Είναι κανείς ρομαντικός;

Κοντός ψαλμός αλληλούια και το βράδυ στις 10 θα ξέρουμε ποιος είναι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και με τι ποσοστό εξελέγη. Βέβαια η αίσθηση υπάρχει εδώ και πολλές μέρες, και η αίσθηση είναι ασφαλέστερος οδηγός ακόμα και από τις μετρήσεις. Οδηγός όχι της πρόβλεψης του αποτελέσματος, αλλά της ανάγκης που υπάρχει, των αναγκών που ικανοποιούνται από τη μια ή από την άλλη επιλογή.

Δεν είναι σωστό και πολιτισμένο σήμερα που οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ ψηφίζουν, τον έναν ή τον άλλον ή τον τρίτο, να πούμε ή να αναπαράγουμε οτιδήποτε. Ότι λέχθηκε λέχθηκε, όποιος πείστηκε πείστηκε. Η αλήθεια είναι ότι όλες αυτές τις μέρες ελάχιστα ελέχθησαν για το τι θα κάνει την επόμενη μέρα, αν κερδίσει ο ένας ή ο άλλος. Μόνο γενικότητες και αοριστολογίες που καλύπτουν τα πάντα, θολώνουν τα πάντα και ικανοποιούν ή μάλλον δεν φοβίζουν κανέναν.

Πως θα γίνουν επομένως ρήξεις και τομές και ανατροπές; Στα μάτια οποιουδήποτε θα φαίνονται ως ανακολουθίες. Όποια ρήξη και αν επιχειρήσει, όποιος και αν εκλεγεί, θα καταγγελθεί αμέσως από τους μισούς και ίσως από τους περισσότερους ως διάψευση όσων έλεγε πριν από τις 11 Νοεμβρίου. Για παράδειγμα αν ο Παπανδρέου αποφασίσει να διαγράψει από το ΠΑΣΟΚ επειδή έκανε κάποιες δηλώσεις εναντίον του, έναν, ακόμα και τον Κίμωνα Κουλούρη που λέει ο λόγος ο οποίος έχει πει τα περισσότερα, τότε η πλειοψηφία θα τον καταδικάσει ως μίζερο, εκδικητικό και τζάμπα μάγκα που επειδή δεν μπορεί να διαγράψει κανένα παχύ στρείδι, τα βάζει με τον πεσμένο και υπονομευμένο Κίμωνα Κουλούρη από τον οποία πρώτα αφαίρεσε με διοικητικά μέτρα τη βουλευτική έδρα. Γιατί αν ήταν υποψήφιος ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα εκλεγόταν;

Άλλο παράδειγμα: Αν εκλεγεί ο Βενιζέλος και σκεφτεί να διαγράψει τον Τζουμάκα επειδή του έκανε την πιο σκληρή κριτική, ποιος δεν θα στραφεί εναντίον του, όταν ο Τζουμάκας είπε για τον Βενιζέλο τα μισά από όσα είπε ο Βενιζέλος για τον Παπανδρέου; Αλλά και σε θετικά θέματα. Για παράδειγμα εκλέγεται ο Βενιζέλος και αποφασίζει να επαναφέρει το ενιαίο αμυντικό δόγμα και να εγκατασταθούν πάλι οι S-300 στην Κύπρο. Δεν θα ξεσηκωθούν εναντίον του ακόμα και οι πέτρες του καθεστωτικού ΠΑΣΟΚ; Μήπως υπάρχει κανένα άλλο ΠΑΣΟΚ που θα στηρίξει άλλες επιλογές; Ή μήπως μας είχε προϊδεάσει για την υιοθέτηση τέτοιων ή διαφορετικών θέσεων; Από τη στιγμή που κανένας δεν είπε τίποτα, νομιμοποιούνται όλοι να διαφωνούν με όλα ενώ ο ίδιος το ερμηνεύει (είτε ο Παπανδρέου είτε ο Βενιζέλος) ως λευκή επιταγή να γράψει όλους τους άλλους στα παλαιότερα των υποδημάτων του και να κάνει ότι θέλει και κυρίως ένα προσωπικό κόμμα αποτελούμενο από πραιτοριανούς.

Οι πραιτοριανοί είναι γνωστό ότι επειδή πληρώνονται περισσότερο από τους άλλους, είναι τυφλά όργανα του εκάστοτε αρχηγού ή αυτοκράτορα, όσο είναι στα πάνω του και είναι οι πρώτοι που με πραξικόπημα τον παύουν από τα καθήκοντά του για να τοποθετήσουν στη θέση του κάποιον άλλον ο οποίος θα τους εξασφαλίσει άμεσα ένα καλό ποσό ή θέσεις εξουσίας και μακροπρόθεσμα τη μακροημέρευση των εξουσιών τους. Με αυτή την έννοια όλα τα σημερινά στελέχη, τα επώνυμα και τα πλέον προβεβλημένα, είναι πραιτοριανοί. Άλλος είναι νυν ή πρώην βουλευτής και επιθυμεί να διατηρήσει τη θέση του και αν είναι δυνατόν να γίνει το συντομότερο βουλευτής. Επομένως πρόκριμα είναι να είναι το δεξί χέρι και ο εξ απορρήτων του αρχηγού, να είναι ο νούμερο ένα ή έστω ένας από την πρώτη δωδεκάδα ισοϋψών στελεχών που πλαισιώνουν τον αρχηγό και συνομιλούν προνομιακά μαζί του. Εκτός από αυτούς υπάρχουν οι εκλεγμένοι και οι μη εκλεγμένοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, μαζί με αυτούς που δεν εξελέγησαν ούτε δημοτικοί σύμβουλοι οι οποίοι θέλουν πρώτον να διατηρήσουν τη θέση και τις φιλοδοξίες τους και φυσικά συνθήκες μέσα από τις οποίες θα ικανοποιήσουν τους απώτερους στόχους τους που συνδέονται με ατομικά συμφέροντα, και με την επιδίωξη βελτίωσης της οικονομικής και κοινωνικής τους θέσης. Εκτός από αυτούς υπάρχει και το ανάλογο των συνδικαλιστών που πλαισιώνονται από τους δεκάδες χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους που είχαν θέσεις ευθύνης επί ΠΑΣΟΚ και τις έχασαν επί ΝΔ. και τέλος υπάρχει ένας μεγαλύτερος αριθμός απλών οπαδών οι οποίοι είτε δέχθηκαν στο παρελθόν είτε ευελπιστούν να επαναλάβουν στο μέλλον κάποιο ρουσφέτι με το ΠΑΣΟΚ, γιατί έχουν επί σειρά ετών εκτεθεί στην κοινωνία και δεν μπορούν και δεν θέλουν να γίνουν δεξιοί και νεοδημοκράτες τους οποίους με την πάροδο των ετών μισούν και έχουν μαζί τους και πολιτιστικές διαφορές. Φυσικά δεν είναι όλοι όσοι ανήκουν στην παραπάνω κατηγορία. Πάντοτε περιγράφουμε την τάση. Όχι το σύνολο.

Όλοι αυτοί είναι οι πραιτωριανοί οι οποίοι θα ψηφίσουν τον εκλεκτό τους με κριτήριο ποιος θα μου κάνει τη δουλειά καλύτερα, ποιος είναι φίλος ή γνωστός μου από το παρελθόν και ποιος είναι ικανότερος να πετύχει το στόχο της εξουσίας τον οποίο επιθυμώ.

Θα μου πείτε δεν υπάρχουν άλλοι καλύτεροι; Φυσικά και υπάρχουν. Πρώτα-πρώτα αυτοί που είναι από 16 έως 20 ετών και επομένως ακόμα και αν ήθελαν κατά πάσα πιθανότητα δεν πρόλαβαν να διαφθαρούν και να γίνουν καμένα χαρτιά. Μετά υπάρχουν αυτοί οι οποίοι τα έχασαν όλα, είτε εξαιτίας εσωκομματικών μαχαιρωμάτων, είτε γιατί η ΝΔ τους κυνήγησε άδικα και επομένως έχουν ριζοσπαστικοποιηθεί. Οι πιο πολλοί από αυτούς επειδή είχαν ατομικές ικανότητες, προσαρμόστηκαν βγήκαν στον ιδιωτικό τομέα και οφείλουν τη σημερινή τους οικονομική και κοινωνική θέση στις ατομικές τους ικανότητες και όχι στην κομματική εύνοια. Υπάρχουν επίσης όσοι εδώ και 20-30 χρόνια έχουν δραστηριοποιηθεί στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, και μάλιστα δεν είναι στελέχη επιχειρήσεων αλλά απλοί εργαζόμενοι, υπάλληλοι ή εργάτες, επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι οι οποίοι κάθε μέρα βγάζουν το ψωμί τους και το παντεσπάνι τους δουλεύοντας σκληρά και δεν έχουν ανάγκη κανέναν. Τέλος υπάρχουν κι αυτοί που τώρα εμφανίστηκαν στο χώρο, είτε γιατί έλειπαν από την Ελλάδα στο εξωτερικό, είτε γιατί ήταν σε άλλο κόμμα και δεν ξέρουν πρόσωπα και πράγματα, είτε γιατί ήταν ρομαντικοί και παραμένουν ελπίζοντας ότι όλα διορθώνονται και μάλιστα χάρις στο μαγικό ραβδάκι ενός αρχηγού.

Πόσοι μπορούν να είναι αυτοί άραγε; Πολλοί ή λίγοι; Όσοι περισσότεροι, τόσο το καλύτερο.