τό το μύθο, γιατί αν κι αυτοί δεν τον πιστέψουν θα αναγκαστούν να τον αποσύρουν από την κυκλοφορία.
Ο μύθος λέει ότι μετά το κούρεμα το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο. Για να πείσουν ότι το χρέος είναι βιώσιμο, κάνουν την υπόθεση, ότι από το 2012 η ελληνική οικονομία θα έχει ετήσια ανάπτυξη 2,8% σταθερά χωρίς διακοπές. Για να γίνει όμως στην πράξη αυτό που γράφουν με ευκολία στα χαρτιά (και δεν τα πιστεύει κανείς, ούτε οι ίδιοι γι αυτό και έχουν την ανεπίσημη μελέτη η οποία διέρρευσε ήδη) σημαίνει ότι μέσα σε λίγους μήνες η Ελλάδα θα περάσει από ύφεση 7,8% που είχε το τελευταίο τρίμηνο του 2011, σε ανάπτυξη 2,8% τουλάχιστον από τον Ιούλιο του 2012, επομένως σε πολύ λίγους μήνες.
Για να συμβεί αυτό δεν αρκεί ένα θαύμα. Χρειάζονται πολλά. Χρειάζεται το συνολικό εισόδημα των Ελλήνων να αυξηθεί πάνω από 20 δισεκατομμύρια ευρώ σε ετήσια βάση. Ακόμα κι αν κάποιο ελικόπτερο βομβάρδιζε με χαρτονομίσματα από τον ουρανό δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχαινε το ισοδύναμο αποτέλεσμα γιατί ενδεχομένως όποιοι μάζευαν αυτά τα χαρτονομίσματα, ίσως να αποταμίευαν ένα μέρος τους και να μην το ξόδευαν αμέσως σε αγορές προϊόντων και υπηρεσιών. Επίσης θα έπρεπε να υπολογίσουμε τις βενζίνες των ελικόπτερων και τα μεροκάματα των πιλότων που θα πέταγαν αυτά τα χαρτονομίσματα. Αν δεν μπορεί να γίνει αυτό, το ισοδύναμο θα ήταν να γίνουν μεγαλύτερες επενδύσεις, και να δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας οι οποίες θα απέφεραν μισθούς αξίας 20 δισεκατομμυρίων ευρώ το χρόνο. Επειδή κι αυτό δεν βλέπουμε να γίνεται, το ισοδύναμο θα ήταν να πληρώσει το κράτος όσα χρωστάει, (περίπου 6 δισεκατομμύρια ευρώ) και να αυξήσει τους μισθούς όλων των εργαζομένων στο δημόσιο κατά 100% με τα υπόλοιπα 14 δισεκατομμύρια ευρώ χωρίς όμως να πάρει αυτά τα χρήματα ως δάνειο, γιατί τότε θα έπρεπε να πληρώνει και τόκους χώρια που το χρέος δεν θα ήταν βιώσιμο.
Αυτά είναι μερικά από τα παραδείγματα θαυμάτων που έπρεπε να γίνουν για βγεί αληθινός ο μύθος που διηγείται ο Ευάγγελος Βενιζέλος για τη συμφωνία που υπέγραψε με την υποστήριξη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με το γιούρογκρουπ περί βιωσιμότητας του χρέους.
Αυτή είναι η αλήθεια χωρίς ωραιοποιήσεις. Αν θέλετε μπορείτε να πιστέψετε την τρόϊκα η οποία έλεγε ότι το πρώτο μνημόνιο θα ήταν αρκετό για να βγεί η χώρα στις αγορές το 2012, ενώ εμείς λέγαμε από τον Ιανουάριο του 2010 ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι αναπόφευκτη και έπρεπε να γίνει αμέσως με πρωτοβουλία της Ελλάδας και χωρίς υφεσιακά μέτρα, χωρίς νέα δάνεια, αλλά με την αυτονόητη υποχρέωση ότι θα ζούμε με όσα εισπράττουμε. Το 2010 αυτά που εισέπραττε η εφορία ήταν 5 δισεκατομμύρια το χρόνο περισσότερα από αυτά που εισπράττει τώρα, δύο χρόνια μετά.
Αν τότε είχε γίνει κούρεμα της τάξης που έγινε τώρα δηλαδή 85% της συνολικής τους αξίας, το χρέος μας θα είχε απομείνει μόνον 40% του ΑΕΠ και το πρωτογενές πλεόνασμα θα ήταν πολύ ευκολότερο να επιτευχθεί γιατί θα είχαν αφαιρεθεί οι τόκοι δηλαδή 16 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Ή τα ίδια αυτά δισεκατομμύρια θα μπορούσαν να διοχετευθούν σε αναπτυξιακά προγράμματα που θα είχε ισοδύναμο αποτέλεσμα. Η μόνη διαφορά είναι ότι τότε θα είχαν πληρωθεί τα CDS από τις τράπεζες που τα είχαν πουλήσει χωρίς να φροντίσουν να δημιουργήσουν τα ανάλογα αποθεματικά. Ενδεχομένως και να είχαν καταρρεύσει μερικές από αυτές τις τράπεζες και να είχαν αναγκαστεί τα κράτη να τις διασώσουν με δικά τους χρήματα, δηλαδή με χρέος των δικών τους φορολογούμενων. Αυτή θα ήταν η μόνη διαφορά. Αλλά το ελληνικό χρέος θα ήταν πλέον βιώσιμο και τότε θα ήταν σίγουρα η μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους στην ιστορία. Μεγαλύτερη και από της Αργεντινής. Ενώ τώρα είναι η μεγαλύτερη μεταφορά χρέους από τον ιδιωτικό τομέα στους φορολογούμενους κυρίως Έλληνες αλλά και ξένους.
Δεν ξέρω αν θα γίνει πιστευτός ο μύθος αυτός από τους Έλληνες πολίτες. Σίγουρα μερικοί θέλουν να τον πιστέψουν και επομένως θα ψηφίσουν τα κόμματα που τον προβάλουν, και σίγουρα μερικοί δεν θα τον πιστέψουν. Θα ήταν όμως αρκετό για να αλλάξει η πολιτική κατάσταση και η κυβέρνηση, αν οι μισοί από τους Έλληνες πολίτες που θα πάνε στις κάλπες, δεν τον πιστέψουν και αποφασίσουν να τιμωρήσουν όσους λένε αυτό τον μύθο.
Από την άλλη πλευρά διαπιστώνω ότι τα κόμματα που συνηθίσαμε να λέμε αντιμνημονιακά περιορίζονται απλώς να σχολιάζουν τον προηγούμενο μύθο ενώ δεν είναι δημοσιογράφοι αλλά πολιτικοί που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν. Πρέπει να μας προβάλουν τον δικό τους μύθο για να τον κριτικάρουμε και αυτόν. Αρχίζοντας όχι από το τέλος, αλλά από το σήμερα. Το ΚΚΕ για παράδειγμα ξεκινάει από το τέλος. Λέει, Λαϊκή εξουσία, έξοδος από την ΕΕ και διαγραφή του χρέους. Αυτό είναι το τέλος του παραδείσου όπως τον οραματίζεται το ΚΚΕ. Εμείς θέλουμε να ξεκινήσει από το 2012 και να μας εξηγήσει πώς θα πορευτούμε τα επόμενα χρόνια ώστε να φτάσουμε μετά από 10-20-30 ή 40 χρόνια στο τρίπτυχο λαϊκής εξουσίας, εξόδου από την ΕΕ και διαγραφή του χρέους. Για παράδειγμα θα μπορούσε να ξεκινήσει λέγοντας ότι αν εμείς συμμετέχουμε στην κυβέρνηση θα προτείνουμε να γίνει δημοψήφισμα το 2012 το οποίο να αποφασίσει την έξοδο από την ΕΕ και τη διαγραφή του χρέους, θα αρχίσουμε το 2013 διαπραγματεύσεις για να δούμε με ποιόν τρόπο θα επιβάλουμε αυτή την απόφασή μας στην ΕΕ και με ποιους όρους και σε δύο χρόνια π.χ. το 2015 θα έχουν ολοκληρωθεί αυτές οι διαπραγματεύσεις και θα επιστρέψουμε σε άλλα δύο χρόνια δηλαδή το 2017 στη δραχμή. Ως τότε θα κάνουμε την εξής αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, ώστε να μπορεί η χώρα να ζήσει στο περιβάλλον της και να είναι βιώσιμη, θα επιβάλουμε αυτούς τους δασμούς στα εισαγόμενα προϊόντα ώστε να αυξήσουμε τα έσοδα του κράτους και να ευνοήσουμε την παραγωγή στην Ελλάδα των προϊόντων που τώρα εισάγουμε κλπ…Το τέλος είναι εύκολο. Το πώς θα φτάσουμε είναι το δύσκολο που θα αποφασίσουμε. Στις κάλπες.
Κάθε κόμμα υποχρεούται να το κάνει. Και να υποστεί την κριτική ακόμα και κακόπιστη ώστε να δοκιμαστούν οι ιδέες και να ξέρουμε τι ψηφίζουμε. Όπως πολύ εύκολα ακούσαμε τον Αντώνη Σαμαρά να λέει ότι είναι απαράδεκτο να μειώνονται οι μισθοί, στα επίπεδα του 2000, αλλά οι τιμές να παραμένουν στο 2012. Αυτό είναι το τέλος. Να μειωθούν οι τιμές στα επίπεδα του 2000. Αλλά πρέπει να μας πεί πως θα γίνει να επιστρέψει το μαρούλι και το κουλούρι στα 12 λεπτά και ο καφές να μειωθεί από 4 ευρώ σε 30 λεπτά. Γίνεται, αλλά πρέπει να μας το εξηγήσει. Για παράδειγμα ο αγρότης πρέπει να αγοράζει καύσιμα με 50 λεπτά το λίτρο περιλαμβανομένων των φόρων, αντί για 2 ευρώ, πρέπει να αγοράζει τα λιπάσματα, τα φάρμακα και το ηλεκτρικό ρεύμα σε τιμές του 2000 για να υπάρχει ισορροπία μισθών και τιμών. Θα περίμενα επίσης από τα κόμματα του μνημονίου, να εξεγερθούν με το τμήμα των δηλώσεων Ράϊχανμπαχ χθες που έλεγε ότι οι μισθοί στην Ελλάδα είναι ακόμα πολύ υψηλότεροι από της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, αποκαλύπτοντας ότι ο στόχος του και των εντολοδόχων του αυτός είναι. Να πέσουμε στα επίπεδα μισθών της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας ενώ τώρα είμαστε ακόμα ψηλά. Αυτά τα δύο κόμματα έλεγαν ότι στόχος μας και στόχος της Ευρώπης είναι να συγκλίνουν οι οικονομίες και οι μισθοί με την Ευρώπη και από το 70% στο οποίο ήμασταν το 2004 να ανέβουμε ακόμα παραπάνω. Και φυσικά να ανέβουν μαζί μας και η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Αυτός ο στόχος να κατέβουμε κι εμείς στα επίπεδα Βουλγαρίας και Ρουμανίας πότε συμφωνήθηκε στην ΕΕ και δεν το μάθαμε; Γιατί αν δεν έχει συμφωνηθεί πρέπει να τον καταγγείλουν και να του πούν να μαζέψει τη γλώσσα του και να μην ξανακάνει τέτοιες άστοχες δηλώσεις γιατί χαλάνε το μύθο και θα αναγκαστούν να του δείξουν την έξοδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου