Τελικά τα κατάφερε ο μαύρος, όπως αποκαλούσε τον Ομπάμα τον οποίο υποστήριζε και η αμερικανική ελληνορθόδοξη εκκλησία. Δεν λέω πως αποκαλούσαν τον Νακ Κέϊν, οι ίδιοι ελληνορθόδοξοι, γιατί είμαι ευγενικός. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα και είμαι βέβαιος ότι πολύ σύντομα εμείς οι Έλληνες θα αρχίσουμε να απογοητευόμαστε από τον Ομπάμα, ακριβώς γιατί χαρήκαμε που εξελέγη.
Όσο νάναι η ελπίδα είναι μεγάλο πράγμα για τον άνθρωπο. Η απογοήτευσή μας μάλλον θα προέλθει από την ελπίδα μας ότι οι Αμερικανοί μπορεί να επιστρέψουν στα του οίκου τους και να αφήσουν ήσυχη την ανθρωπότητα. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει. Η αμερικανική οικονομία στηρίζεται ακριβώς στο άρμεγμα όλου του πλανήτη υπέρ των αμερικανικών συμφερόντων. Αυτό όμως είναι το αρνητικό για τον υπόλοιπο πλανήτη. Υπάρχουν και θετικά.
Για παράδειγμα είναι θετικό αμερικανικό μάθημα το λεγόμενο αμερικανικό όνειρο το οποίο παραμένει ζωντανό από τότε που ιδρύθηκαν οι ΗΠΑ ως και το 2008. Σ’ αυτά τα λίγα 200 χρόνια οι ΗΠΑ κατάφεραν να γίνουν η υπερδύναμη που ξέρουμε. Για την ακρίβεια κατάφεραν να γίνουν η αυτοκρατορία που ξέρουμε πριν από 50 χρόνια, στα περίπου 150 χρόνια ζωής των ΗΠΑ και καταφέρνουν να διατηρούν την πρώτη θέση ήδη 50 χρόνια. Αυτό οφείλεται στο πολίτευμα και μόνον. Και άλλες χώρες είχαν την έκταση τον πληθυσμό ή τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των ΗΠΑ αλλά δεν κατάφεραν να γίνουν αυτοκρατορία. Το πολίτευμα έκανε τη διαφορά. Το πολίτευμα επιτρέπει να υπάρχει και το αμερικανικό όνειρο.
Ο γιός του μετανάστη μπορεί να γίνει ακόμα και πρόεδρος των ΗΠΑ. Όσο λειτουργεί τροφοδοτεί με ελπίδα όλους τους πολίτες. Το ίδιο θα είχε συμβεί και αν ο Μάϊκ Δουκάκης είχε καταφέρει να νικήσει τον Τζώρτζ Μπούς πατέρα. Δεν τα κατάφερε τότε, αλλά τα κατάφερε τώρα ο Ομπάμα, ο οποίος επιπλέον είναι και μαύρος και η γιαγιά του ζεί
Ακόμα στην Αφρική. Άρα όλοι οι μαύροι έχουν ελπίδα και οι πορτορικάνοι και οι ισπανόφωνοι και φυσικά οι ελληνόφωνοι που δεν είναι και έγχρωμοι.
Το πολίτευμα που ενσωματώνει τους μετανάστες και τους διαφορετικούς και δεν τους απομονώνει, είναι αυτό που κάνει τη διαφορά. Το αντίθετο κάνουμε εδώ στην Ελλάδα και γι αυτό δεν μπορούμε να πάμε μπροστά εδώ και 190 χρόνια που έχουμε ιδρύσει αυτό το μικρό κρατίδιο. Αν και υπερέχουμε οικονομικά όλα αυτά τα χρόνια, σε όλη τη βαλκανική, αν και έχουμε ως μητρική μας γλώσσα την ελληνική, δεν έχουμε διαβάσει τον Πολύβιο τον Μεγαλοπολίτη, ο οποίος ήδη μας είχε ανοίξει τα μάτια για την αξία του πολιτεύματος στη διαμόρφωση ισχυρών κρατών. Ούτε αποκτήσαμε πολιτικούς που να έχουν χωνέψει αυτά που έγραφε πριν από 1800 χρόνια ο Πολύβιος, αναλύοντας το πολίτευμα της Ρώμης η οποία επίσης είχε γίνει υπερδύναμη μέσα σε 150 χρόνια, από μια άσημη πόλη της Ιταλικής χερσονήσου.
Αυτό είναι ένα μήνυμα που πρέπει να πάρουμε από τις αμερικανικές εκλογές, να το εφαρμόσουμε και στο σπίτι μας εδώ στη μικρή Ελλάδα κι αντί να στραβομουτσουνιάζουμε για τους μετανάστες να κοιτάξουμε να τους αξιοποιήσουμε ως κεφάλαιο που είναι. Το ίδιο φυσικά πρέπει να κάνει σε μεγαλύτερη κλίμακα και η ΕΕ αν θέλει κάποτε να γίνει ισχυρή ομοσπονδία των ευρωπαϊκών λαών, και να πάψει να είναι υποχείριο. Έχει όλες τις άλλες προϋποθέσεις. Πολίτευμα και καμιά 50αριά χρόνια χρειάζεται για να αποτελέσει το αντίβαρο στη μονοκρατορία των ΗΠΑ, στην ισχύ της Κίνας και των άλλων μεγάλων δυνάμεων που διαμορφώνονται…στον πλανήτη.
Έκανα τις σκέψεις αυτές γιατί είδα τον καραμανλή και τον παπανδρέου να συνομιλούν με τον Μπαρόζο για το μέλλον της ΕΕ
Όσο νάναι η ελπίδα είναι μεγάλο πράγμα για τον άνθρωπο. Η απογοήτευσή μας μάλλον θα προέλθει από την ελπίδα μας ότι οι Αμερικανοί μπορεί να επιστρέψουν στα του οίκου τους και να αφήσουν ήσυχη την ανθρωπότητα. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει. Η αμερικανική οικονομία στηρίζεται ακριβώς στο άρμεγμα όλου του πλανήτη υπέρ των αμερικανικών συμφερόντων. Αυτό όμως είναι το αρνητικό για τον υπόλοιπο πλανήτη. Υπάρχουν και θετικά.
Για παράδειγμα είναι θετικό αμερικανικό μάθημα το λεγόμενο αμερικανικό όνειρο το οποίο παραμένει ζωντανό από τότε που ιδρύθηκαν οι ΗΠΑ ως και το 2008. Σ’ αυτά τα λίγα 200 χρόνια οι ΗΠΑ κατάφεραν να γίνουν η υπερδύναμη που ξέρουμε. Για την ακρίβεια κατάφεραν να γίνουν η αυτοκρατορία που ξέρουμε πριν από 50 χρόνια, στα περίπου 150 χρόνια ζωής των ΗΠΑ και καταφέρνουν να διατηρούν την πρώτη θέση ήδη 50 χρόνια. Αυτό οφείλεται στο πολίτευμα και μόνον. Και άλλες χώρες είχαν την έκταση τον πληθυσμό ή τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των ΗΠΑ αλλά δεν κατάφεραν να γίνουν αυτοκρατορία. Το πολίτευμα έκανε τη διαφορά. Το πολίτευμα επιτρέπει να υπάρχει και το αμερικανικό όνειρο.
Ο γιός του μετανάστη μπορεί να γίνει ακόμα και πρόεδρος των ΗΠΑ. Όσο λειτουργεί τροφοδοτεί με ελπίδα όλους τους πολίτες. Το ίδιο θα είχε συμβεί και αν ο Μάϊκ Δουκάκης είχε καταφέρει να νικήσει τον Τζώρτζ Μπούς πατέρα. Δεν τα κατάφερε τότε, αλλά τα κατάφερε τώρα ο Ομπάμα, ο οποίος επιπλέον είναι και μαύρος και η γιαγιά του ζεί
Ακόμα στην Αφρική. Άρα όλοι οι μαύροι έχουν ελπίδα και οι πορτορικάνοι και οι ισπανόφωνοι και φυσικά οι ελληνόφωνοι που δεν είναι και έγχρωμοι.
Το πολίτευμα που ενσωματώνει τους μετανάστες και τους διαφορετικούς και δεν τους απομονώνει, είναι αυτό που κάνει τη διαφορά. Το αντίθετο κάνουμε εδώ στην Ελλάδα και γι αυτό δεν μπορούμε να πάμε μπροστά εδώ και 190 χρόνια που έχουμε ιδρύσει αυτό το μικρό κρατίδιο. Αν και υπερέχουμε οικονομικά όλα αυτά τα χρόνια, σε όλη τη βαλκανική, αν και έχουμε ως μητρική μας γλώσσα την ελληνική, δεν έχουμε διαβάσει τον Πολύβιο τον Μεγαλοπολίτη, ο οποίος ήδη μας είχε ανοίξει τα μάτια για την αξία του πολιτεύματος στη διαμόρφωση ισχυρών κρατών. Ούτε αποκτήσαμε πολιτικούς που να έχουν χωνέψει αυτά που έγραφε πριν από 1800 χρόνια ο Πολύβιος, αναλύοντας το πολίτευμα της Ρώμης η οποία επίσης είχε γίνει υπερδύναμη μέσα σε 150 χρόνια, από μια άσημη πόλη της Ιταλικής χερσονήσου.
Αυτό είναι ένα μήνυμα που πρέπει να πάρουμε από τις αμερικανικές εκλογές, να το εφαρμόσουμε και στο σπίτι μας εδώ στη μικρή Ελλάδα κι αντί να στραβομουτσουνιάζουμε για τους μετανάστες να κοιτάξουμε να τους αξιοποιήσουμε ως κεφάλαιο που είναι. Το ίδιο φυσικά πρέπει να κάνει σε μεγαλύτερη κλίμακα και η ΕΕ αν θέλει κάποτε να γίνει ισχυρή ομοσπονδία των ευρωπαϊκών λαών, και να πάψει να είναι υποχείριο. Έχει όλες τις άλλες προϋποθέσεις. Πολίτευμα και καμιά 50αριά χρόνια χρειάζεται για να αποτελέσει το αντίβαρο στη μονοκρατορία των ΗΠΑ, στην ισχύ της Κίνας και των άλλων μεγάλων δυνάμεων που διαμορφώνονται…στον πλανήτη.
Έκανα τις σκέψεις αυτές γιατί είδα τον καραμανλή και τον παπανδρέου να συνομιλούν με τον Μπαρόζο για το μέλλον της ΕΕ
2 σχόλια:
Σίγουρα μια τεράστια αλλαγή για τους Αμερικάνους.Και μας δείχνει ότι τελικά η Αμερική παραμένει η χώρα των ευκαιριών.
Δημιουργήσαμε μόνοι μας ελπίδες,ίσως στηριζόμενοι και στις θέσεις που είχε ο Ομπάμα τόσα χρόνια για την ονομασία των Σκοπίων,ας πούμε,επειδή έχει μια καλή άποψη για την Ελλάδα και γιατί έχει Έλληνες συμβούλους.Όλα αυτά,καθώς και η τάση για αλλαγή που έλεγε από μόνος του ότι θέλει να φέρει δημιούργησαν σε όλο τον κόσμο και σε εμάς κάποιες ελπίδες.Νομίζω όμως ότι σήμερα αυτοί που μίλησαν στο σατθμό σας ήταν σαφέστατοι και είπαν πωε έχει η πραγματικότητα.Η Αμερική έχει μι απλάγια τακτική εξωτερικής κυρίως πολιτικής,σύμφωνα πάντα με τα συμφέροντα της.Ίσως θα έχει πλέον μια διαφορετική προσέγγιση για να πετύχει αυτά που θέλει,αλλά θα τα πετύχει.Θα δούμε αν θα τον καταπιεί και αυτόν το ''κατεστημένο''.
Όοσν αφορά το θέμ ατων μεταναστών,πιστεύω ότι στην Ελλα΄δα τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα.Κι αυτό γιατί γίνεται ανεξέλεγκτη εισαγωγή μεταναστών,χωρίς πρίγραμμα και χωρίς να ξέρουμε πόσοι και ποιοι είναι.Κια αυτό όχι μόνο το 91 που άνοιξαν έτσι τα σύνορα και είμασταν ξέφαργκο αμπέλι,αλλά ακόαμ και σήμερα.Σε αυτά προστίθενται και το παρελθόν που έχουμε με τους γείτονες μας,αλλά και τις σχέσεις πυ έχουμε σήμερα.Είναι κάπως περίπλοκα τα πράγματα.Πάντα κατά τη γνώμη μου...
Η περίπλοκος περιπλοκή των περιπλεγμένων
Δημοσίευση σχολίου