Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά δεν θα κάνουμε τα ίδια λάθη του παρελθόντος. Όταν θα συζητάμε το μέλλον της Ευρώπης, την κύρωση των συνθηκών, την αναθεώρηση των συνθηκών και τους όρους με τους οποίους θα υποστηρίξουμε τη μια ή την άλλη ευρωπαϊκή επιλογή, δεν θα κρατάμε τους πολίτες στο σκοτάδι. Η ελληνική κρίση του χρέους την οποία ζούμε πρέπει να μας γίνει μάθημα και αφορμή για να συμμετέχει όλος ο ελληνικός λαός στη λήψη των αποφάσεων που τον αφορούν.
Από τη στιγμή που έχουμε εκχωρήσει το σημαντικότερο μέρος της εσωτερικής μας κυριαρχίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, από τη στιγμή που συζητάμε να εκχωρήσουμε ακόμα και το στοιχειώδες δικαίωμα κάθε αστικής δημοκρατίας, τη δυνατότητα του κοινοβουλίου να καταρτίζει τον προϋπολογισμό του κράτους, δεν μπορούμε να σιωπήσουμε.
Ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου έχει από την πρώτη στιγμή θέσει το θέμα της μειωμένης λαϊκής κυριαρχίας στη σωστή του και δραματική διάσταση. Ο αρχηγός της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, είναι βέβαιο ότι δεν έχει ξεχάσει ούτε από πού ξεκίνησε, ούτε και πως συνέχισε και ασφαλώς τα στερνά τιμούν τα πρώτα. Η υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας στη σημερινή συγκυρία, περνάει μέσα από τη διαμόρφωση των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όπως οι νόμοι έχουν σκοπό να προστατεύουν τους ανίσχυρους πολίτες μέσα σε ένα κράτος ευνομούμενο, έτσι και οι θεσμοί που θα διαμορφώσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση στο μέλλον έχουν αποστολή να προστατεύουν τα ασθενέστερα μέρη. Στη διακρατική Ένωση που είναι προς το παρόν η Ευρωπαϊκή Ένωση, το πολιτικό εποικοδόμημα για να έχει μέλλον πρέπει να αγκαλιάζει και να προστατεύει τις μικρότερες χώρες.
Και το συμφέρον των μικρότερων χωρών είναι να βαθαίνει η εσωτερική δημοκρατία στην Ευρωπαϊκή Ένωση δίνοντας τη δυνατότητα σε όλους τους Ευρωπαίους πολίτες να έχουν ίσες δυνατότητες να ζήσουν να ευημερήσουν και να συμμετέχουν στη διακυβέρνηση της Ένωσης μέχρι να μετατραπεί σε μια πιο σφιχτή ομοσπονδία ισότιμων πολιτών.
Εξήντα χρόνια μετά τη δημιουργία της, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ζήσει ειρηνικά και έχουν περάσει πάνω από δύο γενιές ευρωπαίων πολιτών που έχουν αφήσει πίσω τους τις αλληλοσφαγές και τους ανταγωνισμούς για κυριαρχία. Ο Γιόχαν ο Πήτερ κι ο Φράνς σταμάτησαν να σκοτώνονται κάτω από τα τάνκς κι έχουν δικαίωμα στο όνειρο. Στο ίδιο όνειρο έχει δικαίωμα συμμετοχής και η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Αυστρία. Αντί να είναι οι σύμμαχοι του Γάλλου, του Γερμανού και του Βρεταννού στον ανταγωνισμό τους για κυριαρχία στην Ευρώπη, ζητάμε ίσα πολιτικά δικαίωματα, ισονομία και ισοπολιτεία στη διακυβέρνηση ης κοινής μας πατρίδας. Το ίδιο δικαίωμα έχουν και οι πολίτες των χωρών των Βαλκανίων, της Ανατολικής Ευρώπης και της Σκανδιναβίας.
Είναι προφανές ότι σε μια μελλοντική ομοσπονδία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, σε μια Ένωση των Ευρωπαίων πολιτών, δεν θα εκχωρήσουμε τη λαϊκή κυριαρχία στους τραπεζίτες. Η ιστορία της Ευρώπης είναι πολύ προχωρημένη σε θέματα δημοκρατίας για να ξαναγυρίσουμε στην αρχή. Ίσως μια πρώην αποικία που δεν γνώρισε ποτέ δημοκρατία και δεν αγωνίστηκαν ποτέ οι κάτοικοί της για τα δημοκρατικά δικαιώματα να συμφωνούσε σε μια μπανανία, ως αρχή της ανεξαρτησίας της. Η Ευρώπη όμως όχι. Και το λίκνο της δημοκρατίας, η Ελλάδα πρέπει να είναι στην πρωτοπορία για την δημοκρατική Ευρωπαϊκή Ένωση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου