Ο γερμανικός εθνικισμός αντιμέτωπος στην κάλπη με τους Έλληνες.

«Στα χέρια του Τσίπρα το μέλλον της Ευρώπης», λέει το ΤΙΜΕ. Οι Νιού Γιόρκ Τάϊμς πως «μπαίνουν στην τσέπη της τρόϊκας τα δάνεια της Ελλάδας». Δύο ενδεικτικά δημοσιεύματα (από αμερικανικά μέσα ενημέρωσης τα οποία θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε)


Καλό μήνα και τα πράγματα ξεκαθαρίζουν στο πολιτικό σκηνικό. Από Δευτέρα όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα βλέπουν πια καθαρά κάλπη και τι ακριβώς θα ψηφίσουν γιατί η σκόνη κάθεται στο έδαφος και ήδη οι φιγούρες στον ορίζοντα καθαρίζουν. Φυσιολογικό γιατί η προπαγάνδα μπορεί να σηκώσει σκόνη για να θολώσει τα νερά και την ατμόσφαιρα, αλλά δεν κρατάει πολύ. Όποιος θέλει μπορεί και από τώρα να δει καθαρά.



Το εκβιαστικό δίλημμα μνημόνιο ή δραχμή ούτε στις εκλογές του Μάιου απέδωσε, ούτε στις εκλογές του Ιουνίου θα τρομοκρατήσει τους πολίτες. Η επιλογή των πολιτών είναι σταθερή και καθαρή. Θέλουν την παραμονή στο ευρώ και στην ΕΕ, και ταυτόχρονα δεν θέλουν την πολιτική του μνημονίου αλλά την ανατροπή του γιατί εκτός του ότι καταστρέφει την οικονομία και την κοινωνία, οδηγεί και εκτός ευρώ. Όχι με πρωτοβουλία της Ελλάδας, αλλά με επιβολή των Γερμανών. Θα ήταν αντιφατικό κάποιος να θέλει να μείνει στο ευρώ και ταυτόχρονα να ταυτίζεται με τους Γερμανούς στην εφαρμογή του καταστρεπτικού μνημονίου. Υπάρχει δηλαδή μια συνέπεια. Άλλη μια συνέπεια είναι και ο σχηματισμός κυβέρνησης αντιμνημονιακής κατεύθυνσης, γιατί χωρίς κυβέρνηση δεν μπορεί μια χώρα μέλος της ΕΕ να ανακτήσει την κυριαρχία της και να διαπραγματευθεί στην ΕΕ και διεθνώς τα προηγούμενα.

Στο παρελθόν η ΝΔ ήταν μέσα σε αυτό το συγκρότημα δυνάμεων, αλλά βγήκε και μάλιστα με βίαιο τρόπο διαγράφοντας 21 βουλευτές και κάνοντας μια απότομη στροφή υπέρ του μνημονίου και της μνημονιακής πολιτικής η οποία έριξε το κόμμα από το 31% στο 19% στις εκλογές. Κάτω από τα δύο τρίτα της εκλογικής δύναμης των προηγούμενων εκλογών του 2009 οπότε και είχε υποστεί δεινή ήττα στο πλαίσιο του δικομματισμού. Αυτή τη στροφή δεν την έχει διορθώσει αντιθέτως εξακολουθεί να είναι η μοναδική πλέον πολιτική δύναμη του μνημονίου. Το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε πλήρως ως αποτέλεσμα της καταστρεπτικής του πολιτικής και η ΝΔ είναι πλέον το μοναδικό στήριγμα των ξένων στο εσωτερικό της Ελλάδας. Όπως ακριβώς το είχε προβλέψει ο Σαμαράς μιλώντας στην Μέρκελ και της είχε πει ότι η πολιτική σου είναι αδιέξοδη και τότε θα χρειαστείς ένα σχέδιο Β για να προχωρήσεις. Και τότε εγώ θα είμαι εδώ για να εφαρμόσω αυτό το σχέδιο Β. Εκείνη τη στιγμή ακουγόταν πολύ αντιμνημονιακό, αλλά τώρα πια ακούγεται πολύ υπέρ της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη.



Πράγματι αυτή τη στιγμή οι καλά πληροφορημένοι Έλληνες, έχουν πεισθεί ότι η Γερμανία έχει επιστρέψει σε έναν οικονομικό εθνικισμό με τον οποίο προσπαθεί να πετύχει τους στόχους που δεν πέτυχε το 1940 -1945 με τον πρωσικό εθνικισμό. Ο τελευταίος καγκελάριος της Γερμανίας που πίστευε πραγματικά στην ενωμένη Ευρώπη ήταν ο Χέλμουτ Κολ. Και το πιστεύει ακόμα γιατί στη μοναδική του παρέμβαση ήταν για να επικρίνει τη Μέρκελ που ο ίδιος την ανέδειξε. Το ίδιο το έχουν καταλάβει και διεθνώς όλο και περισσότεροι και κυρίως οι Αμερικανοί και οι Άγγλοι. Η Γερμανία η οποία δέχθηκε να υποστηρίξει τη δημιουργία του ευρώ, το οποίο ήταν γαλλικό σχέδιο με αντάλλαγμα την ενοποίηση της Γερμανίας (επί Κόλ) και με τη σύμφωνη γνώμη των ΗΠΑ, και της Αγγλίας (οι οποίες εγγυήθηκαν ότι δεν θα επιστρέψει στην επιθετικότητά της η Γερμανία στο μέλλον) είναι τώρα η μοναδική χώρα στην ΕΕ η οποία θέλει να πετάξει έξω από το ευρώ τις μικρές χώρες γιατί αλλιώς θα πρέπει να συμφωνήσει στην μόνιμη μεταβίβαση πόρων στις μειονεκτικές περιοχές της Ευρώπης. Δηλαδή να μετατραπεί η Ευρώπη σε μια πραγματική ομοσπονδία με μεγάλο ομοσπονδιακό προϋπολογισμό κατά το πρότυπο των ΗΠΑ.

Τη στιγμή της κρίσης λοιπόν όταν όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες εμφανίζονται αδύνατες, η Γερμανία εμφανίζεται ισχυρή και αλλάζει με την πυγμή της την πολιτική σύσταση και διάρθρωση της ΕΕ. Το κοινοβούλιο παραμερίζεται, στη θέση της κομισιόν και των συλλογικών οργάνων εμφανίζονται δήθεν διακρατικά όργανα όπως ο EFSF και ο ESF στην θέση της πολιτικής ισοτιμίας όλων των χωρών εμφανίζεται ο γαλλογερμανικός άξονας και τελικά η Γερμανία στην ηγεμονία της Ευρώπης. Η εξουσία την οποία η Γερμανία διεκδικεί μόνον για τον εαυτό της και δεν την μοιράζεται με κανέναν άλλον, είναι η νομισματική πολιτική και η οικονομική πολιτική που στηρίζει αυτή τη νομισματική πολιτική.

Αυτός είναι καίριος πυρήνας της κυριαρχίας της κάθε χώρας. Ας μην το αναλύσουμε άλλο, αλλά οι τομείς όπου η Γερμανία θέλει όλη την εξουσία και την έχει πάρει προς το παρόν είναι οι τιμές των ακινήτων, το ασφαλιστικό σύστημα σε συνδυασμό με το δημογραφικό της κάθε χώρας, και οι μισθοί με τις συντάξεις στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.



Ανατρέποντας την πολιτική του μνημονίου και της λιτότητας για όλη την Ευρώπη και για την Ελλάδα, σημαίνει ότι ανατρέπεται ο γερμανικός πολιτικός σχεδιασμός και οι τροποποιήσεις των ιδρυτικών συνθηκών σε γερμανική κατεύθυνση. Και η τροποποίηση πρέπει να γίνει σε ευρωπαϊκή κατεύθυνση, δηλαδή στην αντίθετη. Δηλαδή να επιστρέψει η Ευρώπη στις πολιτικές σύγκλισης των οικονομιών και όχι απόκλισης, στην πολιτική της αλληλεγγύης και όχι της τιμωρίας των χωρών που έχουν ελλείμματα κι έτσι στηρίζουν τις εξαγωγικές χώρες όπως η Γερμανία. Να επιστρέψει στην αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού ο οποίος θα έχει έσοδα από ομοσπονδιακούς φόρους και όχι να υποχωρήσει σε διακρατικές σχέσεις διμερείς και πολυμερείς, όπως στο παρελθόν.



Πολιτικά η σημερινή Γερμανία θέλει να οικοδομήσει μια αυτοκρατορία με τεράστιες ανισότητες στο εσωτερικό της Ευρώπης και με τη Γερμανία στην ηγεμονία αυτής της αυτοκρατορίας. Ο οικονομικός εθνικισμός την οδηγεί σε μέτρα τιμωρίας των απείθαρχων, το οποίο πολιτικά παραπέμπει σε σχήμα διακυβέρνησης των περασμένων αιώνων, όταν οι ευρωπαίοι αυτοκράτορες είχαν εκ θεού το δικαίωμα να κυβερνούν και όχι από το λαό. Γι αυτό και το έλλειμμα δημοκρατίας διαρκώς μεγαλώνει αντί να μηδενίζεται. Έτσι πρέπει να δούμε και τις γαλλικές και τις ελληνικές εκλογές.



Αν χάσουμε την ευρωπαϊκή εικόνα, δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη. Γι αυτό και έχει μεγάλη πολιτική σημασία διεθνώς το ζήτημα της προβολής από την Ελλάδα του θέματος των γερμανικών αποζημιώσεων, επανορθώσεων και πληρωμής των αναγκαστικών δανείων. Γιατί χτυπάει ακριβώς τον γερμανικό οικονομικό εθνικισμό. Είναι ένα ζήτημα στο οποίο θα έχουμε συμμάχους αν το προωθήσουμε σωστά και τους λαούς της Ευρώπης και τις ΗΠΑ και την Αγγλία. Ακόμα και τους Γερμανούς οι οποίοι δεν ρωτήθηκαν αν θέλουν να επιστρέψουν στον πρωσικό εθνικισμό και να εγκαταλείψουν τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό και την προσήλωση στα συνταγματικά τους πρότυπα της ομοσπονδίας. Αν ερωτηθούν εγκαίρως είναι βέβαιο ότι οι Γερμανοί θα απορρίψουν τα σχέδια ηγεμονίας, αλλά προς το παρόν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία των Γερμανών έχει πεισθεί από την προπαγάνδα της Μέρκελ και αυτό υποχρεώνει και τους σοσιαλδημοκράτες να ακολουθούν καθώς ήταν οι πρώτοι με τον Σρέντερ που ξεκίνησαν αυτό το γερμανικό σχέδιο. Η Μέρκελ ακολούθησε.

Η ψήφος των Ελλήνων πολιτών ήταν λοιπόν πολύ σοφή στο σύνολό της. Κατέστρεψε το πολιτικό σύστημα που αποδέχθηκε την εκχώρηση της κυριαρχίας και αποδέχθηκε τον γερμανικό ηγεμονισμό. Κατέστρεψε το δικομματισμό που οδήγησε την Ελλάδα στη χρεοκοπία και όχι μόνον στην οικονομική. Ήταν σταθερά υπέρ του ευρώ και εναντίον του μνημονίου. Έψαξε να βρει τα κόμματα που θα ήταν ταυτόχρονα υπέρ της Ευρώπης και του ευρώ, αλλά εναντίον της γερμανικής ηγεμονίας και του μνημονίου. Βρήκε τον ΣΥΡΙΖΑ και ενθουσιάστηκε με τη ΔΗΜΑΡ και με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, οι οποίοι δεν ήταν στο πρόγραμμα, αλλά ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας να υποταγεί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στον γερμανικό ηγεμονισμό. Η Χρυσή Αυγή και ο ΛΑΟΣ είναι και αποτέλεσμα του πρωσικού εθνικισμού ο οποίος δημιουργεί και τέτοια αντίβαρα ελληνικού εθνικισμού. Μόνον που ο ένας εθνικισμός είναι αυτός που επ ελαύνει και ο άλλος είναι η καρικατούρα του. Ο ΛΑΟΣ τρείς κωλοτούμπες στη σειρά υπέρ και κατά του μνημονίου και η Χρυσή Αυγή δεν έχει αποφασίσει αν θέλει ευρωπαίκούς εθνικισμούς ή αν είναι συμπλήρωμα και παράγωγο του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού. Πάντως δεν είναι το ελληνικό ανάλογο της Μέρκελ γιατί δεν έχει κανέναν ελληνικό οικονομικό εθνικισμό, γιατί αλλιώς θα ήταν υπέρ της οικονομικής επέκτασης της Ελλάδας στην Τουρκία, τη Βουλγαρία και την Αλβανία και τα Σκόπια, ενώ το μόνο που θέλει είναι να πλακώσει στο ξύλο τους μετανάστες από αυτές τις χώρες για να μην μοιραστούν το ευρωπαϊκό όνειρο της ευημερίας. Προς το παρόν αντικειμενικά εξυπηρετεί τα γερμανικά σχέδια του κλειστού κλάμπ δύο και τριών ταχυτήτων.