Πως δεν μας τελείωσαν σήμερα τα λεφτά; (όπως έλεγ ο Στουρνάρας)

Ας δούμε τι ήταν αυτή η οριακή ημερομηνία της 16 Νοεμβρίου για την οποία μας έλεγαν ότι η Ελλάδα δεν έχει λεφτά πέραν αυτής της ημερομηνίας. Υπήρχε ένα ομόλογο ύψους 3,4 δις ευρώ της ΕΚΤ και άλλα έντοκα γραμμάτια ώστε συνολικά έφταναν στα 5 δισεκατομμύρια ευρώ. Έγινε λοιπόν μια δημοπρασία ώστε να πληρωθεί στο 100% αυτό το ομόλογο της ΕΚΤ, με χρήματα που προστίθενται στο ελληνικό χρέος. Από πού βρήκε αυτά τα χρήματα η κυβέρνηση; Σε αυτή τη δημοπρασία δεν συμμετέχει κανένας άλλος εκτός από τις ελληνικές τράπεζες οι οποίες είναι ήδη χρεοκοπημένες. Και αυτά τα χρήματα αφαιρούνται από τη ρευστότητα που έχουν οι τράπεζες. Οι τράπεζες ήδη έχουν κόψει κάθε ρευστότητα προς την αγορά, και επιπλέον τους δεσμεύει και η κυβέρνηση αυτά τα χρήματα για να πληρωθεί η ΕΚΤ στο 100%. Επομένως και δεδομένου ότι η ΕΚΤ έχει αγοράσει στο 70% ίσως και παρακάτω, αυτό το ομόλογο στη δευτερογενή αγορά, πιθανότατα από κάποια ιδιωτική γερμανική ή γαλλική τράπεζα, αποκομίζει ένα κέρδος της τάξης του 1 δισεκατομμυρίου ευρώ, το οποίο στη συνέχεια μοιράζει στους μετόχους της δηλαδή στις κεντρικές τράπεζες αυτό το κέρδος. Βέβαια έχει πεί ο Ντράγκι ότι αυτό το κέρδος δεν πρέπει να το κρατήσουν για τον εαυτό τους, αλλά να κρατήσουν ένα μέρος και το υπόλοιπο να το δώσουν στις κυβερνήσεις των δανειστών οι οποίες λογικά και ηθικά θα πρέπει να το επιστρέψουν στην ελληνική κυβέρνηση και όχι να το κρατήσουν για τον εαυτό τους. Αλλιώς οι ίδιες οι κυβερνήσεις που δανείζουν για να σώσουν την Ελλάδα από χρεοκοπία, βγάζουν κέρδος από την φορολογική καταλήστευση του Έλληνα φορολογούμενου.

Δεν υπάρχει όμως καμία δέσμευση σε αυτό γιατί διαφωνεί η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας, η Μπούντεσμπανκ και δεν θέλει να εγκαινιάσει μια τέτοια μη κερδοσκοπική λειτουργία γιατί είναι κερδοσκοπικό ίδρυμα, έχει μετόχους στους οποίους θέλει να εξασφαλίσει κέρδη. Κι αυτό το κάνει σε συνεννόηση με την κα Μέρκελ γιατί και η κα Μέρκελ δεν θέλει να εγκαινιάσει μια τακτική ότι στην ευρωζώνη, οι χώρες μέλη θα δανείζουν ανιδιοτελώς και όχι με ανταλλάγματα οικονομικά και πολιτικά.

Το λάθος φυσικά ξεκινάει από την αρχή, τα υπόλοιπα έρχονται απολύτως φυσιολογικά. Το λάθος είναι η Ελλάδα που δεν μπορεί να πληρώσει τα δάνειά της, παίρνει κι άλλα δάνεια που επίσης δεν μπορεί να πληρώσει και για να πληρώνει στο 100% τα ομόλογα που λήγουν, αντλεί από τις τράπεζες και τα τελευταία ρανίσματα ρευστότητας που έχουν για να διατηρηθούν και να συντηρήσουν τους πελάτες τους. Οι ίδιες οι τράπεζες δεν παθαίνουν καμιά μεγαλύτερη ζημιά από αυτή που έχουν ήδη πάθει, γιατί ήδη στηρίζονται στη στήριξη που τους δίνει σε καθημερινή βάση η ΕΚΤ, αποδεχόμενη ως εγγύηση αυτούς τους τίτλους του ελληνικού δημοσίου που εκδίδονται τώρα ή αυτούς που προέκυψαν μετά το κούρεμα. Τίτλους που στην αγορά δεν αξίζουν ούτε το χαρτί πάνω στο οποίο είναι τυπωμένοι, αλλά δεν είναι ούτε τυπωμένοι, παρά υπάρχουν μόνον σε έναν υπολογιστή ως λογιστικές εγγραφές.

Αυτό λοιπόν που γίνεται αυτή τη στιγμή και είναι λάθος από οικονομική άποψη, είναι ότι η μεν ΕΚΤ και τα κερδοσκοπικά φάντς που έχουν στην κατοχή τους  ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που διέπονται από αγγλικό δίκαιο, πληρώνονται στο 100% της αξίας τους, από χρήματα που αφαιρούνται από τους Έλληνες φορολογούμενους με τα γνωστά χαράτσια που ξέρουμε. Από πολιτική άποψη είναι απαράδεκτο ότι η απειλή «δεν έχουμε λεφτά πέραν της 16^ης Νοεμβρίου», χρησιμοποιείται για να εκβιαστούν οι βουλευτές και να ψηφίσουν το νέο μνημόνιο, για να εκβιαστούν οι πολίτες και για να δικαιολογηθούν οι κυβερνήτες που ψηφίζουν αυτά τα μέτρα που καταστρέφουν την οικονομία και τη χώρα. Ενώ πολιτικά θα έπρεπε να πεί η κυβέρνηση, ότι εγώ αυτά τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ που μπορώ να αντλήσω από το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, με βάση τις προηγούμενες συμφωνίες για τη ρευστότητα, και με τίμημα τις προηγούμενες θυσίες του ελληνικού λαού,