Επιβεβαίωση της ύφεσης η μείωση των επιτοκίων. Η υπερφορολόγηση των φτωχών στην Ελλάδα αποκλείει την ανάκαμψη

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, προχώρησε σε μια νέα μείωση των επιτοκίων κι έφτασε στο 0.50% το βασικό της επιτόκιο για πρώτη φορά στη σύντομη ιστορία της. Αν κρίνουμε από το διεθνές περιβάλλον, έχει καθυστερήσει δεδομένου ότι οι άλλες μεγάλες ή μεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες στον κόσμο, έχουν προηγηθεί όπως η FED κατά πολλά χρόνια.

Ακόμα και ο Ντράγκι παραδέχθηκε ότι προχώρησε καθυστερημένα στη μείωση των επιτοκίων, καθώς η ύφεση έχει σταθεροποιηθεί στην ευρωζώνη, εδώ και πέντε συνεχόμενα τρίμηνα, δηλαδή για 15 μήνες. Αυτό φυσικά δεν γίνεται ομοιόμορφα καθώς μερικές χώρες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία λιμοκτονούν και η ανεργία έχει ξεπεράσει το 27% και το 26% αντίστοιχα, με τους νέους να είναι άνεργοι σε ποσοστά 60% και 56% αντίστοιχα. Με άλλα λόγια είναι στα πρόθυρα της εξέγερσης εδώ και πολύ καιρό.

Η μείωση του επιτοκίου γίνεται, ώστε όσοι έχουν αποταμιεύσεις να μην τις κρατούν ως καταθέσεις στις τράπεζες, αλλά να τις επενδύσουν με πιο επικερδείς τρόπους. Αυτό σε κανονικές συνθήκες δουλεύει. Σε περιπτώσεις όμως ανασφάλειας όπως η τωρινή, όπου κανείς δεν γνωρίζει τι θα ξημερώσει και αν το ευρώ θα συνεχίσει να υπάρχει στο μέλλον, όπου η ύφεση προβλέπεται να βαθύνει, εξαιτίας των πολιτικών λιτότητας, αυτό δεν ισχύει. Στην ύφεση κανείς δεν επενδύει σε νέα προϊόντα και υπηρεσίες γιατί δεν υπάρχει ζήτηση για νέα προϊόντα και υπηρεσίες.

Τα επιτόκια για τις καταθέσεις στην ΕΚΤ από τις τράπεζες, είναι εδώ και καιρό στο 0%, αλλά αυτό δεν αποθάρρυνε τις τράπεζες από το να παρκάρουν τα αχρησιμοποίητα χρήματά τους στην ΕΚΤ αποφεύγοντας να δανείσουν άλλες τράπεζες, γιατί καμιά δεν γνωρίζει τι σκελετούς κρύβει στα ντουλάπια της. Άρα γιατί θα ακολουθήσουν διαφορετική στάση οι αποταμιευτές; Το λογικό είναι να περιμένουμε ότι θα κάνουν το ίδιο δηλαδή ότι θα έχουν τα χρήματά τους αχρησιμοποίητα, αντί να στραφούν σε άλλες πιο αποδοτικές επενδύσεις, αλλά με ρίσκο.

Ήδη ο Ντράγκι ανήγγειλε ότι στο μέλλον οι καταθέσεις διαθεσίμων, αχρησιμοποίητων κεφαλαίων από τις τράπεζες στην ΕΚΤ θα έχουν αρνητικό επιτόκιο, αλλά μάλλον και αυτό δεν πρόκειται να τις αποθαρρύνει, γιατί ήδη και η FED εφαρμόζει αρνητικά επιτόκια, αλλά και η γερμανική κυβέρνηση έχει εκδώσει ομόλογα με αρνητικά επιτόκια και βρέθηκαν πολλοί επενδυτές που προτίμησαν να πληρώσουν φύλακτρα για να διατηρήσουν το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων τους, παρά να ψάξουν που θα επενδύσουν με θετικά ή και με μεγάλα επιτόκια.

Ταυτόχρονα ο Ντράγκι ζητάει κάτι αντιφατικό. Να συνεχίσουν τα κράτη την πολιτική της λιτότητας η οποία τροφοδοτεί την ύφεση. Δεν γίνονται και τα δύο πράγματα ταυτόχρονα γιατί είναι αντιφατικά και όλοι το ξέρουν, αλλά οι γερμανικές εκλογές επιβάλουν για λόγους ευγένειας να μην καταστρέψουν την εκλογική απήχηση της Μέρκελ, αφού οι Γερμανοί ψηφοφόροι έχουν πεισθεί ότι είναι ενάρετοι και όλοι οι άλλοι θα καούν στην κόλαση.

Πάντως ο Ντράγκι δεν εξήγγειλε κανένα πρόγραμμα ώστε να πείσει τις τράπεζες να χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις της πραγματικής οικονομίας ή για να χρηματοδοτήσει απευθείας τις επιχειρήσεις και τα κράτη ώστε να αναστραφεί η ύφεση. Όλα τα παρέπεμψε στο μέλλον και κυρίως περιμένει αυτό να το κάνουν οι κυβερνήσεις, αλλά και αυτό είναι αντιφατικό, αφού για να το κάνουν πρέπει να πάρουν κι άλλα δάνεια με ψηλά επιτόκια, επομένως θα χρεοκοπήσουν, αφού είναι ήδη όλες οι χώρες στο κόκκινο ακόμα και η Γερμανία.

Ο λόγος που ο Ντράγκι μείωσε το επιτόκιο, είναι γιατί έτσι οι τραπεζίτες θα γίνουν πλουσιότεροι, αφού αν αποφασίσουν να κάνουν τη δουλειά τους θα έχουν μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους. Μπορεί να δηλώνει απογοητευμένος που οι τράπεζες δεν δανείζουν τις κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις με χαμηλότερα επιτόκια, αλλά και δεν κάνει τίποτα για να τις παρακάμψει, ενώ επίσης απαγορεύει στις κυβερνήσεις να τις παρακάμψουν μέσω κρατικών τραπεζών. Οι τράπεζες πρέπει να παραμένουν ιδιωτικές, ακόμα κι αν δεν δανείζουν κανέναν.

Αυτά φυσικά αφορούν όλη την ευρωζώνη και όχι την Ελλάδα η οποία έχει απομονωθεί και δεν την αφορά η λειτουργία της τραπεζικής αγοράς. Η Ελλάδα απλώς περιμένει το νέο κούρεμα του δημόσιου χρέους, ενώ ακόμα κανείς δεν συζητάει για το αναγκαίο κούρεμα του ιδιωτικού χρέους στο ίδιο βάθος με το δημόσιο χρέος, απλώς και μόνο γιατί αυτό το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Με τις επισφάλειες πάνω από 30% δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει το τραπεζικό σύστημα και με την ανεργία πάνω από το 27% πάλι δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει η οικονομία.

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα μεγάλο αναπτυξιακό πρόγραμμα του κράτους, προκειμένου απλώς και μόνον να φρενάρει η ύφεση. Η ύφεση και η ανεργία, από μόνες τους δεν πρόκειται να σταματήσουν. Απλώς δεν θα καταγράφονται αξιόπιστα. Για παράδειγμα το ΑΕΠ του 2012 εμφανίζεται ότι είναι 185 δισεκατομμύρια ευρώ. Περιλαμβάνονται όμως πλήθος πληρωμών που δεν έγιναν, δηλαδή είναι πλασματικό. Από το δημόσιο που δεν πλήρωσε, ως τον ιδιωτικό τομέα που δεν πλήρωσαν τους εργαζόμενους. Αυτό μπορεί να είναι ένα ποσό της τάξης των 30 δισεκατομμυρίων ευρώ, άρα το ΑΕΠ το 2012 ήταν στην πραγματικότητα 155 δισεκατομμύρια ευρώ κι αυτό επιβεβαιώνεται από τη ραγδαία αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών στην εφορία που φτάνει ήδη στα 30 δισεκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή  κάποιοι βεβαίωσαν ότι εισέπραξαν νοίκια για να μην χάσουν το δικαίωμά τους να τα εισπράξουν ή για να τα διεκδικήσουν δικαστικά, αλλά δεν τα έχουν εισπράξει. Χρωστάνε το ποσοστό τους στην εφορία, αλλά αφού δεν εισέπραξαν δεν μπορούν και να πληρώσουν. Το ίδιο οι προμηθευτές, οι εργοδότες με τις ασφαλιστικές εισφορές, οι εργαζόμενοι με τα δεδουλευμένα τους κλπ κλπ

Αυτό το εικονικό εισόδημα, υπάρχει μεν στα χαρτιά αλλά ούτε οι φορολογούμενοι το εισέπραξαν και γι αυτό δεν μπορούν και να το αποδώσουν. Αν το κράτος εφάρμοζε εκτεταμένο πρόγραμμα συμψηφισμών, δεν θα το εξαφάνιζε, αλλά απλώς θα μείωνε ένα μικρό του ποσοστό. Γιατί τα εισοδήματα εξακολουθούν να μην έχουν πληρωθεί και ένα μεγάλο μέρος τους δεν πρόκειται να πληρωθεί ποτέ. Πέραν της φοροδιαφυγής αυτά και πέραν της άτυπης ή μαύρης οικονομίας η οποία διευρύνεται γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς όποιος καταστρέφεται και βγαίνει από την επίσημη οικονομία. Το γεγονός ότι οι έμμεσοι φόροι έχουν αυξηθεί δείχνει αυτό ακριβώς το πράγμα και το αποδεικνύει επαρκώς. Γιατί ακόμα και ο άστεγος ο οποίος αγοράζει ένα πακέτο τσιγάρα, πληρώνει το 84% της τιμής του σε φόρους, όπως και ο τραπεζίτης ή ο πρωθυπουργός. Το ίδιο και ο αγρότης ο οποίος υπερφορολογείται λόγω των φόρων 75% στα καύσιμα, ενώ θεωρητικά είναι αφορολόγητος. Το ίδιο και ο κάθε πολίτης ο οποίος ζεί κάτω από το όριο της φτώχειας, υπερφορολογείται, ενώ θεωρητικά μπορεί και να παίρνει βοήθημα πρόνοιας ή και επίδομα ανεργίας κλπ Τους έμμεσους φόρους δεν μπορεί να τους αποφύγει και τουλάχιστον το 25% των επιδομάτων πρόνοιας ανεργίας κλπ επιστρέφει στο κράτος με τη μορφή έμμεσων φόρων.

Αυτή η υπερφορολόγηση αποκλείει την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, γιατί πολύτιμοι πόροι, αντί να γίνουν προϊόντα και υπηρεσίες και μεροκάματα, κατευθύνονται στο εξωτερικό ως δόσεις για την πληρωμή τόκων, από δάνεια που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν να πληρωθούν. Είναι ένα σισύφειο έργο…