Τρίτη, Μαρτίου 20, 2012

Ποιός θα δηλώσει οτι θα κουρέψει πάλι το χρέος για να μείνουμε στο ευρώ;



Ο κύκλος της αισιοδοξίας και της απογοήτευσης συνεχίζεται. Και όχι μόνον στην Ελλάδα, όπου το ΠΑΣΟΚ δείχνει ανακουφισμένο που κατάφερε να εκλέξει τον Βαγγέλη Βενιζέλο ως πρόεδρο για να αντιμετωπίσει την επόμενη εκλογική αναμέτρηση καθώς δεν είχε ούτε έναν καλό ομιλητή για να βγαίνει και να το εκπροσωπεί στα τηλεοπτικά παράθυρα. Οι υπόλοιποι μάλλον περιοριζόμαστε στον ήλιο ο οποίος μας υπενθυμίζει ότι είμαστε πλέον στην άνοιξη και στο να μην σκεφτόμαστε ότι η Βουλή μόλις ψήφισε τη νέα δανειακή σύμβαση, την οποία προφανώς και δεν έχουμε διαβάσει. Γιατί ποιος αντέχει να διαβάζει ότι το δίκαιο που θα διέπει οποιαδήποτε διαφορά και θα χρησιμοποιείται για την ερμηνεία του πνεύματος των συμβάσεων, θα είναι το αγγλικό δίκαιο και αρμόδια θα είναι τα δικαστήρια του δουκάτου του Λουξεμβούργου. Επιπλέον ότι «το δικαιούχο κράτος μέλος, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και η Τράπεζα της Ελλάδας παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τα ίδια και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι νομικών διαδικασιών σχετικά με την παρούσα σύμβαση και κάθε ένα από τα παραρτήματα και προσαρτήματα της».
Είναι μια λεόντειος σύμβαση προορισμένη να δέσει νομικά χειροπόδαρα την Ελλάδα κι έχει πλήθος άλλες δηλώσεις και δεσμεύσεις από την πλευρά μας, όλες ταπεινωτικές όπως σε όλες τις συμβάσεις προσχώρησης του ενός μέρους στο άλλο. Μας αρκεί λοιπόν να μην τα σκεφτόμαστε για να αισθανθούμε λίγο καλύτερα. Το ερώτημα είναι για πόσο χρόνο θα αισθανόμαστε καλύτερα;
Το ίδιο γίνεται και στην Ευρώπη. Η ρευστότητα που έδωσε η ΕΚΤ στις ιδιωτικές τράπεζες έδωσε μια ανάσα χρόνου στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και στα κράτη, αλλά το ερώτημα είναι για πόσο χρόνο; Αρκεί η παρουσία του Μόντι για να σκεφτούμε ότι η Ιταλία ξεπέρασε τα προβλήματά της; Πόσες εβδομάδες μπορεί να αντέξει η Πορτογαλία μέχρι να αποκαλυφθεί οτό και το δικό της χρέος δεν είναι βιώσιμο; Η Ισπανία πόσο χρόνο έχει για να προχωρήσει σε εσωτερική υποτίμηση των ακινήτων της;
Η εκλογική διαδικασία από τη μια δίνει ελπίδες, από την άλλη είναι σκέτη απογοήτευση γιατί από ότι φαίνεται όλα τα κόμματα από τη δεξιά ως την Αριστερά ακολουθούν την πεπατημένη και δεν έχουν σκοπό να αλλάξουν σε τίποτα. Ενόψει συγκρότησης ψηφοδελτίων όλοι προσπαθούν να είναι αρεστοί στους αρχηγούς για να κερδίσουν μια θέση στα ψηφοδέλτια και να εκτεθούν κυριολεκτικά στο λαό. Όλοι ζητούν λευκή επιταγή χωρίς να αισθάνονται την ανάγκη αυτή τη φορά να έχουν δεσμευθεί συγκεκριμένα για το τι θα κάνουν και θα υποστηρίξουν. Αυτό απογοητεύει τους πολίτες και η αποχή των πολιτών λόγω απογοήτευσης ευνοεί τα κόμματα.
Κι ενώ πολλοί βουλευτές και υπουργοί θέλουν την προβολή με την παρουσία τους στα μέσα ενημέρωσης ενόψει εκλογών, δεν είναι πρόθυμοι να συζητήσουν σοβαρά αυτά που έπρεπε να είναι αυτονόητα. Το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και για να γίνει βιώσιμο πρέπει να αναδιαρθρωθεί εκ νέου αυτή τη φορά με πολύ δυσκολότερους όρους από ότι ίσχυαν το 2009. Κι αφού το πολιτικό σύστημα κατέρρευσε επειδή δεν είναι την τόλμη και την ικανότητα να αναδιαρθρώσει το χρέος το 2009, πως θα βρεί το κουράγιο τώρα να το κάνει, αφού είναι οι ίδιοι άνθρωποι; Και μάλιστα εξουθενωμένοι; Ποιος θα πάει και θα επιβάλει νέο κούρεμα 50% στις χώρες της ευρωζώνης, στην ΕΚΤ και στο ΔΝΤ; Γιατί ασφαλώς και δεν θέλουν να αναλάβουν οι χώρες της ευρωζώνης το πολιτικό κόστος να πληρώσουν οι δικοί τους φορολογούμενοι, το 50% εκείνων που η Βουλή μόλις σήμερα υπέγραψε ότι θα βαρύνουν μόνον τους Έλληνες φορολογούμενους.

Ποιο πολιτικό κόμμα είναι έτοιμο και κατάλληλο να διαπραγματευθεί και να αντέξει τις πιέσεις για εθελοντική αποχώρηση από το ευρώ, επειδή δεν μπορούν να μας εκδιώξουν, και με ποια ανταλλάγματα; Σε όλα αυτά δεν θα συμμετέχει με κανένα τρόπο ο Έλληνας πολίτης και φορολογούμενος; Και μάλιστα χωρίς να εκβιάζεται και χωρίς να βρίσκεται σε κατάσταση στάσης πληρωμών; Από την άλλη όλες οι αποφάσεις της Βουλής μπορούν να ακυρωθούν από την επόμενη Βουλή, ακριβώς επειδή είναι λεόντειες και συμβάσεις προσχώρησης, παραίτησης της χώρας από το άσυλο κι έχει προσφέρει στους δανειστές όλα της τα περιουσιακά στοιχεία έναντι μιας αθέτησης πληρωμών.

Από την άλλη όλα αυτά δεν είναι και τόσο εύκολα. Πράγματι μπορεί να κατασχέσει πλέον η Γερμανία τις εισπράξεις από τα εισητήρια στην Ακρόπολη, αλλά πρέπει και η Ακρόπολη να είναι ανοιχτή και να έρχονται αρκετοί τουρίστες στην Ελλάδα οι οποίοι να θέλουν να την δούν. Άρα κάποιος πρέπει να δουλεύει. Πράγματι μπορούν να κατασχέσουν τα έσοδα από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, αλλά πρέπει να βγεί αυτός ο πλούτος από τη γή και άρα θα πρέπει να μας υποχρεώσουν να δουλεύουμε σαν σκλάβοι χωρίς να πληρωνόμαστε, για ένα κομμάτι ψωμί. Είναι σαν τον τραπεζίτη ο οποίος περιμένει να πληρωθεί τα δάνεια που έδωσε στο ΑΛΤΕΡ. Πρέπει και να λειτουργεί το ΑΛΤΕΡ να έχει και ανταγωνιστικό πρόγραμμα, να έχει έσοδα και να έχουν συμφωνήσει και οι εργαζόμενοι ότι θα δουλεύουν πολύ και θα πληρώνονται ελάχιστα για να βγεί το πρόγραμμα. Αλλιώς ο δανειστής δεν θα εισπράξει τίποτα. Και μια χώρα δεν είναι εταιρία.

Αντί λοιπόν να προσπαθούμε να βγάλουμε ο ένας το μάτι του άλλου και να συναγωνιζόμαστε ποιος θα είναι περισσότερο αρεστός στην τρόϊκα για να τον διορίσει πρωθυπουργό ή υπουργό, πρέπει να διεκδικούμε την αρετή να εκπροσωπούμε τον Έλληνα πολίτη, να υπερασπιζόμαστε τα ανθρώπινα και τα πολιτικά μας δικαιώματα, να ανακτήσουμε την κυριαρχία μας και τη θέση μας στην Ευρώπη ως πλήρες κράτος μέλος. Αυτοί μόνον γράφουν ιστορία ασχέτως αν η ιστορία καταγράφει και τα ονόματα των Ηρόστρατων και των Νενέκων, του Εφιάλτη και του Δημάρατου. Ο κάθε πολιτικός διαλέγει το ρόλο του όπως και ο κάθε πολίτης κάνει την επιλογή του.


(Ο Δημήτριος Νενέκος έγινε οπλαρχηγός του προκρίτου της Πάτρας Βενιζέλου Ρούφου (ο Ρούφος αργότερα, διετέλεσε πρωθυπουργός), αφού προηγουμένως δολοφόνησε τους πολεμιστές Σπανοκυριάκο και Σαγιά που διεκδικούσαν το ίδιο αξίωμα.

Διακρίθηκε στις πολιορκίες της Πάτρας και του Μεσολογγίου, αλλά μετά την άλωση του, συνεργάστηκε με τον Ιμπραήμ, ο οποίος του προσέφερε ορισμένα προνόμια. Το 1826 προσκύνησε. Το 1827, επικεφαλής των Τουρκοπροσκυνημένων πολέμησε εναντίον των Ελλήνων και τους νίκησε. Για αυτά τα «κατορθώματα» του και με τη μεσολάβηση του Ιμπραήμ, έγινε με διαταγή του Σουλτάνου, μπέης.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ως αρχηγός των δυνάμεων της Πελοποννήσου, επικήρυξε αυτόν και άλλους προσκυνημένους (διακηρύσσοντας: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», με στόχο να ανακόψει το κύμα υποταγής στον Ιμπραήμ, που απειλούσε την έκβαση της επανάστασης.) και στη συνέχεια ανέθεσε στον αδελφό του δολοφονημένου Σαγιά, την εκτέλεση του Νενέκου, που έγινε το 1828. )

Δεν υπάρχουν σχόλια: