Είναι να απορεί κανείς με την ανικανότητα που δείχνει αυτή η κυβέρνηση, να ανταποκριθεί στην εντύπωση που έχει για τον εαυτό της και στην προπαγάνδα της. Για την ακρίβεια έχει πολύ καλή προπαγάνδα, αλλά πολύ κακή πρακτική και επίδοση που έρχεται σε σύγκρουση με την εικόνα που καλλιεργεί. Και όσο περνάει ο καιρός τόσο μεγαλώνει το χάσμα το οποίο υπήρχε από την αρχή. Αλλά στην αρχή δεν μπορείς να αμφισβητήσεις τις καλές προθέσεις και περιμένεις επίσης να δώσει δείγμα γραφής, ευχόμενος να κάνει τουλάχιστον τα αυτονόητα και από κει και πέρα περιμένεις να δείς αν θα συμμαχήσει με τα λαμόγια, αν θα ανεχθεί τους μανδαρίνους του υπουργείου Οικονομικών, ή αν θα επιβληθεί στις συντεχνίες και στους επιτήδειους. (Τα σχόλια της εκπομπής στο: www.antoniskokorikos.blogspot.com)
Με τον Μπέζα στο υπουργείο Οικονομικών, τερματίστηκε στο ανώτατο επίπεδο εκείνο το απαράδεκτο καθεστώς όπου για το κάθε τι οι αρμόδιοι ήταν με το χέρι τεντωμένο. Για την ατομική του εντιμότητα δηλαδή είναι πεπεισμένοι οι περισσότεροι. Από κει και πέρα, πάλι όλη η αγορά είναι πεπεισμένη ότι ο Αντώνης Μπέζας, δεν κατάφερε ούτε πολιτική να ασκήσει, ούτε να καταλάβει ποιος διοικεί το υπουργείο. Με δυό κουβέντες, οι μανδαρίνοι του υπουργείου Οικονομικών σχεδιάζουν την κυβερνητική πολιτική και οι επιτήδειοι κάνουν όλες τις δουλειές και προωθούν όλες τις ρυθμίσεις που τους συμφέρουν με στόχο τον πλουτισμό τους μέσα από την αύξηση των αρμοδιοτήτων τους και των δυνατοτήτων ελιγμών και διαπραγματεύσεων.
Δεν έχει διορθωθεί καμιά από τις αδικίες του πρόσφατου παρελθόντος, όταν επί υπουργείας Ρεγκούζα, διαλύθηκε εκτός από το ΣΔΟΕ και το σύστημα εισπράξεων και για να καλυφθούν τα κενά, άρχισαν τις αρπαχτές και τις ρυθμίσεις τις δήθεν εθελοντικές περαιώσεις και τις αυθαίρετες επιβολές προστίμων επί δικαίων συνήθως. Οι άδικοι είχαν τις ρυθμίσεις που ήθελαν. Χωρίς πυξίδα, το καράβι κατάφερε να φέρνει έσοδα και οι άνθρωποι του συστήματος να κάνουν τις δουλειές τους. Μόνο που αυτού του είδους η φορολογική πολιτική, εμπεδώνει την πεποίθηση ότι το κράτος είναι ένας ληστρικός μηχανισμός από τον οποίο ο κάθε έντιμος φορολογούμενος οφείλει να διαφεύγει πάσει θυσία, αλλιώς θα θυσιαστεί.
Ένα χαρακτηριστικό. Με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, δεν επιχειρείται καμιά φορολογική μεταρρύθμιση που την έχει ανάγκη η οικονομία αλλά κυρίως το κράτος. Επαναλαμβάνονται όλες οι αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος, οι οποίες επειδή ήταν αναποτελεσματικές εγκαταλείφθηκαν. Επανέρχονται και πουλιούνται ως νέες ιδές της περασμένης 20ετίας όπως το κίνητρο προς τους φορολογούμενους να μαζεύουν αποδείξεις για μεγάλες δαπάνες που κάνουν και που οι επαγγελματίες ή οι επιχειρηματίες δεν δηλώνουν αλλά φοροδιαφεύγουν.
Όσο αυθαίρετα το κατάργησαν το 2005, άλλο τόσο ανενδίαστα το επαναφέρουν. Χωρίς να λένε ότι ήταν ανοησία μας και έλλειψη έρματος η κατάργησή του. Απλώς κρύβουν το γεγονός ότι δεν έχουν φορολογική πολιτική. Το 2005 το κατάργησαν γιατί είχαν δώσει μια αύξηση του αφορολόγητου ορίου των μισθωτών και τους το πήραν πίσω από την πίσω πόρτα. Τώρα το επαναφέρουν. Δηλαδή μπακάλικο. Μου λείπουν λεφτά, αλλάζω τους κανόνες αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις. Θυσιάζω τη μακροπρόθεσμη πολιτική για να έχω μια σύντομη απόδοση.
Για τη «μαρίδα»
Η προεκλογική υπόσχεση ήταν ότι θα μειωθεί η φοροδιαφυγή. Έγινε το αντίθετο. Αυξήθηκε. Επί τρία χρόνια δεν κατάφεραν να φτάσουν στη συγκρότηση φορολογικής πολιτικής. Ακόμα και τώρα παραμονές εκλογών, δεν έχουν ούτε μία νέα ιδέα, εκτός από το ότι όποιος καταγγέλει επίορκο εφοριακό θα έχει έκπτωση στα πρόστιμα. Το ότι δεν κυνηγάς τη φοροδιαφυγή, είναι όμως πολιτική επιλογή. Γιατί δεν φοροδιαφεύγει ο μισθωτός και ο συνταξιούχος. Φοροδιαφεύγει ο επιχειρηματίας ή ο ελεύθερος επαγγελματίας. Και μάλιστα ο λιγότερο εκσυγχρονισμένος. Π.χ. όχι ένα συνεργείο αυτοκινήτων οργανωμένο σε μεγάλη μονάδα, αλλά ο μηχανικός με το κατσαβίδι στην τσέπη. Και βέβαια δεν υπάρχει τίποτα για τη μεγάλη φοροδιαφυγή. Ούτε για την ίδρυση μεγάλων επιχειρήσεων, ούτε για τις επενδύσεις μέσω χρηματιστηρίου για τη διακίνηση ομολόγων και γενικά για τα μεγάλα ψάρια δεν υπάρχουν δίχτυα. Μόνο για τη μαρίδα. Δεν είναι κακό να υπάρχουν για τη μαρίδα, αλλά είναι απογοητευτικό, να μην υπάρχει τίποτα για τους καρχαρίες.
Αφού για όλα τα λαμόγια βγάλατε τις κατάλληλες ρυθμίσεις ώστε να εξαγοράσουν την αθωώτητά τους. Τι θα καταγγείλει τώρα ο φορολογούμενος; Μόνο ότι γίνει από τώρα και πέρα και βέβαια πριν φτάσουμε στις επόμενες εκλογές θα τους αθωώσουν κι αυτούς ή δεν θα εφαρμοστεί ποτέ η διάταξη.
Όλα αυτά σε ένα κλίμα προεκλογικό όπου ο πρωθυπουργός εγκαινιάζει τη μεταστέγαση του υπουργείου Παιδείας, και κάνει πανηγυρικές δηλώσεις για την πολιτική της παιδείας. Μοχλό κοινωνικής ανάπτυξης και δικαιοσύνης. Να ενισχύσουμε την εκμάθηση των νέων ελληνικών κλπ κλπ Ενώ βοά ο κόσμος για τα υπόλοιπα τεράστια θέματα με τα οποία δεν ασχολείται ο πρωθυπουργός. Για παράδειγμα ο νομικός κόσμος είναι ανάστατος με την τηλεφωνική ψήφο του Αρείου Πάγου με την οποία μπήκε ταφόπλακα στην προεκλογική υπόσχεση ότι θα γίνουν αορίστου χρόνου οι 250.000 συμβασιούχοι. Ο δικηγορικός σύλλογος για να κάνει κάτι απέναντι στην ακινησία όταν καταγγέλεται η αυθαιρεσία, καταφεύγει στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, γιατί η εκτελεστική εξουσία όχι μόνο είναι στο κόλπο, αλλά καθοδηγεί τις μεθοδεύσεις για να διευκολύνει το έργο της. Βέβαια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει αρμοδιότητες. Έχει μόνο κύρος. Και σ΄αυτό απευθύνεται ο δικηγορικός κόσμος.
Αλλά και στην υπόθεση των ομολόγων, δεν δείχνουν καμία διάθεση, έστω επειδή βλέπουν ότι δεν μπορεί να κουκουλωθεί η υπόθεση, να αναλάβουν την πολιτική ευθύνη και να λάβουν μέτρα για να επιστρέψουν
Με τον Μπέζα στο υπουργείο Οικονομικών, τερματίστηκε στο ανώτατο επίπεδο εκείνο το απαράδεκτο καθεστώς όπου για το κάθε τι οι αρμόδιοι ήταν με το χέρι τεντωμένο. Για την ατομική του εντιμότητα δηλαδή είναι πεπεισμένοι οι περισσότεροι. Από κει και πέρα, πάλι όλη η αγορά είναι πεπεισμένη ότι ο Αντώνης Μπέζας, δεν κατάφερε ούτε πολιτική να ασκήσει, ούτε να καταλάβει ποιος διοικεί το υπουργείο. Με δυό κουβέντες, οι μανδαρίνοι του υπουργείου Οικονομικών σχεδιάζουν την κυβερνητική πολιτική και οι επιτήδειοι κάνουν όλες τις δουλειές και προωθούν όλες τις ρυθμίσεις που τους συμφέρουν με στόχο τον πλουτισμό τους μέσα από την αύξηση των αρμοδιοτήτων τους και των δυνατοτήτων ελιγμών και διαπραγματεύσεων.
Δεν έχει διορθωθεί καμιά από τις αδικίες του πρόσφατου παρελθόντος, όταν επί υπουργείας Ρεγκούζα, διαλύθηκε εκτός από το ΣΔΟΕ και το σύστημα εισπράξεων και για να καλυφθούν τα κενά, άρχισαν τις αρπαχτές και τις ρυθμίσεις τις δήθεν εθελοντικές περαιώσεις και τις αυθαίρετες επιβολές προστίμων επί δικαίων συνήθως. Οι άδικοι είχαν τις ρυθμίσεις που ήθελαν. Χωρίς πυξίδα, το καράβι κατάφερε να φέρνει έσοδα και οι άνθρωποι του συστήματος να κάνουν τις δουλειές τους. Μόνο που αυτού του είδους η φορολογική πολιτική, εμπεδώνει την πεποίθηση ότι το κράτος είναι ένας ληστρικός μηχανισμός από τον οποίο ο κάθε έντιμος φορολογούμενος οφείλει να διαφεύγει πάσει θυσία, αλλιώς θα θυσιαστεί.
Ένα χαρακτηριστικό. Με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, δεν επιχειρείται καμιά φορολογική μεταρρύθμιση που την έχει ανάγκη η οικονομία αλλά κυρίως το κράτος. Επαναλαμβάνονται όλες οι αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος, οι οποίες επειδή ήταν αναποτελεσματικές εγκαταλείφθηκαν. Επανέρχονται και πουλιούνται ως νέες ιδές της περασμένης 20ετίας όπως το κίνητρο προς τους φορολογούμενους να μαζεύουν αποδείξεις για μεγάλες δαπάνες που κάνουν και που οι επαγγελματίες ή οι επιχειρηματίες δεν δηλώνουν αλλά φοροδιαφεύγουν.
Όσο αυθαίρετα το κατάργησαν το 2005, άλλο τόσο ανενδίαστα το επαναφέρουν. Χωρίς να λένε ότι ήταν ανοησία μας και έλλειψη έρματος η κατάργησή του. Απλώς κρύβουν το γεγονός ότι δεν έχουν φορολογική πολιτική. Το 2005 το κατάργησαν γιατί είχαν δώσει μια αύξηση του αφορολόγητου ορίου των μισθωτών και τους το πήραν πίσω από την πίσω πόρτα. Τώρα το επαναφέρουν. Δηλαδή μπακάλικο. Μου λείπουν λεφτά, αλλάζω τους κανόνες αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις. Θυσιάζω τη μακροπρόθεσμη πολιτική για να έχω μια σύντομη απόδοση.
Για τη «μαρίδα»
Η προεκλογική υπόσχεση ήταν ότι θα μειωθεί η φοροδιαφυγή. Έγινε το αντίθετο. Αυξήθηκε. Επί τρία χρόνια δεν κατάφεραν να φτάσουν στη συγκρότηση φορολογικής πολιτικής. Ακόμα και τώρα παραμονές εκλογών, δεν έχουν ούτε μία νέα ιδέα, εκτός από το ότι όποιος καταγγέλει επίορκο εφοριακό θα έχει έκπτωση στα πρόστιμα. Το ότι δεν κυνηγάς τη φοροδιαφυγή, είναι όμως πολιτική επιλογή. Γιατί δεν φοροδιαφεύγει ο μισθωτός και ο συνταξιούχος. Φοροδιαφεύγει ο επιχειρηματίας ή ο ελεύθερος επαγγελματίας. Και μάλιστα ο λιγότερο εκσυγχρονισμένος. Π.χ. όχι ένα συνεργείο αυτοκινήτων οργανωμένο σε μεγάλη μονάδα, αλλά ο μηχανικός με το κατσαβίδι στην τσέπη. Και βέβαια δεν υπάρχει τίποτα για τη μεγάλη φοροδιαφυγή. Ούτε για την ίδρυση μεγάλων επιχειρήσεων, ούτε για τις επενδύσεις μέσω χρηματιστηρίου για τη διακίνηση ομολόγων και γενικά για τα μεγάλα ψάρια δεν υπάρχουν δίχτυα. Μόνο για τη μαρίδα. Δεν είναι κακό να υπάρχουν για τη μαρίδα, αλλά είναι απογοητευτικό, να μην υπάρχει τίποτα για τους καρχαρίες.
Αφού για όλα τα λαμόγια βγάλατε τις κατάλληλες ρυθμίσεις ώστε να εξαγοράσουν την αθωώτητά τους. Τι θα καταγγείλει τώρα ο φορολογούμενος; Μόνο ότι γίνει από τώρα και πέρα και βέβαια πριν φτάσουμε στις επόμενες εκλογές θα τους αθωώσουν κι αυτούς ή δεν θα εφαρμοστεί ποτέ η διάταξη.
Όλα αυτά σε ένα κλίμα προεκλογικό όπου ο πρωθυπουργός εγκαινιάζει τη μεταστέγαση του υπουργείου Παιδείας, και κάνει πανηγυρικές δηλώσεις για την πολιτική της παιδείας. Μοχλό κοινωνικής ανάπτυξης και δικαιοσύνης. Να ενισχύσουμε την εκμάθηση των νέων ελληνικών κλπ κλπ Ενώ βοά ο κόσμος για τα υπόλοιπα τεράστια θέματα με τα οποία δεν ασχολείται ο πρωθυπουργός. Για παράδειγμα ο νομικός κόσμος είναι ανάστατος με την τηλεφωνική ψήφο του Αρείου Πάγου με την οποία μπήκε ταφόπλακα στην προεκλογική υπόσχεση ότι θα γίνουν αορίστου χρόνου οι 250.000 συμβασιούχοι. Ο δικηγορικός σύλλογος για να κάνει κάτι απέναντι στην ακινησία όταν καταγγέλεται η αυθαιρεσία, καταφεύγει στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, γιατί η εκτελεστική εξουσία όχι μόνο είναι στο κόλπο, αλλά καθοδηγεί τις μεθοδεύσεις για να διευκολύνει το έργο της. Βέβαια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει αρμοδιότητες. Έχει μόνο κύρος. Και σ΄αυτό απευθύνεται ο δικηγορικός κόσμος.
Αλλά και στην υπόθεση των ομολόγων, δεν δείχνουν καμία διάθεση, έστω επειδή βλέπουν ότι δεν μπορεί να κουκουλωθεί η υπόθεση, να αναλάβουν την πολιτική ευθύνη και να λάβουν μέτρα για να επιστρέψουν
1 σχόλιο:
Συμφωνώ απολύτα με το σχόλιο σας .
Στην εποχή μας η ανάγκη για δικαιες και με στοχο αναδιανεμητικο, φορολογικές μεταρρυθμισεις, αποτελεί νούμερο ενα προτεραιοτητα για την πλειοψήφια των κυβέρνησεων στις Ευρωπαικές χώρες.
Στην πατρίδα μας , που τα πάντα οδευουν χωρίς μακροχρόνιο σχεδιασμό ,που τα πάντα θυσιάζονται στο βραχυπρόθεσμο λαικιστικό βωμό των εντυπώσεων , τέτοιες κινήσεις όχι μονο δεν προτείνονται αλλά ούτε καν συζητόνται στο μέγαρο μάξιμου και ίσως και στα άλλα ΚόμματΑ
Χρήστος Λουτράδης
kartelios@in.gr
υγ-είδατε το νέο βιντεο με την σεξουαλική κακοποίηση των νεαρών ιερόδουλων απο τους αστυνομικούς?Με φοβίζει οτι το φαινόμενο της αστυνομικής αυθαιρεσίας απο γραφικό και περιθωριακό καθίσταται ως συλλογικός τρόπος δράσης σημαντικής μερίδας αστυνομικών υπαλλήλων , και ο Πολύδωρας βγάζει λόγους και αυτοικανοποιειται με δυσνοητες φράσεις που θυμίζουν ξεπεσμένο μετα-εμφυλιακό πολιτικάντη
Δημοσίευση σχολίου