Απορώ γιατί καθόμαστε και συζητάμε για πολιτικές εξελίξεις, όταν έχουμε πέσει σε τέλμα, όπου δεν κουνιέται κανείς. Μετρημένα κουκιά είναι όλη η κατάσταση. Αν η οικονομική κατάσταση χειροτερεύει, κι αυτό οφείλεται στην πολιτική της κυβέρνησης, η εν λόγω δεν έχει καμιά ελπίδα να ανακάμψει. Δεν υπάρχει επίσης πολίτης που να μην χρεώνει όλη αυτή την ύφεση στην οποία βρισκόμαστε από το 2007 στην Ελλάδα και όχι από το 2008 όπως στις άλλες χώρες της αναπτυγμένης δύσης, ο οφείλεται στην πολιτική του Αλογοσκούφη την οποία υποστήριξε μετά μανίας ο πρωθυπουργός, γιατί δεν είχε καμία άλλη επιλογή.
Η διεθνής κρίση προέκυψε όταν η ελληνική οικονομία είχε πέσει σε ρυθμούς ανάπτυξης κάτω του 2,5% που είναι το ελληνικό όριο για να μπει η ελληνική οικονομία σε φάση ύφεσης. Δεν είναι το μηδέν για την Ελλάδα όπως είναι για τη Γερμανία, τη Γαλλία ή για την Ιαπωνία. Γι αυτό άλλωστε και είχαμε πρόωρες εκλογές το 2007, παρά τις φοβερές πυρκαϊές που έστω για ανθρωπιστικούς λόγους, επέβαλαν να μην είμαστε ταυτόχρονα σε προεκλογική περίοδο.
Πράγματι στις ευρωεκλογές καταγράφηκε ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα είχε καταγραφεί και στις εθνικές εκλογές, αν γίνονταν κανονικά στην εκπνοή της τετραετίας, το 2008. καλώς ή κακώς, οι πρόωρες εκλογές είναι έγκυρες και η εκλογική νίκη της ΝΔ δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν και οι ευρωεκλογές δεν είναι εκλογές. Είναι απλώς μια έγκυρη καταγραφή της δυσφορίας των πολιτών απέναντι στην κυβερνητική πολιτική η οποία δεν άλλαξε αν και άλλαξε ο Αλογοσκούφης. Ούτε με τον ανασχηματισμό άλλαξε η οικονομική πολιτική ούτε και η κυβέρνηση έδειξε οποιοδήποτε σημάδι ότι επιθυμεί αλλαγή οικονομικής πολιτικής, αλλά δεν την αφήνουν οι Βρυξέλλες. Τίποτα δεν πήγε να ζητήσει που να πείθει ότι έχει ένα άλλο σχέδιο πλέον του νεοφιλελεύθερου μοντέλου να προτείνει.
Οι πολιτικές εξελίξεις λοιπόν δεν υπάρχουν γιατί δεν υπάρχει τρόπος να επιβάλει η αντιπολίτευση τη γνώμη της. Μπορεί μόνον πολιτικά να λέει τη γνώμη της, και γιατί αυτή η κυβέρνηση είναι αποτυχημένη και επομένως πρέπει να παραιτηθεί. Είναι προφανές ότι αυτά τα λέει για να πείσει την πλειοψηφία των πολιτών. Δεν την έχει πείσει γι αυτό και η μόνη της πιθανότητα είναι να τους πείσει ως τις επόμενες εκλογές. Τυπικά μπορεί να μειώσει την τετραετία της κυβέρνησης κατά έναν χρόνο, τον Μάρτιο του 2010 και να προκαλέσει εκλογές με αφορμή την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας. Είναι μια πολιτική κίνηση χωρίς εγγυημένα αποτελέσματα. Οι πολίτες δεν επιθυμούν ούτε πρόωρες εκλογές ούτε να είναι το Σύνταγμα αντικείμενο μικροπολιτικής. Δεν συμφωνεί η πλειοψηφία των πολιτών να χρησιμοποιείται το Σύνταγμα για να μειωθεί τεχνηέντως η τετραετία σε τριετία. Οι πολιτικές λύσεις πρέπει να είναι καθαρές και όχι μεσοβέζικες. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας και όχι πρωθυπουργός. Αν μπορεί να εκλέγεται (και υπάρχει αυτή η Συνταγματική δυνατότητα) από 151 βουλευτές θα γίνει και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ένας κομματικός θεσμός και ο κάθε πρωθυπουργός θα βάζει εκεί τον βοηθό του, όπως κάνει και με τον Πρόεδρο της Βουλής που αν και θα μπορούσε, δεν είναι υπερκομματικός θεσμός.
Αντί όμως να πάμε στη δημιουργία όσο μπορούμε ισχυρότερων υπερκομματικών θεσμών, γιατί και η Βουλή είναι ξεχωριστή εξουσία από την εκτελεστική, την κυβέρνηση, η πρόταση του ΠΑΣΟΚ, τείνει να κάνει και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας υποχείριο του πρωθυπουργού, στον οποίο ήδη έχουν εκχωρήσει τα σημαντικότερα συνταγματικά δικαιώματά τους και όλοι οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Δεν έχουν λόγο οι βουλευτές ή ο πρόεδρος της Βουλής, ούτε για το πότε θα κλείσει η σύνοδος, ούτε για το πότε θα γίνουν εκλογές ούτε για τον προϋπολογισμό ούτε για τίποτα. Οι πολίτες θα έβλεπαν με καλό μάτι, αν το ΠΑΣΟΚ πρότεινε να γίνει υπερκομματικός και ο πρόεδρος της Βουλής άρα να απαιτείται η συναίνεση περισσότερων του ενός κομμάτων για την εκλογή του.
Δεν έχει πει φυσικά ο Κάρολος Παπούλιας πως βλέπει το θέμα γιατί του πέφτει μάλλον ο πρώτος λόγος αν πρόκειται να τρωθεί το κύρος του θεσμού. Αν δηλαδή ο ίδιος συμφωνεί ότι δεν θίγεται ο θεσμός στην περίπτωση που χρησιμοποιείται από ένα κόμμα της αντιπολίτευσης για να προκαλέσει πρόωρες εκλογές. Και επομένως μπορεί να παραιτηθεί πριν να λήξει η θητεία του και επομένως να εκλεγεί νέος πρόεδρος με 180 βουλευτές και στην περίπτωση που δεν επιτευχθεί τέτοια πλειοψηφία, να γίνουν εκλογές μετά από τις οποίες θα απαιτούνται μόνον 151 ψήφοι για την εκλογή του, όσοι ακριβώς και για τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης.
Η ουσία είναι ότι το ΠΑΣΟΚ απλώς χρησιμοποιεί όλη αυτή τη διαβεβαίωση περί πρόωρων εκλογών για να πιέσει τη ΝΔ και τον πρωθυπουργό και να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές πιεζόμενος από την οικονομική κρίση και βλέποντας ότι στηρίζεται σε 151 βουλευτές οι οποίοι αρχίζουν και διαπιστώνουν ότι έχουν κάποια συνταγματικά δικαιώματα και ζητούν πλέον ανταλλάγματα για να ψηφίσουν νομοσχέδια. Για παράδειγμα ο Μανώλης ζητάει πολιτικά ανταλλάγματα απειλώντας ότι αλλιώς θα παραιτηθεί υποθέτοντας ότι τον Σεπτέμβριο μπορεί να πιαστεί από κάτι που θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός για να πει ότι να… υιοθέτησε τις προτάσεις μου και την κριτική μου ο πρωθυπουργός και επομένως δεν υπάρχει πια λόγος να παραιτηθώ. Ή ο βουλευτής της Μυτιλήνης που απειλεί να μην ξαναψηφίσει νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, αν δεν γίνει εφετείο στη Μυτιλήνη. Και άλλοι πολλοί που ζητάνε διάφορα πράγματα για τις εκλογικές τους περιφέρειες, άλλα λογικά και άλλα δίκαια συνήθως. Άλλοι έντονα και άλλοι πιο υποτονικά. Είναι μια μπλόφα δηλαδή όλη αυτή η πίεση περί πρόωρων εκλογών τον Μάρτιο για να τσιμπήσει ο Καραμανλής. Θα δούμε σε έξι μήνες αν τσίμπησε ή όχι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου