιο νεοπαγές εκλογικό σχήμα.
Η πραγματικότητα όμως δεν εξαφανίζεται αν δεν μιλάμε γι αυτήν και προφανώς τα κόμματα δεν έχουν να πουν τίποτα καλύτερο από τη σιωπή, γι αυτό και πετάνε τη μπάλα στην εξέδρα. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για να λάβουν λευκή επιταγή από τους πολίτες και να έχουν λυμένα τα χέρια τους μετά τις εκλογές για «κωλοτούμπες» ή συμμαχίες που τώρα ξορκίζουν και παραπέμπουν στο εκλογικό αποτέλεσμα, λες και αυτό δεν είναι μέρος της λαϊκής εντολής.
Κυρίως όμως δεν λένε τι θα κάνουν για τα άλυτα από το 2009 προβλήματα του χρέους, της ρευστότητας, της ύφεσης και της ανεργίας. Το χρέος εξακολουθεί να μην είναι βιώσιμο και είναι μεγαλύτερο από το 2009 παρά το κούρεμα το οποίο θα έχει ολοκληρωθεί τον Σεπτέμβριο, ρευστότητα στην αγορά δεν υπάρχει με αποτέλεσμα να κλείνουν ακόμα και επιχειρήσεις κερδοφόρες ή βιώσιμες, γιατί δεν έχουν κεφάλαια κίνησης, η ύφεση βαθαίνει όλο και περισσότερο και τρέχει με αρνητικό ρυθμό 7% για Πέμπτη στη σειρά χρονιά και η ανεργία συνεχίζει να ανεβαίνει με προοπτική να έχει φτάσει στο 25% στο τέλος της χρονιάς.
Χωρίς όμως ένα σχέδιο επί χάρτου, το οποίο είναι πολύ δυσκολότερο να εφαρμοστεί από το να συνταχθεί, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα ότι οι τεράστιες θυσίες των πολιτών θα πιάσουν κάποτε τόπο. Το καθοδικό σπιράλ του θανάτου, δεν έχει πάτο εκτός αν μια μεγάλη δύναμη το φρενάρει. Με τη χώρα χρεοκοπημένη, με το χρέος σε ύψη που δεν μπορούν να πληρωθούν, κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να μιλάει για ανάπτυξη για επενδύσεις και για νέες θέσεις εργασίας και για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, αν δεν θέλει να κοροϊδεύει τον κόσμο.
Αυτή τη στιγμή υπάρχει παραγωγικό δυναμικό και ανθρώπινο και εξοπλισμός που υποαπασχολείται. Άνθρωποι, μηχανήματα, μεταφορικά μέσα, δίκτυα, ενεργειακοί πόροι, εμπορικές επιχειρήσεις και αγορές, απασχολούνται σε ποσοστά κατώτερα του 2008, άρα καμιά μέτρηση ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας δεν μπορεί να γίνει. Επίσης καμιά επένδυση δεν μπορεί να γίνει αν δεν φύγει η πιθανότητα στάσης πληρωμών από τη μέση, δηλαδή αν δεν λυθεί το πρόβλημα του χρέους. Αμέσως μετά το πρόβλημα θα είναι η ρευστότητα και οι τράπεζες θα είναι έτοιμες το γρηγορότερο τον Σεπτέμβριο, το σταθερό περιβάλλον και το σταθερό φορολογικό σύστημα που θα είναι ευνοϊκό για τη λειτουργία των επιχειρήσεων που δεν έχουν κλείσει κατ αρχήν και στη συνέχεια για να ιδρυθούν και νέες, όταν θα έχουν δημιουργηθεί θετικές προσδοκίες για το μέλλον. Όταν το μέλλον μιας δεκαετίας εμφανίζεται θολό και αβέβαιο, ποιος θα επενδύσει; Ούτε αυτός που πρέπει να νομιμοποιήσει χρήματα από παράνομες δραστηριότητες. Προτιμάει να τα κρατήσει μετρητά στη ναφθαλίνη.
Αυτά είναι τα καυτά θέματα. Δεν είναι λιγότερο καυτό το θέμα του μέλλοντος του ευρώ και της ευρωζώνης και της ΕΕ. Γιατί με δημόσιο χρέος πάνω από 80% δεν μπορεί καμία χώρα να επιβιώσει εκτός ευρωζώνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου