Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, είναι τουλάχιστον ένα χρόνο πίσω!

Η κατάσταση της κυβέρνησης και των μέσων ενημέρωσης έχει φτάσει στο απροχώρητο κι εκείνοι δεν το έχουν συνειδητοποιήσει νομίζοντας ότι έχουν ακόμα χρόνο στη διάθεσή τους. Αντί να έχουν προχωρήσει σε ενέργειες και δράσεις ώστε να σώσουν τον κόσμο από την πείνα και την εξαθλίωση, ανάλογες με τις πρωτοβουλίες των ελάχιστων καταναλωτικών οργανώσεων για την προώθηση προϊόντων  από τον παραγωγό στον καταναλωτή χωρίς μεσάζοντες, κάθονται και τρομοκρατούν τον κόσμο με την εξαγγελία νέων φορολογικών επιβαρύνσεων οι οποίες δεν θα αποφέρουν επιπλέον έσοδα. Κι αυτό γιατί δεν είμαστε στο 2010, αλλά πλησιάζουμε  στο 2013, δηλαδή τη χρονιά που από την αρχή είχε προγραμματίσει η τρόικα για να μας φέρει στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και κατάρρευση μετά από τη συμπλήρωση τριών χρόνων ύφεσης, λιτότητας υπερφορολόγησης και λεηλασίας του δημόσιου και του ιδιωτικού πλούτου της χώρας. Ήδη η Ελλάδα έχει υποτιμήσει την αξία των επιχειρήσεων, των ακινήτων μας και της εργασίας μας  κατά 700 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή έχει υποστεί μια λεηλασία πλούτου και αξιών, ανάλογη με το 1940-1941-1942 ως ποσοστό του ΑΕΠ με μια διαδικασία οικονομικού πολέμου, ο οποίος δεν διαφέρει και πολύ από τον πραγματικό πόλεμο.

Αντί δηλαδή να είμαστε στη διαδικασία να οργανώνουμε συσσίτια για τα παιδιά σε όλα τα σχολεία και να οργανώνουμε την αντίσταση στους εισβολείς και στους ντόπιους συνεργάτες τους, είμαστε σε μια κατάσταση ανάλογη με εκείνη ενός πληθυσμούς που υφίσταται βομβαρδισμό από αέρος και μετράει μόνον τις απώλειες γιατί τα αεροπλάνα που μας σκοτώνουν δεν φαίνονται στον ουρανό.  Έτσι είναι όμως τα σύγχρονα βομβαρδιστικά, δεν φαίνονται στον ουρανό όπως το 1940, αλλά εξαπολύουν τα φονικά πυρά τους από πολλά χιλιόμετρα απόσταση ώστε να μην κινδυνεύουν από τα αντιαεροπορικά πυρά του παρελθόντος. Σήμερα μόνον με πανάκριβα αεροσκάφη μπορείς να αναχαιτίζεις τα βομβαρδιστικά ή με επίσης πανάκριβους πυραύλους. Και στον οικονομικό πόλεμο που υφιστάμεθα δεν έχουμε τίποτα από τα δύο.

Χθες συγκλονίστηκα για άλλη μια φορά όταν ο επτάχρονος γιός μου με κλάματα και αναφιλητά έπεσε στην  αγκαλιά μου ρωτώντας αν θα βγούμε από το ευρώ και θα επιστρέψουμε στη δραχμή (με αυτές τις λέξεις) και αν δεν θα έχουμε καθόλου λεφτά στο σπίτι. Και στην ερώτησή μου: «Πού τα άκουσες αυτά τα ψέματα παιδί μου και μη φοβάσαι δεν θα πάθουμε τίποτα, μην ανησυχείς!» προσπαθώντας δηλαδή να τον παρηγορήσω και να τον καθησυχάσω μου είπε απλώς, ότι το άκουσε στην τηλεόραση. Και τα χθεσινά δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης, ΝΕΤ, Μέγκα και ΣΚΑΪ δεν ήταν τα πιο τρομοκρατικά, αλλά έτσι εκλαμβάνονται αυτά που λένε υπουργοί και κυβερνητικοί εκπρόσωποι, βουλευτές της αντιπολίτευσης και σχολιαστές από μικρά παιδιά που δεν έχουν καμιά ευθύνη και πίεση να πληρώσουν λογαριασμούς, ή εφορία ή δόσεις ή χαράτσια. Παρόλα αυτά βάζουν τα κλάματα γιατί καταλαβαίνουν τι θα πει να μην έχεις καθόλου λεφτά στο σπίτι.

Από την άλλη είναι δεδομένο πια ότι οι ενήλικες και μάλιστα ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός δηλαδή οι ηλικίες 25 με 55 ετών δεν πιστεύει τίποτα από όσα λέει η κυβέρνηση (και η αντιπολίτευση) και το βλέπει ότι σε λίγους μήνες μέσα στο 2013 θα φτάσουμε και στη στάση πληρωμών η οποία στο εσωτερικό είναι ήδη γεγονός εν μέρει. Και η κυβέρνηση χρωστάει και δεν πληρώνει γιατί δεν έχει πολλά δισεκατομμύρια ευρώ πλέον σε προμηθευτές της με χαρακτηριστική περίπτωση τους φαρμακοποιούς (που τώρα σταματάνε) και τους κατασκευαστές που έχουν σταματήσει τα έργα εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο, και εμείς οι απλοί πολίτες έχουμε σταματήσει σε ποσοστό άνω του 30% να πληρώνουμε την εφορία και τις τράπεζες ιδίως σε καταναλωτικά δάνεια αλλά και σε στεγαστικά.

Το κράτος συνεχίζει προς το παρόν να πληρώνει μισθούς και συντάξεις και να εισπράττει τους έμμεσους φόρους κυρίως και τα χαράτσια που σχετίζονται με ακίνητα και αυτοκίνητα σε κάποιο ποσοστό. Ότι εισπράττει πληρώνει, χωρίς ελπίδα όμως να μειώσει τα ελλείμματα και το χρέος. Η ύφεση,  δηλαδή η καταστροφή της οικονομικής δραστηριότητας συνεχίζεται με όλο και πιο άγριους ρυθμούς. Δεν υπάρχει τομέας της οικονομίας όπου να μπορείς να πεις ότι πιάσαμε πάτο. Ναι μεν χρωστάνε οι επιχειρήσεις μισθούς και φόρους και εισφορές, αλλά τουλάχιστον πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους τις τρέχουσες. Δεν έχουν πιάσει πάτο. Όλο και διευρύνονται οι υποχρεώσεις, οι απαιτήσεις και τα χρέη και όλες οι πληρωμές γίνονται πλέον έναντι υπολοίπου. Και οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα, καθυστερούν όλο και περισσότερο και οι φόροι των επιχειρήσεων και οι εισφορές. Δεν υπάρχει εργαζόμενος που να μπορεί να πει ότι ξέρεις από δη και πέρα έχω σταθερό εισόδημα και μπορώ να αρχίσω να σκέφτομαι πως θα διακανονίσω τα χρέη μου. Ούτε επιχειρηματίας. Ούτε το κράτος φυσικά.

Ο Σαμαράς και ο Σταυρνάρας αν και θεωρούν πως είναι καλοί οικονομολόγοι και πολιτικοί, (απόδειξη ότι ανέλαβαν να τα βγάλουν πέρα αντί να παραιτηθούν όταν τους προτάθηκε), δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι αν γίνει κάτι συγκεκριμένο από τα δεκάδες μέτρα που επεξεργάζονται κάθε μέρα, θα έχουμε σταθερό εισόδημα, μηδενικό ετήσιο έλλειμμα και  βιώσιμο χρέος. Και στα τρία τίποτα σίγουρο δεν μπορούν να πουν. Και δεν το λένε.

Από τα τρία, το πιο επείγον είναι το εισόδημα. Να σταματήσει να μειώνεται το ΑΕΠ και το διαθέσιμο εισόδημα του ελληνικού λαού. Τα μέτρα που συζητούν να λάβουν με την τρόικα θα φέρουν ακόμα μεγαλύτερη ύφεση και μείωση των εισοδημάτων των Ελλήνων. Δηλαδή περισσότεροι Έλληνες θα είναι άνεργοι, περισσότεροι θα είναι φτωχοί και περισσότεροι θα φτάσουν στα όρια της απελπισίας και της αυτοκτονίας.  Άρα ούτε και τα άλλα δύο πρόκειται να σταθεροποιηθούν. Ούτε το έλλειμμα ούτε το χρέος. Αυξάνονται και είναι εκτός ελέγχου. Αυτή είναι η σωστή λέξη. Εκτός ελέγχου.

Ούτε και η αντιπολίτευση είναι σε καλύτερη κατάσταση, απλώς η αντιπολίτευση δεν έχει σημασία γιατί δεν περιμένεις τίποτα. Μπορεί ο Τσίπρας να ισχυρίζεται ότι είναι έτοιμος σήμερα να κυβερνήσει αν παραιτηθεί ο Σαμαράς, αλλά τον Μάιο, δηλαδή πριν από 4 μόλις μήνες, αντί να σχηματίσει κυβέρνηση όπως τον παρακαλούσαν να ακυρώσει το μνημόνιο και να κάνει διαπραγματεύσεις για τη δανειακή σύμβαση όλο το καλοκαίρι και τον Σεπτέμβρη, δηλαδή τώρα να κάνει εκλογές για να πάρει νέα έγκριση του ελληνικού λαού, τι έκανε; Είπε όχι δεν μπορώ να αναλάβω αυτή την ευθύνη γιατί δεν έχω αρκετή κοινοβουλευτική υποστήριξη και εξαρτώμαι από τη ΔΗΜΑΡ, το ΚΚΕ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Τον Μάιο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είχαν 149 βουλευτές. Τώρα έχουν 162 νομίζω. Πως Δεν μπορούσε τον Μάιο και μπορεί τώρα; Δεν μπορεί μας κοροϊδεύει. Γιατί αν απλώς τώρα κατάλαβε ότι έκανε λάθος τον Μάιο, θα το έλεγε. Αντιθέτως και στις 18 Ιουνίου πανηγύρισε σαν να νίκησε και ακόμα δεν μας έχει πει ότι έκανε λάθος και έστω και τώρα κατάλαβε ότι έχασε. Αλλά και να το πει, πάλι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία και δεν μας λέει ακόμα αν σκοπεύει να σχηματίσει κυβέρνηση μαζί τους ή με την ανοχή τους. Θα ήταν κάποια πρόοδος αν έλεγε τώρα κάτι τέτοιο. Δεν το λέει όμως και από την άποψη αυτή δεν διαφέρει από το ΚΚΕ το οποίο επίσης δεν λέει ωμά ότι εγώ δεν ενδιαφέρομαι για το ποιο θα κυβερνήσει, αλλά με περικοκλάδες ότι η μόνη λύση είναι η έξοδος από την ΕΕ με κοινοβουλευτική αυτοδυναμία του ΚΚΕ. Δεν λέει το ΚΚΕ ότι εγώ μεν θεωρώ σωστό να βγούμε από την ΕΕ, αλλά εφόσον η λαϊκή εντολή είναι να μείνουμε εγώ θα αγωνιστώ με το λαό για να μείνουμε μεν, αλλά με τις μικρότερες δυνατές επιπτώσεις και γι αυτό θα συμμετέχω στην κυβέρνηση ώστε να επηρεάζω τις αποφάσεις. Λέει όχι θέλω αυτοδυναμία για να εφαρμόσω το πρόγραμμά μου. Καταλαβαίνουμε όμως τι λέει γι αυτό και από τον Μάιο ως τον Ιούνιο πήγε από το 10% στο 4%.  Το ίδιο και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Αντί να προτείνουν κυβέρνηση όλων των αντιμνημονιακών κομμάτων, πρότειναν δική τους κυβέρνηση μειοψηφίας. Και από το 10% πήγαν στο 6%.

Το ανάλογο συνέβη με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να επιδιώξει τη συνεργασία με τα άλλα αντιμνημονιακά κόμματα, επεδίωξε να γίνει το πρώτο κόμμα  στη θέση της ΝΔ ώστε να πάρει το μπόνους των 50 εδρών, χωρίς να δεσμευθεί ότι θα εφαρμόσει απλή αναλογική, δηλαδή να δώσει τις έδρες σε εκείνους από τους οποίους θα ψηφιζόταν. Έχασε όμως καθαρά το στόχο που έβαλε. Πήγε από το 17 στο 27% αλλά και η ΝΔ πήγε από το 19% στο 30% και νίκησε καθαρά ο Σαμαράς τον Τσίπρα. Κι αντί να βγει ο Τσίπρας να πει… Αλέξη χάσαμε, βγήκε και πανηγύριζε ότι νίκησε γιατί έγινε αξιωματική αντιπολίτευση όπως η ΕΔΑ το 1958 δηλαδή πριν καν να γεννηθεί ο Τσίπρας. Τέτοιος αναχρονισμός και τέτοια επαφή με την πραγματικότητα. Εκτός τόπου και εκτός χρόνου σίγουρα.

Αφιερώνω χρόνο στον Τσίπρα και στην ομιλία του στη ΔΕΘ γιατί δεν βλέπω διατεθειμένο να το κάνει κανείς από τους λεγόμενους αντιμνημονιακούς δημοσιογράφους και σχολιαστές, οι οποίοι τα λένε πολύ καλά όταν είναι η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ αυτοί που πρέπει να επικρίνουν, αλλά με τον ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύονται. Δεν άκουσα από τον Τσίπρα να εξαγγέλλει τη δημιουργία αντιμνημονιακού μετώπου με τη συμμετοχή και της δεξιάς και της Αριστεράς, χωρίς καπελώματα από τα κόμματα για την ανατροπή της πολιτικής του μνημονίου σύμφωνα με τη λαϊκή εντολή του 2012. Ούτε και βλέπω έστω και μία οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ να οργανώνει την επιβίωση του ελληνικού λαού με λαϊκή κινητοποίηση όπως η πρωτοβουλία χωρίς μεσάζοντες. Δηλαδή ούτε φιλανθρωπική όπως της εκκλησίας ή της Χρυσής Αυγής η οποία απλώς μιμείται τον ΛΑΟΣ, ούτε  οργανωτισμός όπως το να εκλέξουμε στα συνδικάτα δικούς μας αντί για την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, ώστε να προετοιμαστούμε για τον τρίτο γύρο. Αυτά είναι αναχρονισμοί και στεναχωριέμαι να βλέπω τον Τσίπρα να είναι ικανοποιημένος και από τις επιδόσεις του και από τις επιδόσεις του κόμματός  του αντί να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο και να λέει συγγνώμη έκανα λάθος και είναι πολύ λίγος για να ηγηθώ μόνος μου του ελληνικού λαού σε αυτό τον αγώνα. Αν το έλεγε εμείς πρώτοι θα του λέγαμε ότι εντάξει τα παραλές, μπορεί να μην είσαι μεγάλος ηγέτης αλλά δεν είσαι και χειρότερος από τον Σαμαρά, τον  Κουβέλη και την Παπαρήγα. Ούτε ο Αλαβάνος αποδείχθηκε καλύτερος, ούτε ο Καμένος, ούτε ο Ανταρσυα. Ούτε χρειαζόμαστε έναν χαρισματικό ηγέτη αποδεκτό από όλους. Χρειαζόμαστε απλώς συλλο9γική δημοκρατική ηγεσία ελεγχόμενη άμεσα από το λαό μέσα από διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας. Βάλε τη μαγιά με τον ΣΥΡΙΖΑ πρόθυμο να γίνει προσάναμμα, κι εμείς όλοι οι άλλοι θα φουντώσουμε τη φωτιά.

Κανένας δεν είναι πρόθυμος να γίνει προσάναμμα και να θυσιαστεί για να σώσει τη χώρα. Όλοι θέλουν να γίνουν σωτήρες της χώρας με κανονική ροή της βουλευτικής αποζημίωσης και πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και κανονικό ωράριο εργασίας. Όλοι θέλουν αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και να λειτουργεί υπέρ τους το σύστημα νοθείας της δημοκρατίας. Μα δεν ψάχνουμε να αλλάξουμε δεσπότη. Να καταργήσουμε τη δεσποτεία θέλουμε. Να διευρύνουμε τη δημοκρατία, σε σημείο να καταργήσουμε τους μεσάζοντες και στην πολιτική. Δεν θέλουμε να μας εκπροσωπεί ο Τσίπρας αλλά να εκτελεί τις εντολές μας ο πρωθυπουργός. Αν θα λέγεται Τσίπρας ή Σαμαράς λίγο μας νοιάζει. Ούτε δικηγόρο θέλουμε χασοδίκη. Και ο Βενιζέλος είναι καλός δικηγόρος, αλλά τον έχουν προσλάβει άλλοι. Πρότεινέ του συγχώνευση με το ΠΑΣΟΚ υπό τη δική του ηγεσία και να δεις αμέσως πως θα αρχίσει να αγορεύει υπέρ του ελληνικού λαού καλύτερα από σένα. Δεν ψάχνουμε όμως για δικηγόρο. Ο κάθε Έλληνας αναλυτής και σχολιογράφος μπορεί να λέει αυτά που λέει ο Τσίπρας, μερικοί ακόμα καλύτερα. Από ένα κόμμα περιμένει δράση, οργανωμένη και κινητοποίηση του λαού. Άμεση δημοκρατία και άμεσο έλεγχο από τους πολίτες της τοπικής και της  γενικής εξουσίας.