Διανύουμε την εβδομάδα απραξίας και αμηχανίας για την ελληνική κυβέρνηση και για την Ευρώπη, που περιμένει να δει τι ψάρια έπιασε με την απόφαση για το κούρεμα του ελληνικού χρέους. Στην πραγματικότητα είναι ένα μπρά ντε φέρ, ανάμεσα στις κυβερνήσεις Γερμανίας και Γαλλίας και στις μεγάλες τράπεζες, οι περισσότερες από τις οποίες είναι γαλλικές και γερμανικές. Κανείς δεν θέλει ανοιχτή αντιπαράθεση, αλλά και κανείς δεν θέλει να πληρώσει. Έστω και ένα μικρό ποσό.
Για παράδειγμα οι κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων, θα μπορούσαν αν δεν κατέχουν ήδη το 25% των ομολόγων, να το αγοράσουν από τη δευτερογενή αγορά όπου προσφέρονται με 20 λεπτά ανά ευρώ και να μπλοκάρουν τη διαδικασία. Γιατί να το κάνουν αυτό αν δεν πρόκειται να κερδίσουν πολλά περισσότερα; Η τρόϊκα επίσης θα μπορούσε να αγοράσει στις ίδιες τιμές μια ποσότητα ομολόγων ώστε να εξασφαλίσει ότι η συμμετοχή θα κυμανθεί από το 75% ως το 90%, ώστε όχι μόνον η διαδικασία να είναι πετυχημένη, αλλά να μην ενεργοποιηθούν και τα CDS. Από τις δύο πλευρές δεν φαίνεται να το κάνει, γιατί αλλιώς θα είχαμε διακυμάνσεις στις τιμές της δευτερογενούς αγοράς, οι οποίες δεν παρατηρούνται.
Διαπιστώθηκε επίσης τελικά ότι είχαμε δίκιο (όπως και οι πηγές του εξωτερικού) όταν επισημαίναμε ότι υπήρχε ένα μέρος παλαιού χρέους το οποίο διέπεται από το αγγλικό δίκαιο και γι αυτό θα ήταν πολύ χρήσιμο να μάθουμε ποιες κυβερνήσεις και ποιοι υπουργοί Οικονομικών το είχαν συνάψει στο παρελθόν. Και μάλιστα δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό αφού φτάνει στα 29 δισεκατομμύρια ευρώ δηλαδή περίπου 14% του διαθέσιμου. Ήδη η κυβέρνηση εξαίρεσε μια ολόκληρη σειρά τέτοιων ομολόγων από το κούρεμα, επομένως η πρόταση απευθύνεται σε μικρότερο υποσύνολο και προφανώς αυτό έγινε για τον ίδιο λόγο. Για να μην συνασπιστούν οι κάτοχοι αυτών των ομολόγων με κατόχους ομολόγων τα οποία διέπονται από το ελληνικό δίκαιο.
Η αδιαφάνεια που επικρατεί στο χώρο κάνει δύσκολες τις προβλέψεις γι αυτό και επικρατεί αυτή η αμηχανία και απραξία, αλλά και η αγωνία για το αποτέλεσμα όπως καταγράφεται στα χρηματιστήρια. Μένουν λίγες μέρες και η κατάσταση θυμίζει το φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη. Η Ελλάδα έτσι κι αλλιώς είναι στη μέση αυτής της επίδειξης δύναμης χωρίς να μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις.
Πάμε και στα πολιτικά όπου από τώρα ως τις εκλογές θα έχουμε διάφορες ασκήσεις συγκυβέρνησης από τα μνημονιακά κόμματα. Η ΝΔ αντιδρά παθητικά στα σενάρια αυτά γιατί κατ αρχήν την συμφέρουν αφού δεν αμφισβητείται η πρώτη θέση της σε όλες αυτές τις εκτιμήσεις. Από την άλλη το αρνητικό είναι ότι όλα αυτά τα σενάρια αμφισβητούν την πιθανότητα αυτοδυναμίας της ΝΔ. Στέκεται λοιπόν δίβουλη και δεν ξέρει αν θα πρέπει να αγκαλιάσει τον Λοβέρδο και τον Βενιζέλο που θέλουν να συνεργαστούν μαζί της από τη θέση του μικρού εταίρου, ή να πεί ότι το μόνο που διεκδικεί είναι η αυτοδυναμία της και ότι δεν θα συναινέσει στον σχηματισμό κυβέρνησης μειοψηφίας ή συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Γι αυτό και βλέπουμε άλλα στελέχη της να λένε το ένα και άλλα το άλλο.
Οι λογαριασμοί γίνονται χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή τους πολίτες, αλλά στη βάση των μετρήσεων της κοινής γνώμης και οι πολιτικοί παλαιάς κοπής είναι λογικό να παριστάνουν τους σχολιαστές κόβοντάς μας το ψωμί γιατί έχουν ξεχάσει ότι η δουλειά των πολιτικών είναι να διαμορφώνουν τις εξελίξεις κι όχι να ακούν τα μέσα ενημέρωσης για να βγάλουν συμπέρασμα και πολιτική γραμμή.
Η ουσία είναι απλή αν το δούμε από την πλευρά των κύριων συμφερόντων που εξυπηρετούνται. Η φροντίδα των μνημονιακών δυνάμεων είναι να καναλιζάρουν το «εθνικό συμφέρον» και να το ταυτίσουν όχι με το συμφέρον των Ελλήνων, αλλά με διάφορα ψευδώνυμα αλλότριων συμφερόντων. Άλλοι λένε ότι πρέπει να παραμείνουμε στο ευρώ, δημιουργώντας τη λαθεμένη εντύπωση ότι για να μείνεις στο ευρώ πρέπει να παίρνεις μισθό 300 ευρώ, η ανεργία να είναι πάνω από 20% και να πουλάς τα ακίνητα για να πληρώνεις τους αυξανόμενους φόρους. Δεν έχει όμως σχέση το ευρώ με τη λιτότητα την φτώχεια και την πείνα και καταντούν να δυσφημούν το ευρώ αυτοί που υποτίθεται ότι το υπερασπίζονται. Το ευρώ είναι απλώς ένα νόμισμα και μπορεί να υπάρχει και με λιτότητα και με αναπτυξιακή πολιτική. Άλλοι πάλι προσπαθούν από την ανάποδη να συνδέσουν τη χρεοκοπία της χώρας στην οποία βρισκόμαστε με εκδίωξη από το ευρώ, ενώ πάλι πρόκειται για ένα νόμισμα ενώ το ζητούμενο είναι η οικονομική πολιτική που πρέπει να ακολουθήσουμε. Με δάνεια που δεν προορίζονται για την πραγματική οικονομία δεν γίνεται δουλειά. Πρέπει έστω ένα 10% των δανείων που αναγκαζόμαστε να παίρνουμε με το ζόρι, να πηγαίνει στην πραγματική οικονομία, σε επενδύσεις του δημοσίου, μέχρι να αρχίσουν και ιδιώτες να επενδύουν. Αυτό αποκρύπτεται από τις συζητήσεις περί συγκυβέρνησης. Ποιος θα ασχοληθεί κατά προτεραιότητα με τους Έλληνες και με δημόσιες επενδύσεις στην πραγματική οικονομία, αντί κατά προτεραιότητα με τους δανειστές;
Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ήδη εγκλωβισμένος όπως είπε και στη Μέρκελ ο ίδιος. Στηρίξαμε τη συμφωνία με αίμα, της είπε χαρακτηριστικά. Εκείνη προφανώς κατάλαβε τους 21 βουλευτές και φίλους του τους οποίους αναγκάστηκε να διαγράψει. Πιθανόν να εννοούσε όμως και το αίμα που χύνουν οι Έλληνες οι οποίοι αυτοκτονούν και δεν γίνονται ούτε μονόστηλο πλέον. Δύο άτομα την ημέρα που δεν είναι ούτε στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων. Γίνανε συνήθεια.
Η συμφωνία λέει απλά ότι πρέπει να ζούμε χωρίς δάνεια. Αφού λοιπόν ζούμε χωρίς δάνεια δεν πρέπει να παίρνουμε δάνεια μόνον για τις τράπεζες. Αν συνεχίσουμε άλλον έναν ή δύο χρόνια αυτό που κάνουμε τώρα, απλώς θα θαφτούμε πολύ πιο βαθιά, οι άνεργοι θα έχουν γίνει περισσότεροι, η φτώχεια θα έχει χτυπήσει όλον τον πληθυσμό και η ανάκαμψη θα είναι πολύ πιο δύσκολη. Ήδη από φέτος θα αρχίσουν να κλείνουν σχολεία και νοσοκομεία. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πρυτάνεις ήδη είπαν ότι μπορούμε να πάρουμε τους μισούς φοιτητές σε σύγκριση με πέρυσι. Το ίδιο θα γίνει με όλα τα σχολεία. Οι συνταξιούχοι ως τώρα είχαν μια σχετική ασφάλεια ότι θα πληρωθούν τη σύνταξη. Για να πληρωθούν όμως άλλον έναν χρόνο πρέπει να μειωθούν στο μισό ή τουλάχιστον κατά το ποσό που θα εισπράξει λιγότερο το υπουργείο από τη φορολογία. Πρέπει να πουλάνε κανένα χωραφάκι από δώ και πέρα για να τα βγάλουν πέρα. Και το κακό είναι ότι δεν θα το αγοράζει κανείς, όπως γίνεται ήδη με τα αυτοκίνητα που πουλάνε τώρα όλοι γιατί δεν έχουν λεφτά για βενζίνη, αλλά δεν τα αγοράζει κανείς.
Τώρα όποιος βιάζεται σκοντάφτει λέει μια άλλη παροιμία και οι μετρήσεις της κοινής γνώμης δείχνουν τις τάσεις πριν από τις μειώσεις των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Πολύ περισσότερο που ο λόγος των υπουργών και του πρωθυπουργού είναι εκτός τόπου και χρόνου, όσο ήταν και ο Γιώργος Παπανδρέου. Και όπως όλοι γνωρίζουμε η πρώτη φροντίδα του ψηφοφόρου είναι να απαλλαγεί από την κυβέρνηση, είτε ήταν η κυβέρνηση Σημίτη, ή του Καραμανλή, ή του Παπαδήμου. Χώρια που και ο Σαμαράς πλέον είναι απογοητευμένος από τις επιδόσεις του Παπαδήμου γι αυτό και είχαμε ένα μπαράζ διαρροών στενών συνεργατών του κ Παπαδήμου για το πόσο καλός και αποδοτικός ήταν. Για να ισορροπήσουν το πράγμα.
Στο ΠΑΣΟΚ όπως καταλάβατε η προεκλογική εκστρατεία γίνεται μέσω παραθύρων της τηλεόρασης. Λεφτά δεν έχει το ΠΑΣΟΚ, αλλά θα έρθει άυριο στη Βουλή μια τροπολογία μέσω της οποίας το ΠΑΣΟΚ περιμένει να πάρει 5 εκατομμύρια ευρώ για να κάνει τις εσωκομματικές του εκλογές. Όπως ενημέρωσε και ο κ. Μπεγλίτης, όλα τα κόμματα συμφώνησαν να ξεμπλοκαριστεί η χρηματοδότηση του 2011 η οποία είχε μπλοκαριστεί γιατί το 2010 και το 2009 είχαν πάρει περισσότερα από όσα έπρεπε να έχουν πάρει. Λεφτά υπάρχουν όπως καταλαβαίνετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου