Τρίτη, Σεπτεμβρίου 25, 2012

Η κυβέρνηση μπορεί να καταρρεύσει από το "ατύχημα" Μεϊμαράκη!



Το ελληνικό πειραματόζωο, συνεχίζει να χρησιμοποιείται για να καταλάβει η Γερμανία αν μια χώρα έχει φτάσει στα όριά της ή όχι. Αν η κυβέρνηση καταφέρει να περάσει και αυτό το πακέτο νέων υφεσιακών μέτρων σημαίνει ότι υπάρχει περιθώριο να πιεστούν και οι άλλες χώρες του Νότου. Για παράδειγμα η Πορτογαλία ήταν ως τώρα το καλό παιδί. Ο Κοέλιο είναι πρωθυπουργός από τον Ιούνιο του 2011 και έχει εφαρμόσει όσα του ζήτησαν. Μείωσε τους μισθούς, αύξησε τους φόρους, ιδιωτικοποίησε δημόσιες επιχειρήσεις και ελαστικοποίησε την εργατική νομοθεσία. Ότι ακριβώς έκανε και η Ελλάδα το 2010. Αρχικά στα χαρτιά το πρόγραμμα έδειξε να πάει καλά και οι εξαγωγές αυξήθηκαν, το έλλειμμα μειώθηκε από το 9,8% στο 5%. Αλλά η ανεργία αυξήθηκε στο 15% και τα λουκέτα πολλαπλασιάστηκαν στην αγορά. Με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι κοινωνικές δαπάνες για τους άνεργους και να μειωθούν τα φορολογικά έσοδα. Για να διορθώσει την κατάσταση ο Κοέλιο προσπαθεί τώρα να περάσει ένα άλλο πακέτο το οποίο προκάλεσε αντιδράσεις οι οποίες απειλούν να διαλύσουν και το κόμμα του πρωθυπουργού. Σημαντικότερο από όλα τα μέτρα τα οποία προκάλεσαν αντιδράσεις είναι η αύξηση των εισφορών των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία από 11% σε 18% και η μείωση των εισφορών των εργοδοτών στα ασφαλιστικά ταμεία από 23,5% σε 18%. Δηλαδή καθαρή μεταφορά του κόστους από τον εργοδότη στον εργαζόμενο. Λόγω των αντιδράσεων των εργαζομένων ο πρόεδρος της Δημοκρατίας παρενέβη αν και δεν έχει εξουσίες περισσότερες από όσες έχει ο Έλληνας Πρόεδρος της Δημοκρατίας  και κάλεσε σύσκεψη του συμβουλίου της Δημοκρατίας. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο πρωθυπουργός είπε ότι θα ξαναρχίσει διαπραγματεύσεις για να μην ρισκάρει την κυβέρνησή του.


Το ελληνικό πειραματόζωο, όπως γνωρίζετε ξεπέρασε το 2011 αυτό το σκόπελο με έναν απλό ανασχηματισμό, με τον  Παπακωνσταντίνου να μετατίθεται ευμενώς στο ΥΠΕΧΩΔΕ και με τον Βαγγέλη Βενιζέλο να αναλαμβάνει το υπουργείο Οικονομικών. Η Γερμανία λοιπόν λογικά θα πιέσει τον Κοέλιο να επιμείνει και στην ανάγκη να πάψει να είναι πρωθυπουργός όπως έπαψε και ο Γιωργάκης Παπανδρέου έξι μήνες αργότερα. Εκτός κι αν η Μέρκελ το έχει μετανιώσει που θυσίασε τον Γιώργο και του επιτρέψει να φρενάρει την ύφεση, αντί να την τροφοδοτήσει με ένα νέο πακέτο υφεσιακών μέτρων.
Εμείς βέβαια είμαστε πολύ πιο μπροστά από τους Πορτογάλους, γιατί μετά το μεσοπρόθεσμο και τις μεγάλες διαδηλώσεις των αγανακτισμένων τις οποίες τσάκισε με τα δακρυγόνα το ΠΑΣΟΚ και ο Χρήστος Παπουτσής ως υπουργός Δημόσιας Τάξης, έχει ήδη προχωρήσει στο δεύτερο μνημόνιο και η ανεργία έχει φτάσει στο 23% και συνεχίζει να ανεβαίνει και η ύφεση συνεχίζει να κατ6αστρέφει την οικονομία με ρυθμό 15 δισεκατομμυρίων ευρώ το χρόνο. Βρίσκεται δηλαδή σε ελεύθερη πτώση.
Μπορεί όμως να αποδειχθεί ότι οι Πορτογάλοι δεν είναι τόσο εύκολοι στο να δεχθούν την καταστροφή τους ή μπορεί να αποδειχθεί ότι οι πολιτικοί της Πορτογαλίας δεν είναι ούτε τόσο ανόητοι ούτε τόσο συνεργάσιμοι όσο αποδείχθηκε ότι είναι οι Έλληνες πολιτικοί. Αν υποθέσουμε δηλαδή ότι οι Πορτογάλοι εξεγέρθηκαν ήδη και δεν θα περάσουν αυτά τα μέτρα, τότε οι Έλληνες θα έπρεπε να έχουμε εξεγερθεί και πετύχει το στόχο μας ήδη από το μεσοπρόθεσμο δηλαδή τον Ιούλιο του 2011. Πριν παραδώσει ο Γιωργάκης στον Βενιζέλο και μετά στον Σαμαρά. Θα δούμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα.

Τη διαφορά εδώ την κάνει από ότι φαίνεται ο Πορτογάλος πρόεδρος της Δημοκρατίας Καβάκο Σίλβα, ο οποίος δεν έχει μεν αρμοδιότητες και δεν μπορεί να απειλήσει την κυβέρνηση με εκλογές, (ένα χρόνο μάλιστα μετά την εκλογή του) αλλά πάντως έκανε την κίνησή του την οποία τότε είχε προκληθεί αλλά δεν είχε κάνει ο Κάρολος Παπούλιας. Το πολιτικό σύστημα δηλαδή παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, πόσο ευθυγραμμισμένο είναι με τους δανειστές ή αν διατηρεί κάποια αυτονομία απέναντι στην τρόϊκα και θέλει ή όχι να υπερασπίσει τα συμφέροντα των πολιτών ή όχι. Και στην Ισλανδία, καθοριστικό ρόλο έπαιξε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο οποίος αρνήθηκε να υπογράψει το νόμο της κυβέρνησης και προκάλεσε δημοψήφισμα, το οποίο αποφάνθηκε εναντίον των τραπεζών οι οποίες δεν πήραν τίποτα. Εκεί είχε αρμοδιότητες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και κυρίως τις άσκησε γιατί ο ίδιος διαφωνούσε.
Η κυβέρνηση Σαμαρά, δεν έχει τη σταθερότητα της κυβέρνησης Κοέλιο στην Πορτογαλία. Είναι η παρουσία της ΔΗΜΑΡ που νομιμοποιεί την κυβέρνηση γιατί διαφορετικά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν μεν άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά είναι μειοψηφία στους πολίτες και κυρίως εξελέγησαν με εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα, το οποίο επίσης η παρουσία της ΔΗΜΑΡ νομιμοποιεί γιατί οι άλλοι δύο είχαν υπογράψει το μνημόνιο 2 που δεν είχε ψηφίσει η ΔΗΜΑΡ.

Επομένως μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή ένα ατύχημα και να προκαλέσει τη διάλυση της εσωτερικής τρόϊκας που κυβερνά, παρά τη λαϊκή εντολή της επαναδιαπραγμάτευσης. Δηλαδή ναι μεν κινδυνεύει από τις λαϊκές αντιδράσεις οι οποίες είναι ήδη τεράστιες, ιδίως στη Δικαιοσύνη, στα σώματα ασφαλείας και στο δημόσιο, άρα και στις εφορίες, αλλά κινδυνεύει και από ατυχήματα όπως του Μεϊμαράκη. Αρχικά ο Σαμαράς το πήρε αψήφιστα γιατί του είπαν ότι η έρευνα του ΣΔΟΕ αφορά μόνον τον Βουλγαράκη και τον Λιάπη, οπότε δεν δίστασε στιγμή και έδωσε εντολή να πάει στον εισαγγελέα το χαρτί του ΣΔΟΕ.
Μόλις όμως η εφημερίδα του Χατζηνικολάου δημοσίευσε ότι αφορά και τον Μεϊμαράκη και μάλιστα εμπλέκεται περισσότερο από τους άλλους λόγω των ανθρώπων που είναι κουμπάροι του, εκεί όλο το σύστημα αποσταθεροποιήθηκε. Και μπορεί μεν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να τήρησαν χαμηλούς τόσους, και κυρίως είχαμε απεργία χθές και δεν έμαθε κανείς τίποτα, αλλά από σήμερα όσοι πολίτες δεν το έχουν μάθει από τα σόσιαλ μίντια θα τα μάθουν όλα από τα άλλα μέσα ενημέρωσης.
Λόγω της απεργίας κανείς δεν έμαθε ότι ο Μεϊμαράκης αρχικά παραιτήθηκξε από πρόεδρος της Βουλής, αλλά μετά έκριναν ότι έτσι θα κατέρρεε η κυβέρνηση και του βρήκαν τη φόρμουλα να τεθεί σε διαθεσιμότητα. Δεν υπάρχει τέτοια κατάσταση διαθεσιμότητας για πολιτικά πρόσωπα. Σε διαθεσιμότητα μπαίνει ένας υπάλληλος αν έχει γίνει καταγγελία ότι έκανε κάποια παρανομία. Οι πολιτικοί ή παραιτούνται ή εκδιώκονται. Ούτε υπουργός να ήταν δεν θα μπορούσε να πεί ότι δεν θα ασκώ τα καθήκοντά μου μέχρι να αποφανθεί η δικαιοσύνη, αλλά παραμένω υπουργός. Πόσο μάλλον ο τρίτος τη τάξει πολιτειακός παράγοντας της χώρας. Πολύ περισσότερο που η καταγγελία αυτή και η έρευνα του ΣΔΟΕ έγινε το 2011 και από τότε δεν έχει κάνει τίποτα, δεν έχει διερευνηθεί επαρκώς η υπόθεση και δεν έχει σταλεί στον εισαγγελέα ούτε ένα νέο στοιχείο. Ξεκινάει από την αρχή. Πολύ περισσότερο που εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα και η διερεύνηση έπρεπε να γίνεται ήδη από το 2011 από τη Βουλή. Δηλαδή δεν κερδίζουν ούτε χρόνο τώρα με το να λένε αυτές τις δικαιολογίες περί διαθεσιμότητας. Άλλο ένα ερώτημα είναι αν πράγματι ο Σαμαράς δεν ήξερε ότι εμπλέκεται και ο Μεϊμαράκης και πρέπει να διερευνηθεί η υπόθεση από τη Δικαιοσύνη, ή αν το ήξερε και παρόλα αυτά τον πρότεινε για Πρόεδρο της Βουλής και τώρα έδωσε την εντολή να πάει το χαρτί του ΣΔΟΕ στη Δικαιοσύνη ενώ το γνώριζε ότι εμπλέκεται και το όνομα του Μεϊμαράκη.
Αυτή τη στιγμή η παρτίδα δεν σώζεται παρά μόνον αν ο Μεϊμαράκης επιμείνει με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς έρευνα πολλών μηνών της Βουλής, αλλά εντός 24ώρου, να παραπεμφθεί η υπόθεση στην τακτική Δικαιοσύνη με την απειλή ότι διαφορετικά θα παραιτηθεί από βουλευτής για να αντιμετωπίσει τη Δικαιοσύνη ως απλός πολίτης δηλαδή όπως ο Βουλγαράκης και ο Λιάπης. Μόνο με μια τέτοια απόφαση της Βουλής την οποία μόνον ο Μεϊμαράκης μπορεί να προκαλέσει με την απειλή παραίτησης από το αξίωμα του βουλευτή (όχι του Προέδρου της Βουλής) μπορεί να πείσει ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης  ότι δεν ήξεραν τίποτα και πάντως περιβάλουν με την εμπιστοσύνη τους τον Βουλευτή Μεϊμαράκη γιατί η στάση του να παρακαμφθούν οι νόμοι που τον προστατεύουν όσο είναι βουλευτής, με την απειλή παραίτησης σε διαφορετική περίπτωση, πείθουν ότι ο ίδιος δεν έχει καμία ανάμιξη στην υπόθεση για την οποία κατηγορείται.

Αν αρχίσουν τώρα να λένε ας περιμένουμε να δούμε τι θα πεί και η Δικαιοσύνη σε άλλον έναν χρόνο, αφού το ΣΔΟΕ δεν είπε τίποτα επί ενάμιση χρόνο, και μετά να περιμένουμε άλλον ένα χρόνο να δούμε αν και η εξεταστική επιτροπή της Βουλής θα βγάλει κάποια άκρη, δηλαδή να φτάσουμε στο 2014, τότε και η κυβέρνηση και η Βουλή δια του προέδρου της και οι τρείς πολιτικοί αρχηγοί θα είναι όμηροι ως τότε. Και φυσικά δεν θα πείσει ότι κάνει τη δουλειά της και η Δικαιοσύνη και η Βουλή και η κυβέρνηση, με τον ίδιο τρόπο που και το ΣΔΟΕ αποδείχθηκε ότι εδώ και ενάμιση χρόνο κράταγε στα συρτάρια του αυτές τις καταγγελίες, χωρίς να ψάξει τίποτα. Καταγγελίες που είχαν πάει και σε υπουργούς και σε μέσα ενημέρωσης και στο ΣΔΟΕ και σε τράπεζες και στην ΕΚΤ και όλοι προτιμούσαν να μην δημοσιεύουν τίποτα, να μην λένε τίποτα και να μην κάνουν τίποτα για να μπορούν να εκβιάζουν για λογαριασμό τους. Γιατί τα μέσα ενημέρωσης που έλαβαν γνώση των καταγγελιών,  δεν έκαναν ούτε ένα ρεπορτάζ; Σε ποια μέσα ενημέρωσης είχε πάει η καταγγελία; Δεν κρύβεται πλέον μια τέτοια υπόθεση και ο Μεϊμαράκης ή θα κάνει αυτό που δημοσίως τον συμβουλεύουμε, ή αλλιώς δεν θα διασωθεί ούτε αυτός όπως δεν διασώθηκε πολιτικά ούτε ο Βουλγαράκης, ούτε ο Τσοχατζόπουλος. Ούτε ο Λιάπης ούτε ο Ρουσόπουλος. Ασχέτως δηλαδή αν ποινικά είναι ή όχι υπεύθυνος, πολιτικά δεν μπορεί να διασωθεί αν κρυφτεί πίσω από τις διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών. Δεν θα μας ακούσει κανείς, αλλά εμείς το λέμε, όπως το είχαμε πεί και στον Ρουσόπουλο εκείνες τις κρίσιμες μέρες  χωρίς φυσικά να μας ακούσει.




Δεν υπάρχουν σχόλια: