Δυσκολεύομαι να αντιληφθώ πως μπορεί ένας πολιτικός ο οποίος προφανώς έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του όπως ο υπουργός Δικαιοσύνης, αλλά και δεκάδες άλλοι πολιτικοί ή και ένα μεγάλο κόμμα όπως η ΝΔ ή και ένας πρωθυπουργός όπως ο Κ. Καραμανλής, καταδέχονται να γίνονται ρεζίλι με αστήρικτες ερμηνείες, μόνο και μόνο για να εμποδίσουν τους δικαστές να κάνουν τίμια τη δουλειά τους ή για να εμποδίσουν τη Βουλή, τον κορυφαίο θεσμό της Δημοκρατίας να λάβει γνώση καταγγελιών για λαδώματα πολιτικών εν ενεργεία ή να παραβιάζουν για ψύλλου πήδημα το Σύνταγμα.
Το Σύνταγμα επιτάσσει να διαβιβάζουν οι δικαστές «αμελλητί» τις δικογραφίες στη Βουλή αν αναφερθεί το όνομα πολιτικού. Δηλαδή δημιουργεί ένα καθεστώς ετεροδικίας για τους πολιτικούς με σκοπό να τους προστατεύσει από τις διώξεις για πολιτικούς λόγους. Όχι για ποινικούς λόγους. Όλα τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού και προφάσεις εν αμαρτίαις…
Ο Αρ. Παυλίδης δεν υφίσταται καμιά πολιτική δίωξη για τις ιδέες του και για την πολιτική του δράση. Για κακουργήματα περί τη διαχείριση του δημοσίου χρήματος κατηγορείται και κατά πάσα πιθανότητα το κόμμα του και ο πρωθυπουργός θεωρούν ότι είναι αθώος. Δεν περιμένουν από τη Δικαιοσύνη να τον αθωώσει γιατί δεν επιτρέπουν στη Δικαιοσύνη να ερευνήσει και να τον παραπέμψει σε δίκη. Τον αθωώνουν προκαταβολικά. Όχι μόνο δεν φιλοτιμήθηκε ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης Σωτήρης Χατζηγάκης να στείλει όπως οφείλει τη δικογραφία στη Βουλή χωρίς να την ανοίξει, αλλά δικαιολογεί και τον προηγούμενο υπουργό αλλά και τους υφισταμένους του οι οποίοι διαβάζουν τη δικογραφία και εκδίδουν και αθωωτικές αποφάσεις όπως δεν έχουν κανένα δικαίωμα.
Αν όμως οι νόμοι και το Σύνταγμα εφαρμόζονται μόνον από τους παρίες της κοινωνίας τότε δεν έχουμε δημοκρατία έστω και προβληματική. Αν ο καθένας μπορεί να ερμηνεύει όπως θέλει νόμους και Σύνταγμα, τότε μπορεί κάποιος να αποφασίσει ότι δεν θα έχουμε εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια, αλλά κάθε 4 χρόνια και έναν μήνα. Αυτό δεν είναι δημοκρατία όμως. Και όπως δεν έχει δικαίωμα κανείς να προσθέσει έστω και έναν μήνα στο χρόνο της διεξαγωγής εκλογών έτσι δεν μπορεί να ερμηνεύει κατά την κρίση του το Σύνταγμα και τους νόμους. Αν θέλει να τροποποιήσει το Σύνταγμα δεν αρκεί η γνώμη του και οι υπερφίαλες δηλώσεις του αλλά πρέπει να αποφασίσουν δύο διαδοχικά κοινοβούλια με διαδικασίες που προβλέπει το Σύνταγμα.
Γιατί λέω ότι έχει μεγάλη ιδέα ο κ. Χατζηγάκης για τον εαυτό του και κάνει υπερφίαλες δηλώσεις. Διότι ισχυρίστηκε ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι κάνουν και σκληρές δηλώσεις εναντίον του, είναι λέει μικρομεσαία στελέχη, ενώ προφανώς ο ίδιος θεωρεί ότι είναι μεγαλοστέλεχος, επιδίδονται σε ανθρωποφαγία εναντίον πολιτικών συναδέλφων τους και θέλουν να κερδίσουν λίγα δευτερόλεπτα δημοσιότητος. Μπορεί πράγματι να είναι νεώτεροί του και ίσως ο κ. Χατζηγάκης τον οποίο νόμιζα για σοβαρό πολιτικό να θεωρεί ότι έχει πολιτικό προβάδισμα απέναντί τους λόγω ηλικίας. Αλλά πρέπει να σκεφτεί ότι αν και νέοι δεν είναι τυχαίοι που βρέθηκαν στη Βουλή κατά λάθος. Πολλές φορές βέβαια κάνει και λάθη ο λαός και στέλνει ακατάλληλους στη Βουλή, ιστορικά, αλλά το τεκμήριο της εκλογής είναι αμάχητο και δεν μπορεί να έχει κάνει λάθος για όλους κάποιοι θα είναι και καλοί και πάντως δεν χρειάζονται την έγκριση του κ. Χατζηγάκη. Πολλοί εξ αυτών έχουν στην πλάτη τους πολλές δεκαετίας πολιτικών και συνδικαλιστικών αγώνων και κοινωνικής προσφοράς και μετά εξελέγησαν βουλευτές. Και πάντως δεν τους πέρασε ο κ. Χατζηγάκης από καμιά κρισάρα και τους βρήκε απαράδεκτους. Μπορεί να αντικρούσει τα νομικά και πολιτικά τους επιχειρήματα, αλλά με το να κάνει προσβλητικά προσωπικά σχόλια δεν ενισχύει τα δικά του επιχειρήματα.
Ο κάθε υπουργός κρίνεται από το πώς πολιτεύεται και όχι από τη γνώμη που έχει για τον εαυτό του. Είπε για παράδειγμα ο κ. Χατζηγάκης ότι όσο αυτός είναι υπουργός και ο Καραμανλής πρωθυπουργός οι νόμοι δεν κινδυνεύουν και η δημοκρατία μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Τα λέω με δικά μου λόγια. Κατ’ αρχήν το γλείψιμο στον προϊστάμενο από τον οποίο κρέμεται η τύχη σου δεν είναι αρετή. Είναι κουσούρι απαράδεκτο για πολιτικούς μεγάλου βεληνεκούς, ακόμα και για όσους δεν είναι. Απλώς νομίζουν ότι είναι. Δεύτερον από τις πράξεις κρίνεσαι. Και επί των ημερών σου κ. Χατζηγάκη υπάρχει δικογραφία για τον κ. Παυλίδη την οποία ο αρμόδιος εισαγγελέας Ρόδου που έκανε την εξέταση μαρτύρων έστειλε στη Βουλή, αλλά κόλλησε στο δρόμο.
Επί των ημερών σου και όχι επί των ημερών του προκατόχου σου, ο εφοπλιστής Φώτης Μανούσης, ομολογεί στον εισαγγελέα Ισίδωρο Ντογιάκο ότι λάδωσε τον πρώην υπουργό Αιγαίου Αρ. Παυλίδη και το δεξί του χέρι για να έχει «προστασία» και επί δέκα μήνες η δικογραφία δεν έχει φτάσει στη Βουλή. ΄’Ολη η Ελλάδα έχει βουίξει και όλος ο νομικός κόσμος τρίβει τα μάτια του από έκπληξη και αυτή είναι μια πράξη για την οποία κρίνεσαι από τους πολίτες από τους δημοσιογράφους από τους νομικούς και από τους πολιτικούς. Δεν κρίνεσαι με βάση την ιδέα που έχεις εσύ προσωπικά για τον εαυτό σου.
Και μου κάνει εντύπωση που και πολιτικοί όπως ο Μεϊμαράκης ο Βουλγαράκης και άλλοι οι οποίοι θέλουν να έχουν και μέλλον, δηλώνουν δημοσίως ότι ο μεν κ. Παυλίδης δεν έκανε τίποτα και αν έκανε η Δικαιοσύνη θα το βρεί. Μα η Δικαιοσύνη ήδη το βρήκε και το έστειλε στη Βουλή ή έπρεπε να το έχει ήδη στείλει. Είναι δυνατόν για λόγους στενού κομματικού συμφέροντος να δηλώνετε ότι δεν βλέπετε την πραγματικότητα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου