Νομίζω ότι τα κόμματα κάνουν ότι μπορούν για να μην έχουν τύψεις οι πρώην ψηφοφόροι τους οι οποίοι θα τους γυρίσουν την πλάτη. Ελπίζουν βέβαια ότι θα τους γυρίσουν την πλάτη με το να πάνε στη θάλασσα εκδρομή την ημέρα των εκλογών και ότι δεν θα κάτσουν να ρίξουν ψήφο διαμαρτυρίας. Έτσι βλέπουμε ότι ούτε ο Καραμανλής ούτε ο Παπανδρέου έστυψαν το μυαλό τους για να κάνουν έστω μια μικρή προσπάθεια είτε να εκτονώσουν τους διαμαρτυρόμενους για την πολιτική τους, είτε να επιχειρήσουν ένα νέο άνοιγμα στην κοινωνία, μια φυγή προς τα εμπρός για να ξεφύγουν από το κόλλημα.
Με τη Μαριέττα Γιαννάκου επικεφαλής, τη μόνη πρώην υπουργό που αποδοκίμασε με την ψήφο του ο ελληνικός λαός, μόλις το 2007, αλλά που εν τω μεταξύ έγινε συμπαθής στην κοινή γνώμη λόγω του προβλήματος υγείας που αντιμετώπισε και παρά λίγο να της στοιχίσει τη ζωή, ο Καραμανλής έλυσε το πρόβλημά του. Δεν έχει σημασία που εκμεταλλεύτηκε και ο ίδιος ένα πρόβλημα υγείας και την ανθρωπιά που έδειξε ο κόσμος ξεχνώντας το πολιτικό της παρελθόν που χωρίς να είναι ξεχωριστό πάντως οδήγησε στη μη εκλογή της. Βέβαια η ίδια προφανώς θα προτιμούσε να μην είχε αντιμετωπίσει τα προβλήματα υγείας έστω κι αν είχε μείνει έτσι στον κομματικό καταψύκτη ως αποτυχημένη, αλλά έτσι είναι η ζωή. Ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Στις υπόλοιπες θέσεις που είναι εκλόγιμες και στις μια δύο επόμενες που μπορεί να ενεργοποιηθούν έχει τοποθετήσει κομματικά ελεγχόμενα στελέχη τα οποία αναμένεται ότι δεν θα του δημιουργήσουν κανένα πρόβλημα και ήδη εκλεγμένους ευρωβουλευτές. Με τη σιγουριά και με την αλαζονεία του αρχηγού μεγάλου κόμματος που ξέρει ότι βρέξει χιονίσει 6-7 δικούς του ευρωβουλευτές θα τους βγάλει, δεν θέλει να δείξει καμιά ευαισθησία προς τους ψηφοφόρους για να τους στείλει ένα μήνυμα του στυλ… να βρε παιδιά βλέπετε ότι προσπαθώ. Δεν προσπαθεί καθόλου. Απλώς επιβραβεύει μερικά κομματικά στελέχη τηρώντας ισορροπίες.
Από την άλλη πλευρά έχουμε το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα της αντιπολίτευσης που είναι σε άνοδο και με αρχηγό τον Γιώργο Παπανδρέου που ακόμα προσπαθεί να πείσει ότι είναι κατάλληλος για αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και όλοι οι πολίτες που αυτοτοποθετούνται στο χώρο του ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να του βρουν ελαφρυντικά και προσόντα. Ελαφρυντικά επειδή δεν τα λέει και πολύ, επειδή και στα ελληνικά δυσκολεύεται επειδή σαν παιδί αναγκάστηκε να ζήσει στο εξωτερικό, και προσόντα που είναι τα ίδια του τα μειονεκτήματα. Όπως ότι είναι ένας άνθρωπος μειλίχιος και χαμηλών τόνων, δεν λένε ότι δεν είναι μαχητικός αλλά ότι είναι συνεργάσιμος και του αρέσει να ακούει τον συνομιλητή του. Έχει άλλο ήθος, έχει περιβαλλοντικές ευαισθησίες κλπ
Φαίνεται όμως ότι βαρέθηκε κι αυτός τους πειραματισμούς οι οποίοι δεν του βγήκαν στις προηγούμενες ευρωεκλογές και είπε να το παίξει απλώς αρχηγός του κόμματος που ανεβαίνει παρόλα αυτά. Κι αφού φροντίζει ο Καραμανλής να ανεβαίνει το ΠΑΣΟΚ γιατί να στείλει κάποιο τολμηρό μήνυμα στους ψηφοφόρους; Δεν στέλνει κανένα. Γιατί να προσεγγίσει καμιά προσωπικότητα της προκοπής ρισκάροντας να απορρίψει την πρόταση; Κρατάει κι αυτός τις ισορροπίες, βάζει και μερικούς δικούς του ανθρώπους σε εκλόγιμες θέσεις και από κει και πέρα ακολουθεί την πεπατημένη όλων των κομμάτων του περασμένου αιώνα. Για την επικοινωνιακή πολιτική έχουν τις μη εκλόγιμες θέσεις. Ένας μετανάστης, έναν μουσουλμάνο, έναν ανάπηρο με κινητικά προβλήματα για να φαίνεται στις φωτογραφίες ότι είναι ανάπηρος άρα δείχνουμε ευαισθησία και εκπρόσωποι των άλλων κοινωνικών φορέων με την προϋπόθεση ότι έτσι κι αλλιώς είναι δικά μας κομματικά στελέχη και όχι άτομα που δεν τα γνωρίζουμε και δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσουν στο μέλλον.
Νομίζω επομένως ότι δεν υπάρχει ΠΑΣΟΚτζής ή Νεοδημοκράτης ψηφοφόρος που δεν θα πάει να ψηφίσει στις εκλογές, αλλά θα προτιμήσει την ψήφο διαμαρτυρίας ή το μπάνιο, και θα έχει τύψεις. Άλλωστε και η Γιαννάκου και ο Παπαστάμκος θα εκλεγούν. Και ο Παπακωνσταντίνου και η Συλβάνα θα εκλεγούν. Τώρα αν θα εκλεγεί και ο έβδομος υποψήφιος ή όχι, δεν έχει καμιά σημασία. Γενικά νομίζω ότι αξίζει στους πολιτικούς αρχηγούς το μαύρισμα γιατί δείχνουν την αλαζονεία τους. Δεν εξαιρώ το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί ενεργούν ως καθεστωτικές δυνάμεις προσπαθώντας να χαλιναγωγούν την ψήφο διαμαρτυρίας, ενώ δεν την εκφράζουν και δεν την επιθυμούν. Κομματικά τους στελέχη ώστε να ελέγχουν οι ηγεσίες τις εκλόγιμες θέσεις, έβαλαν και τα δύο κόμματα της Αριστεράς. Καμία φαντασία στην εξουσία, κανένας νέος άνθρωπος ούτε από την Παπαρήγα, ούτε από τον Τσίπρα που φαίνεται ότι δεν θέλει να χάσει το προβάδισμα. Και το μονοπώλιο. Εγώ είμαι ο πιο νέος εγώ και το πείραμα. Σιγά μην κάνω ότι έκανε ο Αλαβάνος με μένα και του βγήκε. Καλύτερα να μιμούμαι την Παπαρήγα σκέφτεται ο Τσίπρας παρά τον Αλαβάνο.
Δεν είναι έκπληξη μ’ αυτά και μ’ αυτά που οι Οικολόγοι – Πράσινοι είναι το μόνο κόμμα διαμαρτυρίας στο χώρο της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης. Γενικά έχει την τάση ο Παπανδρέου να φτιάχνει τους άλλους. Έφτιαξε τον Αλαβάνο, έφτιαξε τον Τσίπρα, φτιάχνει και τους Οικολόγους. Δίνει γενικά ευκαιρίες έστω κι αν δεν το θέλει.
Με τη Μαριέττα Γιαννάκου επικεφαλής, τη μόνη πρώην υπουργό που αποδοκίμασε με την ψήφο του ο ελληνικός λαός, μόλις το 2007, αλλά που εν τω μεταξύ έγινε συμπαθής στην κοινή γνώμη λόγω του προβλήματος υγείας που αντιμετώπισε και παρά λίγο να της στοιχίσει τη ζωή, ο Καραμανλής έλυσε το πρόβλημά του. Δεν έχει σημασία που εκμεταλλεύτηκε και ο ίδιος ένα πρόβλημα υγείας και την ανθρωπιά που έδειξε ο κόσμος ξεχνώντας το πολιτικό της παρελθόν που χωρίς να είναι ξεχωριστό πάντως οδήγησε στη μη εκλογή της. Βέβαια η ίδια προφανώς θα προτιμούσε να μην είχε αντιμετωπίσει τα προβλήματα υγείας έστω κι αν είχε μείνει έτσι στον κομματικό καταψύκτη ως αποτυχημένη, αλλά έτσι είναι η ζωή. Ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Στις υπόλοιπες θέσεις που είναι εκλόγιμες και στις μια δύο επόμενες που μπορεί να ενεργοποιηθούν έχει τοποθετήσει κομματικά ελεγχόμενα στελέχη τα οποία αναμένεται ότι δεν θα του δημιουργήσουν κανένα πρόβλημα και ήδη εκλεγμένους ευρωβουλευτές. Με τη σιγουριά και με την αλαζονεία του αρχηγού μεγάλου κόμματος που ξέρει ότι βρέξει χιονίσει 6-7 δικούς του ευρωβουλευτές θα τους βγάλει, δεν θέλει να δείξει καμιά ευαισθησία προς τους ψηφοφόρους για να τους στείλει ένα μήνυμα του στυλ… να βρε παιδιά βλέπετε ότι προσπαθώ. Δεν προσπαθεί καθόλου. Απλώς επιβραβεύει μερικά κομματικά στελέχη τηρώντας ισορροπίες.
Από την άλλη πλευρά έχουμε το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα της αντιπολίτευσης που είναι σε άνοδο και με αρχηγό τον Γιώργο Παπανδρέου που ακόμα προσπαθεί να πείσει ότι είναι κατάλληλος για αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και όλοι οι πολίτες που αυτοτοποθετούνται στο χώρο του ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να του βρουν ελαφρυντικά και προσόντα. Ελαφρυντικά επειδή δεν τα λέει και πολύ, επειδή και στα ελληνικά δυσκολεύεται επειδή σαν παιδί αναγκάστηκε να ζήσει στο εξωτερικό, και προσόντα που είναι τα ίδια του τα μειονεκτήματα. Όπως ότι είναι ένας άνθρωπος μειλίχιος και χαμηλών τόνων, δεν λένε ότι δεν είναι μαχητικός αλλά ότι είναι συνεργάσιμος και του αρέσει να ακούει τον συνομιλητή του. Έχει άλλο ήθος, έχει περιβαλλοντικές ευαισθησίες κλπ
Φαίνεται όμως ότι βαρέθηκε κι αυτός τους πειραματισμούς οι οποίοι δεν του βγήκαν στις προηγούμενες ευρωεκλογές και είπε να το παίξει απλώς αρχηγός του κόμματος που ανεβαίνει παρόλα αυτά. Κι αφού φροντίζει ο Καραμανλής να ανεβαίνει το ΠΑΣΟΚ γιατί να στείλει κάποιο τολμηρό μήνυμα στους ψηφοφόρους; Δεν στέλνει κανένα. Γιατί να προσεγγίσει καμιά προσωπικότητα της προκοπής ρισκάροντας να απορρίψει την πρόταση; Κρατάει κι αυτός τις ισορροπίες, βάζει και μερικούς δικούς του ανθρώπους σε εκλόγιμες θέσεις και από κει και πέρα ακολουθεί την πεπατημένη όλων των κομμάτων του περασμένου αιώνα. Για την επικοινωνιακή πολιτική έχουν τις μη εκλόγιμες θέσεις. Ένας μετανάστης, έναν μουσουλμάνο, έναν ανάπηρο με κινητικά προβλήματα για να φαίνεται στις φωτογραφίες ότι είναι ανάπηρος άρα δείχνουμε ευαισθησία και εκπρόσωποι των άλλων κοινωνικών φορέων με την προϋπόθεση ότι έτσι κι αλλιώς είναι δικά μας κομματικά στελέχη και όχι άτομα που δεν τα γνωρίζουμε και δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσουν στο μέλλον.
Νομίζω επομένως ότι δεν υπάρχει ΠΑΣΟΚτζής ή Νεοδημοκράτης ψηφοφόρος που δεν θα πάει να ψηφίσει στις εκλογές, αλλά θα προτιμήσει την ψήφο διαμαρτυρίας ή το μπάνιο, και θα έχει τύψεις. Άλλωστε και η Γιαννάκου και ο Παπαστάμκος θα εκλεγούν. Και ο Παπακωνσταντίνου και η Συλβάνα θα εκλεγούν. Τώρα αν θα εκλεγεί και ο έβδομος υποψήφιος ή όχι, δεν έχει καμιά σημασία. Γενικά νομίζω ότι αξίζει στους πολιτικούς αρχηγούς το μαύρισμα γιατί δείχνουν την αλαζονεία τους. Δεν εξαιρώ το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί ενεργούν ως καθεστωτικές δυνάμεις προσπαθώντας να χαλιναγωγούν την ψήφο διαμαρτυρίας, ενώ δεν την εκφράζουν και δεν την επιθυμούν. Κομματικά τους στελέχη ώστε να ελέγχουν οι ηγεσίες τις εκλόγιμες θέσεις, έβαλαν και τα δύο κόμματα της Αριστεράς. Καμία φαντασία στην εξουσία, κανένας νέος άνθρωπος ούτε από την Παπαρήγα, ούτε από τον Τσίπρα που φαίνεται ότι δεν θέλει να χάσει το προβάδισμα. Και το μονοπώλιο. Εγώ είμαι ο πιο νέος εγώ και το πείραμα. Σιγά μην κάνω ότι έκανε ο Αλαβάνος με μένα και του βγήκε. Καλύτερα να μιμούμαι την Παπαρήγα σκέφτεται ο Τσίπρας παρά τον Αλαβάνο.
Δεν είναι έκπληξη μ’ αυτά και μ’ αυτά που οι Οικολόγοι – Πράσινοι είναι το μόνο κόμμα διαμαρτυρίας στο χώρο της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης. Γενικά έχει την τάση ο Παπανδρέου να φτιάχνει τους άλλους. Έφτιαξε τον Αλαβάνο, έφτιαξε τον Τσίπρα, φτιάχνει και τους Οικολόγους. Δίνει γενικά ευκαιρίες έστω κι αν δεν το θέλει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου