Όταν το μυρμήγκι θέλει να χαθεί λέει, μια παροιμία, κάνει φτερά και φεύγει. Είναι ένα καλό παράδοξο της φύσης και πολύ διδακτικό, γιατί το μυρμήγκι μεγαλουργεί όσο είναι το ταπεινότερο πλάσμα και κουβαλάει με κόπο ένα σπυρί στην πλάτη του, και μόλις αποκτήσει φτερά και ανυψώνεται, αντί να γίνει αετός, χάνεται οριστικά. Το ίδιο γίνεται αυτή τη στιγμή στην κεντροδεξιά. Αντί να στραφεί η ΝΔ «αριστερά», δηλαδή όσο αριστερά της επιτρέπει η ιδεολογία της, δηλαδή στον πολιτικό φιλελευθερισμό, στην κεϋνσιανή οικονομική θεωρεία και στη φιλελευθεροποίηση των πολικών δομών και διαδικασιών ώστε και στην οικονομία να δώσει ανάσες αλλά και να απελευθερώσει υγιείς παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας, στρέφεται δεξιά. Κοιτάει τον ΛΑΟΣ και αλληθωρίζει και επιμένει στον νεοφιλελευθερισμό στην οικονομία που έχει ως ιδεολογικό κάλυμμα τη θρησκευόμενη αντίδραση. Με καθυστέρηση μιάς δεκαετίας προσπαθεί να μιμηθεί το αντιδραστικό επιτελείο του Μπούς και να νομιμοποιήσει τον Καρατζαφέρη νοσταλγώντας τον μακαρίτη τον Χριστόδουλο να τον ευλογήσει. Βγάζει φτερά δηλαδή γιατί θέλει να χαθεί…
Αυτό συνιστά μια πρόσθετη ευκαιρία για την κεντροαριστερά να μπορέσει να πείσει και να δημοσιοποιήσει σχέδια που θα λύσουν τα προβλήματα της χώρας, για τα οποία η κεντροδεξιά είτε αδιαφόρησε είτε απέτυχε είτε και τα δυό. Από την άποψη αυτή, δουλειά του ΠΑΣΟΚ κυρίως αλλά και των άλλων κομμάτων της Αριστεράς, αν θέλουν να μην συρρικνωθούν είναι να δουλέψουν σ’ αυτή την κατεύθυνση. Να καταπιαστούν τολμηρά με χρόνια προβλήματα όπως είναι το δημογραφικό, το μεγάλο εξωτερικό χρέος, το ασφαλιστικό σύστημα και το σύστημα υγείας, και η παιδεία. Αυτό περιλαμβάνει και τη μεταναστευτική πολιτική και την επανίδρυση της δημόσιας διοίκησης, τον τερματισμό του ρουσφετιού και της αναξιοκρατίας γιατί αλλιώς τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Κυριολεκτικά στα θέματα αυτά, το μέσον είναι ο σκοπός και ο σκοπός είναι το μέσον. Ή όλα μαζί θα ξεκινήσουν αλλιώς τίποτα δεν θα προχωρήσει.
Όποιος προσφέρει αυτή την ολοκληρωμένη στρατηγική, θα οδηγήσει και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις σε συμπληρωματικούς ρόλους. Όποιο από τα παραπάνω προβλήματα κι αν επιλέξεις και καταπιαστείς με τη λύση του, θα καταλήξεις ότι μόνον μια ολοκληρωμένη στρατηγική μπορεί να προσφέρει λύση. Κανένα θέμα δεν μπορείς να αφήσεις πίσω γιατί αυτό θα υπονομεύσει την πρόοδο σε οποιονδήποτε τομέα. Η μια μεταρρύθμιση σε φέρνει μπροστά στην άλλη. Δεν αναπτύσσω το θέμα γιατί είναι εκτός θέματος.
Το εύρος της νίκης της κεντροαριστεράς εξαρτάται από το πόσο σύντομα μπορεί να ασχοληθεί με τα μεγάλα προβλήματα αντί να ομφαλοσκοπεί. Πιο εύκολα θα ξεπερνούσε την εσωτερική του κρίση ο ΣΥΡΙΖΑ, αν αποφάσιζε να ασχοληθεί σήμερα π.χ. με το πρόβλημα των μεταναστών και των λαθρομεταναστών, παρά να κάθεται να συζητάει αν το μεγαλύτερο λάθος ήταν η επιλογή του Τσίπρα, ή η υιοθέτηση της γραμμής ότι δεν θέλουμε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ που είναι η άλλη όψη της ΝΔ, αλλά θέλουμε συνεργασία με το ΚΚΕ και περιμένουμε να δούμε πότε θα σχηματίσουμε αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να κυβερνήσουμε τη χώρα σύμφωνα με τις αρχές και το τέλος μας. Με οργανωτισμούς δεν γίνεται πολιτκή. Χωρίς πολιτική γραμμή που να απαντά στις λαϊκές προκλήσεις και να λύνει λαϊκά προβλήματα, δεν υπάρχει αριστερά. Υπάρχει αριστερή νομενκλατούρα… που είναι το ίδιο αποκρουστική με τη δεξιά νομενκλατούρα δηλαδή το βαθύ κράτος της δεξιάς.
Οι νεοεμφανιζόμενοι Οικολόγοι-πράσινοι, έχουν ανάγκη να αποκτήσουν βάση γιατί έχουν μόνον κορυφή. Αντί να οργανώσουν συνέδριο στη Θεσσαλονίκη όπου θα μαζευτούν όλοι οι γνωστοί από το παρελθόν και θα πούν αυτά που λέγανε και πέρυσι, έχουν ανάγκη να ζητήσουν από τους ψηφοφόρους τους τους οποίους δεν γνωρίζουν, να σχηματίσουν πενταμελείς πυρήνες, ή ομάδες πρωτοβουλίας και έτσι να οργανώσουν σε έναν χρόνο ένα συνέδριο όπου θα εκπροσωπείται ο κάθε πυρήνας που αυθορμήτως και από τα κάτω θα σχηματιστεί από τους απλούς ψηφοφόρους. Πήραν στην κάλπη 180.000 ψήφους και δεν τους ξέρουν. Πρέπει να τους μάθουν με κάθε μέσο. Και να κάνουν ένα συνέδριο με εκπροσώπηση ενός στους πέντε, δηλαδή με 5.000 συνέδρους που θα έχουν εκλεγεί από 25.000 ψηφοφόρους που οργανώθηκαν αυθορμήτως.
Αυτή θα είναι πλέον τεράστια πολιτική δύναμη που δεν θα χαθεί ποτέ. Αν μείνουν έτσι όπως είναι και δεν συμπεριλάβουν στην ηγεσία τους εκπροσώπους αυτών των νεοφανών υποστηρικτών, τότε θα έχουν τη μοίρα μιάς συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ. Και όλοι μαζί θα κατρακυλήσουν στο 3% από το 8% που είναι σήμερα. Στελέχη όπως ο Τρεμόπουλος τρέμουν τη μαζικοποίηση γιατί θα δούν την επιρροή τους να καταρρέει. Είναι η παθογένεια των περιφερειακών πολιτικών και το ότι έτσι έμαθαν τα τελευταία 30 χρόνια για να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Το ΠΑΣΟΚ επίσης έχει πρόβλημα εκπροσώπησης και αντιπροσωπευτικότητας. Η ηγεσία του αποτελείται αποκλειστικά από στελέχη του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη. Τα νέα πρόσωπα που προέρχονται από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ απουσιάζουν. Τα δυό τρία νέα πρόσωπα που έχουν αναδεχθεί τα τελευταία πέντε χρόνια είναι μερικοί από τους προσωπικούς φίλους και συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου. Ο Μπεγλίτης, ο Λαμπρινίδης και ο Παπακωνσταντίνου με τον Ραγκούση. Και όμως τέτοια στελέχη υπάρχουν άλλα χίλια σε όλη την Ελλάδα. Μπορεί να μην είναι γνωστά στον ελληνικό λαό, αλλά είναι γνωστά στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Υπάρχουν δύο εκατομμύρια πολίτες ενεργοί στις προηγούμενες εκλογές που αρνήθηκαν να πάνε να ψηφίσουν όχι από χαβαλέ, αλλά από την πεποίθηση ότι κανένα κόμμα δεν τους εκπροσωπεί αληθινά και αυθεντικά. Κι αφού είχαμε μόνον ευρωεκλογές, δεν ήταν ανάγκη να διαλέξουν το μη χείρον. Όποιος κερδίσει αυτό το στοίχημα θα προκαλέσει αναδιάταξη του εκλογικού σώματος που θα καθορίσει τις εξελίξεις για μια δεκαετία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου