Μια πρώτη ψύχραιμη προσέγγιση των αποτελεσμάτων του κουρέματος του ελληνικού χρέους, μπορεί να αρχίσει να γίνεται μακριά από πανηγυρισμούς οι οποίοι δείχνουν μόνον κυνισμό απέναντι στον ανθρώπινο πόνο. Το γεγονός ότι αυτές οι πολιτικές συνοδεύονται από ανεργία 21% η οποία αναμένεται να μεγαλώσει και από φτωχοποίηση 2.500.000 οικογενειών εργαζομένων, θα έπρεπε να αποτρέπει από κάθε πανηγυρισμό που αφορά νούμερα επί χάρτου τα οποία μπορούν να χαροποιούν μόνον ανάλγητους πολιτικούς και ξένους που διέσωσαν την περιουσία τους μακροπρόθεσμα.
Η αλήθεια είναι ότι οι ιδιώτες πιστωτές έκαναν μια καλή συμφωνία την οποία οφείλουν στην Άνκελα Μέρκελ αν και δεν τους επέτρεψε να ικανοποιήσουν όλους τους στόχους και τις απαιτήσεις τους. Μπορεί μερικοί από αυτούς να «κλαίνε» γιατί δήθεν οι ιδιώτες πλήρωσαν περισσότερα ενώ το ΔΝΤ, οι χώρες της ευρωζώνης και η ΕΚΤ εξαιρέθηκαν από το κούρεμα, αλλά η αλήθεια δεν είναι αυτή. Η συμφωνία προβλέπει ότι θα κουρευτεί συνολικά 100 δισεκατομμύρια ευρώ χρέους στα χέρια ιδιωτών και ο επίσημος τομέας δίνει ένα νέο δάνειο 130 δισεκατομμύρια ευρώ στην Ελλάδα, χρεώνοντάς την. Δηλαδή οι ζημιές περνάνε από τους ιδιώτες στον επίσημο τομέα κατά 130 δισεκατομμύρια ευρώ στην αρχή και για όσα ποσά απαιτηθούν στο μέλλον.
Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας παραμένει μη βιώσιμο, αλλά ο ιδιωτικός τομέας είναι εξασφαλισμένος ακόμα και στην περίπτωση άτακτης χρεοκοπίας της Ελλάδας γιατί δεν θα μπορεί να μετατραπεί σε δραχμές το απομένον χρέος. Επομένως είναι ο επίσημος τομέας που επωμίζεται στο μέλλον όλο το βάρος είτε για μια απαραίτητη αναδιάρθρωση του χρέους ώστε να φτάσει σε βιάσιμα επίπεδα της τάξης του 60 έως 80% του ΑΕΠ το οποίο θα έχει συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο ως το 2020.
Κατά το σχέδιο το χρέος θα είναι το 2020 στο 120% του ΑΕΠ αλλά το πιθανότερο είναι να φτάσει στο 160% του ΑΕΠ. Επομένως πρέπει να υποστεί ένα περαιτέρω κούρεμα κατά 50% για να γίνει βιώσιμο και αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να επιστρέψει στις αγορές ούτε σε δέκα χρόνια. Ο επίσημος τομέας έχει ήδη αναδιαρθρώσει το χρέος ήδη δύο φορές μειώνοντας τα επιτόκια και μεγαλώνοντας τον χρόνο αποπληρωμής, αλλά όλα αυτά έγιναν χωρίς τη φιλοδοξία να γίνει βιώσιμο το ελληνικό χρέος και φυσικά χωρίς παράλληλα να τρέχει ένα πρόγραμμα δυναμικής στήριξης της ελληνικής οικονομίας, ώστε να επιστρέψει στην ανάπτυξη. Το σχέδιο της τρόϊκας δεν λαμβάνει καθόλου υπόψιν του τον ανθρώπινο πόνο που προκαλεί γιατί δεν είναι δουλειά των τραπεζών ή του ΔΝΤ ή της ΕΚΤ να ασχολούνται με τους ανθρώπους αλλά με τα κέρδη τους. Είναι δουλειά της πολιτικής να εξασφαλίζει την κοινωνική συνοχή, την συναίνεση αντί για την αυταρχική επιβολή, ώστε όλοι οι Έλληνες να δουλέψουν σκληρά και να επιστρέψει η ανάπτυξη και τα κέρδη για τους επιχειρηματίες.
Εδώ λοιπόν στον τομέα των πολιτικών αποφάσεων και μια και θα πάμε στις κάλπες το πολύ σε 60 μέρες, όχι γιατί το επιθυμεί η κυβέρνηση και η τρόϊκα αλλά γιατί απλώς δεν μπορούν να κυβερνήσουν. Όχι απλώς να κυβερνήσουν αλλά εδώ που τα λέμε τρέμουν στην ιδέα ότι πρέπει να παρουσιαστούν στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Δεν το έχουν σε τίποτα να εξαφανιστούν από παντού, αλλά να μην έχουν παραιτηθεί ακόμα από τις καρέκλες τους. Σκεφτείτε λοιπόν πόσο μπορούν να κυβερνήσουν με τη συναίνεση του ελληνικού λαού ο οποίος πρέπει να καταβάλει μια γιγάντια προσπάθεια τα επόμενα 10 χρόνια για να επιβιώσει και να διασώσει ένα μέρος από την ιδιωτική του περιουσία.
Η κυβέρνηση που θα προκύψει από την επόμενη Βουλή είναι ασφαλώς το ίδιο σημαντική όσο ήταν και το 2009. Αν η επόμενη Βουλή και η επόμενη κυβέρνηση έχει τα ίδια χάλια με την προηγούμενη, η οποία δεν είχε ούτε σχέδιο ούτε στοιχειώδη ικανότητα αντίστασης και διαπραγμάτευσης, θα χάσουμε άλλα 4 χρόνια και ήδη έχουμε χάσει 6 χρόνια με Καραμανλή και 3 με ΠΑΣΟΚ και 12 λόγω κρίσης και ύφεσης. Συνολικά έχουμε χάσει 21 χρόνια από εκεί που θα έπρεπε να είμαστε και τουλάχιστον 12 χρόνια από την είσοδό μας στο ευρώ. Αυτά τα χρόνια πρέπει να τα κερδίσουμε με τον ιδρώτα μας ελπίζοντας ότι θα κάνουμε οικονομία στο αίμα μας, το οποίο ήδη χύνουν αυτοί που αυτοκτονούν, αυτοί που χάνουν τη ζωή τους λόγω μείωσης του προσδόκιμου ζωής λόγω κακής περίθαλψης, φροντίδας και διατροφής ή ιατροφαρμακευτικής φροντίδας, λόγω εξαθλίωσης και υποβάθμισης της καθημερινής τους ζωής. Σκεφθείτε μόνον πόσα μωρά ήδη παραμελούνται γιατί οι γονείς τους δεν έχουν τη δυνατότητα να τους παρέχουν τη φροντίδα που μπορούσαν ως το 2008 και πόσοι γέροι και γριές δεν μπορούν να έχουν ούτε τις συντάξεις που είχαν ούτε τη στήριξη από τα παιδιά τους που είχαν.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τιμωρηθούν αρχικά από τους πολίτες όλοι εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση και να μην αναθέσουν τη σωτηρία τους στους υπεύθυνους της καταστροφής. Και σε πρόσωπα και σε κόμματα. Στη συνέχεια η επόμενη Βουλή πρέπει να ανοίξει το δρόμο στη Δικαιοσύνη να κάνει το καθήκον της και να τιμωρήσει όσους έχουν και ποινικές ευθύνες. Είναι το πρώτο βήμα για την εξασφάλιση συναίνεσης. Και φυσικά η επόμενη Βουλή πρέπει να διευκολυνθεί στη συναίνεση αντί να έχει τα πρόσωπα που θα τη σπρώξουν σε εμφύλιο πόλεμο, τα πρόσωπα που ενδιαφέρονται για τα δικά τους συμφέροντα και των πελατών τους, να έχει πρόσωπα που θα ενδιαφέρονται για τα 2/3 της κοινωνίας που είναι όχι στον αφρό αλλά στον πάτο. Αντί να σπρώξουμε τα 2/3 της κοινωνίας στην αδιαφορία και στην αποχή πρέπει να αποκτήσουν τον δημοκρατικό έλεγχο της Βουλής κατά τα 2/3 ώστε να μπορούν να διαπραγματευθούν με το ισχυρότερο πλουσιότερο και πιο μορφωμένο 1/3 της κοινωνίας το οποίο υπερεκπροσωπείται.
Και κυρίως δεν εκπροσωπείται η νεολαία σε κανένα κόμμα είτε της δεξιάς ή της αριστεράς η οποία πληρώνει το μεγαλύτερο τίμημα ήδη με 50% ανεργία και μεγάλη φτώχεια για το υπόλοιπο 50% που πληρώνεται με 417 καθαρά ή 565 μικτά παρά τα προσόντα του, τα πτυχία του και την εκπαίδευσή του η οποία είναι πρώτης γραμμής και ίσως καλύτερη από την αντίστοιχη στη Γερμανία ή στις ΗΠΑ. Αυτή η νεολαία πρέπει να παίρνει το 50% των αποφάσεων γιατί αυτή θα ζήσει κάτω από αυτές τις συνθήκες όλη τη ζωή της. Και φυσικά όλοι θα προσπαθήσουν να την αποκλείσουν με φυσικό και με τεχνητό τρόπο.
Αν η επόμενη κυβέρνηση είναι δοτή όπως η σημερινή και δεν μπορεί να αντισταθεί σε πιέσεις όπως η σημερινή, δεν θα αντέξει σε εκβιασμούς και θα αποδεχθεί παθητικά να διωχθεί από την ΕΕ και από το ευρώ, ενώ δεν έχουμε κανένα λόγο να το κάνουμε και να τους χαρίσουμε αυτό που δικαιούμαστε. Δεν είναι μόνο λεφτά αυτό που μας ανήκει, ούτε μας το χάρισαν. Και σε λεφτά όμως είναι τουλάχιστον 2 τρισεκατομμύρια ευρώ που θέλουν να το υποτιμήσουν στο 10% της αξίας του σε δραχμές.
Η επόμενη κυβέρνηση, οφείλει να στηρίζεται σε πολλά κόμματα τα οποία θα εκπροσωπούν τουλάχιστον το 65% των πολιτών. Κυβερνήσεις μειοψηφίας στο λαό αλλά αυτοδυναμίας στη Βουλή δεν μπορούν να κυβερνήσουν με συναίνεση και με δημοκρατία. Αναγκαστικά θα περάσουν σε αυταρχισμό και σε κοινοβουλευτική δικτατορία. Και το πρώτο που πρέπει να διεκδικήσει είναι η άμεση επιστροφή στην ανάπτυξη. Στενά συνδεδεμένο με την ανάπτυξη είναι το κούρεμα του χρέους στο 60% που είναι ο στόχος του νέου συμφώνου σταθερότητας. Αυτό θα μας εξασφαλίσει την παραμονή στο ευρώ. Και φυσικά η ανάπτυξη έχει δύο πόδια. Άμεση και μακροπρόθεσμη. Άμεση σημαίνει να πέσει χρήμα στην αγορά και στην κατανάλωση ώστε να φρενάρει ο καθοδικός σπειροειδής κύκλος της ύφεσης και της καταστροφής και μακροπρόθεσμη σημαίνει ότι η οικονομία πρέπει να βιομηχανοποιηθεί ώστε να καλύπτει τις ανάγκες της και να μπορεί να εξάγει τουλάχιστον όσα εισάγει.
Και τα δύο είναι δύσκολα αλλά χρειάζονται δημοκρατική διακυβέρνηση και κοινωνική συναίνεση. Δεν μπορεί κάποιος να πάει να δουλέψει αν ξέρει ότι κυβερνούν κλέφτες και ατιμώρητοι απατεώνες. Δεν πείθεται κάποιος να πληρώσει τους φόρους του αν ξέρει και βλέπει ότι οι πλούσιοι απαλλάσσονται. Και φυσικά είναι αστείο να περιμένει το κράτος ότι ο συνταξιούχος θα πουλήσει το χωραφάκι του ή το σπιτάκι του για να πληρώσει το χαράτσι και να μείνει άστεγος. Είναι αστείο να περιμένει η τράπεζα ότι ο πατέρας θα αφήσει το παιδί του χωρίς γάλα, ή χωρίς σχολείο, ή χωρίς ρούχα για να πληρώσει το δάνειο στην τράπεζα.
Άρα η επόμενη κυβέρνηση μαζί με το κούρεμα του δημόσιου χρέους στα χέρια του επίσημου τομέα ΕΚΤ και ΕΣΦ και ΕΦΣΦ και χωρών της ευρωζώνης κατά 50% πρέπει να κουρέψει και το ιδιωτικό χρέος κατά 50% για να ανασάνουν επιχειρήσεις της πραγματικής οικονομίας και νοικοκυριά και για να γίνει βιώσιμο το απομένον 50% του ιδιωτικού χρέους. Είναι ήδη 170% του ΑΕΠ πρέπει να πέσει στο μισό, στο 85% του ΑΕΠ για να γίνει βιώσιμο. Αλλιώτικα θα μείνει απλήρωτο και η κοινωνική συνοχή θα καταστραφεί. Οι τράπεζες θα ανεβάζουν και θα κατεβάζουν κυβερνήσεις όπως γνωρίζουν με κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, αλλά ο κόσμος δεν θα πληρώνει γιατί δεν έχει. Οπότε θα είναι δώρο άδωρο και για τις τράπεζες. Δεν μπορείς να προσλάβεις όλους τους άνεργους στην αστυνομία για να δέρνουν αυτούς που δουλεύουν. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου