Από την άποψη αυτή πρέπει να πούμε ότι είχε έναν
θετικό αντίκτυπο και η Μέρκελ έδωσε σήμα στους δικούς της να μην είναι πλέον
φανατικοί και οι ξένες εφημερίδες δημοσίευσαν και την άποψη της Ελλάδας χωρίς
να πάψουν φυσικά να μας λοιδορούν και να μας πιέζουν με κυνικό και αισχρό
τρόπο, όπως για παράδειγμα η εγγύηση που η Μπίλτ έφτιαξε και δημοσίευσε για να
υπογράψει προσωπικά ο Σαμαράς, ότι θα μας ξοφλήσουν όσα μας δάνειζαν στην
ανάγκη πουλώντας και νησιά.
Το ανάλογο έγινε και με τις δηλώσεις σε γαλλικές
εφημερίδες όπως στη Μοντ, όπου είπε καθαρά ότι θα εφαρμόσουμε το μνημόνιο και
όταν ο δημοσιογράφος του είπε ότι προεκλογικά ισχυριζόταν πως θα
επαναδιαπραγματευθεί το μνημόνιο, δεν σκέφτεται ότι οι Έλληνες θα πουν ότι τους
πούλησε; απάντησε ότι έχει ψηφίσει το μνημόνιο και όποιος τον ψήφισε το
γνώριζε. Πάπαλα… είναι αυτή η διγλωσσία που χαρακτήριζε και τον Παπανδρέου, και
προφανώς το θεωρεί νόμιμο και ηθικό και ο Σαμαράς, να λέει στους Έλληνες
πράγματα που δεν έχει σκοπό να εφαρμόσει και παρόλα αυτά να περιμένει ότι οι
ξένοι θα πιστεύουν ότι υπόσχεται σε κείνους.
Δεν είναι έτσι. Όταν οι ξένοι βλέπουν ότι κοροϊδεύεις
εκείνους που σε ψήφισαν, προεξοφλούν ότι κι εκείνους τους κοροϊδεύεις ή θα τους
κοροϊδέψεις αν σου το επιτρέψουν. Επομένως παίρνουν τα μέτρα τους και ζητούν
όρους που σε δεσμεύουν και κυρίως όρους που εξασφαλίζουν ότι οι δανειστές οι
ίδιοι θα εγγυώνται ότι εσύ θα εφαρμόσεις αυτά που υπόσχεσαι. Δηλαδή υπονομεύεις
την ίδια σου την αξιοπιστία, όταν μετεκλογικά μιλώντας με την Μέρκελ και με τον
Ολάντ, δεν λες ακριβώς τα ίδια που
έλεγες και προεκλογικά στον ελληνικό λαό.
Επιπλέον η προετοιμασία και η διαπραγμάτευση στην
πραγματικότητα ήταν υποτονική και καθόλου επαγγελματική. Ακόμα δεν έχει
δημιουργηθεί ένα νέο κέντρο διαπραγμάτευσης στην Ελλάδα και τυπικά τις διαπραγματεύσεις
κάνει προσωπικά ο Στουρνάρας. Αυτό έπρεπε να έχει ήδη αλλάξει, ώστε να
καταλάβει η τρόικα ότι πρέπει να πεισθούν πολλοί αν θέλουν να εφαρμοστεί
οτιδήποτε. Μπορεί τυπικά η υπογραφή του Στουρνάρα να καλύπτει τους πάντες, αλλά
ουσιαστικά καμιά επιρροή στην ελληνική κοινωνία δεν έχει η υπογραφή του
Στουρνάρα, και αμφιβάλω αν έχει και μέσα στο υπουργικό συμβούλιο. Στη Βουλή
πάντως πρέπει να θεωρούμε λογικό και αναμενόμενο, ότι δεν θα πεισθούν και οι
179 βουλευτές που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά. Πρέπει πολλοί
υπουργοί να διαπραγματεύονται τα δικά τους θέματα στα συμβούλια υπουργών και να
προετοιμάζουν τις διαπραγματεύσεις ο υπουργός Εξωτερικών, Οικονομικών,
Ανάπτυξης κλπ πριν να συναντηθεί μαζί τους ο πρωθυπουργός.
Καθόλου καλή εντύπωση επίσης δεν έδωσε, χάρη και στις
δηλώσεις του Παναγιώτη Καμένου ο οποίος έκανε σωστή αντιπολίτευση στο θέμα
αυτό, το γεγονός ότι ο Σαμαράς πήγε στο Βερολίνο με τη συμφωνία υπέρ της Ζήμενς
στα χέρια σαν υπήκοος του σουλτάνου με τα μπαχτσίσια. Αυτό δείχνει ότι ο
Γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα δούλεψε σωστά και επαγγελματικά και φρόντισε να πει
στην ελληνική κυβέρνηση και να την πείσει, ότι αυτό το δώρο θα χαροποιούσε την
κα Μέρκελ. Δεν ήταν όμως αμοιβαίο. Δεν είδαμε κάποια καλή χειρονομία εκ μέρους της
κας Μέρκελ σε ανταπόδοση. Και αυτό είναι άσχημο στις διεθνείς σχέσεις και στις διμερείς.
Γιατί θεωρούν αυτονόητο ότι εκείνοι θέλουν το δωράκι τους για να μας μιλήσουν
πολιτισμένα, αλλά εκείνοι δεν έχουν την ίδια υποχρέωση γιατί είναι οι ηγεμόνες
και .,… μας ταΐζουν οπότε είναι περιττές οι ευγένειες; Δεν είναι έτσι.
Το κλίμα με τον Γάλλο πρόεδρο ήταν σαφώς καλύτερο μέχρι του σημείου να
υπαινιχθεί ο Φρανσουά Ολάντ ότι η
Γερμανία έχει υποχρεώσεις απέναντι στην Ελλάδα, πράγμα που δεν έκανε ο Σαμαράς
ούτε στη Γερμανία ούτε εκτός έδρας για
να μην θυμώσει μαζί του η Μέρκελ. Όταν η Μέρκελ είπε ότι διαβάζει τον ελληνικό
Τύπο για να παρακολουθεί την κατάσταση,
θα μπορούσε ο Σαμαράς να πει διπλωματικά, ότι τότε γνωρίζετε κυρία
καγκελάριε τα αισθήματα φιλίας όλου του ελληνικού λαού τα οποία δεν είναι μόνον
λόγια αλλά έχουν σημαδευτεί και από πράξεις ηρωικές και από αίμα που έχυσαν οι
Έλληνες για να απολαμβάνετε σήμερα στη Γερμανία τα αγαθά της δημοκρατίας και της
οικονομικής ανάπτυξης. Όλος ο δυτικός κόσμος σας έχει βοηθήσει στο παρελθόν και
περισσότερο από όλους οι ΗΠΑ και η Ελλάδα, μάλιστα η Ελλάδα αφιλοκερδώς και
χωρίς ποτέ να διεκδικήσει ηγεμονικά και κυριαρχικά τα δικαιώματά της…
Ακόμα και η Μέρκελ θα εκτιμούσε τη διακριτικότητα με
την οποία θα έθιγε το θέμα, αντί να προσέρχεται με δώρα στα χέρια σαν υπήκοος προς
τον ηγεμόνα. Ούτε η αυτομαστίγωση με το «ουδείς αναμάρτητος» είναι
αποτελεσματική διπλωματία, γιατί έτσι ανοίγει η όρεξη, ώστε με πράξεις να αποδείξεις ότι αυτά που
έλεγες εναντίον του μνημονίου τα θεωρείς αμαρτίες που πρέπει να σου
συγχωρεθούν.
Να σημειώσουμε ότι στόχος του Σαμαρά ήταν η επιμήκυνση
κατά 2 χρόνια του στόχου για επίτευξη πλεονάσματος ικανού το 2014 να φέρει το συνολικό
έλλειμμα και όχι το πρωτογενές, κάτω από το 3%. Να πάει αυτός ο στόχος το 2016.
Αν μπορούσε να γίνει αυτό, δηλαδή χωρίς κανένα πρόγραμμα ανάπτυξης να φτάσει το
έλλειμμα κάτω από 3%, έστω και το 2016 όλοι θα ήταν πανευτυχείς. Και η Μέρκελ
και το ΔΝΤ κι εμείς. Αλλά δυστυχώς αυτό δεν γίνεται με μείωση των δημόσιων
δαπανών κατά 14 δισεκατομμύρια ευρώ. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται ένα πανίσχυρο
αναπτυξιακό πρόγραμμα τουλάχιστον 10 δις το χρόνο. Ώστε το ΑΕΠ να ξαναφτάσει
στα 250 δισεκατομμύρια ευρώ, αλλιώς έτσι όπως πάμε, και με μείωση των δαπανών
του δημοσίου κατά 14 δισεκατομμύρια ευρώ, θα φτάσει το ΑΕΠ στα 155
δισεκατομμύρια και τα έσοδα του δημοσίου
θα καταρρεύσουν, επομένως το έλλειμμα θα παραμένει στο 10% του ΑΕΠ…
Το να είσαι οικονομολόγος είναι καλό, αν το
χρησιμοποιείς για να εξηγείς πως θα πετύχεις το στόχο σου, γιατί ο Παπανδρέου
δεν ήταν. Ούτε οικονομολόγος, ούτε πολιτικός, ούτε πρωθυπουργός καλός. Αν
λοιπόν είσαι οικονομολόγος, δεν μπορείς να υπόσχεσαι αντιφατικά πράγματα…Αφήνεται
φυσικά να εννοηθεί ότι ο σαμαράς εξέθεσε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα τουλάχιστον
διετίας για τη σταθεροποίηση της οικονομίας το οποίο περιλαμβάνει και άλλα
μέτρα στα οποία περιμένει την απάντηση της Μέρκελ. Μεταξύ αυτών και τη μετάθεση
για το 2020 της πληρωμής των δανείων του ΔΝΤ και της Ευρώπης, αντί για το 2016
που προβλέπει το μνημόνιο. Όλα αυτά είναι στον αέρα και καμιά θετική απάντηση
δεν έλαβε ο Σαμαράς ούτε από τον Ολάντ, ούτε από τη Μέρκελ. Να δούμε την έκθεση
της τρόικας αναγκάστηκε να συμφωνήσει και ο Σαμαράς. Λες και περιμένουμε να
κάνει η τρόικα αντικειμενική δουλειά και όχι να υποστηρίξει τον εαυτό της… Αστεία
πράγματα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου