Το μόνο που δεν περιμένει η Μέρκελ είναι την ελληνική αντίσταση!

Το τελευταίο χρονικό διάστημα διαπιστώνουμε ότι οι ξένοι δεν κατανοούν την Ελλάδα. Ακόμα και έγκυροι αρθρογράφοι, όταν επιχειρούν να βγούν έξω από τους αριθμούς, έλλειμμα, χρέος, ΑΕΠ κλπ αποδεικνύεται στα μάτια μας ότι αγνοούν πλήρως την ελληνική πραγματικότητα και ζούν μέσα σε μία πλάνη που έχουν δημιουργήσει οι εθνικές τους προπαγάνδες. Ο Ανδρέας Παπανδρέου για παράδειγμα αναφέρεται ως ακροαριστερός ηγέτης που πήρε στο λαιμό του με το κόμμα και τη χώρα που έφτιαξε τον καλοπροαίρετο γιό του Γιώργο Παπανδρέου. Το ίδιο ακροαριστερός είναι και ο Τσίπρας ο οποίος στα μάτια του διαδέχεται το ακροαριστερό ΠΑΣΟΚ που δεν μπόρεσε να υποτάξει ο Γιώργος Παπανδρέου. Όπως καταλαβαίνετε βλέπουν τα πράγματα εντελώς επιφανειακά και δεν περνάει από το μυαλό τους η πιθανότητα η Ελλάδα και οι Έλληνες να επιθυμούν να είναι μια ανεξάρτητη χώρα και οι πολίτες της είναι δυνατόν να σκεφτούν να έχουν τα ίδια πολιτικά δικαιώματα με τους Γερμανούς ή τους Άγγλους ή τους γάλλους πολίτες.

Από την άλλη δεν είναι βέβαιο ότι εμείς οι Έλληνες καταλαβαίνουμε  την Ευρώπη και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες περισσότερο. Μου έλεγε ο Γιάννης Πανούσης, ότι οι Γάλλοι πάντοτε συμπεριφέρονται σαν να είναι μια αυτοκρατορία και όχι μόνον ο Σαρκοζί, αλλά και ο Ολάντ και παλαιότερα ο Μιττεράν. Το ίδιο ισχύει και για τη Γερμανία και για την Αγγλία. Ακόμα και οι αριστερά σε αυτές τις χώρες, καταλαβαίνει ότι πρόκειται για αυτοκρατορίες και όχι για μικρές αποικίες όπως ήταν η Ελλάδα από την εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ένα τμήμα μιάς επαρχίας της Μακεδονίας.

Αν σε αυτούς προσθέσουμε και τις άλλες χώρες που υπήρξαν μεγάλες δυνάμεις με αποικίες σε όλο τον κόσμο, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, ή η Ολλανδία καταλαβαίνουμε ότι έχουμε μια μάζωξη πρώην αριστοκρατών οι οποίοι ακόμα δεν έχουν χωνέψει τον ξεπεσμό τους και ονειρεύονται μια Ευρώπη που θα τους επιτρέψει να ξαναζήσουν ένα λαμπρό παρελθόν, μέσα από μια Ένωση που θα πραγματοποιήσει τα δικά τους όνειρα. Αν προσθέσουμε μάλιστα και χώρες όπως η Ελλάδα η οποία δεν θέλει καν να ξαναζήσει το παρελθόν της Βυζαντινής αυτοκρατορίας της εποχής του Ιουστινιανού, γιατί δεν έχει την πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη να κάνει έδρα των ονείρων της, κι έτσι με πρωτεύουσα την  Αθήνα, αναγκάστηκε να δημιουργήσει μια χώρα που υποτίθεται έχει τις ρίζες της στον Περικλή και στη δόξα της αρχαίας Αθήνας, δημιουργό της δυτικής δημοκρατίας η οποία όρισε τη Δύση με τον Μαραθώνα και τη νίκη στις δυνάμεις της Ανατολής δηλαδή των Περσών, καταλαβαίνετε που φτάνουμε.

Ο κάθε ευρωπαίος έχει μια δική του εκδοχή του ευρωπαϊκού οράματος, όπως και ο κάθε μετανάστης που φτάνει στην Ευρώπη έχει διαφορετική εικόνα για την Ευρώπη. Άλλος νομίζει ότι θα βρεί δουλειά κι άλλος ότι θα βρεί καλή δουλειά ενώ καταλήγει να σκουπίζει τα βουστάσια όπως και στην πατρίδα του. Άλλος ονειρεύεται ότι θα φοιτήσει σε ένα εξαιρετικό πανεπιστήμιο, και θα γίνει διάσημος επιστήμονας ενώ καταλήγει να τρώει τα χρήματα και την περιουσία του μπαμπά του για να γυρίσει και να διαδεχθεί τον μπαμπά του στην οικογενειακή επιχείρηση.

Αυτή την εβδομάδα η Μέρκελ αναφέρθηκε για πρώτη φορά δημόσια, στο σχέδιο Β της Γερμανίας για την Ευρώπη. Την Ευρώπη των δύο ή περισσότερων ταχυτήτων. Το σχέδιο Α ήταν η Ευρώπη της σύγκλισης την οποία γνωρίζαμε στο παρελθόν. Το σχέδιο Γ είναι η συρρίκνωση της ΕΕ μόνον στις πλεονασματικές χώρες και εκδίωξη των χωρών του Νότου, περιλαμβανομένης της Ισπανίας και της Ιταλίας. Και το σχέδιο Δ αν αποτύχουν όλα τα άλλα είναι να βγεί η Γερμανία από το ευρώ διατηρώντας την ενοποίηση της Γερμανίας και να επιστρέψει στο μάρκο και στη δική της αυτοκρατορία.

Όλα αυτά τα σχέδια έχουν πιθανότητες επιτυχίας σε βάθος χρόνου, αλλά προς το παρόν είναι σενάρια στο χαρτί. Η πραγματικότητα είναι πολλές φορές διαφορετική. Το σχέδιο Α θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα αν η Γερμανία και οι άλλες πλεονασματικές χώρες προτιμούσαν να πληρώσουν για να διατηρήσουν τον Νότο στο εσωτερικό και να μπορεί να καταναλώνει τα προϊόντα του Βορρά και κυρίως τα δάνεια του Βορρά μέσα από ένα σύστημα μόνιμων μεταβιβάσεων. Μέσω μιάς ομοσπονδίας. Η Γερμανία σπάει την παράδοση 50 ετών γιατί δεν θέλει να πληρώσει. Έχει δημιουργήσει τέτοιο κλίμα στο εσωτερικό της Γερμανίας ώστε είναι μια αυτοτροφοδοτούμενη διαδικασία. Όπως η ευρωπαϊκή ενοποίηση ήταν αυτοτροφοδοτούμενη, έτσι και η διάλυση είναι αυτοτροφοδοτούμενη. Η Μέρκελ προσπαθεί να βάλει μπρός μια τέτοια δυναμική και προς το παρόν το καταφέρνει. Γι αυτό και είναι η μόνη που πιέζει για εκδίωξη της Ελλάδας πριν συμφωνήσει να δανείσει με μνημόνιο την Ισπανία, γιατί ξέρει ότι έτσι θα προχωρήσει ως συμβιβασμό το σχέδιο Β. Δηλαδή μια μετατροπή της ΕΕ σε γερμανική αυτοκρατορία. Όποιος διαφωνεί ή δεν αντέχει όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία θα εκδιώκεται χωρίς να υπάρχει μηχανισμός αποβολής. Με το πιστόλι στον κρόταφο. Αν η Ισπανία και η Ιταλία δεν θελήσουν να υποταχθούν στην γερμανική αυτοκρατορία, κι επειδή η Γερμανία θα επιμένει να μην πληρώνει, γιατί εκεί είναι τα πολλά λεφτά όχι στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία, τότε απλώς θα έχουμε το σχέδιο Γ. Στην έσχατη περίπτωση που όλη η Ευρώπη και οι ΗΠΑ αντιδράσουν σθεναρά και απλώς απαγορεύσουν στη Γερμανία και τα τρία σχέδια, τότε απειλεί με το σχέδιο Δ δηλαδή ότι πάλι δεν θα πληρώσει τίποτα και για να κανέναν, αλλά θα αποχωρήσει εκείνη από το ευρώ και θα επιστρέψει στο μάρκο.

Το νόμισμα και οι πληρωμές δηλαδή είναι το διακύβευμα και το όπλο της Γερμανίας. Έτσι επιχειρεί είτε να μετατρέψει την Ευρώπη σε γερμανική αυτοκρατορία είτε να γίνει μόνη της μια αυτοκρατορία χωρίς την ΕΕ στην οποία εντάχθηκε μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο υποχρεωτικά και ενισχύθηκε από τη Δύση για να γίνει ανάχωμα στη Σοβιετική Ένωση. Τώρα θέλει να συμμαχήσει με τη Ρωσία για να έχει αντίβαρο και να αποτινάξει το ζυγό των ΗΠΑ και της Αγγλίας και να ενθυλακώσει τη Γαλλία στην αυτοκρατορία της. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις χθές χρησιμοποίησε η Μέρκελ το εξής επιχείρημα: Στην Ελλάδα έχουμε ήδη δανείσει το 150% του ΑΕΠ της. Το σχέδιο Μάρσαλ για την Ευρώπη ήταν το 3% του ΑΕΠ της Ευρώπης. Καμία σχέση δηλαδή. Εμείς πληρώνουμε πολύ ακριβά για να φτιάξουμε την αυτοκρατορία μας, ενώ οι Αμερικάνοι πήραν τζάμπα την Ευρώπη ως λάφυρο με το 3% του ΑΕΠ της.

Ουδέν αναληθέστερον φυσικά από το επιχείρημα της Μέρκελ. Είναι καθαρή προπαγάνδα. Είναι πλήρης διαστροφή της πραγματικότητας. Κατ αρχήν εκτός από την αμερικανική βοήθεια η οποία ήταν φυσικά η βοήθεια του κατακτητή για την ανοικοδόμηση του ηττημένου ως προτεκτοράτου για να χρησιμοποιηθεί ως ανάχωμα στην επέκταση του αντιπάλου που ήταν η Σοβιετική Ένωση, η γερμανία απαλλάχθηκε από όλα τα χρέη της και από τις αποζημιώσεις που είχε συμφωνηθεί να πληρώσει. Μόνον για την Ελλάδα ήταν ένα τεράστιο ποσό. Για τις ΗΠΑ ήταν περισσότερα φυσικά, αλλά οι ΗΠΑ πήραν την Δυτική Γερμανία ως λάφυρο. Της χάρισαν τα χρέη και τις αποζημιώσεις αλλά και της έστειλαν το 50% του σχεδίου Μάρσαλ το οποίο χωρίς συναλλαγματική ισοτιμία μπορεί να είναι σήμερα το 3% του σημερινού ευρωπαϊκού ΑΕΠ, αλλά σε τιμές του 1945 ή του 1950 η βοήθεια που πήραν ήταν σαφώς πολύτιμη και σαφώς μεγαλύτερη από το 150% του ΑΕΠ της Γερμανίας μετά τον πόλεμο και μάλιστα δεν πήγε στις τσέπες των Αμερικανών, αλλά στην πραγματική οικονομία της Γερμανίας. Ξαναχτίστηκαν τα εργοστάσια, οι βιομηχανίες, οι πόλεις, οι υποδομές, τα σπίτια εκτός από στρατό. Το στρατό τον είχαν οι ΗΠΑ στις στρατιωτικές τους βάσεις. Και μόνο από τις στρατιωτικές δαπάνες που έχουν απαλλαγεί εδώ και τόσα χρόνια, ήταν τεράστια βοήθεια μεγαλύτερη κι από το 300% του σημερινού της ΑΕΠ.  Η ρητορία της Μέρκελ όμως λέγεται ήδη δημοσίως. Θέλει τη Γερμανία  αυτοκρατορία και για να πληρώσει έστω και 20 δισεκατομμύρια ευρώ για τις τράπεζες της Ισπανίας απαιτεί την ψήφο της για να εκδιώξει την Ελλάδα από το ευρώ. Για παραδειγματισμό των άλλων χωρών… και σύμφωνη γνώμη της Ιταλίας και της Γαλλίας. Και προτιμά τώρα να δώσει μερικά λεφτά στις χώρες αυτές για να συμφωνήσουν να διώξουν την Ελλάδα, και μετά Πορτογαλία και Ιρλανδία. Το μόνο που δεν έχει υπολογίσει η Γερμανία είναι οτι πιθανόν να τα έβαλε με τους λάθος Ευρωπαίους. Η ελληνική αντίσταση μπορεί να της χαλάσει τα σχέδια...