Παίζουμε ήδη στη Β' εθνική της ΕΕ

Πολύ δύσκολη είναι η οικονομική κατάσταση της χώρας, οι υπόλοιποι ευρωπαίοι την παρομοιάζουν με την κατάσταση στα Βαλκάνια, Βουλγαρία και Ρουμανία, δηλαδή με χώρες εκτός ευρωζώνης, το χρέος της κυβέρνησης είναι το μεγαλύτερο ως ποσοστό του ΑΕΠ και η διαφθορά του δημόσιου τομέα είναι στα ύψη, άρα δεν υπάρχει καμιά εγγύηση για την ΕΕ πως ότι πόροι διατεθούν θα πάνε εκεί που πρέπει και όχι στις τσέπες των κουμπάρων.

Η ελληνική κυβέρνηση λόγω της υπόθεσης Βατοπεδίου παρουσιάζεται εκτός από διεφθαρμένη και πολύ αδύναμη για να μπορέσει να επιβληθεί σε οργανωμένα συμφέροντα όπως είναι οι τραπεζίτες ή οι μεγάλοι επιχειρηματίες που ελέγχουν τα μέσα ενημέρωσης και να ασκήσει παρεμβατική πολιτική υπέρ των πολλών και των αδύνατων, υπέρ των μικρών επιχειρήσεων που φυτοζωούν και υπέρ των επενδύσεων που χρειάζονται για να βρεί ο κόσμος δουλειά και να βγάλει μεροκάματο που θα είναι πάνω από τα όρια της φτώχειας.

Το ακόμα χειρότερο είναι ότι η κυβέρνηση μένει προσκολλημένη σε ένα οικονομικό επιτελείο που ακολούθησε και εξακολουθεί να ακολουθεί μια πολιτική αντίθετη από αυτήν που όλοι πια ομολογούν ότι χρειάζεται. Αντί για να μια πολιτική φορολογικών ελαφρύνσεων του κεφαλαίου, μια πολιτική που θα ευνοεί τις επενδύσεις αντί για τα αφορολόγητα κέρδη. Αντί για απορύθμιση των αγορών με την ελπίδα ότι αυτές θα αυτορυθμισθούν στη συνέχεια, στην επιβολή κανόνων λειτουργίας και την εφαρμογή αυστηρών και καθολικών ελέγχων. Αντί για την πώληση κρατικών επιχειρήσεων, την κρατικοποίηση επιχειρήσεων που θα επιδράσουν ανταγωνιστικά στην αγορά για να ρίξουν τις τιμές. Αντί για αύξηση της φορολόγησης των φτωχών μείωση της φορολογίας που επιβαρύνει τις τελικές τιμές καταναλωτή όπως είναι ο ΦΠΑ ή οι φόροι στα καύσιμα.

Ήδη είμαστε στη δεύτερη κατηγορία της Ευρώπης, ενώ πριν από πέντε χρόνια διεκδικούσαμε να είμαστε στο μέσο όρο της Ευρώπης. Αν δεν είχαμε ήδη μπει στο ευρώ, δεν θα υπήρχε καμία ελπίδα να μπούμε τώρα με τα σημερινά μεγέθη. Όλα αυτά τα έχει καταφέρει η σημερινή κυβέρνηση, η οποία φυσικά δεν είναι αξιόπιστη να προσπαθήσει να κάνει τώρα ή να υποσχεθεί τώρα ότι μπορεί να κάνει τα αντίθετα. Αλλά ούτε καν υπόσχεται ότι θέλει να κάνει τα αντίθετα. Συνεχίζει με το ίδιο επιτελείο και με την ίδια νοοτροπία. Για παράδειγμα το μόνο που σκέφτηκε ο κ. Αλογοσκούφης για να αντιμετωπίσει την κρίση είναι να μειώσει τη φορολογία από 25% σε 24%. Δηλαδή όποιος έχει κέρδη θα τα αυξήσει κατά ένα τοις εκατό. Μα εδώ ο καυγάς είναι να έχουν κέρδη οι επιχειρήσεις γιατί έχουν ζημιές ή θα είχαν ζημιές αν δεν φοροδιέφευγαν. Απλώς κλέβουν την εφορία και εμφανίζουν μικρά κέρδη για να πληρώσουν απλώς τα λύτρα και να τους αφήσουν ήσυχους.

Αν γίνει ένας εξαντλητικός έλεγχος σε όλες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, είναι βέβαιο ότι εννέα στις δέκα θα κλείσουν ως αποτέλεσμα των τεραστίων προστίμων που θα τους επιβληθούν και τα οποία δεν θα μπορούν να πληρώσουν. Αν δεν κλέψουν την εφορία δεν μπορούν να ζήσουν. Τόσο απλά. Η παραοικονομία στηρίζει την οικονομία. Η κάθε μικρή επιχείρηση και ο κάθε μικρός επιχειρηματίας, αν δεν κάνει το 40% του τζίρου του στην παραοικονομία δεν μπορεί να στηρίξει το άλλο 60% που κάνει στην οικονομία.

Την εικόνα της κυβέρνησης όμως την είδατε ανάγλυφη στην εξεταστική επιτροπή για το Βατοπέδι. Απλώς δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνον υπουργοί οι οποίοι όταν έχουν τα χαρτοφυλάκια κάνουν ότι τους γουστάρει και κάνουν χάρες ο ένας στον άλλον. Όταν δεν είναι υπουργοί και τους ζητάς ευθύνες για τις πράξεις τους, τα ρίχνουν ο ένας στον άλλον. Δεν ήμουν εγώ αρμόδιος ήταν ο άλλος. Αν ένας από όλους είχε κάνει τη δουλειά του με αυστηρότητα, κανένας δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα. Όλοι ήταν χαλαροί στην υπόθεση βατοπεδίου, προφανώς με συντονισμό από έναν ιθύνοντα νου, αλλά τώρα κανείς δεν αποδέχεται τις ευθύνες των πράξεων και των παραλείψεών του.

Η πιο σαφής υπόδειξη ήταν του Κοντού προς τον πρώην προϊστάμενό του υπουργό τον Βαγγέλη Μπασιάκο. Αυτός μας είπε πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2005 ότι έχει βρεθεί η λύση με τις ανταλλαγές. Από το 2005 ως το 2007 ασφαλώς και οι άλλοι υπουργοί μπήκαν στο κόλπο και συντονίστηκαν από έναν κυβερνητικό παράγοντα ώστε να προχωρήσουν οι ανταλλαγές. Και ένας ένας οι αρμόδιοι υπουργοί γίνονταν αναρμόδιοι αν και ζητούσαν νομικές συμβουλές μόνο και μόνο για να πατήσουν απάνω τους και να βγάλουν τις αποφάσεις τους ένας ένας. Οι υπουργοί παράγγελναν και οι δικηγόροι γνωμοδοτούσαν. Οι υπουργοί υπόγραφαν και ο Αρσένιος με τον Εφραίμ έπαιρναν και πούλαγαν. Είχαν και τον Κοιρανίδη για σύμβουλο ώστε να αλλάζουν χέρια τα λεφτά γρήγορα και να αυγατίζουν.

Όλοι αυτοί οι παπάδες ένα θεό προσκυνάνε. Το χρήμα. Αν έχεις χρήμα αγοράζεις και τη θέση σου στο Πατριαρχείο και τη θέση του ηγούμενου, ή μένεις στη θέση σου, ακόμα κι αν έχει βουίξει το σύμπαν. Το πατριαρχείο λέει ότι είναι ικανοποιημένο από το γεγονός ότι η διαχείριση ανατέθηκε στον γερμανό και ο Εφραίμ έγινε ο πνευματικός μόνον ηγούμενος. Δηλαδή στις μπίζνες δεν τα πήγαινε και πολύ καλά. Στα πνευματικά του καθήκοντα μια χαρά τα πήγαινε. Η αλήθεια είναι ότι ο Εφραίμ έστελνε 20.000 ευρώ το μήνα στον πατριάρχη, όπως δεν έκαναν πολλοί άλλοι που θα μπορούσαν. Τα 20.000 μπορεί να ήταν σταγόνα στον ωκεανό των εκατομμυρίων που έβγαζε η μονή. Ούτε το 1% των τόκων που εισέπραττε. Αλλά αυτά τα 20.000 ευρώ που έδινε όλον αυτό τον καιρό από την καλή του την καρδιά, είναι αυτά που κάνουν το πατριαρχείο τώρα να είναι ικανοποιημένο.

Τι μας λένε όλα αυτά; Μας λένε ότι η κυβέρνηση έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα δυναμίας που δεν μπορεί ούτε τις πολιτικές ευθύνες για το Βατοπέδι να αναλάβει. Πόσο μάλλον να αναλάβει τις πολιτικές ευθύνες για την κατάσταση της οικονομίας και για το γεγονός ότι κανένας πλέον δεν μπορεί να κρατήσει τη θέση του. Κανείς δεν μπορεί να είναι αισιόδοξος ότι και του χρόνου θα είναι όπως πέρυσι…