Η ακρίβεια μας θόλωσε το νου...

Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχει και το ΠΑΣΟΚ και καταφέρνουμε να ξεχνάμε τον πόνο μας με την ακρίβεια, αλλιώς υπήρχε κίνδυνος να προκύψει καμιά σοβαρή οργάνωση και αντίδραση των καταναλωτών η οποία θα μπορούσε να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Σκεφθείτε για παράδειγμα ότι το ρεύμα Βενιζέλου, ήθελε και πράγματι μπορούσε να οργανώσεις πυρήνες και οργανώσεις σε όλη την Ελλάδα για να μπορέσει να υπάρξει και στο μέλλον και να μην πάει χαμένη μια τέτοια κινητοποίηση σαν αυτή που είχε δημιουργηθεί λόγω της διαδικασίας διαδοχής.

Μια τέτοια οργάνωση από μόνη της θα αποκτούσε πολιτικά χαρακτηριστικά, αναγκαστικά για να μπορέσει να μακροημερεύσει. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τους εμπόδισε, χωρίς όμως να μπορέσει να φτιάξει μια πανελλαδική οργάνωση επίσημη που θα μπορούσε να απορροφήσει και αυτούς που δεν είχαν ψηφίσει τον Παπανδρέου. Επειδή όμως φοβάται η ηγεσία τη βάση, φροντίζει να εμποδίσει ακόμα και την αυτοοργάνωσή της.

Γιατί οι πολιτικές οργανώσεις είναι σε θέση να προσανατολίζονται σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις οι οποίες και τις θρέφουν. Έτσι ζουν, έτσι αναπνέουν και έτσι επεκτείνονται οργανώνονται και πετυχαίνουν τους στόχους τους. Στη σημερινή συγκυρία η ακρίβεια προσφέρει το πεδίο μεγάλων πρωτοβουλιών και κινητοποιήσεων πρωτότυπων. Το ότι δεν γίνεται τίποτα αν και υπάρχει ανάγκη, είναι η αιτία για να διαπιστώνουμε αυτό που λέγαμε πολιτικό στασιμοπληθωρισμό. Υπάρχει οξύτατη ανάγκη, αλλά ακόμα μεγαλύτερη ανικανότητα του υποκειμένου να αντιδράσει. Το αποτέλεσμα είναι η σήψη και η αδράνεια. Οι κερδοσκόποι κάνουν λίγη υπομονή να βγάλουν υπερκέρδη άλλο ένα εξάμηνο και μετά άλλο ένα, μέχρι να καταρρεύσει το σύστημα και το υποκείμενο βάζει τρικλοποδιές στον εαυτό του ώστε να μην μπορέσει να ανταποκριθεί στην επίκαιρη αποστολή του άρα να χαντακώσει και την ιστορική του αποστολή.

Κι αν δεν έχει ιστορική αποστολή δεν έχει και λόγο ύπαρξης…Εδώ και καιρό, φαίνεται από μακριά ότι ο καθένας από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, κι αυτοί που είναι με τον Παπανδρέου κι αυτοί δεν είναι, ακολουθούν προσωπικές πορείες και επιδιώξεις. Το ίδιο και ο Σημίτης. Είπαμε και χθες ότι ο Σημίτης έχει το μυαλό του στην ΕΕ και στις Βρυξέλλες γιατί έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει τίποτα και μάλιστα δημιουργικό και χρήσιμο. Έχει εξαντλήσει όλα τα περιθώρια. Φροντίζει λοιπόν να ευθυγραμμίζεται κάθε φορά με αυτούς που κάνουν κουμάντο στην ΕΕ για να έχει και πιθανότητες να είναι υποψήφιος πρόεδρος. Δεν είναι κακή επιδίωξη ούτε προσωπική μωροφιλοδοξία,

Είναι ένας πολιτικός στόχος τον οποίο υπηρέτησε ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και κατάφερε να κρατήσει ενωμένη την ΕΕ σε κρίσιμες στιγμές που οι Αμερικανοί θα ήθελαν να γίνει μπάχαλο. Και η μόνιμη παρουσία των επτά χωρών της πρώην ανατολικής Ευρώπης κάνει επιτακτική την ανάγκη γι αυτούς που επιδιώκουν την πολιτική ενοποίηση να υπάρχει ένας τέτοιος άνθρωπος στο τιμόνι της ΕΕ που να μπορεί και να μανουβράρει και να σκληρύνει και να μαλακώσει ελεγχόμενα ώστε να υπηρετήσει τον στρατηγικό στόχο της ενοποίησης.

Αλλά αυτά τα επιδιώκει ο Σημίτης από μόνος του και όσο το ΠΑΣΟΚ δείχνει να ακολουθεί άλλο δρόμο, τόσο αυτός σκληραίνει τη θέση του και ζητάει και τα ρέστα. Όσο νοιώθει απομονωμένος, τόσο θέλει περισσότερα παρακάλια για να δείξει ενδιαφέρον, αλλά κανένας δεν είναι διατεθειμένος να τον παρακαλέσει. Να μη σας πω ότι και ο Παπανδρέου το κάνει επίτηδες και τσιγκλάει τον Καραμανλή να φτιάξει εξεταστική επιτροπή για την υπόθεση Ζήμενς μήπως και υπάρχει κάποιος που θα φοβηθεί περισσότερο από αυτόν. Το βλέπει ο Σημίτης, φυσικά και χωρίς να φοβάται, εκνευρίζεται γιατί καταλαβαίνει ότι ο Παπανδρέου το κάνει επίτηδες για να ρίξει λάσπη στη δική του διακυβέρνηση αντί να την υπερασπιστεί.

Οι πολιτικές τοποθετήσεις πάντως του Σημίτη – και υποθέτω ότι στις 4 Ιουλίου που θα κάνει το ετήσιο συνέδριο των εκσυγχρονιστών στην Ηλεία, θα το κάνει πιο εμφανές – αυτές που έχουν να κάνουν με την ΕΕ έγιναν ακριβώς για να ευθυγραμμιστεί και αν μπορεί να ρυμουλκήσει και την Ελλάδα δηλαδή τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου στις νέες θέσεις του διευθυντηρίου Σαρκοζί-Μέρκελ. Το 2003 έκανε ακριβώς το ίδιο με τους Σιράκ και Σρέντερ και το έκανε με πολύ ικανοποιητικό τρόπο. Κι αυτό ξαναλέω για να μην τον αδικήσω το κάνει επειδή πολιτικά είναι ευρωπαϊστής, υποστηρίζει την ευρωπαϊκή ενοποίηση και όχι για να κερδίσει πρόσκαιρα οφέλη και μάλιστα προσωπικά.

Απλώς ξέρει ότι πρέπει σοβαρά να υποστηρίξει μια ευρωπαϊκή πολιτική και όχι να είναι αιθεροβάμων που σαν τον Παπανδρέου ή σαν τον Βενιζέλο δουλεύει για την επόμενη δεκαετία. Δουλεύει για τώρα. Για σήμερα που έχουμε και το πρόσθετο πρόβλημα της Ιρλανδίας η οποία δεν μας επιτρέπει να θεωρήσουμε επικυρωμένη την ευρωσυνθήκη άρα και να πάμε σε εκλογή προέδρου της ΕΕ ώστε να αποκτήσει και πολιτική υπόσταση…Κατά τα άλλα, το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν είναι σε θέση να κάνει ευρωπαϊκή πολιτική όπως θα έπρεπε, αλλά δεν μπορεί να κάνει ούτε και εσωτερική πολιτική που είναι αλληλένδετη. Ούτε και οι υπόλοιποι που θέλουν να πάρουν τη θέση του Παπανδρέου και του Βενιζέλου είναι πιο μπροστά. Αναφέρομαι στον Σκανδαλίδη και στην Άννα Διαμαντοπούλου οι οποίοι επίσης δεν είναι σε θέση να προτείνουν και να υποστηρίξουν μια ίδια ή έστω και διαφορετική πολιτική στρατηγική για την Ευρώπη, για τον κόσμο, για την Ελλάδα και για την ακρίβεια.

Γι αυτό τους βλέπετε χαντακωμένους σε μια θολούρα, σε μια ομίχλη στην οποία βαδίζουν με τα χέρια τεντωμένα για να μην τρακάρουν. Πάνε στα τυφλά γιατί δεν έχουν ούτε καμπανάκι… δηλαδή ούτε καλές σχέσεις μεταξύ τους για να μην τρακάρουν μεταξύ τους αλλά να πετύχουν μια μίνιμουμ πολιτική συμφωνία η οποία θα τους επιτρέψει να ζήσουν άλλη μια τετραετία ως κόμμα του 40%. Έχουν βάλει πλώρη και μερικοί το επιδιώκουν να γίνει κόμμα του 20%…