Έβλεπα χθες τον επιφανειακό τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν τα μέσα ενημέρωσης τα λεγόμενα νέα μέτρα Ομπάμα, ο οποίος αποφάσισε να δώσει πραγματικά χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων αυξάνοντας το χρέος για να αγοράσει τα λεγόμενα τοξικά απόβλητα. Δηλαδή τα ομόλογα που υποτίθεται ότι ήταν εγγυημένα, αλλά που αποδείχθηκε ότι δεν άξιζαν μία. Κι αυτό στην προσπάθεια να διασωθεί το τραπεζικό σύστημα που είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία αυτών των ομολόγων και για την τρέχουσα οικονομική κρίση. Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για λάθος επιλογή.
Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης όμως που καθοδηγούνται από τους νεοφιλελεύθερους που ανήκουν στην ίδια συνομοταξία με τους ιθύνοντες της κυβέρνησης Μπούς, στηρίζουν αυτά τα μέτρα αν και εκφράζουν κάποιο σκεπτικισμό. Δεν μπορεί παρά να πετύχει είναι το σχόλιό τους, γιατί αλλιώς αλίμονο μας. Αυτό όμως δεν είναι επιχείρημα, δεν έχει σχέση με τον ορθολογισμό. Είναι περισσότερο μεταφυσική, σαν να κάνεις ένα ευχέλαιο για να πάει καλά η οικονομία. Από την άποψη αυτή, σκεφτείτε μόνον πως θα υποδεχόμασταν μια πρωτοβουλία του κ. Παπαθανασίου ή του πρωθυπουργού να ζητήσει από τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, να κάνει μια δέηση υπέρ της ανάκαμψης της οικονομίας. Όλοι θα λέγαμε ότι καλός είναι ο αγιασμός, αλλά αν έχεις ποντίκια καλό είναι να πάρεις και μια φάκα.
Τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης που δεν έχουν πραγματικούς σχολιαστές με γνώση για τα θέματα που σχολιάζουν, ακολούθησε τυφλά τα σχόλια του αμερικανικού και του παγκόσμιου τύπου. Καλό θα είναι για να το υιοθετήσει ο Ομπάμα ήταν το κυριότερο σχόλιο, στηριζόμενοι στην καλή εικόνα που έχει από την εκλογή του ο Ομπάμα. Πέταξαν δηλαδή στα σκουπίδια όσα έλεγαν ακόμα και 24 ώρες πριν, όταν είχαν πάει να ακούσουν τον νομπελίστα οικονομολόγο Πώλ Κρούγκμαν. Ξέχασαν όσα έλεγαν για τον άλλο οικονομολόγο τον Στίγκλιτς για τον οποίο οι περισσότεροι άκουσαν πρώτη φορά όταν ο Γιώργος Παπανδρέου του ανέθεσε την προεδρία μιάς επιτροπής που θα έκανε προτάσεις στη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Οι περισσότεροι δεν είχαν συνειδητοποιήσει τι αναπαρήγαγαν τις προηγούμενες εβδομάδες, ως αιτίες της κρίσης. Και μάλλον δεν κατάλαβαν ποτέ που οφείλεται η κρίση. Η κρίση λοιπόν ξαναλέω αν και τα είχαμε πει δυό τρείς φορές αναλυτικά από τον περασμένο Νοέμβριο, οφείλεται στη διόγκωση, τη φούσκα του χρηματοπιστωτικού τομέα εις βάρος της οικονομίας της πραγματικής. Της υπαρκτής. Γιατί το σύνολο των ομολόγων των παραγώγων και των μετοχών, των τίτλων δηλαδή που διαπραγματεύονται ελεύθερα σε όλον τον πλανήτη και που υπό κανονικές συνθήκες έχουν αντίκρισμα σε χρήμα στην ονομαστική τους αξία και τιμή διαπραγμάτευσης. Η υπόθεση δηλαδή είναι ότι είτε χαρτονόμισμα έχεις στο χέρι σου είτε ένα χαρτί της τράπεζας που το εξέδωσε είναι το ίδιο. Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Δεν συμβαίνει ούτε για το χαρτονόμισμα, γιατί κι αυτό μπορεί να υποτιμηθεί. Πόσο μάλλον για τίτλους και ομόλογα που η ζήτηση τεχνητή ή πραγματική μπορεί να αυξήσει την τιμή τους όχι σε ένα μικρό ποσοστό, αλλά σε τεράστια ποσοστά.
Σκεφτείτε ότι το σύνολο των προϊόντων που παράγονται και των υπηρεσιών που προσφέρονται παγκοσμίως είναι περίπου 50 τρισεκατομμύρια και το σύνολο των μετοχών, των ομολόγων και των παραγώγων αυτών είναι περίπου 150 τρισεκατομμύρια. Η φούσκα δηλαδή είναι περίπου τριπλάσια από την πραγματική οικονομία. Η κρίση ξεκίνησε με το ξεφούσκωμα της φούσκας, όταν δηλαδή οι κάτοχοι των χαρτιών κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν να πωλήσουν τα χαρτιά τους στην διαπραγματεύσιμη τιμή τους είτε καθόλου, είτε σε πολύ χαμηλή τιμή.
Τώρα λοιπόν τι λέει ο Ομπάμα; Θα δώσω πραγματικό χρήμα των φορολογούμενων, το οποίο είτε θα δανειστώ είτε θα τυπώσω σε ένα ποσοστό στο νομισματοκοπείο, και θα αγοράσω τα άχρηστα χαρτιά που δεν τα θέλει κανείς γιατί δεν αξίζουν ούτε το χαρτί πάνω στο οποίο είναι τυπωμένα. Με την ελπίδα ότι αξίζουν στην πραγματικότητα και μετά από αυτή μου την πρωτοβουλία και μόνο, πολύ περισσότερα. Αν δεν τα αγόραζα εγώ δεν θα άξιζαν τίποτα. Αλλά από τη στιγμή που τα αγοράζω εγώ έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία. Πρόκειται για παραλογισμό. Τίποτα δεν θα αξίζουν. Απλώς υπάρχει ελπίδα ότι έτσι θα ξαναφουσκώσει η φούσκα και θα βρεθούμε στις ίδιες συνθήκες που είχαμε πριν από την κρίση.
Πρόκειται δηλαδή για μια προσπάθεια να διασωθούν τα λαμόγια και τα γκόλντεν μπόϋς και οι τεράστιες υπεραξίες που έχουν αποκομίσει. Ή πρόκειται οι Αμερικανοί φορολογούμενοι να πληρώσουν στους πλούσιους κατόχους του άχρηστου χαρτιού μετρητά για να τα φορτωθούν εκείνοι. Πρόκειται για διάψευση των προσδοκιών που είχε ο κόσμος από τον Ομπάμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου