Αν δώσουμε προτεραιότητα στις ανάγκες των Ελλήνων, έναντι των δανειστών, το μνημόνιο θα έχει πεθάνει

Είναι γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας άφησε μερικά κενά στην διακαναλική του συνέντευξη σε σχέση με το τι ακριβώς και ποια μέρα θα κάνει σε σχέση με τους δανειστές και με την ΕΕ. Ανάλογα κενά έχουν αφήσει και τα άλλα κόμματα και κυρίως η ΝΔ. Αλλά οι δημοσιογράφοι δεν ήταν τόσο απαιτητικοί με τη ΝΔ είτε γιατί έχει υπογράψει το δεύτερο μνημόνιο, οπότε ότι κενό αφήνει καλύπτεται από το μνημόνιο, είτε γιατί κρίνουν ότι έχει μεγαλύτερη εμπειρία στην άσκηση εξουσίας οπότε τα αυτονόητα δεν ερωτώνται. Θα βρεθεί λύση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι πρώτο κόμμα γιατί αντλεί ψήφους από μεγαλύτερη δεξαμενή, (το ΠΑΣΟΚ) και αυτό από μόνο του δικαιολογεί να είναι απαιτητικοί οι δημοσιογράφοι στις αναλύσεις τους. Δεν υπάρχει όμως αντίστοιχη επιμονή στο τι ακριβώς θα κάνει ο Τσίπρας σε σχέση με τον ελληνικό λαό, με τους εργαζόμενους και με την κατάργηση μέτρων χωρίς δημοσιονομικό κόστος όπως η μετενέργεια, η μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα, οι αλλαγές στο εργατικό δίκαιο και οι μεταρρυθμίσεις στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Καθοριστικής σημασίας θέματα για το φρενάρισμα της ύφεσης και για την τόνωση της οικονομίας. Χωρίς αποτελεσματικό κράτος, η οικονομία δεν μπορεί να ανακάμψει.

Σε αυτά τα θέματα ο Τσίπρας ήταν πιο αναλυτικός αν και δεν ερωτήθηκε πιεστικά, ακόμα και με προτεραιότητες στη Βουλή. Αντιθέτως δέχθηκε ερωτήματα με αυτονόητη απάντηση, όπως ότι ως τις 28 Ιουνίου που είναι η σύνοδος κορυφής, δεν υπάρχει χρόνος για να ψηφίσει η Βουλή οτιδήποτε. Κι αυτό είναι λάθος εκ μέρους των μέσων ενημέρωσης. Το καθοριστικό δεν είναι τι θα κάνει η επόμενη κυβέρνηση με τους δανειστές τις πρώτες 30 μέρες, αλλά το να εξασφαλίσει ότι θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις από χρήματα του εσωτερικού γιατί οι δανειστές δεν έχουν δώσει ούτε αυτά που ήταν υποχρεωμένοι, δηλαδή το 1 δισεκατομμύριο ευρώ τον περασμένο μήνα. Με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πληρωθούν τα φάρμακα και να υπάρχουν παντού ελλείψεις. Ενώ πληρώθηκε το ομόλογο 4,2 δισεκατομμύρια ευρώ της ΕΚΤ.

Τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα με την απειλή εσωτερικής παύσης πληρωμών έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί από τους δανειστές πάνω στις προηγούμενες κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου με απόλυτη επιτυχία, για τους δανειστές δηλαδή με απόλυτη επιτυχία για την Ελλάδα. Εδώ είναι απαραίτητο να εξασφαλίσει μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση χρόνο μερικών μηνών κατά τους οποίους θα πρέπει να ζήσει και να κάνει πληρωμές χωρίς ξένα δάνεια. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν την εύκολη οδό της υιοθέτησης νέων καταστροφικών μέτρων, όπως περικοπές 14,5 δισεκατομμυρίων ευρώ (τα οποία έχει ετοιμάσει ο κ. Παπαδήμος) ασχέτως αν μπορούν να υλοποιηθούν ή όχι. Ο ΣΥΡΙΖΑ και όσοι συνεργαστούν μαζί του, δεν μπορούν να εφαρμόσουν το μνημόνιο το οποίο έχουν δεσμευθεί να ακυρώσουν.

Συνεπώς πρέπει να ζήσουν μερικούς μήνες χωρίς νέα  δάνεια εκ των ενόντων, δηλαδή με όσα βγάζουμε εμείς οι Έλληνες και με όσα δημόσια έσοδα εισπράττει το κράτος με τις γνωστές δυσκολίες λόγω ύφεσης και διάλυσης των μηχανισμών, λόγω περικοπών.

Το πρόβλημα δεν είναι μεγάλο σύμφωνα με τα στοιχεία της κυβέρνησης παπαδήμου. Είναι περίπου 4 δισεκατομμύρια ευρώ ως το τέλος της χρονιάς το πρωτογενές έλλειμμα. Πολιτικά και ψυχολογικά είναι σημαντικό να συνεχιστούν κανονικά οι πληρωμές στο εσωτερικό, ακόμα κι αν εντελώς εκβιαστικά οι δανειστές αρνηθούν αυτό το ποσό. Εδώ προφανώς η διαπραγμάτευση είναι απλή. Αν δεν μας δώσετε τα 4 δις θα προσπαθήσουμε να τα βρούμε από αλλού, αλλά θα πρέπει να διαπραγματευθούμε  και να καταργήσουμε τον όρο ότι πρέπει οι δανειστές να προηγούνται των πρωτογενών αναγκών του ελληνικού λαού. Είναι κάτι που μπορούν να αρνηθούν οι δανειστές ως τοκογλύφοι, αλλά όχι η ΕΕ ως ένωση ισότιμων κρατών. Δεν δικαιούται να αμφισβητήσει ανοιχτά αυτή την αρχή που ισχύει για όλες τις χώρες.

Αυτό είναι μέρος του μνημονίου και υποθέτω ότι γι αυτό λέει ο Τσίπρας ότι δεν βιαζόμαστε. Γιατί από μόνοι τους οι δανειστές θα πρέπει να ακυρώσουν αυτό τον όρο του μνημονίου, αν θέλουν να συμφωνηθεί η επόμενη πληρωμή δόσεων για ομόλογα του ελληνικού δημοσίου τα οποία δεν έχουν κουρευτεί. Ξεκινώντας τις διαπραγματεύσεις λογικά το πρώτο που θα ακουστεί είναι ότι κακώς πληρώνεται το 100% ομολόγων που βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών αφού έχει συμφωνηθεί κούρεμα 53,5% και το υπόλοιπο σε 30 χρόνια. Κι  επειδή το θέμα καίει την ΕΚΤ καθώς τα ελληνικά ομόλογα που κατέχει και έχει αγοράσει με μεγάλη έκπτωση, υπερβαίνουν το μετοχικό της κεφάλαιο, ασφαλώς δεν θέλει να καταρρεύσει και να την σώσουν τα κράτη με έκτακτη ανακεφαλαιοποίηση ή με διαγραφή χρέους δηλαδή με κόψιμο χρήματος από την πίσω πόρτα. Είναι δηλαδή μάλλον το μικρότερο πρόβλημα στη διαπραγμάτευση, αλλά είναι σημαντικό. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.

Πέρα από τον θόρυβο της προεκλογικής εκστρατείας χρειάζεται ψυχρό αίμα και καθαρό μυαλό για να κινηθούμε το επόμενο χρονικό διάστημα. Είναι είδος εν ανεπαρκεία, αλλά το χρειαζόμαστε πιο πολύ κι από τα χρήματα.

Αυτές οι διακαναλικές συνεντεύξεις είναι τελικά διαφωτιστικές γιατί όσο και να είναι οι αρχηγοί των κομμάτων είναι πιο ικανοί, γνωρίζουν περισσότερα και δεν λένε ψέματα στις απαντήσεις τους. Μπορεί να τις φτιάχνουν για να ακούγονται καλύτερα, αλλά ψέματα δεν λένε. Για παράδειγμα η Αλέκα Παπαρήγα τα λέει ελαφρώς διαφορετικά από ότι τα λένε οι άλλοι ομιλητές. Στο θέμα της ενόχλησης του ΚΚΕ γιατί ο Τσίπρας είπε ότι το ΚΚΕ δεν πρέπει να αρνηθεί τον ιστορικό του ρόλο και να βοηθήσει στην προσπάθεια ακύρωσης του μνημονίου γιατί είναι ίσως η σημαντικότερη προσπάθεια χειραφέτησης του λαού από την εποχή του  ΕΑΜ. Αυτό που είπε η Παπαρήγα ήταν ότι εμείς δεν πιστεύουμε ότι ο λαός με τον ΣΥΡΙΖΑ θέλει και μπορεί να χειραφετηθεί. Δεν μας εμπνέει εμπιστοσύνη ο ΣΥΡΙΖΑ κυρίως, αλλά και ο λαός δεν είναι σε τέτοια φάση. Τώρα αν κάνουμε λάθος – είπε  η Παπαρήγα – και ο ΣΥΡΙΖΑ αποδειχθεί ότι θέλει και μπορεί να παίξει τέτοιο ρόλο, τότε εμείς εκ των υστέρων θα κάνουμε την αυτοκριτική μας. Την κριτική μας είπε, αλλά την κριτική στο κόμμα της. Είναι δηλαδή μια πιθανότητα.

Προφανώς έτσι είναι. Υπάρχει πιθανότητα και όχι σιγουριά ότι ο λαός θα καταφέρει να χειραφετηθεί, αν όχι τόσο δυναμικά όπως το 1944 οπότε και τελικά ηττήθηκε, ίσως λιγότερο ή και με μικρότερες φιλοδοξίες χειραφέτησης. Σίγουρα πάντως με εκλογές και όχι με ένοπλο αγώνα. Από αυτή την προσπάθεια το ΚΚΕ επιλέγει να απέχει για να μην χρεωθεί την ήττα και έτσι βρεθεί απολογούμενο να του ζητάνε το λόγο γιατί δεν πέτυχε. Τώρα αν παρ ελπίδα ο ΣΥΡΙΖΑ πετύχει, μείς λέει η Παπαρήγα θα κάνουμε την αυτοκριτική μας. Μέχρι τότε… βλέπουμε!

Με  απλά ελληνικά, αν η κα Παπαρήγα ήταν στην ηγεσία του ΚΚΕ το 1941 δεν θα έλεγε ότι πρέπει να αντισταθούμε γιατί υπήρχε μεγάλη πιθανότητα ήττας στην προσπάθεια χειραφέτησης του λαού από τους Γερμανούς και φυσικά θα πλήρωνε μεγάλα αντίποινα αίματος ο λαός αφού οι Γερμανοί για κάθε Γερμανό στρατιώτη που σκότωναν οι αντιστασιακοί, εκείνοι σκότωναν 100 Έλληνες για να κάμψουν το ηθικό και την αντίσταση του. Με συνθήκες Ελλάδας δηλαδή δεν θα είχε συμφωνήσει να ιδρυθεί το ΕΑΜ. Το 1941 υπήρχε η βάσιμη ελπίδα ότι οι Σύμμαχοι θα βοηθούσαν και η τελικά νίκη στο πεδίο της μάχης θα ερχόταν από τους Συμμάχους, αλλιώς δεν θα έπρεπε να ξεκινήσει η ένοπλη αντίσταση. Μόνον διαδηλώσεις και συσσίτια και πολιτικές διαμαρτυρίες. Πράγματι αυτή ήταν αρχικά η γραμμή του ΚΚΕ και για πολλές εβδομάδες προσπαθούσε ο Άρης Βελουχιώτης να εξασφαλίσει την έγκριση του κόμματος να αρχίσει το αντάρτικο. Περίπου τους πήγε καροτσάκι στην αρχή, χωρίς να έχει έγκριση και βοήθεια. Και μόνον όταν ρώτησαν στο εξωτερικό και τους ενθάρρυναν, αποφάσισαν να εξουσιοδοτήσουν τον Άρη να ξεκινήσει το αντάρτικο.

Αυτό νομίζω ότι είναι πιο καθαρό όταν μιλάει η Παπαρήγα γιατί βλέπεις αυτή την ψυχολογία του ηττημένου ο οποίος όχι μόνον έχασε όταν είχε τα όπλα, αλλά μετά, επί δεκαετίες αντιμετώπισε εκτοπίσεις, βασανιστυήρια και διώξεις κάθε είδους . Έχει δημιουργηθεί μια ψυχολογία απολύτως κατανοητή.