Και πού να σφίξουν οι ζέστες

Εδώ που τα λέμε δεν ήταν και πολλές οι σαφείς υποσχέσεις που έδωσε ο Καραμανλής το 2004 προκειμένου να κερδίσει τις εκλογές και μάλιστα με την έκταση που το πέτυχε. Γιατί ναι μεν όλες οι άλλες πιο ασαφείς υποσχέσεις έπαιξαν το ρόλο τους, αλλά και αυτές οι δύο σαφέστατες, ενίσχυσαν τις άλλες. Ακόμα και ο πιο δύσπιστος έλεγε, ότι δεν μπορεί… τα μισά να κάνει από όσα υποσχέθηκε, πάλι καλά θα είμαστε.

Σε όλους τους τομείς με τις ασαφείς υποσχέσεις, μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι είπε ψέματα και εξαπάτησε το λαό. Γιατί αν τις πάρουμε τις μετρητοίς, πράγματι τίποτα δεν υλοποίησε. Από την πλευρά του ο Καραμανλής το ερμηνεύει ότι ακόμα κι αν έκανε κάτι μικρό αλλά προς τη σωστή κατεύθυνση, πάει να πει ότι έχουν γίνει κάποια, μένουν να γίνουν περισσότερα, οπότε πρέπει να μας ψηφίσετε για να συνεχίσουμε.

Οι σαφείς δεσμεύσεις ήταν 2-3 όλες κι όλες. Οι 250.000 συμβασιούχοι του δημοσίου θα γίνουν αορίστου χρόνου. Δεν έγιναν. Οι τρίτεκνες οικογένειες θα αναγνωριστούν ως πολύτεκνες. Δεν έγιναν. Και το 5% του ΑΕΠ θα διατίθεται για την παιδεία. Έπεσε στο 2,9% με την αναθεώρηση του ΑΕΠ από 3,3% που ήταν επί ΠΑΣΟΚ.

Από τα προβλήματα αυτά, αυτό που αφορά τις τρίτεκνες οικογένειες, αφορά το σύνολο της χώρας και κυρίως το μέλλον της. Γιατί σήμερα με τις γεννήσεις κάτω από τη μονάδα ανά γυναίκα, όπως μου έλεγε την περασμένη εβδομάδα ένας υφυπουργός, σημαίνει ότι η χώρα δεν έχει μέλλον πέραν της 25ετίας. Και το μέλλον που έχει είναι αυτό ενός γερασμένου οργανισμού που πεθαίνει. Θα έχει πόνους παντού, στο ασφαλιστικό σύστημα και στο εθνικό σύστημα υγείας, στο δημόσια έσοδα, στις δημόσιες δαπάνες, στην παιδεία και στην Άμυνα. Μετά από 25 χρόνια απλώς θα πεθάνει, έτσι όπως πάει. Εκτός κι αν ξυπνήσει.

Οι τρίτεκνες οικογένειες είναι η σωστή προσέγγιση του δημογραφικού προβλήματος. Γιατί μετά το δεύτερο παιδί ανά γυναίκα, αρχίζει η αύξηση του πληθυσμού και η αποκατάσταση της βάσης της πυραμίδας που πρέπει να είναι πλατύτερη από την κορυφή. Η σωστή προσέγγιση του προβλήματος δεν σημαίνει ότι η εξαγγελία με τους πολύτεκνους ήταν σωστή. Λάθος ήταν. Γιατί στους πολύτεκνους δίνει ψίχουλα και κυρίως τους αναγνωρίζει προνόμια που πληρώνουν άλλοι και κυρίως ο ιδιωτικός τομέας και τους ξεχωρίζουν από το σύνολο των πολιτών ως μειοψηφία. Τιμητική μεν αλλά μειοψηφία με προνόμια, όπως η παραπάνω μοριοδότηση για προσλήψεις στο δημόσιο, μεταγραφές στα πανεπιστήμια κλπ

Ο στόχος όμως είναι σχεδόν όλες οι γυναίκες να κάνουν τρίτο παιδί. Άρα δεν μπορούν να ξεχωρίζουν από το σύνολο. Πρέπει το σύνολο να είναι τρίτεκνο. Αλλά ακόμα κι αυτή η λάθος εξαγγελία η οποία δεν κοστίζει σχεδόν τίποτα στο δημόσιο, δεν υλοποιήθηκε. Ξερά. Μας κορόιδεψε όλους. Το 2004 υποσχόταν μια ολοκληρωμένη πολιτική το πρώτο βήμα της οποίας θα ήταν ο χαρακτηρισμός ως πολύτεκνης της οικογένειας με τρία παιδιά. Τρεισήμισι χρόνια μετά, είναι εμφανέστατη και η αμηχανία του αλλά και η πρόθεση της νέας κοροϊδίας. Είπε επί λέξει ο πρωθυπουργός. «Μέσα στο 2008», δηλαδή μετά τις εκλογές, η δέσμευση για την εξομοίωση των τρίτεκνων οικογενειών με τις πολύτεκνες, γίνεται πραγματικότητα».

Γιατί είναι κοροϊδία; Γιατί η εξομοίωση θα ήταν το πρώτο βήμα. Ακόμα δεν μας έχει πεί κουβέντα για τα επόμενα βήματα, άρα έχει εγκαταλείψει οριστικά το σχέδιο να ακολουθήσει κάποια δημογραφική πολιτική. Το να γίνει πραγματικότητα η δέσμευση, είναι θέμα μιας τροπολογίας, σαν αυτές που έρχονται κατά δεκάδες κάθε Παρασκευή απόγευμα που κλείνει η Βουλή. Θα μπορούσε να έχει έρθει χθες και η υλοποίηση να αρχίσει αργότερα με υπουργικές αποφάσεις. Το γεγονός ότι το παραπέμπει για μετά τις εκλογές είναι σαφέστατη δήλωση ότι δεν έχει σκοπό να το κάνει. Απλώς θέλει χρόνο για να ομολογήσει μακριά από εκλογές ότι δεν θέλει να το υλοποιήσει. Εδώ έφτασε να λέει το ίδιο πράγμα με το σαφέστατο προεκλογικό ψέμα της μείωσης του συντελεστή ΦΠΑ για τους αγρότες. Που ξέρει ότι δεν γίνεται. Απαγορεύεται από τις Βρυξέλλες. Στους τρίτεκνους θα κωλώσει;

Είναι όμως θλιβερό για έναν πρωθυπουργό να φτάνει στο σημείο να μην έχει τίποτα καλύτερο να πεί εκτός από υποσχέσεις που γνωρίζει ότι δεν θα τηρήσει. Παρόλα αυτά, επιμένει να κυβερνήσει, απλώς για να κυβερνήσει. Όχι για να λύσει προβλήματα, ή γιατί έχει όραμα για τη χώρα. Δυστυχώς το ίδιο πράγμα γίνεται από πολλούς πολιτικούς σε κατώτερο επίπεδο. Πάνω από 2.000 άνθρωποι θέλουν να γίνουν βουλευτές χωρίς να έχουν κάτι να πουν για τους πολίτες. Απλώς για να ανέβουν οι ίδιοι κοινωνικά ή για να μην μείνουν άνεργοι και απλοί συνταξιούχοι. Πάνω από 25.000 άνθρωποι ήθελαν να εκλεγούν στα δημοστικά συμβούλια χωρίς να φιλοδοξούν να προσφέρουν κάτι στην πόλη τους. Λίγοι ήταν αυτοί. Οι περισσότεροι απλώς το ήθελαν για λόγους κοινωνικής ανόδου και για τροφοδότηση μελλοντικών φιλοδοξιών.

Κανονικά ακόμα και δημόσιος υπάλληλος θα έπρεπε να θέλεις να γίνεις για να προσφέρεις στον πολίτη, να τον υπηρετήσεις για να πετύχει υψηλούς στόχους. Ενώ θέλουν να διοριστούν στο δημόσιο γιατί εκεί μόνον δεν θα δουλεύουν χωρίς να κινδυνεύουν με απόλυση. Λίγοι είναι αυτοί που θέλουν να γίνουν αρχαιολόγοι για να σώσουν την πολιτιστική μας κληρονομιά και γεωπόνοι για να αναδιαρθρώσουν την αγροτική οικονομία προς όφελος της χωρας και αστυνομικοί για να καταδιώξουν το έγκλημα. Σκεφθείτε ότι έχουμε 60.000 αστυνομικούς σε όλη τη χώρα και μόνον 8 ασχολούνται με την αρχαιοκαπηλεία. Οκτώ άτομα σε 60.000 αστυνομικούς. Είναι να τραβάς τα μαλλιά σου μέχρι να μείνεις καραφλός κύριε Πολύδωρα.

Που τον θυμήθηκα τώρα; Τον θυμήθηκα γιατί μόνον εγώ τον καταλαβαίνω απόλυτα. Τον έχω ζήσει στην τετραετία Μητσοτάκη ως κυβερνητικό εκπρόσωπο. Ο άνθρωπος είναι έτσι ακριβώς όπως περιγράφει τον εαυτό του. Έχει ικανότητες και έχει καλλιεργήσει στον εαυτό του την εντύπωση ότι είναι πολύ πάνω από τον μέσο όρο των πολιτικών. Έχει αγνές προθέσεις και έχει δημιουργήσει στον εαυτό του τη βεβαιότητα ότι ξεφεύγει κατά πολύ από τις μετριότητες που είναι οι πολιτικοί που τον περιτριγυρίζουν. Έχει επίσης το παράπονο ότι οι άλλοι δεν μπορούν με το χαμηλό τους επίπεδο να αντιληφθούν τις φιλοδοξίες του και να ανταποκριθούν στις προσδοκίες του. Έχει δηλαδή μια κλινικά διαταραγμένη ατομική ψυχολογία. Το ίδιο θα λέγαμε για κάποιον που έχει σύμπλεγμα κατωτερότητας. Και το αντίθετο όμως συνιστά ψυχολογική διαταραχή. Δεν λέω ότι είναι άρρωστος ή επικίνδυνος. Το αντίθετο. Αλλά αυτή την βεβαιότητα που έχει για τον εαυτό του πρέπει να τη χαλιναγωγήσει όπως κάνουμε όλοι μας… Κι εγώ έχω την εντύπωση ότι είμαι γυμνασμένος, με μακριά μαλλιά μπούκλες, και φέτες το κορμί, δυό μέτρα, αλλά … κρατιέμαι. Αφήνω τους άλλους να με βλέπουν όπως θέλουν κι ας μην βλέπουν την τύφλα τους.

Ήθελα να είμαι…
Τουλάχιστον με τον καύσωνα, θα περάσει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης μερικές ήσυχες μέρες, σχεδιάζοντας και παρακολουθώντας βίντεο…
Ο άνθρωπος γι αυτό έβαλε υποψηφιότητα για αρχηγός απέναντι στον Καραμανλή γνωρίζοντας ότι θα χάσει. Κατ’ αρχήν νόμιζε ότι θα έπαιρνε σχεδόν τις μισές ψήφους. Και κυρίως ήθελε να κάνει τη δουλειά του Καραμανλή. Να πηγαίνει στον Διακονιάρη της Πάτρας και να κουνάει τα χέρια του δείχνοντας πως γίνονταν παλιά τα έργα, επί ΠΑΣΟΚ, να υπόσχεται το ίδιο για το μέλλον και να φεύγει. Όχι να του ζητάνε λογαριασμό για τον κάθε αστυνομικό που νομίζει ότι είναι ζαρντινιέρα και σκοντάφτουν πάνω της διαδηλωτές. Θέλει να δίνει κι αυτός υποσχέσεις για τους συμβασιούχους και για τους γονείς τριών παιδιών τις οποίες δεν θα υλοποιεί την πρώτη τετραετία και θα θέλει και μια δεύτερη τετραετία για να μην τις υλοποιήσει. Ε! Μετά ας έρθει κανένας άλλος κι αν είναι καλύτερος ας τις υλοποιήσει εκείνος. Να δεί πόσο δύσκολο είναι να τα λές ωραία μπροστά στην τηλεόραση και οι ανίκανοι υπουργοί που σε περιβάλουν να μην μπορούν ούτε αυτές τις υποσχέσεις να υλοποιήσουν.