Άσε ρε υποκριτή... τις παπάρες...

(Και πάλι Αστυπάλαια... ένα σοκάκι στο δρόμο για το κάστρο)

Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει αυτό το παραμύθι που λένε με κάθε σοβαρότητα πολιτικοί και από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ και από τον ΣΥΝ και από το ΚΚΕ, δηλαδή να σταματήσουν κάποιοι να ρίχνουν λάσπη στον ανεμιστήρα, γιατί πηγαίνει σε όλους και δεν αφήνει κανέναν καθαρό. Μα δεν είναι κανένας καθαρός.

Όποιος το λέει απλώς θέλει να περιοριστούν οι ευθύνες σε όσους μπορούν να αποδειχθούν ενώπιον δικαστηρίου. Μα εκεί περιοριζόμαστε σε όποιον έχει ποινικές ευθύνες ενώ το ζητούμενο είναι οι πολιτικές ευθύνες. Και φυσικά όταν μιλάμε για πολιτικούς, δεν σημαίνει ότι μιλάμε για λίγους οι οποίοι έβαλαν στην τσέπη τα λεφτά οι οποίοι πρέπει να πάνε φυλακή, αλλά για τους περισσότερους οι οποίοι ήξεραν ότι πήγαιναν τα λεφτά στο κόμμα και έκαναν στραβά μάτια και όχι μόνο έκαναν στραβά μάτια, αλλά έλεγαν ότι εγώ δεν θέλω καμία σχέση με λεφτά γιατί δεν θέλω να μπλέξω. Δηλαδή γνωρίζω από τι πηγές προέρχονται τα λεφτά, δεν έχω αντίρρηση να τα πάρουμε για να κάνουμε τη δουλειά μας, φυσικά και γνωρίζω ότι θα δώσουμε ανταλλάγματα γιατί κανένας δεν μας χαρίζει λεφτά, δεν με πειράζει κι αυτό, αλλά δεν θέλω εγώ προσωπικά να συλληφθώ με μαύρα χρήματα στο χέρι, γιατί εγώ κάνω καρριέρα και θα είναι κακό πράγμα για την καρριέρα μου να με πιάσουν με βρώμικα λεφτά στα χέρια.

Γι όλους αυτούς τους υποκριτές λοιπόν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες τις οποίες και πρέπει να αναλάβουν δεν εξαιρείται κανείς γιατί αν θεωρούσε κάποιος ότι δεν είναι κακό πράγμα να παίρνει λεφτά από αδελφό κόμμα, θα το έλεγε δημοσίως και ο πολίτης θα το εκτιμούσε. Αν κάποιος θεωρεί ότι δεν είναι κακό πράγμα να παίρνει το κόμμα του λεφτά από προμηθευτές δημόσιων επιχειρήσεων, ας το έλεγε δημόσια όταν το έκανε για να τον κρίνει ο πολίτης όταν μπορεί να τον κρίνει.

Και όποιος ασκεί εξουσία και νομίζει ότι δεν είναι κακό να βάζει στο χέρι χρήματα των φορολογούμενων και των ασφαλισμένων, ας βγεί να το πεί τώρα που ασκεί εξουσία για να τον κρίνει ο πολίτης τώρα που είναι στα πάνω του. Κυρίως αυτό αφορά υπουργούς που έχουν φροντίσει εδώ και χρόνια να φτιάξουν νομοθεσία που τους προστατεύει. Για όλους τους πρώην υπουργούς έχουν παραγραφεί όλα αυτά τα αδικήματα. Μά για όλους. Μόνον οι εν ενεργεία μπορούν να διωχθούν, αλλά γι αυτούς δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμα.

Το στίγμα όμως μένει και μετά από οποιαδήποτε παραγραφή, γιατί το στίγμα είναι ηθικό. Όποιος θέλει λοιπόν να πουλάει ηθική, ας βγεί και ας μιλήσει όπως πρέπει. Αλλιώς και εφόσον είναι κυνικός, ας το πεί κυνικά ότι έτσι γίνονται παιδιά οι δουλειές και μη σας παραμυθιάζουν μερικοί ότι και καλά δεν ήξεραν πως γίνονται αυτές οι δουλειές. Όλοι ξέρουν και γι αυτό παίρνουν τα μέτρα τους για να μην τους πιάσουν στα πράσα και έχουν ποινικές ευθύνες. Για τις πολιτικές ευθύνες δεν ανησυχούν γιατί υπολογίζουν στην κυνικότητα και τη δική τους και των πολιτικών τους αντιπάλων, και των πολιτών που τους ψηφίζουν. Και πραγματικά θα βρεθούν πολλοί που θα πούν… γειά σου ρε μάγκα. Καλά έκανες και τους τα μάσησες τότε που μπορούσες. Μήπως και οι άλλοι που δεν το παραδέχτηκαν, πάλι την ίδια δουλειά δεν κάνουν. Απλώς οι άλλοι είναι ακόμα στο μάσημα και επομένως δεν μπορούν να μιλήσουν. Όταν τρώνε δε μιλάνε και το πιάτο τους μιλάνε…

Η αλήθεια είναι ότι πάντοτε εδώ και αιώνες υπήρχε το πολιτικό χρήμα και επειδή το χρήμα επηρεάζει, υποχρεώνεται και ο πολιτικές αντίπαλος να χρησιμοποιήσει ανάλογα μέσα γιατί κι εκείνος επιθυμεί να επιβληθεί πολιτικά. Δείτε την πολιτική ζωή της Αμερικής. Όποιος υποψήφιος πρόεδρος συγκεντρώσει περισσότερα χρήματα, αυτός κερδίζει την εξουσία και τους αντιπάλους του. Όπως ακριβώς και τον πόλεμο κερδίζει όποιος έχει τα περισσότερα χρήματα.

Στο παρελθόν έχουν γίνει μεγάλες προσπάθειες, οι οποίες απέδωσαν όταν εφαρμόστηκαν. Αλλά αυτές οι προσπάθειες πρέπει να είναι συνεχείς γιατί ότι έγινε πέρυσι, δεν σημαίνει ότι θα γίνει και φέτος γιατί κάποιος πρέπει να το κάνει και φέτος και θέλει πολύ προσπάθεια. Αλλιώς επειδή πάντοτε υπάρχει ενδιαφέρον, συμφέρον και συναλλαγή, θα επαναληφθεί το παρελθόν. Για παράδειγμα ο Ανδρέας Παπανδρέου επειδή είχε πολύ ταλαιπωρηθεί από όλη αυτή την ιστορία που τα χρήματα είχαν τεράστια επιρροή σε σημείο να λυγίζουν ακόμα και την πολιτική θέληση, κάποια στιγμή θεσμοθέτησε τη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων από το κράτος ως ένα βήμα για να μην εξαρτώνται από τους ισχυρούς του χρήματος. Όταν είδε ότι δεν ήταν αρκετό, περιορίστηκε στο ότι τουλάχιστον δεν θα είναι εντελώς εξαρτημένα.

Αλλά και το κρατικό χρήμα του φορολογούμενου πολίτη, είδατε πως προσπαθούν να το φάνε κάποιοι για λογαριασμό τους, ακόμα κι αν είναι ψίχουλα. Πόσο μάλλον όταν είναι η κρατική επιχορήγηση μεγάλων κομμάτων που μπορούν να πάρουν και περισσότερα μαύρα χρήματα. Εδώ για τα δύο δισεκατομμύρια που επέστρεψε στο κράτος ο Δημήτρης Τσοβόλας όταν διέλυσε το κόμμα του, είδατε τι καυγάς γινόταν για τέσσερα χρόνια, να κρατήσουν κάποιοι άλλοι τη σφραγίδα για να διεκδικήσουν αυτά τα χρήματα και να τα καταναλώσουν για λογαριασμό τους. Μία συνεργάζονταν με το ΚΚΕ, μία έκλειναν το μάτι στη ΝΔ, μία με τον ΣΥΡΙΖΑ και στο μάτι δεν είχαν καμιά πολιτική πρόταση, αλλά αυτά τα δύο δισεκατομμύρια…

Φανταστείτε τι γίνεται για τα υπόλοιπα δισεκατομμύρια των μεγάλων κομμάτων και φυσικά για τα μαύρα δισεκατομμύρια που πληρώνουν ευχαρίστως οι επιχειρηματίες για να πάρουν πολύ περισσότερα. Ο κυνισμός λέει, ότι μερικά πράγματα λέγονται αλλά δεν γίνονται και μερικά πράγματα γίνονται αλλά δεν λέγονται. Όλοι ξέρουμε πως έχουν, αλλά κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε. Μά κύριέ μου όλοι ξέρουμε ότι ήσουν φαρμακοποιός και τα έβγαζες πέρα δύσκολα όπως όλοι μας. Τι έγινε ξαφνικά και τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια σου; Μέσα σε πέντε χρόνια; Και τίποτα να μην ξέρω, πάλι καταλαβαίνω. Και μόνο που σε βλέπω κύριέ μου να κάνεις προεκλογική εκστρατεία στη Β’ Αθηνών με τα γραφεία σου, με τα γεύματά σου, με τις αφίσσες σου και με τις εμφανίσεις σου, στα μέσα ενημέρωσης, καταλαβαίνω τι άλλο παίζεται.

Μόνο τα κομπιούτερ του Κυριάκου Μητσοτάκη έκαναν 137.000 ευρώ όταν το όριο δαπανών είναι 120.000. Δεν πρέπει να παραιτηθεί αυτομάτως από το βουλευτιλίκι; Μά ο Κυριάκος θα πληρώσει τη νύφη; Τόσοι και τόσοι πρώην υπουργοί που κάνουν το ίδιο γιατί δεν παραιτούνται από το βουλευτιλίκι; Μα τότε πρέπει να παραιτηθούν όλοι. Μα αυτό είναι ή πρέπει όλοι να παραιτηθοιύν ή πρέπει να μείνει και ο Κυριάκος ως ίσος μεταξύ ίσων. Αυτή είναι η αλήθεια. Όχι όμως να παριστάνει και τον τίμιο, ή ο πολίτης που τους ψηφίζει τους αμέτοχους. Ο πολίτης δεν ξέρει ποτέ τίποτα. Γιατί δεν τον πειράζει αν ο δικός του είναι μάγκας και κατάφερε να πλουτίσει. Μόνον ο Πλαστήρας κατάφερε να πεθάνει μόνος του σε ένα κρεβάτι. Κι αυτός επειδή επέμενε. Αλλιώς και για κείνον είχαν φροντίσει. Αλλά μετά από τεράστιες προσπάθειες, πέτυχε να πεθάνει φτωχός…