Τρίτη, Σεπτεμβρίου 25, 2007

Ιδού η Ρόδος!

Όπως καταλάβατε, έχει ανάψει το παρασκήνιο στο ΠΑΣΟΚ, οι δημόσιες συζητήσεις έγιναν πιο στρογγυλές, κι έτσι δεν βγάζουν αρκετές ειδήσεις. Είναι κι αυτό δείγμα της πραγματικότητας που λέει ότι οι πολιτικές διαφορές μεταξύ των επίδοξων προέδρων του ΠΑΣΟΚ, είτε δεν υπάρχουν είτε άνευ μεγάλης σημασίας. Πρέπει να περιμένουμε φαίνεται το Σαββατοκύριακο και τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, μήπως και ακουστεί κάποια άποψη. Η σημαντικότερη παρέμβαση χθες ήταν του Μιχάλη Χρυσοχοίδη, μέσα από το σταθμό μας, αλλά κι αυτή δεν ήταν αρκετή για να προκαλέσει συζητήσεις ή σχόλια των άλλων. Πέρα από την πρόθεση στα όργανα του ΠΑΣΟΚ να τεθούν σοβαρά πολιτικά ζητήματα και σε περίπτωση που δεν υπάρχει ταύτιση ή προσέγγιση απ[όψεων να φτάσει μέχρι και στην υποβολή άλλης υποψηφιότητας. Δεν είναι χωρίς υποστήριξη όλες αυτές οι προσπάθειες και αυτά τα στελέχη όπως ο Χρυσοχοίδης ή η Άννα Διαμαντοπούλου.

Τα περισσότερα των στελεχών, αναζητούν βέβαια απαντήσεις και θέσεις που θα θυμίζουν έστω τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ, με τον οποίο προκάλεσε σόκ το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου και στις αρχές του 1981-1985. Αλλά ήδη επί Ανδρέα Παπανδρέου αυτή η ταυτότητα χάθηκε και αντικαταστάθηκε από την εκσυγχρονιστική προσπάθεια του Κώστα Σημίτη η οποία απευθυνόταν περισσότερο στα μεσαία στρώματα.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένας επίδοξος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που να είναι σε θέση να ξαναδώσει στο ΠΑΣΟΚ αυτόν τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα και να ριζοσπαστικοποιήσει αυτό το κόμμα εξουσίας, που έχει ως κύριο κριτήριο συζήτησης και αξιολόγησης, τις πιθανότητες επιστροφής στην εξουσία πάσει θυσία. Σ’ αυτό το πάση θυσία νομίζω ότι κρίνεται το παιχνίδι. Ενώ δηλαδή όλοι καταλήγουν ότι η εκσυγχρονιστική προσπάθεια του Σημίτη ήταν απαραίτητη για τη χώρα αλλά και η αιτία που ξηλώθηκε πολιτικά το ΠΑΣΟΚ, κανείς δεν προτείνει πραγματικά στροφή προς τα αριστερά. Το προτείνουν μόνον με την έννοια ότι θέλει ένα λίφτινγκ το κοινωνικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ που με ένα επίδομα στους φτωχούς μπορεί να θεραπευτεί. Ως επικοινωνιακή πολιτική περισσότερο και όχι ως πολιτική στροφή που θα παρασύρει τους μικρομεσαίους σε ριζοσπαστικές πολιτικές λύσεις. Το αντίθετο. Να παρασύρει τους ριζοσπάστες σε πιο μικροαστικές θέσεις εκσυγχρονιστικής κατεύθυνσης.

Δείτε για παράδειγμα το ασφαλιστικό πρόβλημα. Δεν υπάρχουν λεφτά μόνον και μόνον γιατί οι κυβερνήσεις (κυρίως του ΠΑΣΟΚ) τα κατανάλωσαν για να βοηθήσουν οικονομικά και για να μειώσουν τις ανισότητες και για να αποκομίσουν πολιτικά-κομματικά οφέλη, σε ανθρώπους που πραγματικά τα είχαν ανάγκη. Αλλά δεν ήταν λεφτά της κυβέρνησης, αλλά δικά μας. Ανήκαν στον καθένα από εμάς. Δεν είχαν τέτοιο δικαίωμα, αλλά δεν υπήρχε και κανείς για να τους εμποδίσει.

Η λύση είναι ασφαλώς να πληρώσουν αυτοί που εισφοροδιαφεύγουν, ώστε να γεμίσουν πάλι τα ταμεία (ο ένας στους τρείς εργοδότες δεν πληρώνει) και μακροπρόθεσμα να ληθεί το δημογραφικό πρόβλημα ώστε να είναι περισσότεροι οι ασφαλισμένοι. Έτσι δεν θα χρειαστεί ούτε οι συντάξεις να μειωθούν και να φτάσουν στο έσχατο σκαλοπάτι της κατώτατης εθνικής σύνταξης, ούτε τα όρια συνταξιοδότησης να αυξηθούν. Επικουρικά θα ήταν ευχής έργο αν η κυβέρνηση σταματούσε να διορίζει συνταξιούχους σε θέσεις ευθύνης, και τους άφηνε ως κίνητρο μόνον τη δόξα.

Αντί γι αυτό η κυβέρνηση προτιμά ή να χαρίσει τεράστια ποσά στους εργοδότες μέσω της ενοποίησης των ταμείων και φορτώνοντας τα βάρη στο ΙΚΑ και σε λίγα υγιή ταμεία, ή ακόμα καλύτερα να απαλλάξει εντελώς τους εργοδότες από εισφορές και να πληρ΄λωνει μια εθνική κατώτατη σύνταξη από τον προϋπολογισμό.

Δεν άκουσα ποια είναι η αριστερή απάντηση που προτείνει το ΠΑΣΟΚ, ή ο επίδοξος διάδοχος, ή έστω κάποιο άλλο κόμμα της Αριστεράς. Δεν είναι τυχαίο. Ούτε υπάρχει έλλειμμα νοημοσύνης. Απλώς δεν επιθυμούν να ταράξουν τα νερά και τον ύπνο των εργοδοτών και των συνδικάτων…

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω στο ΠΑΣΟΚ αν είναι να διαλέξουν φόρμες μάλλον έναν ιμιτασιόν (έστω) Αλαβάνο χρειάζονται και όχι έναν Αντι- Καραμανλή

Γιωργος Σακελλιων είπε...

Αντώνη και πάλι γειά σου,
το μόνο που μπορώ να σου πω με ευκολία γα το ασφαλιστικό (αν και μάλλον δεν ζητάς τη δικη μου άποψη) είναι ότι, μέρι να πάρουμε εμείς σύνταξη το ασφαλιστικό θα έχει λυθεί δυο-τρεις φορές, θα έχουν υπάρξει πέντε-έξι επιτροπές σοφών και θα έχουν γίνει τούλάχιστον 2 χρόνια συνολικού χρόνου απεργίες για αυτό.
Όποιος θελήσει να το λύσει ή τουλάχιστον να το αντιμετωπίσει σοβαρά για αρκετό διάστημα, θα πρέπει πράγματι να σπάσει αυγά. Και σίγουρα να έχει εξασφαλίσει μια σοβαρή τριμερή συζητηση.
Πιστεύω ότι προβλήματα όπως το ασφαλιστικό θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν σε ένα υπερεθνικό επίπεδο, σε αυτό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε η σύγκλιση και η συνοχή να αποτελούν μια ακόμα παράμετρο της επιθυμητής λύσης. Χρειάζεται όμως ακόμα πολλά βήματα ολοκλήρωσης της Ευρωπαϊκής διαδικασίας για να το πετύχει κανεις.
Τώρα για το αν το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται έναν αντι-Καραμανλή ή έναν Αλαβάνο που λεέι ο ΚΑΠ ΚΟΥΜ, φοβάμαι ότι η όλη διαδικασία έχει οδηγήσει στο χαβαλέ.
Και θα μου πεις, τι κακό έχει ο χαβαλές στην πολιτική, ειδικά αν κάποιοι τον προκαλούν; Τίποτα.
Μόνο με τον χαβαλέ η κεντροαριστερά θα αργήσει να ξανακυβερνήσει στη χώρα. Και αυτό είναι κακό, γιατί οι λύσεις στα προβλήματα της χώρας και της κοινωνίας μας δεν έρχονται μόνο με τις ντουντούκες κι από το πεζοδρόμιο. Δυστυχώς, ούτε καν από το διαδίκτυο και τα blogs. Όλα αυτά συμβαλλουν. Αλλά χρειάζεται και αυτός που αποφασίζει να έχει τα μάτια και τα αυτιά του ανοικτά.

Ανώνυμος είπε...

μπορεί να είναι και χαβαλές φίλε γιώργο. Αλλά αν θέλεις να επικοινωνήσεις κάτι με ανθρώπους που ίσως ψηφίσουν αύριο για αρχηγό του ΠΑΣΟΚ πρέπει να τους το πεις λιγάκι εικονικά κι ανάλαφρα.
Το ΠΑΣΟΚ για να γίνει διαφορετικό από την Ν.Δ. που θα έχει κυβερνήσει όταν προκύψουν ξανά εκλογές το λιγότερο 5 χρόνια συνολικά πρέπει να είναι διαφορετικό και σε επίπεδο εικόνας.
Δεν χρειάζεται λοιπόν έναν καλό αστό πολιτικό "του σαλονιού" έτσω και λίγο φωνακλά, αλλά έναν ακτιβιστή, "ξεσηκωτή"

Γιωργος Σακελλιων είπε...

Και αφού τους ξεσηκώσουμε αγαπητέ ΚΑΠ ΚΟΥΜ, ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα; Ο "Αλαβάνος";
Δεν νομίζω ότι το ζητούμενο είναι να κάνουμε το ΠΑΣΟΚ Συνασπισμό. Ούτε το Συνασπισμό ΠΑΣΟΚ.
Το ζήτημα είναι να ξανακάνουμε το ΠΑΣΟΚ νικηφόρα επιλογή για τον πολίτη και για τον τόπο. Ένα ΠΑΣΟΚ με δυναμική Ανδρέα Παπανδρέου ή Κώστα Σημίτη στις απαιτήσεις του 2010. Και αυτό δεν είναι θέμα ιδεολογικής καθαρότητας. Είναι ζήτημα διαμόρφωσης στρατηγικής και συνολικής πρότασης που, αναγκαστικά για λόγους τελικής εκλογικής επιτυχίας, πρέπει να έχει "ευρύτερες" ιδεολογικές αναφορές.
PS. Αντώνη, ευχαριστούμε για τη φιλοξενία

Ανώνυμος είπε...

Γιατί όχι τι κακό έχει ένας ακτιβιστής για κυβερνήτης? Ο Α> Παπανδρέου τι ήταν πριν το 81?
ναι ευχαριστούμε για την φιλοξενία αγαπητέ αντώνη

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

τίποτε δεν είναι τυχαίο, Αντώνη...

Unknown είπε...

Αν ψάχνουν για αντικαραμανλή θα καταλήξουν να έχουν τον Μητσοτάκη τους. Είδατε τί έπαθε η ΝΔ που έψαχνε για τον αντιανδρέα.

Unknown είπε...

Όποιος δεν θέλει να κοροϊδεύει οτι θα λύσει το ασφαλιστικό πρόβλημα, πρέπει να αντιμετωπίσει το δημογραφικό. Αν δεν σταματήσουμε να δίνουμε συντάξεις στους ηλικιωμένους και να δώσουμε "συντάξεις" στους νέους και στα βρέφη και στα αγέννητα, δεν πρόκειται να λυθεί το ασφαλιστικό πρόβλημα. Ένας ηλικιωμένο δεν τον φτάνουν 500 ευρώ για να ζήσει. Ένα παιδί το φτάνουν και του περισσεύουν μέχρι να γίνει 18 ετών. Και μετά τα 18 μπορεί να δουλέψει και με τις εισφορές του να εξασφαλίσει και τη σύνταξη του γέροντα. Οι ηλικιωμένοι όμως ψηφίζουν ενώ οι κάτω των 18 ετών δεν ψηφίζουν. Απλό;