Με το ζόρι θα φάνε τα λεφτά μας;

(πρόκειται για καρτούν... δηλαδή είναι εικονική πραγματικότητα.Από αύριο, οι πραγματικές)

Μου αρέσει που υποτίθεται ότι η κυβέρνηση, έστω και χωρίς θετικό κίνητρο αλλά μόνο από το φόβο των γκάλλοπ που θα βγούν κι αυτό το μήνα, ασχολείται ή δέχεται εισηγήσεις να ασχοληθεί με τους φτωχούς ανθρώπους αλλά και με εκείνους που βιώνουν την οικονομική ανασφάλεια, το φόβο δηλαδή ότι με το παραμικρό θα καταλήξουν φτωχοί.

Αυτή η λεγόμενη από τους γκαλοπατζήδες μεσαία τάξη, όχι από τους κοινωνιολόγους, από τους γκαλλοπατζήδες, είναιυποτίθεται αυτοί που έχουν μεγάλες προσδοκίες οι οποίες διαψεύδονται. Πρόκειται για ανέκδοτο. Η κυβέρνηση είναι εγκλωβισμένη σε μια οικονομική πολιτική, την οποία έχει υποστηρίξει ο πρωθυπουργός και η οποία υποτίθεται ότι έπρεπε ήδη να είχε αρχίσει να φέρνει καρπούς. Αντί για καρπούς διαπιστώνουν όλοι την αποτυχία της. Αποτυχία οικονομική αφού δεν έφερε ανάπτυξη, αλλά τη φρενάρισε, δεν έφερε επενδύσεις αλλά τις μείωσε και έφερε μόνον κέρδη μεγαλύτερα στους ήδη κερδίζοντες. Μεγάλωσε δηλαδή τις ανισότητες. Από αυτή την άποψη ήταν πετυχημένη αφού αυτή είναι μια κυβέρνηση των μεγάλων επιχειρήσεων και κυρίως των τραπεζών. Κάνει ότι της λένε και ότι την πείθουν ότι θα είναι προς το συμφέρον της.

Τώρα που οι σφυγμομετρήσεις δείχνουν ότι έφτασε ο κόμπος στο χτένι, φαίνεται καθαρά η μοναδική της επιτυχία. Έφερε κέρδη με το τσουβάλι σε πολύ λίγους και φτώχεια και διάψευση προσδοκιών στους πολλούς. Άρα πρέπει να αλλάξει λένε οι γκαλλοπατζήδες. Δηλαδή ο κυνισμός σε όλο του το μεγαλείο. Ύψιστη αρχή είναι όχι να ασκήσουμε μια πολιτική που πιστεύουμε ότι είναι προς το συμφέρον της χώρας και των πολιτών, αλλά μια πολιτική που θα μας κρατά στην εξουσία. Πρόκειται φυσικά να αποτύχουν.

Και να γιατί. Υποτίθεται ότι δεν έχουμε λεφτά για κοινωνική πολιτική, για την παιδεία και για την υγεία. Αλλά ως δια μαγείας βρίσκονται 28 δισεκατομμύρια ευρώ, για να σώσουμε τις τράπεζες οι οποίες υποτίθεται ότι κινδυνεύουν. Μά τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ είναι αρκετά για να διαπλασιαστούν οι δαπάνες και στην παιδεία και στην υγεία και στις κοινωνικές παροχές και στις δημόσιες επενδύσεις. Με όλα αυτά τα χρήματα να πέφτουν στην πραγματική οικονομία, είναι φανερό ότι θα είχαμε τόσωση της ανάπτυξης και της κατανάλωσης εγχώριων προϊόντων άρα και αύξηση του ΑΕΠ. Όχι όμως, προορίζονται να πάνε στις τράπεζες λέει, οι οποίες επιμένουν ότι δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα.

Μα ποιος τις έπιασε με το ζόρι να δεχτούν βοήθεια; Να σας πώ ποιος. Τα λαμόγια που μιλάνε με το οικονομικό επιτελείο και είδαν την ευκαιρία να αυξήσουν τα ατομικά τους ωφελήματα, την ευκαιρία να γίνουν πλούσιοι βάζοντας στο χέρι το πακέτο. Είναι ίσως αλήθεια για τις περισσότερες τράπεζες ότι δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα, αν υπάρχει καλή ψυχολογία και δεν ψάχνεται ο κάθε καταθέτης να μετακινήσει τις καταθέσεις του στην τράπεζα που θεωρεί πιο αξιόπιστη. Οι λιγότερο αξιόπιστες με τραπεζικά κριτήρια τράπεζες λοιπόν εξασφάλισαν ότι δεν θα αποκαλυφθεί ποιος έχει πρόβλημα. Γι αυτό και απαγόρευσαν τη συγκριτική διαφήμιση της Εμπορικής τράπεζας που έλεγε ποια έχει την καλύτερη πιστοληπτική ικανότητα. Μά αυτό είναι ένα στοιχείο που πρέπει να είναι διαθέσιμο στους πελάτες. Αντί να βγάζει και ανακοινώσεις η τράπεζα της Ελλάδος για τους δείκτες υγείας της κάθε ελληνικής τράπεζας, απαγόρευσε και τη συγκριτική διαφήμιση της Εμπορικής, η οποία διαφήμιζε τη δική της πιστοληπτική ικανότητα.

Να πείς για τον εαυτό σου ότι θέλεις, ακόμα και παραπλανητικά της είπαν, αλλά να μην αναφέρεις τις άλλες τράπεζες. Και σ’ αυτό το μικρό θέμα λοιπόν, φάνηκε ότι η κυβέρνηση κάνει ότι της λένε οι ιδιωτικές τράπεζες και οι λεγόμενες κρατικές, δεν είναι κρατικές αλλά ο λαγός των ιδιωτικών. Στους μάνατζερ που έχουν διορίσει δεν τους είπαν είστε κρατικοί αξιωματούχοι και προορισμός σας είναι η εξυπηρέτηση των Ελλήνων και της χώρας, αλλά τους είπαν ότι εργοδότης σας είναι ο μέτοχος και ακριβώς όπως στις ιδιωτικές τράπεζες προορισμός σας η μεγιστοποίηση του κέρδους του μετόχου. Αδιαφορούμε για το συμφέρον των πελατών μας και η κοινωνική μας ευαισθησία περιορίζεται σε διαφημίσεις που θα ισχυρίζονται ότι την έχουμε και τη δείχνουμε με χορηγίες σε πολιτιστικές εκδηλώσεις τις οποίες οργανώνουν πάλι οι δικές μας φιλανθρωπικές ή πολιτιστικές οργανώσεις. Αλλάζουμε απλώς χέρια στα λεφτά μας…

Λίγο η κριτική η δική μας από μερικά έστω και λίγα έστω και μικρά μέσα ενημέρωσης, τα οποία όμως επηρέασαν την αντιπολίτευση και κυρίως την αξιωματική αντιπολίτευση, λίγο οι αντιδράσεις αυτής της αντιπολίτευσης και λίγο ο φόβος των γκάλλοπ, έπεισαν τον υπουργό οικονομίας να κάνει τον ανεξάρτητο και να μην υπογράφει απλώς ότι του στέλνει έτοιμο η Ένωση Ελληνικών τραπεζών. Είναι και κάποιος Βγενόπουλος ο οποίος θεώρησε ότι θίγεται γιατί νοθεύεται ο ανταγωνισμός και τους ψιλοέκραξε με σκοπό να μην ισχυριποιηθούν οι ανταγωνιστές του οι οποίοι δεν τον θεωρούν τραπεζίτη αλλά επενδυτικό κεφάλαιο.

Έτσι θυμήθηκε να περιλάβει και τη διάταξη για τα ανεξέλεγκτα μπόνους των στελεχών που είχε ξεχάσει να περιλάβει στο νομοσχέδιο που κατέθεσε στη Βουλή. Έστω κι αν βρουν τρόπο εκείνοι να τα πάρουν από την πίσω πόρτα. Θυμήθηκε επίσης να περιλάβει κάποιες από τις διατάξεις που είχε προκρίνει η ΕΕ (το άντρο δηλαδή του σοβαρού καπιταλισμού… αλλά πάντως σοβαρού και όχι απλών υπαλλήλων των μεγάλων τραπεζών) ότι δηλαδή θα πρέπει να έχουν έντιμους όρους και να κατευθύνουν τα δάνειά τους σε μικρές επιχειρήσεις και σε νοικοκυριά που τα χρειάζονται και μπορούν πάντως να τα επιστρέψουν αν δεν τους κλέβουν. Αλλά επίσης ότι δεν μπορούν να μοιράζουν το 100% των κερδών τους στους μετόχους, αλλά μόνον το 35%. Τα υπόλοιπα πρέπει να επενδύονται στη δουλειά τους κάνοντας τις επιχειρήσεις ισχυρότερες και όχι τους μετόχους πλουσιότερους.

Εκεί λοιπόν αντέδρασαν οι τραπεζίτες που έχουν συνηθίσει να είμαστε μια μπανανία και οι κυβερνήσεις υπάλληλοι των τραπεζών. Όχι να μην μας κόψετε τους μισθούς του ενός εκατομμυρίου εςυρώ το χρόνο, όχι να επιστρέφουμε σχεδόν κάθε χρόνο ή έστω κάθε τρία χρόνια στους μετόχους μας όσα επένδυσαν, αλλιώς οι τιμές των μετοχών μας θα μειωθούν κι ας μην έχουν αλλάξει τα οικονομικά δεδομένα των επιχειρήσεων, όχι να μην μας κάνετε έλεγχο που δίνουμε και με τι επιτόκια τα δάνεια, γιατί έτσι παύουμε να είμαστε εμείς αφεντικά και γινόμαστε υπάλληλοι του κράτους.

Μα δεν σας υποχρέωσε κανείς να πάρετε βοήθεια από το κράτος, δηλαδή από τους σκληρά δοκιμαζόμενους φορολογούμενους, έπρεπε να τους απαντήσει η κυβέρνηση. Και ταυτόχρονα να δώσει 5 δισεκατομμύρια ευρώ στην Εθνική τράπεζα ώστε να ξαναγίνει μεγαλομέτοχος και να επιβάλει τους ίδιους όρους μέσω του ανταγωνισμού…