Δεν είναι η πρώτη φορά, που ο Αντώνης Σαμαράς μιλάει και περιγράφει μια οικονομική πολιτική που είναι διαφορετική από αυτήν που ακολουθεί η κυβέρνηση. Όταν ήταν ευρωβουλευτής μιλούσε επίσης για την οικονομική πολιτική των Βρυξελλών και της έκανε κριτική από αριστερά δηλαδή από φιλελεύθερη σκοπιά και όχι από νεοφιλελεύθερη. Χαρακτηριστικότερη ήταν η κριτική του προς την κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα η οποία ακολουθούσε πολιτική υψηλών επιτοκίων με αποτέλεσμα το κόστος του δανεισμού επιχειρήσεων και ιδιωτών να επιβαρύνεται αλλά και το ευρώ να σκληραίνει η τιμή του να ανεβαίνει διεθνώς και να χάνονται διεθνώς αγορές εις βάρος των ευρωπαϊκών προϊόντων που γίνονται στις ξένες αγορές ακριβότερα και οι καταναλωτές στρέφονται φυσικά στα φθηνότερα.
(Λεζάντα: Είμαστε από το ΣΔΟΕ... τα δηλώσατε όλα;)
Εμείς εδώ μια και δεν πουλάμε αυτοκίνητα, το βλέπουμε για παράδειγμα στα αγροτικά προϊόντα. Τα λεμόνια Αργεντινής έρχονται στη λιανική 90 λεπτά και τα ελληνικά 1,5 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι τα ελληνικά λεμόνια δεν θα έχουν καμία τύχη όχι μόνον στην Αργεντινή αλλά και στην Ιταλία, ενώ τα λεμόνια Αργεντινής θα πωλούνται όχι μόνο στην Αργεντινή και στην Ιταλία αλλά και στην Ελλάδα. Το να χαθεί μια αγορά δεν σημαίνει ότι μπορεί πάλι να κερδηθεί μετά από 2-3 χρόνια. Συνήθως χάνεται οριστικά και για δεκαετίες. Γιατί ο εισαγωγέας ελληνικών λεμονιών στην Ιταλία θα στραφεί σε άλλη χώρα και οι παραγωγοί λεμονιών ίσως να βγάλουν τις λεμονιές για να βάλουν κάτι άλλο και να ζήσουν. Ενώ π.χ. το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει και η Μερσεντές να πουλήσει τα αυτοκίνητά της στην Αργεντινή, αλλά μερικοί, λιγότεροι, θα τα αγοράσουν πάλι, το δίκτυο θα διατηρηθεί σμικρυνόμενο, και στο μέλλον αν το ευρώ φτηνύνει θα αυξηθούν πάλι οι πωλήσεις. Τα λεμόνια δεν είναι σαν τις μερσεντές. Όλα τα λεμόνια είναι ίδια. Όλα τα αυτοκίνητα δεν είναι ίδια.
(Λεζάντα:--Ορίστε κύριε έφορε... ήρθα για έλεγχο!)
Η οικονομική πολιτική που προτείνει ο Σαμαράς δεν είναι φυσικά αριστερή. Την ίδια πολιτική προτείνει και ο Σαρκοζί για τη Γαλλία και ενδεχομένως να υιοθετηθεί σε ευρωπαϊκή βάση, αν η νεοφιλελεύθερη εκδοχή της χάσει λίγο παραπάνω έδαφος. Δεν πρόκειται λοιπόν για διαφοροποίηση και πολύ περισσότερο για «αντάρτικο» όπως είπαν ορισμένοι που βλέπουν τα πράγματα επιφανειακά και ψοφάνε για εντυπωσιασμό χωρίς αποτέλεσμα. Είναι μια φιλελεύθερη πολιτική που αποσκοπεί στην επέκταση, στην αύξηση των οικονομικών μεγεθών μέσα από παρέμβαση του κράτους. Μια άλλη πολιτική είναι η νεοφιλελεύθερη που λέει καμιά παρέμβαση του κράτους και αφήστε τους ισχυρούς να επιβάλουν τους κανόνες τους στους αδύναμους. Η αγορά θα αυτορυθμιστεί γιατί κανένας ισχυρός δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να μην προσπαθήσει να επεκταθεί και επομένως μετά από το πρώτο σόκ όλοι θα είναι ευχαριστημένοι γιατί οι ισχυροί έχουν ανάγκη από εργάτες ή από πρώτες ύλες ή επίσης από επενδύσεις που θα είναι πάλι κερδοφόρες και προς όφελος της οικονομίας της αγοράς.
(Λεζάντα: Μέ κάθε γουλιά, βοηθάω στην ανάπτυξη της χώρας, αυξάνοντας τα έσοδα του κράτους)
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί ενώ έχουμε ήδη δύο προτάσεις οικονομικής πολιτικής από τον Αλογοσκούφη και από τον Σαμαρά, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει προτείνει καμιά οικονομική πολιτική. Ούτε αριστερή ούτε φιλελεύθερη ούτε νεοφιλελεύθερη. Αφού λοιπόν δεν έχει δική του πολιτική δεν μπορεί να προτείνει πράγματα που θα είναι καινούργια ή που δεν μπορούν να αντιγραφούν ή να υιοθετηθούν από τη ΝΔ. Του μένει λοιπόν μονάχα η κριτική, η αντιπολίτευση και μάλιστα όχι δομική αλλά ευκαιριακή και φωνακλάδικη χωρίς περιεχόμενο. Αν όμως δεν υπάρχει διαφορετική αναπτυξιακή πρόταση, δεν μπορεί και να υιοθετηθεί από τις κοινωνικές τάξεις και από τους εκπροσώπους τους. Η απλή κριτική είναι δουλειά των μέσων ενημέρωσης. Η άμυνα απέναντι στα κεκτημένα είναι δουλειά των συνδικάτων. Η δουλειά του πολιτικού φορέα είναι να εκπονεί μια άλλη πολιτική και να πείθει τις κοινωνικές τάξεις ότι είναι προτιμότερη γιατί εκφράζει τα συμφέροντά τους. Τις ανάγκες τους και την αναπαραγωγή τους.
(Λεζάντα: --Ολόφρεσκες θέσεις του ΠΑΣΟΚ για τη συνδιάσκεψη...στα μανταλάκια)
Το ΠΑΣΟΚ έχει συνδιάσκεψη το Σαββατοκύριακο, αλλά αμφιβάλω αν θα μπορέσουν να ακούσουν κάποιους με πολιτικές προτάσεις. Οι μισοί από όσους υποστηρίζουν τον Βενιζέλο και οι μισοί από όσους υποστηρίζουν τον Παπανδρέου έχουν κάποιες απόψεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια ολοκληρωμένη πολιτική. Οι άλλοι μισοί, ομοίως θα μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να στοιχηθούν πίσω από μια άλλη πολιτική, αλλά έτσι όπως έχουν χωριστεί, απολίτικα, πίσω από τα πρόσωπα, ή θα φτιάξουν … τέσσερις διαφορετικές πολιτικές, ή τίποτα που είναι και το πιθανότερο…
Εμείς εδώ μια και δεν πουλάμε αυτοκίνητα, το βλέπουμε για παράδειγμα στα αγροτικά προϊόντα. Τα λεμόνια Αργεντινής έρχονται στη λιανική 90 λεπτά και τα ελληνικά 1,5 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι τα ελληνικά λεμόνια δεν θα έχουν καμία τύχη όχι μόνον στην Αργεντινή αλλά και στην Ιταλία, ενώ τα λεμόνια Αργεντινής θα πωλούνται όχι μόνο στην Αργεντινή και στην Ιταλία αλλά και στην Ελλάδα. Το να χαθεί μια αγορά δεν σημαίνει ότι μπορεί πάλι να κερδηθεί μετά από 2-3 χρόνια. Συνήθως χάνεται οριστικά και για δεκαετίες. Γιατί ο εισαγωγέας ελληνικών λεμονιών στην Ιταλία θα στραφεί σε άλλη χώρα και οι παραγωγοί λεμονιών ίσως να βγάλουν τις λεμονιές για να βάλουν κάτι άλλο και να ζήσουν. Ενώ π.χ. το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει και η Μερσεντές να πουλήσει τα αυτοκίνητά της στην Αργεντινή, αλλά μερικοί, λιγότεροι, θα τα αγοράσουν πάλι, το δίκτυο θα διατηρηθεί σμικρυνόμενο, και στο μέλλον αν το ευρώ φτηνύνει θα αυξηθούν πάλι οι πωλήσεις. Τα λεμόνια δεν είναι σαν τις μερσεντές. Όλα τα λεμόνια είναι ίδια. Όλα τα αυτοκίνητα δεν είναι ίδια.
(Λεζάντα:--Ορίστε κύριε έφορε... ήρθα για έλεγχο!)
Η οικονομική πολιτική που προτείνει ο Σαμαράς δεν είναι φυσικά αριστερή. Την ίδια πολιτική προτείνει και ο Σαρκοζί για τη Γαλλία και ενδεχομένως να υιοθετηθεί σε ευρωπαϊκή βάση, αν η νεοφιλελεύθερη εκδοχή της χάσει λίγο παραπάνω έδαφος. Δεν πρόκειται λοιπόν για διαφοροποίηση και πολύ περισσότερο για «αντάρτικο» όπως είπαν ορισμένοι που βλέπουν τα πράγματα επιφανειακά και ψοφάνε για εντυπωσιασμό χωρίς αποτέλεσμα. Είναι μια φιλελεύθερη πολιτική που αποσκοπεί στην επέκταση, στην αύξηση των οικονομικών μεγεθών μέσα από παρέμβαση του κράτους. Μια άλλη πολιτική είναι η νεοφιλελεύθερη που λέει καμιά παρέμβαση του κράτους και αφήστε τους ισχυρούς να επιβάλουν τους κανόνες τους στους αδύναμους. Η αγορά θα αυτορυθμιστεί γιατί κανένας ισχυρός δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να μην προσπαθήσει να επεκταθεί και επομένως μετά από το πρώτο σόκ όλοι θα είναι ευχαριστημένοι γιατί οι ισχυροί έχουν ανάγκη από εργάτες ή από πρώτες ύλες ή επίσης από επενδύσεις που θα είναι πάλι κερδοφόρες και προς όφελος της οικονομίας της αγοράς.
(Λεζάντα: Μέ κάθε γουλιά, βοηθάω στην ανάπτυξη της χώρας, αυξάνοντας τα έσοδα του κράτους)
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί ενώ έχουμε ήδη δύο προτάσεις οικονομικής πολιτικής από τον Αλογοσκούφη και από τον Σαμαρά, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει προτείνει καμιά οικονομική πολιτική. Ούτε αριστερή ούτε φιλελεύθερη ούτε νεοφιλελεύθερη. Αφού λοιπόν δεν έχει δική του πολιτική δεν μπορεί να προτείνει πράγματα που θα είναι καινούργια ή που δεν μπορούν να αντιγραφούν ή να υιοθετηθούν από τη ΝΔ. Του μένει λοιπόν μονάχα η κριτική, η αντιπολίτευση και μάλιστα όχι δομική αλλά ευκαιριακή και φωνακλάδικη χωρίς περιεχόμενο. Αν όμως δεν υπάρχει διαφορετική αναπτυξιακή πρόταση, δεν μπορεί και να υιοθετηθεί από τις κοινωνικές τάξεις και από τους εκπροσώπους τους. Η απλή κριτική είναι δουλειά των μέσων ενημέρωσης. Η άμυνα απέναντι στα κεκτημένα είναι δουλειά των συνδικάτων. Η δουλειά του πολιτικού φορέα είναι να εκπονεί μια άλλη πολιτική και να πείθει τις κοινωνικές τάξεις ότι είναι προτιμότερη γιατί εκφράζει τα συμφέροντά τους. Τις ανάγκες τους και την αναπαραγωγή τους.
(Λεζάντα: --Ολόφρεσκες θέσεις του ΠΑΣΟΚ για τη συνδιάσκεψη...στα μανταλάκια)
Το ΠΑΣΟΚ έχει συνδιάσκεψη το Σαββατοκύριακο, αλλά αμφιβάλω αν θα μπορέσουν να ακούσουν κάποιους με πολιτικές προτάσεις. Οι μισοί από όσους υποστηρίζουν τον Βενιζέλο και οι μισοί από όσους υποστηρίζουν τον Παπανδρέου έχουν κάποιες απόψεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια ολοκληρωμένη πολιτική. Οι άλλοι μισοί, ομοίως θα μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να στοιχηθούν πίσω από μια άλλη πολιτική, αλλά έτσι όπως έχουν χωριστεί, απολίτικα, πίσω από τα πρόσωπα, ή θα φτιάξουν … τέσσερις διαφορετικές πολιτικές, ή τίποτα που είναι και το πιθανότερο…
5 σχόλια:
Αυτό που προτείνει ο Σαμαράς, είναι ένα θέμα κεντρικό.
Μπορεί να ενώσει από το Κέντρο και πέρα προς Αριστερά.
Εγώ για αυτό λέω ότι ο Σημίτης τελικά ούτε Κεντροαριστερά δεν ήταν..
Γιατί η Λογιστική Ενοποίηση τελικά ωφέλησε τραπεζικό και χρηματιστικό κεφάλαιο ενώ όλες τον κόσμο της εργασίας μιάς χώρας που βασίζεται στον τουρισμό, την γεωργία κτλ τους οδήγησε σε μεγάλη δυσκαμψία..
ενώ όλο τον κόσμο της εργασίας μιάς χώρας σαν την ελλάδα που βασίζεται στον τουρισμό, την γεωργία κτλ τον οδήγησε σε μεγάλη δυσκαμψία.. (ο δαίμων της πληκτρολόγησης)
Το ερώτημα λοιπόν είναι πού βρίσκεται η οικονομική πολιτική την οποία προτείνει το ΠΑΣΟΚ; Πουθενά είναι η απάντηση. Υπάρχουν κάποιες νεοφιλελεύθερες ντιρετίβες της ΕΕ τις οποίες έχει υιοθετήσει το ΠΑΣΟΚ και σ' αυτές έμεινε αγκιλωμένο και με το πρόγραμμα της Διαμαντοπούλου που το υιοθέτησε και ο Παπανδρέου. Μόνο στα λόγια υπάρχει προσοχή στην περιφέρεια (όπως κάνει και η ΝΔ) πουθενά δεν υπάρχει φροντίδα για την παραγωγικότητα η οποία καταβαραθρώνεται εξαιτίας του δημόσιου τομέα. Μά δεν μπορούμε οι λίγοι που δουλεύουμε στον ιδιωτικό τομέα να θρέψουμε τόσους πολλούς εραζόμενους στο δημόσιο!!! Είμαστε λιγότεροι.
Πάντως, αυτό το "εραζόμενοι" του δημοσίου τομέα είναι γλώσσα λανθάνουσα που τώρα δε λέει αλήθεια.
Στο Δημόσιο δεν γαμιέται (σχεδόν)κανείς στη δουλειά και μετά από την πρώτη προαγωγή δεν έχει όρεξη ν' ασχοληθεί με όνειρα και σεξ. (ταυτοσημία στο χώρο του ασυνείδητου)
Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής, των ... μουσκεμένων ουρανών και των γαλάζιων τόπων!
Δημοσίευση σχολίου