Φταίει κι ο Αλογοσκούφης

Στο σκάνδαλο των ομολόγων, έχουμε ως νεώτερη εξέλιξη, τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Νίκο Γκαργκάνα, ο οποίος κάτω από το φόβο ότι οι δικαστικές αρχές θα του φορτώσουν την ευθύνη για τις επενδύσεις των ταμείων στα δομημένα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, δηλώνει καθαρά πλέον ότι την ευθύνη την έχουν οι υπουργοί γιατί με δική τους ευθύνη δεν συνεκλήθη η ειδική επιτροπή (και δεν έχει συγκληθεί ως τώρα που μιλάμε) για τον έλεγχο των επενδύσεων ή των υπερβάσεων του 23%.

Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Νίκος Γκαργκάνας, λέει το αυτονόητο. Ότι ο κ. Αλογοσκούφης και ο κ. Τσιτουρίδης μαζί με τον ίδιο ήταν υπεύθυνοι, για τον έλεγχο των επενδύσεων των ταμείων, αλλά ο ίδιος ουδέποτε αρνήθηκε να συμπράξει. Δεν έπρεπε φυσικά να περιμένουν να συμπληρώσουμε σχεδόν 4 μήνες για να το πεί, αλλά ήλπιζε κι αυτός φαίνεται ότι το κουκούλωμα που επιχείρησε η κυβέρνηση θα απέδιδε. Αφού είδε ότι δεν αποδίδει, τα φορτώνει στους άλλους ενώ θα έπρεπε να αναλάβει κι αυτός το 1/3 της ευθύνης που του αναλογεί. Όποιος αδρανεί ή παραλείπει να πράξει το καθήκον του πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη του. Μαζί λοιπόν με τον Τσιτουρίδη, πρέπει να παραιτηθούν και ο κ. Γκαρκάνας και ο κ. Αλογοσκούφης, αλλά κυρίως ο κ. Αλογοσκούφης, το υπουργείο του οποίου όχι μόνο εξέδωσε τα ομόλογα με τα οποία μπλέξανε και οι άλλοι αλλά και με αδιαφανή τρόπο που επέτρεψε σε τρωκτικά που κινούνται στους προθαλάμους των υπουργικών γραφείων, να βγάλουν μίζες δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ.


Τα οποία αν θέλουμε πιστεύουμε ότι θα έμεναν στην τσέπη τους και δεν θα ήταν αχάριστοι προς τους ευεργέτες τους.

Το αυτονόητο καταγράφει και η μέτρηση της MRB στην οποία δίνει μεγάλη βαρύτητα το μέγαρο Μαξίμου γιατί είναι έρευνα που σχεδιάζεται από τους ίδιους και με βάση τις ανάγκες τους. Το ότι την έχει σχεδιάσει νεοδημοκράτης, όχι μόνο για να δεί αυτό που τον ενδιαφέρει αλλά κυρίως για να μπορεί εκ των υστέρων να διαχειριστεί πολιτικά τα ευρήματα, στα μέσα ενημέρωσης.

Προσπαθεί να ψαρέψει στα θολά με την ερώτηση, αν ευθύνεται για το σκάνδαλο των ομολόγων, το σύνολο του πολιτικού κόσμου, ή η κυβέρνηση; Όπου ο κόσμος απαντά περίπου 17% όλοι και 73% η κυβέρνηση. Αυτή η καθολική δήλωση του αυτονόητου (γιατί η επίσημη άποψη της κυβέρνησης είναι ότι φταίει το σύστημα που υπήρχε και όχι οι υπουργοί) δεν χρειαζόταν μέτρηση, αλλά ο Καραμανλής δεν κουνάει ρούπι χωρίς μέτρηση. Αλλά αυτό το 73% για να μπορεί να το διαχειριστεί πολιτικά από τα μέσα ενημέρωσης, η μέτρηση της MRB το σπάει εντελώς προκλητικά και αντιδεοντολογικά, σε «κυβέρνηση συνολικά» που παίρνει το 29,2%, στον πρωθυπουργό χώρια, λες και δεν ανήκει στην κυβέρνηση ο πρωθυπουργός, που παίρνει το 10,7%, στον Σάββα Τσιτουρίδη ως υπουργό Απασχόλησης που ήδη τον έχει υποδείξει ως εξιλαστήριο θύμα ο πρωθυπουργός και παίρνει το 19,3% και χώρια ο Αλογοσκούφης τον οποίο προσπαθεί να διασώσει ο πρωθυπουργός με 8,6% και χώρια ο Κουρής με 3,3% λες και δεν είναι το ίδιο και χώρια ο Δούκας με 1,8% λες και όταν λέμε η κυβέρνηση συνολικά δεν εννοούμε και τον πρωθυπουργό και τον Αλογοσκούφη με τον υφυπουργό και τον γενικό γραμματέα και τον Τσιτουρίδη ως υπουργό Απασχόλησης.

Και όμως στην υπόθεση αυτή, ο Καραμανλής δεν ήταν κατηγορούμενος παρά μόνον γιατί δεν έλαβε τα μέτρα του και δεν έδιωξε τον Αλογοσκούφη με τον Δούκα και τον Κουρή που είχαν τη μεγαλύτερη ευθύνη αλλά προτίμησε τον Τσιτουρίδη, που είχε την ευθύνη μόνο για το ένα σκέλος, της αγοράς των ομολόγων από τα ταμεία. Παραλείπω το γεγονός ότι επισήμως ο Καραμανλής για άλλο λόγο έδιωξε τον Τσιτουρίδη. Επειδή επέλεξε τον Ευγένιο Παπαδόπουλο που είχε εμπλακεί στο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου το 1999.

Αν ο Καραμανλής ήθελε ασφαλώς και μπορούσε να πείσει τους Έλληνες ότι δεν είναι μέρος του προβλήματος. Πέραν της κατανομής των πολιτικών ευθυνών, όπου έπρεπε να είναι δίκαιος όσο κι αν του στοίχιζε προσωπικά, θα έπρεπε να έχει δώσει εντολή αφού οι ένοχοι δεν το κάνουν μόνοι τους, να τους κυνηγήσουν και να επιστραφούν στα ταμεία όλα τα λεφτά, με την απειλή της κατάσχεσης της περιουσίας τους, όλων των εμπλεκομένων. Από τον Αλογοσκούφη και τον Τσιτουρίδη ως τα τρωκτικά που μεσολάβησαν και τους προέδρους των διοικητικών συμβουλίων των ταμείων.

Αυτό επιβεβαιώνει και η μέτρηση. Το 45% εκτιμά ότι δεν θα επιστραφούν καθόλου τα λεφτά στα ταμεία και το 48,4% πιστεύει ότι θα επιστρέψει ένα μέρος των χρημάτων. Το 55% πιστεύει ότι ακόμα κι αν το πόρισμα Ζορμπά δείξει κάποιους ένοχους δεν θα τιμωρηθούν και το 67% δεν έχει εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση ότι θα αποκαλύψει την αλήθεια.

Την ίδια ανικανότητα όμως να πείσει τους πολίτες ότι μπορεί να πραγματοποιήσει αυτά που υπόσχεται, δείχνει και στα θέματα που χειρίζεται ο κ. Πολύδωρας ο οποίος είδε το υπουργιλίκι ως ευκαιρία για να εξασφαλίσει ότι θα εκλεγεί με καλή σειρά στη Β’ Αθηνών βουλευτής. Μά όταν γίνεται διεθνώς ρεζίλι η χώρα με τους βασανισμούς κρατούμενων στα αστυνομικά τμήματα, ιδίως της Ομόνοιας για το οποίο εδώ και χρόνια υπάρχουν καταγγελίες και από τη Διεθνή Αμνηστεία αλλά και για την ασφάλεια Αθηνών, δεν θεωρεί κανείς ότι πρέπει να αναλάβει την πολιτική ευθύνη; Όταν παραβιάζονται οι νόμοι από τα όργανα της τάξης τα επιφορτισμένα με το καθήκον της εφαρμογής των νόμων;

Μπορεί πράγματι οι ψηφοφόροι να ενδιαφερόμαστε πρωτίστως για τα οικονομικά, ζητήματα, αλλά με την προϋπόθεση ότι δεν παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματά μας, και δεν υποβιβάζεται το επίπεδο του πολιτισμού μας…