(ακροβάτες στο Εμπάϊαρ Στέητ Μπίλντινγκ)Εμείς που υπογράφουμε το παρακάτω κείμενο, γονείς μαθητών που
αγωνίζονται, προβληματίζονται και συμμετέχουν σ' αυτή την έκρηξη των
καταλήψεων,
θεωρούμε ότι έχουμε υποχρέωση απέναντι σ' αυτό τον αυθόρμητο, ώριμο
και αξιοπρεπή αγώνα των παιδιών μας, απέναντι στην νέα γενιά που
αποτελεί και την ελπίδα αυτού του τόπου, άσχετα αν συμφωνούμε ή όχι
στο σύνολο των αιτημάτων ή των μορφών αγώνα τους να δηλώσουμε ότι:
Δεν επιτρέπουμε σε κανένα "εξωσχολικό" κυβερνητικό,
αυτοδιοικητικό ή "αγανακτισμένο πολίτη" να επεμβαίνει αυτόκλητα,
να συκοφαντεί και να στήνει σενάρια που σίγουρα θα προκαλέσουν ένταση
και βία με θύματα τα παιδιά μας.
Η ελευθερία, ο διάλογος, η συλλογικότητα και ο αγώνας είναι
προτιμότερο σαν πλαίσιο διαπαιδαγώγησης από την υποταγή, το φόβο, τον
τηλεκανιβαλισμό και την ιδιώτευση και αυτό πρέπει να το ξέρουν οι
γονείς.
Δε μπορεί κανείς να λέει ότι αυτά τα παιδιά με πλειοψηφίες 70-90%
στις συνελεύσεις τους δε μπορούν να αγωνίζονται για τα ορατά
προβλήματα των σχολείων που βγάζουν μάτι.
Κανένας που έχει στοιχειώδη επαφή μ' αυτά που συμβαίνουν καθημερινά στα
σχολεία δε μπορεί να μιλάει για χάσιμο ωρών, όταν οι ώρες που
χάνονται από ελλείψεις βιβλίων, καθηγητών και προγράμματος είναι
πολλαπλάσιες από αυτές των καταλήψεων.
Κανένας ''υπεύθυνος'' δε μπορεί να μιλάει για σταμάτημα της γνώσης
ή lock out της γνώσης όταν όλοι ξέρουν ότι λόγω της απαξίωσης των
δημόσιων σχολείων από την ''υπεύθυνη" πολιτική τους, η γνώση
αναζητιέται εκεί όπου πουλιέται, στα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα.
Όταν εμείς οι γονείς δεν αντιδρούμε για το που πηγαίνουν τα χρήματα
από τους έμμεσους και άμεσους φόρους που πληρώνουμε, δεν αντιδρούμε
επειδή ''μας περισσεύουν'' 2 ή 3 μηνιάτικα για κάθε παιδί να
βγαίνουν από το σπίτι για να πληρώσουν τη "νόμιμη παραπαιδεία''
που αντικατέστησε το δημόσιο σχολείο, δεν αντιδρούμε για το χιλιάρικο
που χρειάζεται κάθε μήνα μόνο για να ζήσει αν ευτυχίσει και περάσει
στα ΑΕΙ – ΤΕΙ σε άλλη πόλη, να πληρώνουμε βιβλία και συγγράμματα για
άλλα 5 τουλάχιστον χρόνια,
τότε είναι δίκαιο να εξεγείρονται τα παιδιά μας για τον μύθο της δωρεάν παιδείας
και γι' αυτό δε χρειάζονται υποκινητές.
Σεβόμενοι την αυτονομία και ελευθερία των παιδιών μας να αποφασίζουν
μόνα τους τον τρόπο που θα διεκδικήσουν το δίκιο τους, καλύτερα να
χειροκροτούμε την ορμή και την αποφασιστικότητα της νιότης τους αντί
να γκρινιάζουμε ή να τα εκβιάζουμε.
Είναι καλύτερα οι γονείς να είναι δίπλα στα παιδιά τους με τους
συλλόγους τους, για να λύνουν από κοινού και με τους εκπαιδευτικούς
όσα μπορούν από τα καθημερινά προβλήματα του σχολείου, να συμμετέχουν
ενεργά στην σχολική ζωή, από το να μαζεύονται έντρομοι όταν κάποιοι
''αγανακτισμένοι'' τους καλούν τρομοκρατώντας τους να σταθούν
απέναντι από τα παιδιά και τις επιλογές τους.
Το κείμενο αυτό θα διακινείται χέρι-χέρι από τους γονείς που το
υπογράφουν, θα υπάρχει στο διαδίκτυο, θα πρέπει να αναπαράγεται και
να μοιράζεται πρωτοβουλιακά από τον καθένα που υπογράφει.
αγωνίζονται, προβληματίζονται και συμμετέχουν σ' αυτή την έκρηξη των
καταλήψεων,
θεωρούμε ότι έχουμε υποχρέωση απέναντι σ' αυτό τον αυθόρμητο, ώριμο
και αξιοπρεπή αγώνα των παιδιών μας, απέναντι στην νέα γενιά που
αποτελεί και την ελπίδα αυτού του τόπου, άσχετα αν συμφωνούμε ή όχι
στο σύνολο των αιτημάτων ή των μορφών αγώνα τους να δηλώσουμε ότι:
Δεν επιτρέπουμε σε κανένα "εξωσχολικό" κυβερνητικό,
αυτοδιοικητικό ή "αγανακτισμένο πολίτη" να επεμβαίνει αυτόκλητα,
να συκοφαντεί και να στήνει σενάρια που σίγουρα θα προκαλέσουν ένταση
και βία με θύματα τα παιδιά μας.
Η ελευθερία, ο διάλογος, η συλλογικότητα και ο αγώνας είναι
προτιμότερο σαν πλαίσιο διαπαιδαγώγησης από την υποταγή, το φόβο, τον
τηλεκανιβαλισμό και την ιδιώτευση και αυτό πρέπει να το ξέρουν οι
γονείς.
Δε μπορεί κανείς να λέει ότι αυτά τα παιδιά με πλειοψηφίες 70-90%
στις συνελεύσεις τους δε μπορούν να αγωνίζονται για τα ορατά
προβλήματα των σχολείων που βγάζουν μάτι.
Κανένας που έχει στοιχειώδη επαφή μ' αυτά που συμβαίνουν καθημερινά στα
σχολεία δε μπορεί να μιλάει για χάσιμο ωρών, όταν οι ώρες που
χάνονται από ελλείψεις βιβλίων, καθηγητών και προγράμματος είναι
πολλαπλάσιες από αυτές των καταλήψεων.
Κανένας ''υπεύθυνος'' δε μπορεί να μιλάει για σταμάτημα της γνώσης
ή lock out της γνώσης όταν όλοι ξέρουν ότι λόγω της απαξίωσης των
δημόσιων σχολείων από την ''υπεύθυνη" πολιτική τους, η γνώση
αναζητιέται εκεί όπου πουλιέται, στα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα.
Όταν εμείς οι γονείς δεν αντιδρούμε για το που πηγαίνουν τα χρήματα
από τους έμμεσους και άμεσους φόρους που πληρώνουμε, δεν αντιδρούμε
επειδή ''μας περισσεύουν'' 2 ή 3 μηνιάτικα για κάθε παιδί να
βγαίνουν από το σπίτι για να πληρώσουν τη "νόμιμη παραπαιδεία''
που αντικατέστησε το δημόσιο σχολείο, δεν αντιδρούμε για το χιλιάρικο
που χρειάζεται κάθε μήνα μόνο για να ζήσει αν ευτυχίσει και περάσει
στα ΑΕΙ – ΤΕΙ σε άλλη πόλη, να πληρώνουμε βιβλία και συγγράμματα για
άλλα 5 τουλάχιστον χρόνια,
τότε είναι δίκαιο να εξεγείρονται τα παιδιά μας για τον μύθο της δωρεάν παιδείας
και γι' αυτό δε χρειάζονται υποκινητές.
Σεβόμενοι την αυτονομία και ελευθερία των παιδιών μας να αποφασίζουν
μόνα τους τον τρόπο που θα διεκδικήσουν το δίκιο τους, καλύτερα να
χειροκροτούμε την ορμή και την αποφασιστικότητα της νιότης τους αντί
να γκρινιάζουμε ή να τα εκβιάζουμε.
Είναι καλύτερα οι γονείς να είναι δίπλα στα παιδιά τους με τους
συλλόγους τους, για να λύνουν από κοινού και με τους εκπαιδευτικούς
όσα μπορούν από τα καθημερινά προβλήματα του σχολείου, να συμμετέχουν
ενεργά στην σχολική ζωή, από το να μαζεύονται έντρομοι όταν κάποιοι
''αγανακτισμένοι'' τους καλούν τρομοκρατώντας τους να σταθούν
απέναντι από τα παιδιά και τις επιλογές τους.
Το κείμενο αυτό θα διακινείται χέρι-χέρι από τους γονείς που το
υπογράφουν, θα υπάρχει στο διαδίκτυο, θα πρέπει να αναπαράγεται και
να μοιράζεται πρωτοβουλιακά από τον καθένα που υπογράφει.
2 σχόλια:
κ.Κοκορίκο, αγαπητέ Αντώνη, σωστά μιλάς για την "νόμιμη παραπαιδεία", πρωτότυπο ακούγεται να "αυτοδιοικηθούν" ουσιαστικά τα σχολεία με συνεργασία εκαπιδευτικών, γονέων, παιδιών σαν κατάληξη του άρθρου σου. Άλλωστε η σύμπνοια όλων αποκρούει όλους τους "μάγκες" που, ένθεν και ένθεν (δεξιά/αριστερά) καπηλεύονται τα όνειρα των παιδιών μας...
Και κάτι άλλο: αν οι γονείς πατούσαν πιο γερά στα πόδια τους ξέροντας τις πραγματικές δυνατότητες των παιδιών τους και δεν τα ωθούσαν στα "πιασάρικα" επαγγέλματα αδιαφορώντας για τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά τους, μήπως τότε θα ελαχιστοποιούνταν οι ανάγκες για παραπαιδεία;
Θα χαρώ αν επισκεφτείς το blog μου, έχω γράψει και εγώ κάτι σχετικό με θέματα παιδείας (φυσικά τα γραφόμενά μου απέχουν παρασάγγας από το δικό σου εύστοχο δημοσιογραφικό στυλ...)
Κ.Κοκορίκο συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις σας για τις καταλήψεις.Σας πληροφορώ ότι το το 5ο δημοτικό σχολείο Κερατσινίου είναι σε απόχή από τις 20/11 και συνεχίζουμε.Δεν υπάρχουν δάσκαλοι κατά το υπουργείο έχουν διοριστεί όλοι ζυτάμε συμπαράσταση τα παιδιά μας και τα παιδια του Πειραιά δεν έχουν δικαίωμα στη μάθηση;
Δημοσίευση σχολίου